Paris Est à Nous (2019)
Genre: Drama
Speelduur: 83 minuten
Alternatieve titels: Paris Is Us / Paris Est une Fête
Oorsprong:
Frankrijk
Geregisseerd door: Elisabeth Vogler
Met onder meer: Noémie Schmidt, Grégoire Isvarine en Marie Mottet
IMDb beoordeling: 4,6 (1.524)
Gesproken taal: Frans
On Demand:
- Bekijk via Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Paris Est à Nous
Anna mist de vlucht die ze had moeten nemen om Greg in Barcelona te ontmoeten. Het vliegtuig stort neer. Ze beseft dat ze op het nippertje de dood heeft kunnen ontwijken. De grens tussen dromen en werkelijkheid vervaagt bij haar in een woelige relatie tijdens sociale spanningen, protesten en tragische gebeurtenissen in Parijs.
Externe links
Social Media
Acteurs en actrices
Video's en trailers
Reviews & comments
scorsese
-
- 12199 berichten
- 10436 stemmen
Goeie film waarin een jonge vrouw haar vlucht mist die later neergestort blijkt te zijn. Vanaf het eerste moment is het al duidelijk dat het hier niet om het plot draait. De film wist me niet echt te grijpen, maar is zeker wel een fijne, dromerige trip. Sfeervol in beeld gebracht door het fraaie camerawerk, montage en hypnotiserende soundtrack.
merijn82
-
- 1911 berichten
- 437 stemmen
Wat een geneuzel... En toch hele fijne film! Style over substance kan soms lekker zijn.
4*.
John Milton
-
- 22281 berichten
- 12031 stemmen
Durf je het aan?
Zwolle, Wibro, Onderhond, Remorz, Verhoeven, Leatherhead én jij; Als zo'n gemêleerd gezelschap het eens is dat iets een goede film is, nou dan geloof ik het wel met dat IMDb cijfer
Zwolle84
-
- 8022 berichten
- 0 stemmen
Ik heb de kritische reviews op IMDB niet eens gelezen, maar kan zo al raden wat ze stuk voor stuk roepen: “geen verhaal!”
mjk87 (moderator films)
-
- 13623 berichten
- 4079 stemmen
Ja, het ziet er allemaal wel mooi uit hoor. Fijn dromerig in pastel en een zwevende camera, mooie kleuren in de nacht (in en vanuit dat vliegtuig!) en vooral een zalig sounddesign waarin de stadsgeluiden alom aanwezig zijn maar toch wat weggedrukt. Maar inhoudelijk boeide de film me minder en minder. Die voice-over zei weinig wat me interesseerde en vond ik ook wat irritant, het gedoe met die vliegtuigramp hangt er maar wat bij en hoewel je het idee krijgt dat er een goed hedendaags beeld van Parijs wordt neergezet met alle protesten en angst voor terrorisme, voelde het allemaal wat als los zand aan elkaar, alsof de regisseur zelf ook niet echt wist welke richting de film uit moest. En dan af en toe dat vage gedoe met die blonde vrouw? Daar miste ik echt wat. En tot op zeker niveau wil ik een film wel behoorlijk begrijpen om ervan te genieten. 3,0*.
Knisper
-
- 13008 berichten
- 1256 stemmen
Ik ben er verder privé ook maar niet al te diep op ingegaan, maar daar lijkt het wel op ja. Blij dat ik het maar bij 1 "vrouwen-in-film" vraag gehouden heb
eRCee
-
- 13384 berichten
- 1936 stemmen
Eerst het goede nieuws: Paris est à nous is minder vermoeiend dan de gemiddelde film van Malick. Het slechte nieuws: de film is nog steeds tamelijk vermoeiend. Je krijgt het gevoel dat Vogler constant probeert duidelijk te maken dat 'ceci est un film d'art'. De dynamische camera is te opdringerig en alomtegenwoordig, terwijl het ook veel meer naturel kan (bij Kechiche bijvoorbeeld). Dan worden er nog simplistische teksten aan toegevoegd via voice-over en krijgen we diverse keren wat betekenisloze lichtbeelden of roterende vlakken voorgeschoteld. Knap hoor. Jammer is daarnaast dat de liefdesgeschiedenis die de basis vormt van de film te plat blijft; de fase van verliefdheid komt wel goed naar voren maar dan houdt het een beetje op.
Over de muziek ben ik ook niet echt te spreken en daarbij komen er te veel lage tonen in de score voor, moest de bas halfweg draaien om het een beetje dragelijk te maken.
Hiermee is echter niet alles gezegd, want er zitten wel een paar heel mooie momenten en scenes in Paris est à nous. Naast het prima begin is dat vooral de sequentie dat de uitstekende Noémie Schmidt in witte jas door een onrustig Parijs loopt. Dit ziet er echt schitterend uit. Ik kreeg het gevoel dat het opgenomen is tijdens daadwerkelijke gebeurtenissen (je ziet nogal wat figuranten in de richting van de camera kijken), iemand een idee of dat klopt? Kijk vooral ook even de aftiteling af, het eindshot nadien mag er zijn.
Movsin
-
- 7998 berichten
- 8263 stemmen
Heb menen te begrijpen dat het om een jonge vrouw gaat die midden het realisme van de protesten in Parijs - duidelijk opgenomen ter gelegenheid van dergelijke manifestaties - verdrinkt in twijfels over het bestaan, werkelijkheid, fantasie en het leven dat onbewust door de vingers glipt en waarop eigenlijk geen vat is.
Helaas ben ik zelf verdronken in het ganse psychologisch gedoe, de grillige montage - akkoord, soms wel spitsvondig camerawerk , de voice-over en toegegeven ook het gebrek aan een duidelijk verhaal.
Had me aan iets anders verwacht. Het zij zo.
Zwolle84
-
- 8022 berichten
- 0 stemmen
Geen idee waar het over gaat. En daar ben ik maar wat blij om.
eRCee
-
- 13384 berichten
- 1936 stemmen
En je bent er ook blij om dat je daar blij om bent, zo lijkt het?
Ramon K
-
- 13575 berichten
- 0 stemmen
Mooi gefilmd, gekunsteld gedoe. Alsof je naar een soort van politica kijkt die ook denkt dat ie kan dichten. Vermoeiende monologen (voice-over) met vreselijke beeldspraak over vliegtuigen en zo. De cameravoering plus montage combineert Malick met Noé, maar dan zonder ziel. Een zeepbel wordt voor de camera gegooid; zien we toch even een shot van een gebouw door de zeepbel. Lou Castel wordt even uit de vergetelheid gehaald; kan ie de vrouwelijke hoofdpersoon toch even melden hoe 'uitzonderlijk en speciaal' ze is. Dat soort geforceerd gedoe.
Ik had goede hoop bij de opening; mooie scène op die raveparty. Daarna werd het minder en minder. Wel uitzonderlijk mooie shots bij nacht vanuit die cockpit. Ik ben coulant. 2,0*
Warp
-
- 953 berichten
- 2764 stemmen
Openingsscène blijft grandioos, hoogtepunt van de film voor mij. Alsof je er zelf staat.
Shadowed
-
- 9842 berichten
- 5917 stemmen
Tja.
Deze film doet me best denken aan Noé ergens, maar Noé is een stap groter dan dit. Dit lijkt er in bepaalde opzichten dan wel op, maar lijkt nooit echt los te willen gaan. Bovendien blijft dit een stuk menselijker en gebruikt veel minder trucjes zoals Neonlichten.
De samenvatting gebeurd letterlijk pas na de helft. 45 minuten blijf je kijken naar niet al interessante liefdesproblemen. Je zit er wel zowat middenin omdat de camera letterlijk een soort rugtas is van Schmidt, die de film helaas niet weet te dragen.
Ondanks dat de film soms geniale momenten heeft, weet het niet echt te boeien. Ik betrapte mezelf er vaak op dat ik toch vaak nog iets anders aan het doen was. 83 minuten die maar niet voorbij leken te gaan, en dat kunnen dit soort filmpjes niet gebruiken.
Acteerwerk is best onzichtbaar. Ondanks een aantal aardige poging om emotie te tonen, blijft het niet echt pakkend. Schmidt wil het wel graag, maar heeft vaak net die overtuiging gewoon niet helemaal, ondanks dat ze soms in de goede hoek mikt.
Wat deze film vooral van de ondergang red is dat het er visueel heel aardig uitziet. Enkele scenes zijn sterk. Denk maar aan de opening, nachtelijke beelden van het vliegtuig en wanneer de film plots losgaat in 100% beelden die niets met het verhaal te maken hebben en slechts voor art gaan.
Dat soort momenten zijn het leukst in de film, maar gebeuren echter te weinig. In plaats daarvan krijg je voornamelijk saaie liefdesverhalen tussendoor die niet te veel weten te boeien. Heel jammer, want na de opening had ik er alle vertrouwen in.
Alathir
-
- 2101 berichten
- 1615 stemmen
Het komt niet zo vaak voor maar deze film intrigeert. Het doet nadenken. Het is een beetje trippy maar niet té. Het is een experimentele film maar het gaat wel degelijk over iets. Het gaat over Parijs. Hoe Parijs zich voelde na de terreur. Dat Parijs wordt verpersoonlijkt door Anna. Zij is Parijs en Parijs is haar. Zij omvat de angst en ligt in de knoop met zichzelf. Parijs is haar stad, het maakt wie ze is en zij maakt Parijs tot wat het is. Op dit moment is ze op zoek naar zichzelf. Alles is troebel. Wat haar vriend van haar verlangt kan zij hem niet geven. Parijs is niet Barcelona. Parijs is gewond en heeft het vertrouwen verloren, net zoals zij, in andere mensen. Ze rouwt. Ze wil zich niet meer binden. Ze is alleen. Ze heeft geen ambities. Is er zelfs nog een toekomst? Alles verbrokkelt. Net zoals haar relatie. Maar na al dat verdriet neemt ze er vrede mee.
Ik weet niet of ik de film helemaal begrijp. Vast niet maar ik denk dat ik wel op het goede pad zit. Het einde wordt steeds meer style over substance. De dialogen worden weggedrukt door een dromerige voice-over. Het lijkt wel poëzie. Waarschijnlijk één grote metafoor. Het maakt uiteindelijk niet zoveel uit. De film wilt je meevoeren en dat doet het vreemd genoeg wel. Maar niet helemaal tijdens de film. Het begeestert mij vooral achteraf. En dat is weinig films gegeven.
tbouwh
-
- 5720 berichten
- 5148 stemmen
Film als droom, beeld en stem stuwen elkaar ongekend op; een ervaring die je met woorden tekort doet.
BlueJudaskiss (moderator films)
-
- 11632 berichten
- 5009 stemmen
Het irritante vriendje en vooral het geneuzel in de voice-over konden me gestolen worden, maar ik heb een zwak voor dit soort dromerige beelden. Niet erg dat ik soms geen flauw idee had waar het over ging: de beelden met die schitterende kleuren waren voor mij al voldoende. En Noemie Schmidt is een prachtige verschijning. Fijne muziek ook.
Nu gekeken als 3e film op een avond: binnenkort een keer opnieuw kijken om 'm hopelijk met wat minder afleiding en andere prikkels beter te kunnen laten binnenkomen. Kan zomaar zijn dat 'ie wellicht nog een halve punt omhoog gaat.
Jammer dat ik op Netflix het audiospoor met de dialogen niet uit kan zetten want de beelden an sich waren al voldoende. Prachtig.
3,5*
perceived
-
- 1735 berichten
- 5410 stemmen
Aardige film met een poëtisch sfeertje en kabbelend plotje. De regisseuse is duidelijk geïnspireerd door Gaspard Noë, maar deze film mist de impact van zijn werk. Het gebruik van zowel klassieke als elektronische muziek vond ik best sterk, met als topper een voor de film geproduceerde moddervette Techno/Rave track van Laurent Garnier: Meeting (Pt 1+2).
Fisico (moderator films)
-
- 9419 berichten
- 5133 stemmen
Nee, ik zag het niet in deze film. De film heeft me reeds in de eerste 45 minuten verloren met het geleuter tussen het koppel dat romantisch gezwets afwisselde met irritant gekibbel. Nadien heb ik me naar het einde gesleept, maar was het kalf eigenlijk al verdronken.
Naar het einde toe werd het misschien iets interessanter met wat filosofisch gewauwel. Ik heb duidelijk de insteek van de film gemist, maar dat mag ook wel eens. Later gaandeweg mooie visuele beelden, maar het is niet omdat je wat experimenteert met wat lichtflitsen, beats en kleuren dat je in de buurt komt van bvb Gaspar Noé. Noé is heus wel meer dan dat.
Vond eerlijk gezegd de personages ook maar irritant. Een miss hit voor mij dus. Misschien later nog eens heroppikken bij een tweede kijkbeurt.
Film Pegasus (moderator films)
-
- 30682 berichten
- 5290 stemmen
De plot van de film dekt de lading niet genoeg, maar meer prijsgeven zou het alleen erger maken.... Het relaas van de Franse Anna die een relatie heeft met Greg. Gaandeweg merken ze dat hun toekomstbeeld er anders uit ziet. Als het vliegtuig crasht waar ze denkelijk op zou zitten is dat ook meteen symbolisch en schudt Anna's leven compleet door elkaar.
Verder ga ik daar niet teveel op uitweiden, daar is het teveel een belevenisfilm voor waar mensen elk hun ding uithalen. Ik ging ervan uit dat de film wat meer een babbelfilm zou worden met wat zweverig gedoe, weliswaar met de romantische setting van Parijs erbij in contrast met de harde events als Je Suis Charlie en de gele hesjes. Dat is het zeker niet. Creatief met beeldvorming, geluid, camera, kleuren, muziek. De camera kijkt op een kleine afstand naar Anna en Greg, maar zit bijna op haar schouder als de gedachten van Anna centraal staan. De dialoog is aanwezig als een verteller die de gedachtegang van Anna vertolkt. Rustig maar met een duidelijk aanwezige spanning. Via de beelden en de muziek zit je zo mee in de wereld van Anna. Haastig met een portie angst en onzekerheid, onwetend met zichzelf.
Een prachtige film, indrukwekkend en denkelijk een film waar ik opnieuw intens van kan genieten bij een nieuwe kijkbeurt. Een onderschat pareltje. Doet wat denken aan Gaspar Noé, zonder de man te willen kopiëren.
Onderhond
-
- 87373 berichten
- 12299 stemmen
Ik ging ervan uit dat de film wat meer een babbelfilm zou worden met wat zweverig gedoe
Is dat wat je denkt als je ergens van mij een hoge score ziet staan?
Film Pegasus (moderator films)
-
- 30682 berichten
- 5290 stemmen
Ik zag eerst enkele stills en de trailer, en met de plot er bij leek het mij eerder een aangename maar niet bijzondere film te zijn. Dan zag ik de relatief hoge score hier en enkele uitschieters zoals bij u. Dan leek het al niet meer een doorsnee 'babbelfilm' te zijn.
misterwhite
-
- 4726 berichten
- 656 stemmen
Het is duidelijk dat Elisabeth Vogler een echte Malick fan is. Deze film is een rechtstreekse ode aan hem, met vaak volledige kopieën van zijn stijl. En deze zijn stuk voor stuk ook knap gedaan. Ze werkt mooi met een krachtige beeldenstroom en passende atmosferische muziek. Maar dat trucje heb ik ondertussen al vaker gezien en voelt ook niet meer erg vernieuwend. En voor mij voelt het hier als meer een kopie van al Volger haar inspiratiebronnen dan een eigen stempel.
Want de film voelt voor mij leeg. Normaal neemt dit soort films mij mee in een stroom van gedachten en kon ik eruit met een bijna onbeschrijfelijk gevoel. Maar deze liet mij vaak achter. Het hoofdpersonage Anna kon mij te weinig boeien. Ze loopt wat rond in Parijs, mijmert over dat het leven een soort simulatie is. En de film probeert daar diep op te filosoferen met een voice-over. Terwijl Parijs bruist van de filosofen, zou dit goed discussie materiaal zijn voor excentrieke studenten die daar rondlopen. Maar we volgen een meisje, dat volgens haar vriend weinig ambitie heeft. En dat wordt veel herhaalt en dat doet de film best vaak, iets herhalen en daarvoor is de film wat aan de korte kant.
Ik kan begrijpen waar de 4.5* vandaan komen. Sommige films kunnen je zo meenemen, een bepaalde kracht op je uitoefenen als je helemaal in de juiste sfeer zijt. Zeker als je het niet verwacht, of net een heel groot fan bent van de stijl. En ik had de stijl hier al verwacht + ik heb er een beetje een dubbele band mee.
Dus, de film ziet er goed uit, heeft die mooie dromerige sfeer, maar mijn binding met het personage Anna was er niet echt. Waardoor het geheel mij een klein beetje leeg en koud liet.
Maar al bij al wat dit geen slechte poging van Vogler en zat er wel wat in.
david bohm
-
- 2980 berichten
- 3286 stemmen
Fijne film met aantal bijzondere scènes, zo vond ik het vliegtuig erg mooi gefilmd en ook de beelden van Parijs gevangen in tinten als van een zonsondergang kunnen me bekoren. De protagoniste speelt sterk en het plot weet op de een of andere manier te raken. Las trouwens dat de film middels crowdfunding tot stand is gekomen.
jordidj1
-
- 156 berichten
- 540 stemmen
Zwolle, Wibro, Onderhond, Remorz, Verhoeven, Leatherhead én jij; Als zo'n gemêleerd gezelschap het eens is dat iets een goede film is, nou dan geloof ik het wel met dat IMDb cijfer
Wow, ik schrok wel een beetje van dat IMDb cijfer haha. Fantastische film wel, die kan bij meerdere kijkbeurten wel eens de volle buit scoren bij mij
sinterklaas
-
- 11688 berichten
- 3245 stemmen
Een soort Noé dat niet te zwaar op de maag ligt.
Maar wat voor één? Ik was deze titel haast weer vergeten. In 2019 wou ik deze inderdaad nog gaan zien, maar door mezelf te weinig tijd te gunnen en Netflix werd overstroomd door nieuwe titels, kwam het er niet van. Totdat ik deze week deze titel voorbij zag komen en... oh ja...
En ik heb absoluut geen spijt naar waar ik naar heb zitten kijken.
We volgen een spontaan maar daarnaast ook argwanende jonge Anna, die ons in de eerste scene meteen meesleept in een hypnotiserende nachtclubscene; waar hij vervolgens ook Greg ontmoet. Vervolgens wordt Paris Est a Nous wel een behoorlijke verwarrende mengelmoes van tijdsbestekken en momentopnames en improviseert het er op los. Maar deze keer is het wel zodanig gedaan dat het verre van storend is. Het eerste gedeelte richt zich voornamelijk op zowel de mooie ervaringen als de woordenwisselingen en ruzies tussen dit jonge stel. Ze halen eruit wat erin zit, maar ondertussen verschilt het karakter wel. Greg denkt slechts aan geld en ambitie en het frustreert hem dat Anna meer down to earth is. Als hij dan vervolgens zijn dromen gaat volgen door het in Barcelona op te zoeken, raakt hij deelgenoot van een vliegtuigcrash. Of nee... ho, wacht...
Ja, vanaf dat moment moet je je hoofd er goed bijhouden en gaat de film echt alle kanten op en wordt het zelfs met het moment chaotischer. Ondertussen weten vele elementen dit in stand te houden. De monologen en dialogen. De talloze mooie sfeerplaatjes van Parijs en de rituelen van de voorbijgangers, de demonstraties die nu aan de orde van de dag lijken. Ik moest als eerste denken aan een metafoor van de Gele Hesjes, gezien deze film rond die tijd is uitgebracht, maar dan blijkt de film zich toch in 2015 plaats te vinden... Of is het een vertelling dat over jaren verteld is.
En het neemt nog meer wendingen. We duiken hier ook in de wereld van Anna zelf... ofwel, hoe ze de wereld denkt in te schatten en ziet. Het komt aardig dicht bij het onderwerp van The Matrix. Haar motto dat alles gestuurd wordt van bovenaf; gegeven in abstracte sf-achtige waanbeelden. Hierin hadden Anna en ik elkaar nog enigszins kunnen vinden. De media, laat staan de negatieve media, die je meesleurt in de put. Je trekt het je allemaal aan, je voelt alles maar mee, blijft medelijden hebben met de talloze slachtoffers die er per dag vallen.
Alleen blijven er wel wat vragen achter. Is het een daadwerkelijk rouwverhaal? Is Greg een soort denkbeeldig persoon die Anna als kapstok gebruikt om zichzelf medelijden op te wekken voor de slachtoffers? Of is Anna nou juist diegene die wel in dat vliegtuig had gezeten en hebben we hier een soort Donnie Darko achtige opzet? Of is dit simpelweg een inkijk en een drijfveer van een beroepsdemonstrante?
Ook die scene met die oude man op het kerkhof was sterk.
Waarschijnlijk wou de regisseur hier een overduidelijke ode aan Parijs brengen, in combinatie met de zielenroerselen. Dat hij vergeten is om het allemaal in een duidelijke context te zetten is vreemd genoeg niet storend. De dromerige beelden, psychedelica, soundtracks, referenties en nogmaals de vele toeristische zonnige plaatjes van Parijs in zijn mooie en mindere mooie dagen weten deze film als een huis overeind te houden. Hoe is het mogelijk?
En de vergelijking met Noé is zeer begrijpelijk. Maar dan zonder excessen.
Een ode aan de actualiteit, aan Parijs en toch wel over een punt waar weinig mensen zich over uitlaten. Hier word ik inderdaad wel heel blij van.
5,0* (ondanks alles)
Black Math
-
- 5417 berichten
- 1741 stemmen
Interessant dat zo'n film op Netflix te vinden is. Ja, waar gaat het over? Eigenlijk is dit niet zo belangrijk, dit is duidelijk een style-over-substance film, waarin het meer draait om de atmosfeer, die opgewekt wordt door beeldensequences en monologen, die weliswaar niet echt een heldere boodschap proberen over te dragen, maar die wel voor een bepaald ritme zorgen. Malick lijkt een inspiratie te zijn, maar zeker ook Noé en La Vie d'Adèle (de laatste vanwege de wijze waarop de hoofdpersone gefilmd wordt). 3,5*.
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.