The Art of Self-Defense (2019)

Ik weet dat niet iedereen even gecharmeerd is van Jesse Eisenbergs Persona. Ik snap die kritiek, maar ik vind zijn rollen wel altijd interessant, en de films die hij kiest (losstaand van zijn rol met inderdaad regelmatig de te verwachten 'trekjes') vaak erg de moeite.

Ben ook benieuwd daar deze titel. Eerste review die ik zie is behoorlijk positief.

The Art of Self-Defense Review: A Brilliant Dark Comedy – /Film - slashfilm.com

Riley Stearns' vorige film Faults (2014) was ook een prima debuut, moet ik zeggen.

Jesse Eisenberg goes 'The Karate Kid'.

Ziet er interessant uit. Geinige trailer.

wanneer komt ie in nl in de bios?

Denk dat ik ook maar weer mijn karatelessen ga oppakken na het zien van deze film. Met name de nachtlessen.

Hilarisch, Droog en Fijn filmpje!

* 3.5

Ik zou het toch geen comedy noemen. In het begin zijn er een paar komische momenten, maar gaandeweg wordt het zelfs bijna thriller-achtig.

Ik vond het een aardig film!

3,5

Een absurde komedie die geen van de platgetreden paden bewandeld. Eisenberg is niet mijn favoriete acteur maar hier is hij prima gecast. Humor van een heel ander kaliber dan het slapstick genre en ik vrees dat niet iedereen dit kan waarderen, maar is wel mijn 'cup of tea' zeg maar.

Ik vond het anders geweldig grappig

Lekkere maffe en originele film. Een droge mix van een regelmatig nog best intelligente zwarte komedie en een thriller, onverwacht gewelddadig en duister. Er wordt op zo'n grappige manier de draak gestoken met opgeblazen masculiniteit. Ik was bang dat dit zo'n film zou zijn die wat teleur zou stellen na een leuke trailer, maar het is gewoon een leuke film, prettig anders.

Mooie "twist" ook richting het einde. Het verhaal is lekker absurd en de hele toon geeft de film iets surrealistisch. Nivola is feilloos. Mijn enige kritiek is dat de film een tikkeltje rommelig is, en dat de toon niet altijd helemaal aanslaat. Maar er wordt in elk geval gepoogd iets origineels te maken. Missie geslaagd. 3.5*.

The Art of Self-Defense is gezien het begin van de film niet wat je er aan het einde van had verwacht. Deze tweedeling beviel me wel en maakt de film dan ook zeer speels. Jesse Eisenberg is duidelijk de man voor dit karwei. Heerlijke zeer originele film dit!

Voor mensen die niet van karatefilms houden. Meer een parodie op de karatefilms.
Als zodanig past weet Eisenberg het tot een belachelijke maar humorloze vertoning te maken.
ALs karatefilm een 1.
Als comedie een 2.
Als arty film, wat de snobbist er voor geeft.

Blijkbaar ben ik met een ander idee de film ingestapt. Andere verwachtingen. En dat heeft bij mij verkeerd uitgepakt. Het begin was zeker alleraardigst en de eerste ontmoetingen van Eisenberg in de doko beloven veel goeds. Maar vervolgens wordt de verhaallijn rap merkwaardiger en vooral ongeloofwaardig. Hierdoor verloor de film mijn interesse met als resultaat uiteindelijk een dompertje. 2.5*

Absurd misdaaddrama is wellicht een betere omschrijving want veel te lachen viel er niet. Het is allemaal hoogst eigenaardig. Je krijgt als kijker geen vat op de personages, ook al acteren ze behoorlijk goed.

Leuk. Je moet een beetje van die quirky comedy style houden en het helpt om geen Eisenberg allergie te hebben, maar ik wie zich daarin kan vinden kan zich behoorlijk vermaken met The Art of Self Defense. Nog iets beter dan Stearns’ vorige film, wat mij betreft. Mild absurd en erg kabbelend, maar het verveelde mij geen moment.

Fijn. 3,7*

Hele goede absurde film. Na het krijgen van het advies om metal rock als favoriete muziek te beschouwen werd de film lekker vreemd. Geweld wordt gewoon en komt steeds meer voor. Heb lekker genoten van deze film.

Een comedy is het niet, eerder een duistere indiefilm die helaas niet in de buurt kan komen van Fight Club. Hier en daar kon ik best lachen hoor, om de kleinere grapjes, zoals over metal of het leren van Duits, maar dat was spaarzaam.

Het is een best onderhoudende film die uiteindelijk helaas niet zoveel raad weet met hoe te eindigen (hoewel ik het einde van Fight Club ook niet heel denderend vond). Wie het allemaal afdoet als absurdisme geeft te weinig toe dat het meeste wat de film laat zien niet eens zo absurdistisch is. En juist waar het wat realistischer aandoet wint de film ook in kracht. De film laat wel degelijk zien waartoe het blinde geloof in een mentor kan leiden. Op zich is het plot best aardig bedacht maar het is veel te weinig uitgewerkt en eindigt gewoon raar en ongeloofwaardig. Dan kun je dat wel proberen te verdedigen met wederom het absurde maar nogmaals, de absurde toon van de film is gewoon te zwak en niet consequent genoeg.

Uitermate vreemd zijn de zwaar gedateerd aandoende dikke computer monitoren, telefoons, tv's en videocassettes. Misschien mede een halfbakken poging om je als toeschouwer wat meer uit de hedendaagse realiteit te halen maar daar slaagt de film toch te weinig in, hoewel Jesse Eisenberg natuurlijk geknipt is voor zo'n aparte film en Alessandro Nivola als eigenzinnige sensei, met diens observaties over mannelijkheid, ook genoeg intrigeert.

heeft weinig met comedy te maken.
toch meer thriller,misdaad.
desalniettemin toch best een goede film die ik daarom ook met een 7 oftewel 3.5 ster waardeer.
voor deze toch wel absurde/maffe film.

Bwo

Bedoel je bijvoorbeeld ook het blinde geloof in profeten, zoals Mohammed?

Ik had eigenlijk meer allerlei goeroe's in gedachten waar genoeg Westerlingen als lemmingen achterna lopen. Met als extremere voorbeelden Manson en Koresh. Maar natuurlijk spelen geloven zoals de islam ook in op vergelijkbare behoeftes.

Leuke filmpje. Zullen niet heel veel stemmen komen hier denk ik maar wel een aardige film. Zelfde idee had ik bij The Voices Maar .. Als je deze leuk vind zou ik eerder genoemde zeker eens een kans geven.

Goeie film waarin een man nadat hij werd aangevallen karate-lessen neemt. Een origineel verhaal dat hier en daar verrassend uit de hoek weet te komen en dat ook goed in elkaar zit. Leuk om ook de verandering in het hoofdpersonage te zien. Absurdistisch van toon, maar het duurt wel even voordat de film goed op gang komt.

Werkelijk geen idee wat ik met deze film moet. Eigenlijk wist ik dat op voorhand al, want de trailer is ook lekker wazig. Ik kan uit mijn hoofd niet één film bedenken die je hiermee kunt vergelijken.

Opmerkelijk is dat mijn vrouw hem na een minuut of 35 niet verder wilde kijken wegens slaapverwekkend. Een dag later heb ik hem in mijn eentje uitgekeken.

Het is een aardige afwisseling van de meeste films waarbij actie, reactie en emotie er dik bovenop liggen. In The Art of Self Defense is het heel subtiel absurd. Dat moet je wel een beetje liggen.

Het wordt met name idioot als er allerlei misdaden begaan worden, zonder dat dit echt consequenties lijkt te hebben. Personages lijken totaal niet in te zitten over consequenties van hun daden en dat werkt erg vervreemdend. Dat Casey op kantoor een klap uitdeelt is hierbij nog maar het begin.

3 sterren, hoewel absurd en wazig, ook erg interessant. Geen idee waarom. Maar zoals ik zei: ik weet niet wat ik er mee moet.

Uiteindelijk inderdaad een aparte film die niet makkelijk in een hokje te stoppen is.

De eerste drie kwartier vond ik sterk. Hoe een vechtsport goed is voor je zelfvertrouwen en het zelfs een way of life kan zijn. Herkenbaar voor iedereen die aan een vechtsport doet of heeft gedaan.
Daarna gaat het toch wel bergafwaarts. Clichés volgen elkaar op en de eervolle dojo blijkt een louche criminele opzet.
Een paar pittige scene's, met name het breken van de elleboog van een leerling

De film geeft niet aan hoe eervol en gedisciplineerd een werkelijke dojo is, of de positieve kanten van een sport als karate beoefenen. Ik dacht eerst dat dat de bedoeling van de film was gezien de plotomschrijvng. De film eindigt sterk en bizar, in mijn ogen is dit vooral een cultfilm, geenszins een comedy.

Jesse Eisenberg zie ik graag acteren en is sterk in dit soort rollen.

Erg fijn.

Af en toe best grimmig en duister, gezien de ietwat beperkte absurde insteek misschien zelfs net iets té, maar dat vergeef ik een film als deze makkelijk. Erg veel van dit soort films zijn er namelijk niet, dus dan ben ik al lang blij als er weer eens eentje voorbijkomt. En verder pakt Stearns het ook zeker niet slecht aan.

Eisenberg heeft ondertussen toch ook al een indrukwekkende carriere bij elkaar geacteerd. Zit toch vaak in ietwat apartere films die bijblijven, en zelfs al zijn de films wat slechter dan ligt het eigenlijk nooit aan hem. Je moet hem inderdaad een beetje kunnen verdragen, want het is wel een acteur met een kenmerkende stijl, maar ik mag hem wel.

Enige wat ik een beetje miste was dat het nog net wat absurder had gemogen, zeker qua premisse. Op dat gebied is het iets meer een parodie op de hele Amerikaanse karate-hype een paar decennia geleden. Uit dat uitgangspunt puurt Stearns dan wel wat absurde situaties, maar de rest is best geaard. Komt allicht ook wel omdat ik vorige maand twee Dupieux's heb gekeken, die doet "absurd & deadpan" dan ook gewoon net allemaal wat beter dan Stearns.

Maar verder een aangename, lollige en onvoorspelbare film. Geen oerklassieke comedy, maar ook geen film die verdere genreclassificaties nodig heeft wat mij betreft. Gewoon een volbloed en goed uitgevoerde zwarte/absurde/deadpan comedy. Meer van dit graag.

3.5*

Oh, nog vergeten melden trouwens, maar kudos voor regisseurs die "serieuze" muziek durven te gebruiken. Ik ben geen metal kenner/fan, maar vind het wél altijd leuk dat wanneer een film metal nummers gebruikt, er ook échte knallende muziek te horen valt, niet van die "kan ook op de radio" troep die meestal gekozen wordt.

Een scenario dat op het lijf geschreven is van Jesse Eisenberg en dat onder de briljante regie van Riley Stearns perfect op de randjes van komedie en drama blijft balanceren. Eisenberg speelt de rol van Casey, die door zijn gebrekkige sociale vaardigheden maar geen aansluiting vindt op zijn werk en als éénling door het leven gaat. Nadat hij op een avond door een groep motorrijders wordt mishandeld en beroofd, besluit hij ervoor te zorgen dat hij zich voortaan kan verdedigen. Hoewel hij een optie neemt op een pistool besluit hij te kiezen voor karatelessen bij een Sensei [Alessandro Nivola] die er zo zijn eigen regels op nahoudt. De lessen geven Casey veel zelfvertrouwen, maar de ongebruikelijke benadering blijkt een duistere kant te hebben.

Er in ieder geval één onvergetelijk moment dat de film totaal onverwacht op zijn kop zet, zonder de geloofwaardigheid te verliezen. Stearns speelt met je verwachtingen en weet je keer op keer te verrassen, daarbij geholpen door een fenomenale vertolking van Eisenberg en een foutloze ondersteunende cast. Stemmig camerawerk van Michael Ragen en de voorbeeldige montage van Sarah Beth Shapiro verdienen eveneens lof.

Ik vond het zo mooi dat de muziek ook een dramatische rol had. Eerder in de film is er een opmerking over Caseys muzieksmaak en daarom schaft hij die metal-tape keihard aan in zijn auto met geopende ramen. De reactie van het gezin in de auto naast hem en Caseys gezichtsuitdrukking bevestigen de waarheid van die opmerking.

Metal wordt vaak gebruikt om te shockeren, hier levert het één van de beste grappen uit de film op!