
Uzak (2002)
Alternatieve titel: Distant
Turkije
Drama
110 minuten
geregisseerd door Nuri Bilge Ceylan
met Muzaffer Özdemir, Emin Toprak en Zuhal Gencer Erkaya
Uzak speelt zich af in en rond Istanbul, waar hoofdpersonage Yusuf aankomt in de hoop op een beter leven. Hij vindt onderdak bij een verre verwant. Deze Mahmut realiseert zich hierdoor dat zijn leven en idealen erg ver van elkaar verwijderd zijn geraakt. Hij probeert van zijn gast af te komen.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=YJKIypY3P-g
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Hij gaf een bescheiden 2,5.
Mij rest niets meer dan een zeer krappe 2, wat ik jammer vind want ik ben er vol goede moed met een glas wijn en een zak lekkers voor gaan zitten.

Verder eens met Madecineman... (Al vond ik de plaatjes van het besneeuwde Istanbul ook niet heel mooi, wel apart en sfeervol, maar niet mooi.
2*

Deze film is erg sterk. Ik denk alleen dat je het pas volledig waardeert als je bekend bent met de cultuur. In Turkije kun je namelijk gasten niet zomaar het huis uitzetten als je genoeg van ze krijgt. Hier komt bij dat Yusuf niet uit de stad komt en niet goed begrijpt dat Mahmut het er moeilijk mee heeft. Deze probeert hem eigenlijk heel subtiel weg te pesten.
Ik vind het ook een sterke film, maar verder heeft het niet specifiek te maken met de Turkse cultuur naar mijn mening. Het gaat toch wel meer over vervreemding.
Eerst en vooral vertoont ‘Uzak’ een schrijnend gebrek aan verhalende ontwikkeling. Ceylan slaagt er schijnbaar moeiteloos in om zonder plot anderhalf uur lethargie over het witte doek uit te smeren, wat bij de toeschouwer een soortgelijk effect genereert.
Alsof dat nog niet genoeg is heeft de film ook visueel verrassend weinig om het lijf. Het aantal mooie plaatjes laat zich op één hand tellen, en dan nog blijven het beelden zonder betekenis.
Tot slot hoopt Ceylan een rechtvaardiging te vinden voor zijn sluimerende, inhoudsloze cinema door te dwepen met Tarkovsky (de meester van de meditatieve film), maar dat gaat er bij mij niet in.
Ceylan ontgoochelt zowel stilistisch als verhalend. ‘Uzak’ is de ver-van-mijn-bed-show in het kwadraat.
Tot slot hoopt Ceylan een rechtvaardiging te vinden voor zijn sluimerende, inhoudsloze cinema door te dwepen met Tarkovsky (de meester van de meditatieve film), maar dat gaat er bij mij niet in.
Die Ehe Der Maria Braun, Let The Right One In en Uzak.
Drie totaal verschillende films die alledrie de nodige gevoelige snaren weten te raken bij mij.
Hier weet regisseur Ceylen briljant de valkuil van flauwe humor te vermijden (Kijk er die paar seizoenen Perfect Strangers - met Balki- er maar op na).
Langzaam toenemende irritaties over en weer bij twee verschillende mannen in een appartement in Istanbul.
Bedenk je maar eens hoe het zou zijn als je neefje "even" bij je komt logeren omdat ie werk zoekt in de stad.
Meesterwerkje!
Het had wel wat boeiender gemogen tussen Mahmut en Yusuf, het liefst zelfs met nog wat minder dialoog ook.
3.5*
Vervolgens kijkt hij ook nog naar Andrei Rublev en Zerkalo, dat is wel een beetje dwepen hoor...


In Turkije kun je namelijk gasten niet zomaar het huis uitzetten als je genoeg van ze krijgt.]
In Nederland wel dan? Er moet toch wel minimaal 1 liefdevolle mens zijn in Nederland die een onderdak gunt aan zijn medemens? Of zijn we allemaal egoisten geworden? Hopelijk niet

De film zelf is de beste Turkse film die ik gezien heb. Ok, er worden niet echt goede films gemaakt daar, maar deze film mag zich wel meten met de andere goede buitenlandse films.
Ongelofelijk dat er maar 1 goede regisseur leeft in een groot land als Turkije; the name is of course Nuri Bilge Ceylan.
De andere regisseurs (inclusief de acteurs/actrices) stellen bijna letterlijk niets voor.

Beste film van Turkije. Prachtige beelden, geweldig geacteerd en dat samen maakt een geniale film. De zwarte humor is geniaal. Gelukkig had ik jaren geleden Turks geleerd, waardoor ik zonder ondertiteling kon kijken. Meestal is de ondertiteling heel anders dan wat ze eigenlijk zeggen. Jammer dat de hoofdrol (gene zonder baard) in hetzelfde jaar is overleden

Het is het begin van een sfeervolle film, waarin regisseur Nuri Bilge Ceylan bij vlagen laat zien dat hij een getalenteerd filmmaker is. Is zijn meest recente film Once upon a Time in Anatolia komt dat pas echt tot ontwikkeling. In deze Uzak staat vooral de relatie tussen de twee hoofdpersonen centraal. Yusuf denkt dat het leven bij Mahmut beter is, maar komt er al snel achter dat dit weleens niet het geval zou kunnen zijn. Mahmut heeft ook zo zijn dromen, maar weet ook dat die nooit te realiseren zullen zijn. Dat geeft beide mannen op een gegeven moment een bepaalde moedeloosheid, wat ik wel redelijk goed uitgewerkt vond.
Jammer dat het af en toe wat drukker wordt en daardoor ook iets minder boeiend. Ceylan is duidelijk een regisseur, die op zijn best is als er sfeer gecreëerd moet worden en er liefst niet teveel gepraat wordt. Ik las trouwens dat de acteurs amateurs waren, maar ik vond ze best goed acteren. Vooral de man die Mahmut speelt, doet het erg goed. Verder best aangenaam dus, maar op sommige momenten net niet goed genoeg om echt top te zijn.
3,5*
Ik vond het wel een aardig filmpje geworden, die het vooral moet hebben van de rustige sfeer. Regisseur Nuri Bilge Ceylan neemt rustig de tijd voor stille scenes. Een van de opmerkelijke hoogtepunten is dat de twee naar Stalker zitten te kijken en vooral wat niet veel later daarna gebeurt.
2,0*
4*
Anders dan de meesten hier kon ik best wat met de hoofdpersonages (ik weet niet wat dat zegt over mij). Mijn sympathie ligt wel bij Mahmut, maar hoewel ik Yusuf weliswaar nogal sneu en onbeholpen vond, en ik me volledig kan voorstellen dat zijn bezoek met de dag ondraaglijker werd voor zijn gastheer- hij was toch vooral niet op zijn plaats, een vis op het droge, verdwaald in de grote stad en niet wetend hoe hij contact moet maken. Zijn kansloze achtervolgingen en ongegeneerde gegluur zijn ongemakkelijk maar vooral ook treurig, en ik had eigenlijk met hem te doen. Hoewel Mahmut het beter voor elkaar heeft achtervolgt hij ook stiekem een vrouw (zijn ex-vrouw voor wie hij nog heimelijk gevoelens koestert, maar die uit zijn leven verdwijnt), als je zo ver bent gaat iets toch niet helemaal goed. Hij lijkt uitgeblust, zonder passie voor zijn werk, klaarblijkelijk beland in een flinke crisis.
Fijne cineast, ben nu vooral benieuwd naar Clouds of May en Climates, maar wil eigenlijk alles wel van hem zien.
Mooie beelden wel van een besneeuwd Istanboel. Je ziet wel dat er een vakman achter de camera's staat, maar in zijn geheel en voor het plot was het toch net iets te weinig voor me.