Uzak (2002)

Ik ben het helemaal eens met de 1e alinea van Madecineman (3sept.07).
Hij gaf een bescheiden 2,5.
Mij rest niets meer dan een zeer krappe 2, wat ik jammer vind want ik ben er vol goede moed met een glas wijn en een zak lekkers voor gaan zitten.

Deze film is erg sterk. Ik denk alleen dat je het pas volledig waardeert als je bekend bent met de cultuur. In Turkije kun je namelijk gasten niet zomaar het huis uitzetten als je genoeg van ze krijgt. Hier komt bij dat Yusuf niet uit de stad komt en niet goed begrijpt dat Mahmut het er moeilijk mee heeft. Deze probeert hem eigenlijk heel subtiel weg te pesten.

Saaie film waarin niet alleen weinig gebeurd, het is ook visueel allemaal erg pover. Als ik net niet in Istanbul geweest was had ik 'm waarschijnlijk niet eens afgekeken.
Verder eens met Madecineman... (Al vond ik de plaatjes van het besneeuwde Istanbul ook niet heel mooi, wel apart en sfeervol, maar niet mooi.

2*

Ik vind het ook een sterke film, maar verder heeft het niet specifiek te maken met de Turkse cultuur naar mijn mening. Het gaat toch wel meer over vervreemding.

Nuri Bilge Ceylan is één van de weinige hedendaagse cineasten waarvan gezegd wordt dat hij met weinig woorden veel kan zeggen. Het toeval wil dat ‘Uzak’ in deze zijn meest geslaagde film zou zijn, maar helaas moet ik me aansluiten bij wat Ramon K en Madecineman reeds schreven.

Eerst en vooral vertoont ‘Uzak’ een schrijnend gebrek aan verhalende ontwikkeling. Ceylan slaagt er schijnbaar moeiteloos in om zonder plot anderhalf uur lethargie over het witte doek uit te smeren, wat bij de toeschouwer een soortgelijk effect genereert.
Alsof dat nog niet genoeg is heeft de film ook visueel verrassend weinig om het lijf. Het aantal mooie plaatjes laat zich op één hand tellen, en dan nog blijven het beelden zonder betekenis.
Tot slot hoopt Ceylan een rechtvaardiging te vinden voor zijn sluimerende, inhoudsloze cinema door te dwepen met Tarkovsky (de meester van de meditatieve film), maar dat gaat er bij mij niet in.

Ceylan ontgoochelt zowel stilistisch als verhalend. ‘Uzak’ is de ver-van-mijn-bed-show in het kwadraat.

Er zit inderdaad een stukje Tarkovsky, maar waarom zou hij met hem dwepen? Hij laat zijn hoofdpersonage Stalker nota bene uitzetten om naar porno te kijken.

Derde meesterwerk in één weekend!!!

Die Ehe Der Maria Braun, Let The Right One In en Uzak.
Drie totaal verschillende films die alledrie de nodige gevoelige snaren weten te raken bij mij.

Hier weet regisseur Ceylen briljant de valkuil van flauwe humor te vermijden (Kijk er die paar seizoenen Perfect Strangers - met Balki- er maar op na).
Langzaam toenemende irritaties over en weer bij twee verschillende mannen in een appartement in Istanbul.
Bedenk je maar eens hoe het zou zijn als je neefje "even" bij je komt logeren omdat ie werk zoekt in de stad.

Meesterwerkje!

Ongelofelijke schoonheid. Uiterst traag, weinig dialoog, veel langgerekte statische shots, maar desalniettemin verveelt het geen minuut. Visueel niet altijd even mooi, maar de vele stiltes lijken veel te zeggen. De liefhebbers van deze film kan ik evenzo Baran aanraden. Qua beeldtaal toont die film heleboel gelijkenissen. Hele dikke 4*

Mooi eerste kwartier vooral, bijna geen spraak, trage, mooie statische shots van een triestig landschap en straatbeeld. Iets waar ik persoonlijk wel van houd, net als de 'vervreemding' (Antonioni). Vooral Özdemir speelt sterk.

Het had wel wat boeiender gemogen tussen Mahmut en Yusuf, het liefst zelfs met nog wat minder dialoog ook.

3.5*

Vervolgens kijkt hij ook nog naar Andrei Rublev en Zerkalo, dat is wel een beetje dwepen hoor...

Prachtige film! De gedachten van de hoofdpersoon zijn zeer intens. En dat laat alles open om mee te denken. De scene met de muis, waarin alleen al zoveel zit, dat gaat eigenlijk voor de hele film op.

In Nederland wel dan? Er moet toch wel minimaal 1 liefdevolle mens zijn in Nederland die een onderdak gunt aan zijn medemens? Of zijn we allemaal egoisten geworden? Hopelijk niet


De film zelf is de beste Turkse film die ik gezien heb. Ok, er worden niet echt goede films gemaakt daar, maar deze film mag zich wel meten met de andere goede buitenlandse films.
Ongelofelijk dat er maar 1 goede regisseur leeft in een groot land als Turkije; the name is of course Nuri Bilge Ceylan.
De andere regisseurs (inclusief de acteurs/actrices) stellen bijna letterlijk niets voor.

Best veel Turkse films gezien en deze is duidelijk de grote winnaar met een grote afstand.
Beste film van Turkije. Prachtige beelden, geweldig geacteerd en dat samen maakt een geniale film. De zwarte humor is geniaal. Gelukkig had ik jaren geleden Turks geleerd, waardoor ik zonder ondertiteling kon kijken. Meestal is de ondertiteling heel anders dan wat ze eigenlijk zeggen. Jammer dat de hoofdrol (gene zonder baard) in hetzelfde jaar is overleden .

Uzak is bij vlagen een sterke film, die vooral een erg mooi begin kent, met mooie trage lange shots, waarin minutenlang geen woord wordt gezegd.

Het is het begin van een sfeervolle film, waarin regisseur Nuri Bilge Ceylan bij vlagen laat zien dat hij een getalenteerd filmmaker is. Is zijn meest recente film Once upon a Time in Anatolia komt dat pas echt tot ontwikkeling. In deze Uzak staat vooral de relatie tussen de twee hoofdpersonen centraal. Yusuf denkt dat het leven bij Mahmut beter is, maar komt er al snel achter dat dit weleens niet het geval zou kunnen zijn. Mahmut heeft ook zo zijn dromen, maar weet ook dat die nooit te realiseren zullen zijn. Dat geeft beide mannen op een gegeven moment een bepaalde moedeloosheid, wat ik wel redelijk goed uitgewerkt vond.

Jammer dat het af en toe wat drukker wordt en daardoor ook iets minder boeiend. Ceylan is duidelijk een regisseur, die op zijn best is als er sfeer gecreëerd moet worden en er liefst niet teveel gepraat wordt. Ik las trouwens dat de acteurs amateurs waren, maar ik vond ze best goed acteren. Vooral de man die Mahmut speelt, doet het erg goed. Verder best aangenaam dus, maar op sommige momenten net niet goed genoeg om echt top te zijn.

3,5*

Degelijke film die zich afspeelt in een grauw winters Istanbul. Een jonge knaap komt naar de grote stad om daar bij een ver familielid zijn intrek te nemen. Vanuit daar hoopt ie (naïef als ie is) een baan in de scheepvaart te vinden. Ondertussen botert het tussen de twee ook niet echt. Het is dus nogal een lastige situati uiteindelijk.

Ik vond het wel een aardig filmpje geworden, die het vooral moet hebben van de rustige sfeer. Regisseur Nuri Bilge Ceylan neemt rustig de tijd voor stille scenes. Een van de opmerkelijke hoogtepunten is dat de twee naar Stalker zitten te kijken en vooral wat niet veel later daarna gebeurt.

Mijn oma zei vroeger altijd "geduld is een schone zaak". En onwillekeurig moest ik aan haar terugdenken toen ik deze rustige en uiterst traag verlopende productie zag, want uithoudingsvermogen heb je nodig. De melancholieke film verliep bijna zonder verhaal (de ongemakkelijk verlopende en frustrerende relatie tussen twee mannen, waarbij sprake was van verschil in klasse, was meer een psychologisch gebeuren) en de camera leek eindeloos op een beeld te blijven staan, zodat je als kijker, ongewild, ieder detail in je op moest nemen. Zo fotografisch als een van beide hoofdpersonen die fotograaf was. De dialogen werden tot een minimum beperkt.

De derde film die ik van deze Turkse regisseur gezien heb en tevens ook zijn minste. Het komt niet in de schaduw van Winter Sleep die een zeer sterk laatste 1¼ uur had. Het manco van Uzak voor mij is dat ik mij totaal niet kon inleven in de twee hoofdpersonages die mij Siberisch koud lieten. Tja, en dan blijft er eigenlijk buiten de mooie winterse plaatjes van Istanbul voor mij weinig van deze film over. Vooral die Yusuf vond ik een vreselijk personage. Een en al leegheid, mooi gesymboliseerd trouwens in het gekantelde schip dat wij in het begin van de film te zien kregen.

2,0*

Ook voor mij de derde film van Ceylan, na Once upon a time in Anatolia en Iklimler, en ook voor mij de minste van de drie. Maar volgens mij toch nog altijd een heel knappe prent. Ceylan evlueert voor mij wat van Tarkovsky, zij het misschien wat toegankeljker en minder mysterieus, naar Antonioni, zij het dan zonder diens Italiaanse gratie (en acteurs!). Met name de kortfilm Koza, in bijlage op de DVD van Uzak, deed me heel erg aan Tarkovsky denken, terwijl de latere Iklimler mij heel erg Antonioni leek. De schip-symboliek in Uzak, waarover wibro al sprak, deed mij dan toch weer aan Il deserto rosso van Antonioni denken. In ieder geval plaatst Ceylan zich daarmee tussen de allergrootsten....