
The Blob (1958)
Alternatieve titel: Blob, Verschrikking zonder Naam
Verenigde Staten
Actie / Sciencefiction
86 minuten
geregisseerd door Irvin S. Yeaworth Jr.
met Steve McQueen, Aneta Corsaut en Earl Rowe
Een geheimzinnig wezen, dat lijkt op een enorme gelatinepudding, landt in een komeet op de aarde. Een paar tieners uit een nabijgelegen dorpje merken het monster op en slaan alarm, maar geen van de dorpsbewoners gelooft hen natuurlijk. De blob wordt echter steeds groter en bedreigt al gauw het hele dorp.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=1dBGk6xFBT8
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Verder had ik hier eigenlijk veel meer een Hitchcockiaanse film van verwacht en kreeg regelrechte pulp.
Hitchcockiaans?? jaren 50 SF en Hitccock liggen mijlenver uit elkaar. Groot budget verschil ook. Dit soort films werden aan de lopende band gemaakt, met af en toe een toppertje als Them, of Invasion of the Body Snatchers.
En dat is te merken ook.
Want waar het door Hitchcock menigmaal vervloekte technicolor al een hoog zuurstokgehalte heeft, is DeLuxe nog net een tandje heftiger. De kleuren spatten bijna letterlijk van het scherm. Erg mooi.
Het verhaaltje an sich stelt weinig voor, maar het meest ergelijke zijn de acteerprestaties. Incluis die van McQueen zelf. Hij presteert op zijn minst wisselvallig, echter steekt er wel met kop en schouders boven uit. M.u.v. Rowe, die als enige redelijk is.
Grootste teleurstelling is het wezen zelf. Het komt allesbehalve angstwekkend over. Dan zijn er in die tijd toch echt veel betere monstermovies gemaakt.
Vanwege de vermakelijkheid (om alle verkeerde redenen) toch nog een mild eindoordeel.
Redelijk.
Films uit de jaren 50 hebben altijd een leuke stijl. Vond deze film wel een teleurstelling en op een gegeven moment vond ik het zelfs een beetje vervelend worden. Steve McQueen is een goede acteur maar draagt de film niet. De uitwerking is slap en een beetje tam. Zelfs de remake was heel wat beter. Een brakke 2,0.
niet leuk, grappig of aardig vanwege z'n leeftijd of steve mc queen
1,5 stuk snot
Maar gelukkig als eenmaal die Blob zichzelf gaat voortslepen en het stadje op stelten zet, is er nog genoeg lol te beleven. Anyway, The Blob is min of meer een B-film en het is ook niet helemaal perfect, want het 'monster' ziet er af en toe vreemd en niet overtuigend uit. Gelukkig compenseren de 'foute' dialogen een hoop.

Wel zeer sfeervol, zoals vaker in die tijd maar wat vroeger misschien effectief was lijkt nu toch echt gedateerd.
De steeds groter wordende plumpudding is op bepaalde momenten best goed gemaakt, bv wanneer die onder de deur kruipt maar oogt naarmate de film vordert wel minder goed. Ook het hectische acteren is eerder matig, op goede Steve McQueen na, maar die oogt dan weer veel te oud voor zijn rol

Toch liever de remake.
2,5*
Dat catchy en heerlijk misplaatste liedje opent deze campy horror! Dit zet direct de toon van wat voor film het gaat worden. Ik heb me prima kunnen vermaken met deze film met een typische jaren ’50 zuurstokken- sfeertje en het onzinnige “Tieners Trekken Ten Strijde Tegen Een Buitenaardse Bal Mensetende Blubber”-verhaal. Mensen die meer horror willen zien of een evenwichtiger verhaal en beter einde, raad ik aan om de gelijknamige remake van deze film uit 1988 te kijken daar komt dit beter tot zijn recht. Vergelijken is ook eigenlijk niet mogelijk want die film had een bijna 170 x groter budget. Vertaald naar deze tijd is de film dus zeker niet perfect. Er zijn meerdere bijzaken die niets van doen hebben met de film; de welbekende '50 jaren straatrace en geintjes daarover of een hondje. En dan het acteerwerk van de gehele cast dat varieerde van acceptabel tot niet heel goed. Daarnaast zijn de effecten en gruwelijkheden vooral cheesy en gebeuren bijna alle braafjes buiten het beeld. Tegenwoordig is The Blob dan ook, zoals zoveel genregenoten uit die tijd, totaal niet spannend of eng. Maar dat mag de pret niet drukken, want voor liefhebbers van pulp-horror is deze film zeker het bekijken waard.
Als het slijmerige monster langzaam in beeld komt glijden wordt de film een stuk leuker. Erg veel komt hij niet in actie, maar de momenten met het buitenaards goedje zijn erg vermakelijk. Tegen het einde worden de special effects behoorlijk knullig, maar dit heeft ook iets charmants. Het einde is ook heerlijk afgeraffeld, erg geestig. Enkel jammer dat The Blob niet erg eestig of memorabel is als moordlustige Mona-toetje niet in beeld is. De personages zijn vrij saai, met name het vriendinnetje van Steve McQueen, die werkelijk waar anderhalf uur helemaal niets te doen heeft. Wat dat betreft hebben Frank Darabont en Chuck Russell voor hun versie dertig jaar laten de juiste dingen uit het origineel gehaald, maar ook de juiste elementen vervangen. Hun remake is dan ook één van die voorbeelden waarin de remake beter is dan het origineel. Desondanks is het verre van een straf om de originele Blob te zien.
3 sterren.