Swallow (2019)

Lijkt mij een sterk filmpje....ik ben benieuwd.

Uitstekende film van schrijver-regisseur Mirabella-Davis met een glansrol voor Bennett, ie na een aantal veelbelovende rollen (voornamelijk in 2016) plots van de Hollywood-radar verdween om weer stilletjes terug te komen met deze drama-thriller, ie gerust als 'lichte' horror bestempeld mag worden IMO. Zeer fijne opbouw ie een paar kleine misstapjes maakt naarmate de conclusie nadert maar niets om over te zuurpruimen. Had meer aandacht mogen krijgen tijdens 't Awards seizoen, zeker voor Bennett's rol ie de film grotendeels op haar schouders draagt. 3,5*

Een aardig traag drama met een akelig gegeven dat overtuigend is neergezet inderdaad, al had ik wel wat moeite om mee te gaan in haar probleempjes.

Toffe film die niet voor iedereen is weg gelegd....love or hate denk ik.
Ik vind deze film ook inderdaad geen volle drama er zitten thriller elementen in en een vleugje horror.
Erg origineel verhaal en waarschijnlijk zijn er mensen in deze wereld die dit soort kwaaltjes hebben..... .
Acteerprestatie van Haley Bennett vind ik erg sterk.

Potentierijke maar ietwat flauw uitgewerkte film. Qua onderwerp en uitgangspunt deed het me ergens wel aan Dans Ma Peau denken. Vrouw met een ziekelijke obsessie die al gauw evolueert naar een vorm van automutilatie. Alleen missen hier echt wel de rauw randjes van die film. Ondanks een paar effectief akelige momenten blijft de film toch een beetje in een braaf drama/arthouse keurslijf gevangen. Zowel inhoudelijk als qua stilering.

Ook wat jammer dat het an sich fascinerende onderwerp uiteindelijk voornamelijk als motief/metafoor dient voor een nogal suf verhaaltje over een rape-trauma. Veel aandacht naar achterliggende psychologische motieven, maar de cues zijn weinig subtiel en het voelt vooral erg voorspelbaar aan allemaal. Voeg daar een vrij idioot einde aan toe en je hebt een film die weliswaar een paar memorabele scenes kent, maar verder de plank redelijk misslaat.

Word ook een beetje moe van die dramafilms die met het horrorgenre flirten, maar het vooral metaforisch gebruiken om zogenaamd gelaagder of intelligenter over te komen. Dit valt wel een beetje in die categorie wat mij betreft. 2*.

Klinkt eng.

Fijn.

Stijlvol en eigenzinnig drama, met enkele lichte thriller en horror toetsen. Vooral dan in het eerste deel, waarin het allemaal nog net wat mysterieuzer is en de acties van Bennett ook nog wat moeilijker te plaatsen zijn. Al vallen de puzzelstukjes toch wel redelijk snel op hun plaats.

Regie is mooi en verfijnd, ook het acteerwerk is meer dan in orde. Gelukkig maar, want deze film steunt toch vooral op het drama en dan heb je toch best een paar goeie acteurs ter beschikking. Wel een beetje gek om Rasche aan het werk te zien (blijft voor mij toch altijd Sledge Hammer), maar gelukkig is z'n rol niet al te groot.

Enige minpuntje vond ik dat de connectie tussen het eerste deel en tweede deel niet zo heel sterk is. Het rape verhaaltje voelt eigenlijk nogal overbodig aan (de manier waarop ze in haar relatie behandeld werd leek mij reden genoeg voor haar gedrag en vanaf het moment dat ze vlucht wordt de regie ook net iets minder strak. De finale zelf vond ik dan wel weer mooi en passend.

Toch een apart filmpje en een best fijne ontdekking, maar verwacht vooral geen horror of thriller te zien, want dan kom je bedrogen uit.

3.5*

Ben niet vies van de wat vreemde dan wel aparte films . Maar dit is een gemiste kans .
Uiteindelijk is alles natuurlijk psychologie , en daar draait het ook om .
Maar ondanks dat het een triest hoofdfiguur is , raakte mij haar lot niet .
Ik was in eerste instantie op zoek naar vorm van voyeurisme . Want ik had nog nooit een film gezien over een vrouw met dezelfde drang om alles maar door te slikken.
( ja wel eens maar dat is ander soort acteer werk ( sorry )
Dat idee maakte me erg nieuwsgierig . maar liet me verder ook koud , dan hou je over dat er eventueel wat heftige beelden je nog weten te boeien . maar dat zat er ook niet in.
Bovendien was het heel erg traag . en er gebeurde weinig .
2* hoef ik nooit meer te zien .

Boeiende film.

Het is altijd wel leuk om te zien dat een regisseur een beetje een visie heeft. Deze film zijn premisse lijkt op het eerste gezicht een wat goedkope trashy horror film te kunnen opleveren, maar Carlo weet er meer uit te halen. Zo vond ik het heel leuk gevonden dat Bennett acteert alsof ze uit een film van de jaren 50tig gelopen is. Ze speelt het ook geweldig. Ze weet het zo sterk vast te houden waardoor wanneer ze het los laat die emotie ook veel meer impact maakt. Laatst zag ik Never Rarely Sometimes Always ergens vergelijkbaar met deze film. Maar daar blijft het meisje continu hetzelfde, waardoor je als kijker nooit een impact hebt.

Erg benieuwd naar Mirabella-Davis zijn volgende. Deze liep nog net een versnelling te langzaam om een geweldige impact te maken. Maar als hij visie en stijl wat doortrekt kunnen we nog genieten.

3.5 sterren.

Het verhaal achter deze film vond ik best boeiend. Sowieso vind ik dit type film, waarin er een bepaalde spanning zit maar de snelheid op zich laag is, altijd wel interessant. De uitwerking van deze vond ik dan weer net ietsje minder, m.n. naar het einde toe. Toch prima mee geamuseerd.

Als je voedingsstoornis pica hebt, eet je naast 'gewoon' voedsel ook niet-eetbaar voedsel. Dit komt voor bij zowel kinderen als volwassenen, ook zwangere vrouwen kunnen deze stoornis ontwikkelen. Vaak blijkt achter dit een psychische stoornis te liggen.

Als je Hunter ontmoet, lijkt ze het op het eerste gezicht helemaal voor elkaar te hebben. Getrouwd met een rijke man, een mooi, groot huis maar het vervelende is dat ze niet wordt gezien, te gehoorzaam is en teveel dagen alleen doorbrengt. Zo als ze zwanger raakt ontwikkelt ze een gevaarlijke vreemde obsessie.

Door het zwangerschapsthema en het inslikken van voorwerpen valt dit een beetje onder de horror. En er zijn zeker een paar niet fijne beelden maar het verhaal speelt zich veel meer als dat van huiselijk drama. De film heeft een realistische benadering van alles en laat zien dat er ook veel demonen in het echte leven zijn. De film geeft dus impact op een geheel andere manier. Alhoewel de ingetogen, langzame aanpak spreekt misschien niet iedereen aan.

De film draait geheel om Haley Bennett. En gelukkig schittert Haley Bennett in deze film Ze is absoluut geweldig en adembenemend. Als fan van horrorfilms zul je Haley Bennett herkennen, ook al is de naam niet bekend. Ze was te zien in The Haunting of Molly Hartley, The Hole maar ook in Girl on the Train.

Swallow is een opmerkelijke eerste prestatie van schrijver / regisseur Carlo Mirabella Davis, en ik kan niet anders zeggen dat dit een interessante ietwat ongewone en aardig creatieve prent was met sterke vertolkingen.

De film had meer spanning, variatie of diepgang mogen hebben maar het is toch wel een aardig filmpje dat er goed uitziet en dat een redelijk interessant verhaal vertelt over een vrouw die in het reine moet zien te komen met haar verleden.

Aardige maar ook een beetje flauwe film die wat (meer) peper en zout in zijn uitwerking mist.

Apart filmpje dit. Wellicht iets te abstract qua personages en dialogen en iets te gestileerd in beeld gebracht, maar de uitwerking van het verhaal mist zijn uitwerking in ieder geval niet. Haley Bennett is uitstekend in de moeilijke hoofdrol. Had van mij ook nog wel iets langer mogen duren. Nu lijkt de finale er een beetje met de haren bijgesleept en komen bepaalde plotlijntjes een beetje uit de lucht vallen. Niettemin de moeite waard, met een aantal gruwelijke (hoewel niet expliciet in beeld gebrachte) scenes. De kracht van suggestie, zullen we maar zeggen.

Ik had besloten zonder enige voorkennis een film op te zetten uit het aanbod van vitamine cineville. Ik was dan ook zeer benieuwd, na de eerste 20 minuten, wat er ging volgen. Ik verwachtte intense wraakacties op haar narcistische man en diens familie. Uiteindelijk viel dat wel mee en werd er voor een ander pad gekozen. De samenhang tussen de twee stukken had iets beter gekund en verder stoorde ik mij aan het overdreven karakter van Richie die in elke scene onderstreept moest worden. De film ziet er erg strak uit en deed me denken aan Martha Marcy May Marlene (2011). Het slotstuk vond ik goed gekozen.

Interessant concept dat heel matig wordt uitgewerkt. Het verhaal wordt traag opgebouwd naar de climax van de film. Niet dat het trage tempo hier negatief werkt, wel de uitwerking naar het einde toe. Op een bepaald moment komt er een samenhang tussen het heden en wat zich in het verleden heeft afgespeeld.
Hunter gaat dan op zoek naar haar verleden en waagt zich aan de confrontatie. Deze wordt slap en vaag uitgewerkt. Idem voor het slot. Je blijft met allerlei vragen zitten ondanks dat Hunter haar definitieve keuze maakt. Het einde is te abrupt : wat met de zoektocht van Richie? Ja, de kijker kan dit zelf invullen, maar dat biedt hier toch wel te weinig. Deze mysterieuze thriller heeft een aantal horrorelementen die eerder suggestief werken. Een zeer absurde ziekelijke uiting is het minste wat je er van kunt zeggen. Apart filmpje dat matig uitpakt. 5/10

Vond 'm ook goed. Filmkriebel zegt: deze film is best te slikken.
Met een sterk idee (pica) dat diepere en duistere zones van de menselijke geest verkent. Vond het genre persoonlijk een psychologisch drama (weliswaar met een vies kantje). Wie hoopt op gore taferelen mag zijn hoop opbergen want dit is het niet. Mysterieus is het dan weer wel, want je vraagt je af waarom Hunter die dwangneurose ontwikkelt. Uit verveling? Of is er meer aan de hand? Al snel wordt de pap in de mond gelepeld en kan je gaan raden naar mogelijke verklaringen. Haar rijke schoonouders beschouwen haar als minder, haar echtgenoot heeft geen respect voor haar en haar bestaan wordt beheerst door een existentieel trauma . Is haar pica dan misschien een drang tot zelfvernietiging?
Aanvankelijk komt het "slaafse nonnetje" Hunter onsympathiek over maar naarmate de film vordert krijg je een heel ander meelijwekkend beeld van een gebroken en fragiel meisje dat zichzelf terug moet leren accepteren en losbreekt uit een bestaan waarin ze geen controle heeft over haar leven . Kortom, ik vond de film echt goed werken op alle niveaus.

PS : Over pica gesproken : dit is hier nog wel een braaf geval. De befaamde Monsieur Mangetout uit de Guinness Book at een heel vlieguig op, 18 fietsen, winkelkarren, televisies, kroonluchters enz. De realiteit is soms bizarder dan film.

Vond het een mooie film met de juiste spanning, in het verloop van de film kom je erachter waarom ze dwang neurose heeft ontwikkeld.

Haal dat thriller er maar af Moviemeter.
Dat schept verkeerde verwachtingen.
" Swallow" is vooral een steengoed psychologisch drama.
Over het hoe en waarom zal ik mij verder niet uitlaten, dat verklapt te veel.
Maar liefhebbers van drama zullen zeker smullen van deze film die soms een beetje rauw op de maag valt
4*

Swallow is een erg stilistische psychologisch drama. Wat me vooral opvalt aan de film is de enorme audiovisuele ervaring die Mirabella-Davis de kijker geeft. Het voelt allemaal erg sixties aan, van de aankleding van het huis tot aan de kleding en haarstijlen. Ik had de film wel wat smeriger verwacht als ik de recensies zo heb gehoord, maar dat viel uiteindelijk wel mee. Toch krijg je wel enigszins een smerig gevoel over pica en Bennett's personage die hiermee worstelt. Wat dat betreft wordt het psychologische proces overtuigend door Bennett gespeeld. Het proces van het langzame aftakelen had misschien iets meer diepgang kunnen hebben vanaf het begin, maar door haar overtuigend geacteerde afgestompte emoties kon ik er toch helemaal inkomen. De film leunt vooral op haar en dat valt te prijzen. Wel heb ik toch het idee dat Mirabella-Davis niet helemaal met het gegeven aan moest, waardoor het einde gewoon mwoah is.
Het voldoet, maar ik had het plot toch iets liever een spannendere route op willen zien zoeken. Uiteindelijk mist er een climax en oogt de film toch wat stuurloos. \ammer, want het gegeven wordt bij vlagen erg goed uitgevoerd.

3,0*

p.s. zo'n synopsis weet wel een enorm verkeerd verwachtingspatroon op te wekken. Zo diepgaand en spannend is dat gigantische geheim nou ook weer niet.

Matige film. Ik had het idee dat de makers wel eens iets van Lynch hebben gezien en graag ook zo'n sfeertje neer wilden zetten, maar eigenlijk geen idee hadden hoe dat moest, omdat ze nooit echt hun best hebben gedaan om te proberen Lynch te begrijpen. Er werd vrij matig geacteerd en het werd mij niet duidelijk waarom het echtpaar überhaupt bij elkaar is, ze lijken geen van beide plezier (of iets anders) uit hun relatie te halen. De sleutel die alles moet verklaren komt nogal uit het niets en is wat mij betreft psychologie van de koude grond. Afrader.

Veel beter dan verwacht. Pakkend psychodrama over een pas getrouwde vrouw, die na haar huwelijk in een emotioneel en sociaal vacuüm terechtkomt omdat haar omgeving alleen maar aandacht voor haar heeft wanneer het hen uitkomt. Mooiste scène: de omhelzing met de eenzame man op een feestje.
Een geslaagde mix van drama en thriller met een in mijn ogen erg mooi slotakkoord. Prima geregisseerd door Carlo Mirabella-Davis, die protagoniste Haley Bennett naar grote hoogte stuwt.

Swallow is een film die niet gemakkelijk te beschrijven valt. Ik verwachtte een soort drama met wat body horror elementen, maar dit is het helemaal niet. Ook kan ik niet goed beschrijven wat de film dan wel is, en dit is een goed teken. De film is emotioneel, bevreemdend en strak. De regisseur neemt ons mee met het hoofdpersonage waar je eerst geen sympathie voor hebt, maar later begrijpt waarom ze alles doet. Het acteerwerk van Bennett is simpelweg fenomenaal en draagt de film zowat.

4*

Voor 't grootste deel eens met leatherhead.
Uitgangspunt was goed, maar voor mij ook veel te soft uitgewerkt. Ik was deze dan nog eens ingegaan, met de gedachte dat dit een échte horror (jawel échte horror ) was, staat hier in de tv-theek (Telenet) bij de horror. Ja dan blijf je wel teleurgesteld achter. Ik heb het ook al meermaals aangekaart en ervaar het als een frustratie (beetje overdrijven mag), dat m'n té vaak ergens horror-label wil opplakken, vooral bij drama's en thrillers, het lijkt precies een vorm van marketing, maar ik vind het dan vaak op een teleurstelling uitdraaien. Haley Bennett doet het meer dan aardig, dat zeker wel, maar ik miste gewoon te veel in de film zelf, ie bleef ergens hangen, waar ik dan meer verwacht.

Of misschien informeer je je vooraf iets beter? Het is natuurlijk wel waar dat bij Telenet men te pas en te onpas het horror label toekent, en dat dit (helaas) een marketingmiddel is. Vind het wat onzinnig dat je dan een cijfer geeft aan de horrorfilm die je niet hebt gekregen. Swallow is een psychologisch drama en is ook als dusdanig te beoordelen.

Ik laat laat me vaak verrassen, ik zie ook zelden een trailer en lees zo weinig mogelijk recensies/reviews. Neen ik geef deze score aan de film die ik gezien heb, een drama heeft me ook al regelmatig aangenaam verrast en bekoord, verschillende drama's die vb harder zijn dan menig horror, deze was gewoon té saai over de ganse lijn.

Gevangen in je eigen hoofd

Aardig psychologisch drama met thriller elementen, waarbij de focus als het ware een karakter studie betreft. Wat is namelijk het onderliggend lijden van Hunter (het hoofdpersonage) die een ogenschijnlijk perfect leven lijkt te hebben, maar lijdt aan een eetstoornis met betrekking tot het doorslikken van levensgevaarlijke objecten? Al gauw wordt duidelijk dat Hunter een gevangene van haar eigen mentale gevangenis is, waardoor zij een constant gevoel van onderdrukking ervaart, wat tot uiting komt in deze compulsieve eetstoornis.

Uit mijn eerste alinea kun je het waarschijnlijk al opmaken; dit is geen film die je op een zaterdagavond, tijdens Halloween, met een groepje vrienden opzet in het kader van een alternatieve selectie. Alternatief is Swallow zeker, maar de Arthouse vibe die afgegeven wordt, zal niet iedereen aanstaan. Kritieken dat het verloop te traag is, of dat er simpelweg te weinig gebeurt zijn in deze setting haast onvermijdelijk. In de juiste omstandigheden, en met de juiste verwachtingen (verwacht geen horror of thriller) is de kans een stuk groter dat dit psychodrama bij je binnen kan komen en echt een impact kan maken.


3,5*

Een psychologische thriller, al ligt de focus op het drama. Doet wat denken aan Shame, al is het uiteraard een heel andere film. Het relaas van een jonge getrouwde vrouw die vreemde objecten begint te slikken. We krijgen eerst een gestileerd beeld met mooie beelden. Hunter wordt geleefd lijkt wel. Een huisvrouw die uitschijnt dat ze gelukkig is, maar die weggecijferd wordt. Of zichzelf wegcijfert beter. Alles wat ze doet is voor een ander. Als ze iets zegt wordt er niet echt naar haar geluisterd.

Als ze vreemde objecten begint te slikken, sluimert stilaan door dat er wel meer dingen meespelen. In het begin zag je de afgelijnde regie en de cinematografie, maar gaandeweg neemt actrice Haley Bennett de aandacht over. Swallow wordt een aparte film met een wat beklemmend sfeertje. Maar je krijgt niet altijd vat op de film, dit zal denkelijk niet iedereen smaken. Maar net die vreemde sfeer, maakt de film net zo boeiend. Je wil weten wat Hunters drijfveer is of hoe dit (al dan niet) goed komt. Je leeft met haar mee, ook al is het moeilijk in haar hoofd te kruipen.

Goed psychologisch drama met een prima Haley Bennett in de hoofdrol, helaas blijft het allemaal net wat te netjes en lief om er echt een donker gebeuren van te maken, wat bij dit soort films toch wel nodig is. Deed me wat denken aan The Swerve, die dat net wat beter doet allemaal.

Zwarte komedie met thrillerelementen over Hunter Conrad [Haley Bennett] die zwanger is van haar zelfingenomen echtgenoot Richie [Austin Stowell]. Richie staat op het punt het succesvolle bedrijf van zijn vader [David Rasche] over te nemen. In haar nieuwe rol als traditionele huisvrouw, waarin ze zich met moeite tracht te schikken, moet Hunter sowieso al het nodige slikken, maar al gauw gaat ze dat wel erg letterlijk nemen. Wat drijft haar tot deze obsessie en wat betekent dat voor haar huwelijk en haar zwangerschap?

Davis' scenario maakt op geen enkel moment duidelijk wat Hunter en Richie in elkaar zien en zet ze neer als vrij karikaturale karakters. De uitgekauwde satirische boodschap rondom de marginalisatie van vrouwen ligt er dik bovenop en Davis blijft daar wat te lang in hangen. Bennett slaagt er toch in haar personage van een diepgang te voorzien die er op papier niet is en Davis bouwt de spanning een paar keer goed op wanneer Hunters gedrag steeds meer bizarre vormen aanneemt, maar daar moet je vrij lang op wachten.

Genoeg over gezegd hierboven.
Beetje vreemd type deze hoofdrolspeelster.
Op zich niet zo heel slecht, het is weer eens wat anders.