"Extraordinary, a normal babboon wouldn't have reconised its reflection and attacked it thinking it was another babboon"
De laatste film in Ray Harryhausen's Sinbad-serie, en blijkbaar ook de meest ondergewaardeerde.
Patrick Wayne speelt Sinbad en doet dat naar mijn mening een stuk minder als zijn voorgangers, bovendien was hij wat te Amerikaans. Hij heeft geen accent meer en acteerde nogal houterig. Patrick Troughton (priester uit The Omen en Doctor Who) had een sterke rol als de wijze griek. Peter Mayhew (Chewbacca uit Star Wars) is de man in het minotaurus pak in de close-ups. Een prettige verassing was wel de knappe, jonge Jane Seymour, 4 jaar na James Bond en nog voor Battlestar Galactica en Somewhere in Time.
Deze film is wel een stuk langdradiger dan de eerdere films en daardoor snap ik wel dat deze wat minder waardering heeft, maar laten we niet vergeten waar het bij deze films eigenlijk om draait; de special-effects. Van alle Sinbad films heeft deze ook de meeste 'creatures'. De filmopnames waren binnen enkele weken klaar maar Harryhausen heeft in zijn eentje anderhalf jaar besteed aan de effecten. Het mooiste vond ik persoonlijk de baviaan, prachtig toen hij met de prinses schaakte. De wesp, de minotaurus en de walrus waren wel aardig maar halen het niveau van de Troglodyte niet, leek haast menselijk/aapachtig. De Ghouls waren eigenlijk het enige wat niet helemaal 'smooth' was geanimeerd. De tijger was niet zo bijzonder als de titel van de film suggereert, de bewegingen waren goed gedaan (duidelijk geïnspireerd door een kat) maar ik vond zijn buik net wat te dik.
Het verhaal van Harryhausen was wel aardig. Geniaal hoe drastisch het klimaat in deze film veranderd trouwens, dan lopen ze in de brandende zon en dan zijn ze in een sneeuwstorm. Ook is deze film weer een orgie van mythologiën en culturen. Egyptisch, Grieks, Europees, Arabisch... het is er allemaal.
Jammer genoeg alweer Harryhausen's op-een-na-laatste werk. Ik kan Clash of the Titans van harte aanbevelingen, nog meer 'creatures' als hier en los van de effecten is de film ook nog zo slecht niet. Ray had nog zat plannen, ook voor Sinbad, maar die heeft hij nooit kunnen realiseren. Wel maakte hij (met een team) nog enkele korte films.
Een dieptepunt in deze film vond ik de knulligheid. In sommige scènes staan de acteurs gewoon voor een blue-screen terwel er beelden van een natuurdocumentaire achter hun worden afgedraaid. En in een shot waar ze dan wel werkelijk op de locatie liepen waren stunt-dubels gebruikt, die van Jane Seymour had duidelijk ander haar en een andere jurk aan.
Ik snap de titel niet echt, de tijger speelt immers geen grote rol. Die schitterde poster zorgde er wel voor dat mijn verwachtingen een beetje te hoog waren. Verder is Sinbad and the Eye of the Tiger lang zo slecht nog niet. Leuke avonturenfilm met mooie effecten en een jonge Jane Seymour.