Sinbad and the Eye of the Tiger (1977)
Alternatieve titels: Sinbad en het Oog van de Tijger | Sinbad at the World's End
mijn stem
44 stemmen
Verenigd Koninkrijk / Verenigde Staten
Actie / Avontuur
113 minuten
geregisseerd door Sam Wanamaker
met Patrick Wayne, Taryn Power en Jane Seymour
Sinbad moet de tot baviaan betoverde prins Kassim naar het land van de Ademaspai brengen. Samen met zijn bemanning en de zus van de prins, prinses Farah, trekt hij eropuit. Er is haast geboden want de prins moet weer veranderen in een mens voordat zijn kroning plaatsvindt. Onderweg moet hij strijden tegen de gemene heks Zenobia en haar zoon Rafi.
0
Vandernagel
geplaatst: 3 november 2007, 19:18 uur
Een matige film die zijn voorganger niet kan evenaren. De gevechten zijn wat minder en hetzelfde geldt voor de monsters en de gevechten. Vooral het einde was een koude douche. Ik had er meer van verwacht, maar de duur en de "kwaliteit" viel tegen. Een gemiste kans.
2,5 sterren
2,5 sterren
0
geplaatst: 13 juli 2009, 11:29 uur
Hij was inderdaad ietsje minder dan de vorige maar voor mij nog steeds een meesterlijk gemaakte spannende film.
0
geplaatst: 9 november 2014, 13:58 uur
Sinbad and the Eye of the Tiger is de derde Sinbad-film waarin Ray Harryhausen de speciale effecten verzorgde. Helaas kan deze film niet tippen aan The Golden Voyage of Sinbad uit 1974 en The 7th Voyage of Sinbad uit 1958. In alle drie de films wordt Sinbad door een andere acteur vertolkt. Patrick Wayne doet in deze film goed zijn best en vertolkt dan ook een goede Sinbad. Het verhaal is echter matig en Margaret Whiting is enorm overdreven in haar rol als slechte tovenares. De effecten van Harryhausen zijn ook enorm gedateerd en niet veel beter dan in zijn eerste films. Het mooiste effect in de film is Jane Seymour die in haar jonge jaren er prachtig uitzag. Ook de locaties van Jordanië, Spanje en Malta mogen er zijn.
0
geplaatst: 13 juli 2015, 09:36 uur
"Extraordinary, a normal babboon wouldn't have reconised its reflection and attacked it thinking it was another babboon"
De laatste film in Ray Harryhausen's Sinbad-serie, en blijkbaar ook de meest ondergewaardeerde.
Patrick Wayne speelt Sinbad en doet dat naar mijn mening een stuk minder als zijn voorgangers, bovendien was hij wat te Amerikaans. Hij heeft geen accent meer en acteerde nogal houterig. Patrick Troughton (priester uit The Omen en Doctor Who) had een sterke rol als de wijze griek. Peter Mayhew (Chewbacca uit Star Wars) is de man in het minotaurus pak in de close-ups. Een prettige verassing was wel de knappe, jonge Jane Seymour, 4 jaar na James Bond en nog voor Battlestar Galactica en Somewhere in Time.
Deze film is wel een stuk langdradiger dan de eerdere films en daardoor snap ik wel dat deze wat minder waardering heeft, maar laten we niet vergeten waar het bij deze films eigenlijk om draait; de special-effects. Van alle Sinbad films heeft deze ook de meeste 'creatures'. De filmopnames waren binnen enkele weken klaar maar Harryhausen heeft in zijn eentje anderhalf jaar besteed aan de effecten. Het mooiste vond ik persoonlijk de baviaan, prachtig toen hij met de prinses schaakte. De wesp, de minotaurus en de walrus waren wel aardig maar halen het niveau van de Troglodyte niet, leek haast menselijk/aapachtig. De Ghouls waren eigenlijk het enige wat niet helemaal 'smooth' was geanimeerd. De tijger was niet zo bijzonder als de titel van de film suggereert, de bewegingen waren goed gedaan (duidelijk geïnspireerd door een kat) maar ik vond zijn buik net wat te dik.
Het verhaal van Harryhausen was wel aardig. Geniaal hoe drastisch het klimaat in deze film veranderd trouwens, dan lopen ze in de brandende zon en dan zijn ze in een sneeuwstorm. Ook is deze film weer een orgie van mythologiën en culturen. Egyptisch, Grieks, Europees, Arabisch... het is er allemaal.
Jammer genoeg alweer Harryhausen's op-een-na-laatste werk. Ik kan Clash of the Titans van harte aanbevelingen, nog meer 'creatures' als hier en los van de effecten is de film ook nog zo slecht niet. Ray had nog zat plannen, ook voor Sinbad, maar die heeft hij nooit kunnen realiseren. Wel maakte hij (met een team) nog enkele korte films.
Een dieptepunt in deze film vond ik de knulligheid. In sommige scènes staan de acteurs gewoon voor een blue-screen terwel er beelden van een natuurdocumentaire achter hun worden afgedraaid. En in een shot waar ze dan wel werkelijk op de locatie liepen waren stunt-dubels gebruikt, die van Jane Seymour had duidelijk ander haar en een andere jurk aan.
Ik snap de titel niet echt, de tijger speelt immers geen grote rol. Die schitterde poster zorgde er wel voor dat mijn verwachtingen een beetje te hoog waren. Verder is Sinbad and the Eye of the Tiger lang zo slecht nog niet. Leuke avonturenfilm met mooie effecten en een jonge Jane Seymour.
De laatste film in Ray Harryhausen's Sinbad-serie, en blijkbaar ook de meest ondergewaardeerde.
Patrick Wayne speelt Sinbad en doet dat naar mijn mening een stuk minder als zijn voorgangers, bovendien was hij wat te Amerikaans. Hij heeft geen accent meer en acteerde nogal houterig. Patrick Troughton (priester uit The Omen en Doctor Who) had een sterke rol als de wijze griek. Peter Mayhew (Chewbacca uit Star Wars) is de man in het minotaurus pak in de close-ups. Een prettige verassing was wel de knappe, jonge Jane Seymour, 4 jaar na James Bond en nog voor Battlestar Galactica en Somewhere in Time.
Deze film is wel een stuk langdradiger dan de eerdere films en daardoor snap ik wel dat deze wat minder waardering heeft, maar laten we niet vergeten waar het bij deze films eigenlijk om draait; de special-effects. Van alle Sinbad films heeft deze ook de meeste 'creatures'. De filmopnames waren binnen enkele weken klaar maar Harryhausen heeft in zijn eentje anderhalf jaar besteed aan de effecten. Het mooiste vond ik persoonlijk de baviaan, prachtig toen hij met de prinses schaakte. De wesp, de minotaurus en de walrus waren wel aardig maar halen het niveau van de Troglodyte niet, leek haast menselijk/aapachtig. De Ghouls waren eigenlijk het enige wat niet helemaal 'smooth' was geanimeerd. De tijger was niet zo bijzonder als de titel van de film suggereert, de bewegingen waren goed gedaan (duidelijk geïnspireerd door een kat) maar ik vond zijn buik net wat te dik.
Het verhaal van Harryhausen was wel aardig. Geniaal hoe drastisch het klimaat in deze film veranderd trouwens, dan lopen ze in de brandende zon en dan zijn ze in een sneeuwstorm. Ook is deze film weer een orgie van mythologiën en culturen. Egyptisch, Grieks, Europees, Arabisch... het is er allemaal.
Jammer genoeg alweer Harryhausen's op-een-na-laatste werk. Ik kan Clash of the Titans van harte aanbevelingen, nog meer 'creatures' als hier en los van de effecten is de film ook nog zo slecht niet. Ray had nog zat plannen, ook voor Sinbad, maar die heeft hij nooit kunnen realiseren. Wel maakte hij (met een team) nog enkele korte films.
Een dieptepunt in deze film vond ik de knulligheid. In sommige scènes staan de acteurs gewoon voor een blue-screen terwel er beelden van een natuurdocumentaire achter hun worden afgedraaid. En in een shot waar ze dan wel werkelijk op de locatie liepen waren stunt-dubels gebruikt, die van Jane Seymour had duidelijk ander haar en een andere jurk aan.
Ik snap de titel niet echt, de tijger speelt immers geen grote rol. Die schitterde poster zorgde er wel voor dat mijn verwachtingen een beetje te hoog waren. Verder is Sinbad and the Eye of the Tiger lang zo slecht nog niet. Leuke avonturenfilm met mooie effecten en een jonge Jane Seymour.
0
geplaatst: 22 november 2015, 13:42 uur
I've never seen a black man turn white before
Ik was eigenlijk aan het twijfelen om gisteravond nog eens een John Wayne film op te zetten, maar kwam opeens tot de conclusie dat ik nog een film met die andere Wayne had liggen. Patrick Wayne is de tweede zoon van John Wayne (met diens eerste vrouw Josephine Alicia Saenz) en kon me in de films met zijn vader altijd wel bekoren. Ik had deze Sinbad dan ook vanwege zijn rol aangeschaft, maar de voornaamste reden was toch om eens iets meer van Ray Harryhausen te zien.
Alleen jammer dat ik niet doorhad dat dit alweer een derde deel uit een franchise blijkt te zijn. Zijn twee voorgangers (The 7th Voyage of Sinbad en The Golden Voyage of Sinbad) heb ik in ieder geval gemist en IMDB noemt het Lou Ferrigno vehikel genaamd Sinbad of the Seven Seas zelfs als een sequel, maar daar heb ik mijn twijfels over. Soit, een derde deel dus en dat voel je jammer genoeg wel wat doordat de film erg abrupt start en het precies lijkt alsof de personages elkaar al geruime tijd kennen. Dat neemt gelukkig niet weg dat de film voor de rest wel een erg vlot avontuur is geworden. De hoofdzaak is de transformatie van Kassim terug te draaien en onderweg komen Sinbad en zijn kompanen een hoop mythologische figuren tegen. Erg leuk in ieder geval en het is afwachten wat Harryhausen weer uit zijn mouw gaat schudden.
Want daar zitten toch wel weer leuke dingetjes tussen. Harryhausen kan zich weer eens lekker laten gaan en eerlijk gezegd, ik heb toch wel een zwak voor dit soort stopmotion nonsens dat hij op het scherm toont. Toegegeven, de film voelt hierdoor weliswaar wat veroudert aan, maar onder andere het gevecht met de troglodyte en de sabeltandtijger is toch wel heerlijk. Qua decors ook gewoon erg goed geslaagd als je het mij vraagt. Wayne is leuk als de flamboyante Sinbad, maar het is toch ook het vrouwelijk schoon dat hier wat de show steelt. Taryn Power als Dione, Jane Seymour als Farah, ... Zo worden ze in ieder geval niet meer gemaakt. Sowieso qua cast weinig op aan te merken. Margaret Whiting schmiert misschien net iets teveel op los als de grote slechterik van dienst, maar langs de andere kant past dat op zich nog wel mooi in de film. Dit soort epossen heeft wel baat bij een überslechterik, zie ook de teaser na de eindcredits. Let vooral ook nog op Peter 'Chewbacca' Mayhew als de Minotron.
Ik moet zeggen dat de interesse naar het verdere werk van Harryhausen weer wat is aangewakkerd en dat ik me maar eens moet gaan bezighouden met de andere Sinbad films. Vond Sinbad: Legend of the Seven Seas ook nog wel een leuke animatiefilm trouwens. Alleen jammer dat het werk van Harryhausen lastig te vinden is, ik heb het moeten doen met een VHS zonder subtitles..
3.5*
Ik was eigenlijk aan het twijfelen om gisteravond nog eens een John Wayne film op te zetten, maar kwam opeens tot de conclusie dat ik nog een film met die andere Wayne had liggen. Patrick Wayne is de tweede zoon van John Wayne (met diens eerste vrouw Josephine Alicia Saenz) en kon me in de films met zijn vader altijd wel bekoren. Ik had deze Sinbad dan ook vanwege zijn rol aangeschaft, maar de voornaamste reden was toch om eens iets meer van Ray Harryhausen te zien.
Alleen jammer dat ik niet doorhad dat dit alweer een derde deel uit een franchise blijkt te zijn. Zijn twee voorgangers (The 7th Voyage of Sinbad en The Golden Voyage of Sinbad) heb ik in ieder geval gemist en IMDB noemt het Lou Ferrigno vehikel genaamd Sinbad of the Seven Seas zelfs als een sequel, maar daar heb ik mijn twijfels over. Soit, een derde deel dus en dat voel je jammer genoeg wel wat doordat de film erg abrupt start en het precies lijkt alsof de personages elkaar al geruime tijd kennen. Dat neemt gelukkig niet weg dat de film voor de rest wel een erg vlot avontuur is geworden. De hoofdzaak is de transformatie van Kassim terug te draaien en onderweg komen Sinbad en zijn kompanen een hoop mythologische figuren tegen. Erg leuk in ieder geval en het is afwachten wat Harryhausen weer uit zijn mouw gaat schudden.
Want daar zitten toch wel weer leuke dingetjes tussen. Harryhausen kan zich weer eens lekker laten gaan en eerlijk gezegd, ik heb toch wel een zwak voor dit soort stopmotion nonsens dat hij op het scherm toont. Toegegeven, de film voelt hierdoor weliswaar wat veroudert aan, maar onder andere het gevecht met de troglodyte en de sabeltandtijger is toch wel heerlijk. Qua decors ook gewoon erg goed geslaagd als je het mij vraagt. Wayne is leuk als de flamboyante Sinbad, maar het is toch ook het vrouwelijk schoon dat hier wat de show steelt. Taryn Power als Dione, Jane Seymour als Farah, ... Zo worden ze in ieder geval niet meer gemaakt. Sowieso qua cast weinig op aan te merken. Margaret Whiting schmiert misschien net iets teveel op los als de grote slechterik van dienst, maar langs de andere kant past dat op zich nog wel mooi in de film. Dit soort epossen heeft wel baat bij een überslechterik, zie ook de teaser na de eindcredits. Let vooral ook nog op Peter 'Chewbacca' Mayhew als de Minotron.
Ik moet zeggen dat de interesse naar het verdere werk van Harryhausen weer wat is aangewakkerd en dat ik me maar eens moet gaan bezighouden met de andere Sinbad films. Vond Sinbad: Legend of the Seven Seas ook nog wel een leuke animatiefilm trouwens. Alleen jammer dat het werk van Harryhausen lastig te vinden is, ik heb het moeten doen met een VHS zonder subtitles..
3.5*
* denotes required fields.
* denotes required fields.