
Les Parapluies de Cherbourg (1964)
Alternatieve titel: The Umbrellas of Cherbourg
Frankrijk
Muziek / Romantiek
87 minuten
geregisseerd door Jacques Demy
met Catherine Deneuve, Nino Castelnuevo en Marc Michel
Geneviève, 17, woont in Cherbourg met haar moeder en zij runnen een paraplu-winkel. Zij en Guy, een automecanicien, zijn verliefd en willen trouwen. Moeder wil dat niet, het meisje is te jong en bovendien is Guy niet van goeden huize. Guy vertrekt voor twee jaar naar het leger en Geneviève blijkt zwanger te zijn...
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=imCOi7pqKh0
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,8 / 23594)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)4*
Tuurlijk, er is het verhaaltje, maar mijn God wat is dat een cliché. Meisje wordt verliefd op jongen, maar jongen moet gaan vechten in de oorlog. Iedereen die niet weet welke problemen er zich in de tussentijd voor zullen doen zou eigenlijk niet op MovieMeter mogen schrijven (waarschuwing: dit is niet letterlijk bedoelt!).
Grappig dat je het zegt, ik vond de verhaalontwikkeling eigenlijk behoorlijk gedurfd. Net zo gedufd als de gezongen dialogen en de bonte sets. Demy is wat mij betreft genredoorbrekend in al deze drie zaken. In de eerste twee (anderhalf) delen lijkt het verhaal van Les parapluies de Cherbourg sterk op dat van een willekeurige musical, een indruk die nog versterkt wordt door de engelachtige gezichten van de hoofdpersonages, maar deel drie maakt daar toch wel pijnlijk een einde aan. Slotscene bij het benzinestation is ook meteen een van de beste van de film. Je kan dit slot op twee manieren interpreteren. De eerste optie is dat beiden, zowel Guineveve als Guy ongelukkig zijn in hun nieuwe huwelijk. Dat zou een donker en triest einde betekenen, iets wat je toch bij aanvang niet zag aankomen en ook ongebruikelijk is voor een musical (hoewel ik niet erg thuis ben in het genre, de enige van wie ik het ken is Dancer in the dark). De tweede optie is wellicht nog erger en levert een cynisch einde op: Guy lijkt namelijk een stuk gelukkiger dan Guineveve, waardoor de liefde waarmee de film opent eigenlijk ontkent wordt; Guineveve blijkt inwisselbaar te zijn voor een andere vrouw. Vond het dus een interessante film, bij vlagen zelfs behoorlijk goed, hoewel het continue zingen soms wat gaat tegenstaan. Camerawerk was ook verdienstelijk, dat shot van de vertrekkende Guy en de achterblijvende Deneuve, waarbij de camera er eigenlijk een beetje tussenin blijft hangen, vond ik bijvoorbeeld fraai. Ik zal hem geen tweede keer op zetten, maar een terechte klassieker en sympathieke film.
Daarnaast heeft het verhaaltje ook weinig tot niks om het lijf. Alleen het kleurgebruik was nog wel aardig, het is een kleurrijke film.
Verder heb ik er niks positiefs over te melden.
1,5*
Hoewel het idee natuurlijk best origineel te noemen is, ben ik niet kapot van Les Parapluies de Cherbourg. Catherine Deneuve is een mooie vrouw, maar die gezongen teksten beginnen op een gegeven moment wel erg eentonig en monotoon te worden. Het grootste probleem is echter dat er lange niet alle emoties goed mee overgebracht kunnen worden, waardoor ik ook totaal niet kon meeleven met de personages.
Wel ben ik positief over het mooie kleurgebruik, waarbij de kleuren helder en fel zijn en vaak op een mooie manier naar voren komen. Ook de diverse periodes waarover wordt verteld zien er goed uit. Desondanks stoorde het zingen op een gegeven moment heel erg en het verhaaltje is verder ook niet zo bijzonder. Een origineel experiment, en leuk om een keer gezien te hebben, maar mijn film is het zeker niet.
2.0*
3,75*
Er is voor mijn gevoel zoveel moois te zien. De prachtige kleuren, de verrukkelijke intieme decors, fijn verhaal en de fraaie muziek. Zowel begin- als vooral de eindscene zijn echt subliem. Het einde geeft heel veel reliëf mee aan het verhaal. Daar tussen is het net niet zo goed. Maar van deze film werd ik wel een beetje gelukkiger.
4.0*
Genoeg over de zang want wat mij vooral opviel is het decor. Prachtige setting! Sterk in z'n eenvoud met basic kleurrijke decors. Er wordt gespeeld met kleuren en beelden. De opening nodigt meteen uit met de paraplu's maar ook de winkel, de bar, het tankstation, ... zijn toch kenmerken dat de regisseur weet waar hij mee bezig is. Je zit even in een aparte wereld zodat het verhaal centraal kan staan.
De film is mooi gemaakt en de combinatie van decor en muziek werkt perfect. Wel is het verhaal ook weer niet zo bijzonder en is het eerder een gemoedelijke sfeertje dat blijft voortdrijven zonder echte scènes die je als kijker bij de keel grijpen. Het einde was zeker niet slecht, maar ook weer niet memorabel. Dit is gewoon een goeie film waar je van geniet maar die niet op het netvlies gebrand is.
Gek genoeg viel ik dit keer meer over de continue zang. Niet zozeer dat ze steeds zongen, maar vooral hoe matig dat aspect van de film is uitgevoerd. Er wordt nauwelijks op de melodie gezongen en de teksten van de liedjes zijn eigenlijk gewoon dialogen en totaal niet ritmisch, rijmend of op enige andere manier muzikaal van aard. Het zijn ook niet echt grootse dialogen. De acteurs spreken op zingende toon, maar liedjes willen het niet worden. De score van Legrand is terecht befaamd, maar de slappe zing-dialogen doen het toch wat tekort. Waar Les Parapluies des Cherbourgs het meest bekend door is, is voor mij de zwakste kant van de film.
Ik verhoog van twee naar drie sterren.
Toch, ondanks enkele mooie nummers bevalt het grootste gedeelte van de muziek en zang mij niet genoeg om groots uit te pakken qua sterren.
Tot ik besloot, op de helft ongeveer, om het geluid af te zetten en de film iets te versnellen (1,5 x +-). Stukken beter! In mijn hoofd hoorde ik acteurs spreken. En de stemmen in de stilte klonken in mijn hoofd veeeeel mooier en effectiever. Toen ineens viel mij pas op, ook door de snelheid, dat de beelden hier en daar heel mooi waren. Het einde vond ik ook (verrassend) effectief.
3,5*
Het verhaaltje lijkt een standaard liefdesplot te bevatten maar blijkt toch een stuk dieper te gaan, er ontvouwt zich een bitterzoet melodrama met een fantastisch einde, net als echtgenote Varda moet Demy kennelijk weinig hebben van geforceerde happy ends- ook al zo’n stijlbreuk met de Amerikaanse variant.
Deneuve schittert in de hoofdrol en de muziek vond ik behoorlijk goed, al wordt het bekende titelnummer net iets te vaak ingezet.
Aangename verrassing en gek genoeg kan ik me voorstellen dat notoire musicalhaters hier meer mee kunnen dan de liefhebbers.
De verhaallijn betreft een klassiek liefdesverhaal, dat al eerder gedaan werd, maar toch weet te boeien omdat het des mensen is. Al moet je je als kijker wel in de tijdsgeest van toen verplaatsen. Een soort horrorelement in een film die verder lieflijk oogt, is het gegeven van de oorlog in Algerije waartoe meer dan een miljoen jonge Franse mannen werden opgeroepen eind jaren vijftig. Hoewel niet getoond is het een essentieel element binnen de verhaallijn, en afgaande op de commentaren in de bonus van de film was de oorlog in Algerije toch een soort nationaal trauma, iets dat leefde in Frankrijk, wat verwerkt werd in de film.
Volgens de info op wiki werden de stemmen van de acteurs gedubd in de ‘songs’ door professionele zangers en zangeressen. Mogen we er dan vanuit gaan dat niet de hele film gedubd is? Aangezien elk woord en elke zin min of meer gezongen wordt in de film. Is iemand hier beter van op de hoogte? Het gaat toch wel om een belangrijk element van de productie waarover met geen woord gerept wordt in de extra’s op de dvd, misschien omdat ze de magie van de acteurs intact willen laten.
In elk geval gaat Les Parapluies in de toekomst bij mij onvermijdelijk op repeat.