Adrift (2018)

“We're not going to die out here.”

Wat een magistrale acteerprestatie van Shailene Woodley. Ik ben al fan van haar sinds The Descendants, en in Adrift laat ze zien dat ze alleen maar beter wordt. Tami’s doorzettingsvermogen, haar radeloosheid en paranoia, het hallucineren etc. Alles wordt door Woodley ontzettend goed gespeeld, en het zorgt ervoor dat je ook echt meeleeft met Tami. De niet-chronologische vertelwijze, met de flashbacks en de scènes in het heden met Tami op de boot, werkt ook goed. Het zorgt ervoor dat je soms even wat lucht krijgt.

De opbouw van de relatie tussen Tami en Richard voelt wat gehaast aan en krijgt weinig schermtijd, maar Woodley en Claflin weten het geloofwaardig te brengen. Adrift ziet er ook schitterend uit, en als iemand die veel gezeild heeft in zijn leven kon ik ongelooflijk genieten van het “vrije leven” sfeertje dat de film uitstraalt en de schitterende oceaanbeelden. En het naturelle spel van Woodley.

Niet echt goed en niet echt slecht, je moet ervan houden.

Aardige film waarin een koppel een schipbreuk leidt en dagenlang op zee ronddobbert. Een weinig origineel overlevingsverhaal en nog eens gebaseerd op een waargebeurd drama. Ook de opbouw met de flashbacks is weinig origineel te noemen, maar het maakt de film wel onderhoudend. Genoeg mooie plaatjes en een prima hoofdrol van Shailene Woodley.

Er gebeurt wel iets.. maar ook weer niks...

Je weet bijna hoe het afloopt.. toch kijk je deze film af ...

Prima vermaak voor na boer zoekt vrouw op een zondag avond .. meer ook niet ...

2.5 **

tja...gebaseerd op ware feiten, al heeft het script hier en daar toch wat aanpassingen zoals haar vriend die ze eigenlijk nooit meer heeft terug gevonden nadat hij in het water viel. Maar je moet natuurlijk ook een basisidee hebben voor een film waarbij ook oog is voor wat romantiek en nog meer drama. Het geheel wordt goed afgewisseld met begin van hun relatie, de tocht en het drama. Het kabbelt echter wel wat voort zonder enige spanning omdat je al weet hoe het verhaal verloopt en vooral ook dat we de laatste jaren heel wat dit soort films hebben gezien. Niks nieuws onder de zon, maar het drama zelf en Shailene Woodley weten wel te imponeren. 5/10

Ik vind deze film tegenvallen. Toevallig heb ik het boek laatst gelezen en dat is toch wel indrukwekkender dan de film. In het boek heeft de jonge dame steeds een stem die haar aanspoort bepaalde handelingen uit te voeren. In de film wordt dit anders weergegeven. Ik zal het niet verklappen. Maar het maakte op mij minder indruk. Ook vond ik de passie tussen de twee hoofdrolspelers niet echt overkomen. De film kijkt op zich best prima weg, gelukkig is duurt die niet lang. De flashbacks zijn een beetje storend. Ik had er niet voor gekozen. Het einde van de film is niet het einde van het boek. Daar krijg je nog ontmoetingen tussen het stel waar de zeilboot van is en tussen haar familie. Dat was mooi geweest als dit ook in de film zat.

erg gedetailleerd gefilmd.

Bij de opening irriteerde ik me al aan het blikje wat nog kaarsrecht op een gebroken tafeltje dreef.

heel de boot was aan diggelen, alles stuk, gebroken en dreef rond, op een blikje wat de hele storm op een afgebroken stuk tafeltje dreef, en door een klein golfje precies omviel na de storm toen de camera er op kwam.

zo zit de film vol met dit soort scenes wat het allemaal ( ondanks dat het waar gebeurt is) ongeloofwaardig over kwam.

bovendien zaten er veel te veel flash backs in, en op een gegeven moment interesseerde me het ook niet meer hoe die romance tussen die 2 is ontstaan als er teveel heen en weer word ge-switch, ik wou gewoon 1 verhaal lijn volgen. helaas.

In deze film kunnen we beter spreken van Flash-forwards than Flashbacks

Had 'm al een tijdje liggen, maar gisteren hem ik 'm dan eindelijk opgezet. Adrift. Op drift zoals wij zeggen. De blu ray ziet er goed uit, maar heeft geen sprankelend helder beeld. Kennelijk hebben ze de tijd een beetje willen nabootsen. Het geluid is wel subliem. Vooral als die hele grote "boot" even langs komt varen (wow). Adrift zit niet chronologisch in elkaar. Dat had eigenlijk best gekund, om zo na het incident met de vele flashbacks te komen. Men koos anders en begon met flash forwards om vervolgens weer met flashbacks te komen. En zo schommelt de film op en neer tot het slot stuk. Het had voor mij niet gehoeven, omdat je zo ook een stuk verraad in de film. Je ziet haar al alleen dobberen zonder Richard. Maar goed het is weer eens een andere manier van kijken. Een ongeloofwaardigheid merkte ik direct op en ik dacht dit kan niet waar zijn. Dus heb ik na het zien van deze film gelijk haar interview bekeken van Tami. En dan blijkt dat het inderdaad niet zo is geweest. Toch klopt zo'n 80% van het verhaal. De pindakaas, het eten van sardientjes, de staat van de boot, het navigeren via de sextant, de ruim 40 dagen dat ze heeft gedobberd het klopt allemaal. Het boek is uiteraard verder gedetailleerd. Het weerzien van het echtpaar naderhand is leuk voor een boek, maar in een film niet interessant. De reden dat ze Richard nog even in leven laten is vooral bedoeld voor de communicatie, maar dat hadden ze ook kunnen verwerken in de flashbacks met al hun mooie herinneringen. Zoals ik heb gelezen en ook al onwerkelijk overkomt in de film is Richard met de orkaan verdwenen in de oceaan. Maar goed voor de film zijn deze 20% verzonnen detail wel mooi. Een ander klein dingetje dat is verzonnen zijn de hechtingen die ze zelf zou hebben genaaid. Maar goed dat zijn maar kleine details.

De film duurt zo'n anderhalf uur en dat is meer dan genoeg voor een "All is Lost" film. Hij is beter dan van Robert Redford, maar minder amusant dan Kon Tiki uit 2012. Desondanks vond ik Adrift zeker de moeite waard!

Film 3.5
Beeld 4.0 (bd)
Geluid 5.0
Extra's helaas geen.
Adrift true story: the real life tale of a sea survival like no other - telegraph.co.uk

Film geïnspireerd door de onwaarschijnlijke overlevingstocht van Tami Oldham in 1983. Voor dramatisch effect is het verhaal hier en daar aangepast. Uitgezonderd een aantal heftige momenten vind ik de film niet erg bijzonder.

Op zich geen onaardige film, maar er zitten te veel flasbacks in. Het camerawerk was prima. Voor 1 keer kijken, oke. Maar is snel weer vergeten. Van mij een 2.5

Geen concurrentie voor Open Water (2003).

Deze film eens bekeken en vond hem wel een geslaagde film. Je wordt direct in het verhaal gesmeten, maar met flashbacks wordt alles wel duidelijk.

De cast deed het prima en kwam wel overtuigend over.

Toch een ongelooflijk verhaal en de moeite om gezien te hebben.

Er zijn best wat veel films in dit genre, en dan moet je je toch afvragen wat het toevoegt om er nog maar weer eens een te maken. Wat kan je nog brengen, hoe voorkom je dat het cliche en afgezaagd wordt.

Dat huiswerk heeft Kormàkur zich kennelijk bespaard, want ik vond het maar een flauwe hap. Ok, Woodley speelt wel aardig en de plaatjes zijn mooi verzorgd, maar dat voorkomt niet echt dat het saai wordt. Jammer, ik denk dat er wel wat meer uitgehaald had kunnen worden.

wat een zenuwachtig gedoe.... flash forward .....flash back ......flash forward .....flash back ......enzz.

niet mijn ding. !!!

Ook tijdens de storm de mast niet omlaag, een zeil dat scheurt, geen reddingsvesten, niet aan de zekeringslijn en een cabine luik dat niet gesloten is. Hoe dommer kun je het hebben. Zijn het amateurs of is de film te ongeloofwaardig.

Bij storm moet een schip als een volledig vastgesnoerde strakke sigaar (dus zonder uitsteksels) met een een gesloten luchtkamer met een stuurman die de boot dwars op de golven houdt. Alle noodmiddelen en zendontvangst apparatuur direct paraat.

Verder gebeurt er niet veel origineels in de film. Een beetje vlak en voorspelbaar verhaal. Enig pluspuntje : de mooie beelden van het ochtendrood , de eindeloze zee en het schattige duifje.

We zijn allemaal al talloze films in dit genre tegengekomen. Open Water, Open Water 2: Adrift (uiteraard), Kon Tiki, All is Lost etc.

Deze nieuwste Adrift doet verder weinig bijzonders in het genre, behalve het gespeel met de flashbacks. In eerste instantie voelt het als een overbodige gimmick aan, maar het is een uiteindelijke noodzaak om de impact van het einde van het film te laten voelen. Voor de rest wordt de film gedragen door de beeldschone Shailene Woodley, die het zo te zien erg koud had tijdens het maken van de film.

Weinig nieuws onder de zon met een one woman show van Woodley, die de film met gemak in d'r eentje kan dragen.

3,0*

Verzeild raken in voorspelbaarheid.

Zeilboot, storm, overleven. Flashbacks over hoe het zover is gekomen.

Al vanaf het begin van de film kun je de lijn wel helemaal uittekenen.

Schip(breuk)zeilbootrampen-films, daar zijn er al velen van gemaakt. En ook wel beter.

Het verschil hier is dat het een waargebeurd verhaal is waardoor het eigenlijk wel intenser zou moeten overkomen. Maar dat deed het toch niet.

Mooie beelden,acteerwerk prima van shailene woodley en toch kabbelt deze film maar wat stuurloos rond.Wanneer ik bv denk aan open water 2 Adrift vond ik die heel wat spannender....al met al toch nog wel een voldoende,3 stars.

Best leuk.

Maar dat heb ik eigenlijk altijd wel met dit soort filmpjes. Beetje alleen zwalpend op zee, geen redding in zicht. Een mix van avontuur met wat thriller en actie elementen, ook een streepje romantiek hier. Maar uiteindelijk draait het toch om die vreselijke toch in het grote niets.

Kormákur probeert er wat variatie in te krijgen door de film in twee te splitsen en alternerend stukjes te laten zien. Ik begrijp dat het handig is omdat je de storm waar alles misgaat dan lekker aan het einde van de film kan plaatsen, maar het haalt af en toe toch wat spanning en tempo uit de film, aangezien je flashbacks krijgt van een gezellig begin terwijl je de afloop toch al kent.

Acteerwerk is verder wel oké, visueel ziet het er ook behoorlijk uit de de kruistocht is aardig voelbaar. Ook geen al te lange film, maar dat is ook niet echt mogelijk wanneer je onderwerp zo summier is. Ik heb het allemaal wel eerder gezien, maar vond het toch best vermakelijk.

3.0*

Ben op de veerboot naar Texel al blij als we veilig de overtocht hebben gemaakt dus de situatie waarin Richard en Tami verzeild raken vind ik echt een verschrikking.

Door het heen en terugblikken in de tijd wat moeten wennen aan de koers die het verhaal vaart, maar achteraf valt hier veel voor te zeggen. Wanneer de prettige hoofdpersonen het ruime sop kiezen nemen ze het roer stevig in handen en lijkt er geen vuiltje aan de lucht.

Dat het schip averij oploopt is geen verrassing, maar wat een vrouw die Tami! En wat wordt zij sterk neergezet door Ms Woodley.

Degelijke boot rampenfilm zoals er nog wel enkele zijn zoals onder meer All is lost met Robert Redford. Nadeel is dat je heel weinig vernieuwend kan zijn met dergelijke films. Het plot is steeds gelijkaardig en je weet wat er aan zit te komen: veel overtollig water en nadien veel honger, eenzaamheid en uitputting. Voordeel is wel dat je niet veel fout kan doen als je de personages goed weet te kiezen.

Kormakur pakt het goed aan door schwung te creëren in het verloop van de film via heen en weer gepingpong van flashbacks en flash forwards. Op die manier krijgt ook de uitdieping van de relatie van de twee hoofdrolspelers een kans. Door zo te werken vermijd je dat kijkers zitten af te tellen naar het spektakel zelf het laatste half uur. Een rampenfilm moet aanwezig zijn in het begin en niet in een climax op het einde.

De hoofdrolspelers doen het goed. Mooi naturel gebracht. Het einde was ook verrassend goed, de kleine plottwist zag ik niet aankomen. Visueel ook meer dan ok. Geslaagde film dus, zonder meer.

Adrift is een film die niet gaat beklijven. Het is te keurig, het is te netjes en daar kan de vlotte montage weinig aan veranderen. Mijn bovenbuurman refereert terecht aan All is lost, in deze film zette Robert Redford, die de hele film in zijn eentje op een lekke zeilboot zat zonder een woord tekst, een gedenkwaardige prestatie neer. Shailene Woodley werkt me al binnen 10 minuten op de zenuwen met haar overacting. De scenes waarin de luxe zeilboot in een storm verzeild raakt zijn wel de moeite waard, dus als je af op het juiste moment vooruit spoelt zie je een spannende film van een minuut of 10.

Erg mooie film.

Kormakur weet wel raad met dit soort avontuurlijke films. Samen met Everest de enige voldoendes. Ruime voldoendes.

In tegenstelling tot anderen had ik geen moeite met de flashbacks. Maakte het alleen maar interessanter. Was uiteindelijk ook een goede manier om de ramp naar het einde te verplaatsen. Zo bleef je geboeid, aangezien je wist wat er nog stond te gebeuren.

Fraaie uitzichten trouwens. Niet alleen op de boot, maar ook in de jungle. De relatie tussen de twee wordt zorgvuldig opgebouwd, ieder krijgt zijn rugzakje en wanneer de ramp zich voltrekt wordt duidelijk waar het einde op uitloopt. Impact van het moment wordt daardoor groter.

3,5*

Geweldige acteerprestatie van Shailene Woodley. De film an sich geen topklasse maar wel best aardig omdat deze voorspelbaar is. Maar het intense verdriet is voelbaar.

Levendige zeebeelden, soms wat langdradig omdat er weinig gebeurt

Tijdens mijn vakantie in Italië had ik de beschikking over een aantal Duitse televisiezenders (o.a. ZDF) en daarop heb ik een tweetal films gezien, waaronder dit waargebeurd verhaal (welke je nu en dan doet denken aan "All Is Lost (2013)") over een bizarre gebeurtenis op zee.

In "Adrift" welke zich afspeelt in 1983 draait het om twee zonderlinge globetrotters die elkaar ontmoeten in de haven van Tahiti. De jonge en avontuurlijke Tami Oldham (Shailene Woodley) is daar aan het werk om wat geld te verdienen voor haar zwerftochten en Richard Sharp (Sam Claflin) meert er aan om even op krachten te komen en zijn voorraden bij te vullen. Hij reist per zeilboot de hele wereld rond, zoekend naar nieuwe avonturen. De twee raken met elkaar aan de praat en worden verliefd. Als ze de kans krijgen om een zeilboot van een bevriend ouder echtpaar, te weten Peter (Jeffrey Thomas) en Christine Crompton (Elizabeth Hawthorne), helemaal naar Californië te varen (oftewel een reis van zo’n 4000 kilometer op open zee), nemen ze die kans maar wat graag. Maar wanneer er onderweg een verschrikkelijke storm ontstaat, moet Tami alles doen om haar nieuwe geliefde te redden en ervoor te zorgen dat ze het Amerikaanse vaste land bereiken. Maar zal dat ook lukken?

In Adrift wordt je als kijker telkens heen en weer geslingerd tussen het heden (de bootramp) en het verleden, de ontmoeting en kennismaking tussen de twee tortelduifjes. Dat levert een prettige afwisseling op, van de adrenaline thrillersuspense (je weet dat de zeilboot verwoest zal worden, maar de kennis hoe dat gebeurt, wordt heel slim lang verborgen gehouden) van het overleven naar het lieve en romantische verhaal waarbij de twee elkaar beter leren kennen. Door het pure en subtiele spel van Shailene Woodley (Je gelooft iedere seconde en iedere keuze die ze maakt en dat tilt de film ook naar een hoger niveau) en Sam Claflin kan je helemaal verdrinken in de liefde die ontstaat en de chemie tussen beiden is ontzettend geloofwaardig, waarbij de twee elkaar perfect aanvullen.

Het contrast kan bijna niet groter zijn tussen de roze wolk waar de twee op sluimeren en de barre omstandigheden op het zeilschip. De ontknoping zie je op een gegeven moment wel aankomen (het blijft wel tot het einde toe spannend), waarbij het eindelijk goed afloopt met Tami (je ziet bij haar goed de verslechtering van de gezondheid en aan het einde van de film is ze echt vel over been) die gered wordt door een ander schip.

Fans van waargebeurde rampverhalen zullen goed aan hun trekken komen bij "Adrift", waarbij er ook te genieten valt van spectaculaire storm scènes, maar er zitten ook genoeg elementen in voor de minder ervaren ramptoerist en ook valt er te genieten van het capabele spel en met name van de getalenteerde Shailene Woodley. Het verhaal is bizar, maar gelukkig bewijzen de foto’s aan het einde van de film dat het gebaseerd is op waargebeurde evenementen.

Er zijn natuurlijk al tig van dit soort survivalfilms. Ik zal niet degene zijn op deze site die het merendeel gezien heeft. Het is een concept dat me niet zo aanspreekt, dus ik vermijd dit soort films doorgaans. Adrift kwam dan ook toevallig op mijn pad, maar viel me uiteindelijk nog mee. Ik heb me niet zitten vervelen, ondanks dat me wel wat zaken tegenstonden.

Het voornaamste was de keuze om het verhaal te vertellen via flashbacks. Hier leek het uiteindelijk niet heel veel toe te voegen en ik vond het ook een aantal keren storend als er weer 'gewisseld' werd. De romance tussen Shailene Woodley en Sam Claflin spat niet van het scherm, maar is ook niet meteen ongeloofwaardig. Woodley speelt ook goed op de momenten dat ze alleen op zee ronddobbert. Ik kan wel zeggen dat ik met haar meeleefde en ook de twist was een leuke vondst. Desondanks beklijft dit moeilijk. Het is een film die ik na een paar dagen bijna volledig vergeten ben. Daarvoor heeft het mij dan toch niet genoeg weten te boeien, ondanks het relatief korte speelduur. Uiteraard verdient dit (op waarheden gebaseerde) verhaal het wel om verteld te worden en voor de liefhebbers van het genre is het dan ook een aanrader.

2,5*

Dit romantisch en avontuurlijk drama is me erg meegevallen, het terug en vooruit schakelen in de tijd werkte bij mij juist positief en houdt het meeslepende verhaal boeiend, het einde was ook wel aangrijpend.

Deze film moest me in theorie wel liggen. Fantastische actrice, een regisseur die al bewees dit soort dingen goed te kunnen (Everest) en een thema dat me ligt (overleven, zeilen, de oceaan en het weer), maar in de praktijk viel dit vies tegen. Het is gewoon geen goede film.

Flashbacks in een film zijn meestal een gimmick die niet werken. De flashbacks zijn niet zo interessant. De romantiek is wel leuk met momenten, maar soms ook veel te melodramatisch. Het wisselde wat af. Maar het hoogtepunt van de film verschijnt zo op het einde, wanneer je er wel al klaar mee bent. Een reden voor het werken met flashbacks is soms om de spanning erin te houden of de climax te verschuiven, maar hier was dat niet nodig en het haalt je voortdurend uit de film. Ik ervaarde dat dus als vrij storend.

Blijkt dan ook nog eens dat een heel stuk verzonnen was. In het echte verhaal bleek dat de man na het kapseizen van het zeilschip nooit aan boord was gekomen. In welke mate is het dan nog gebaseerd op waargebeurde feiten? We hadden misschien een betere film gehad als deze film meer waarheidsgetrouw was, al lijkt de premise dan wel enorm op All is Lost (ik hoop dat dat de betere film is van deze). Woodley kan goed acteren, maar ze kan de film niet redden. Verder een behoorlijk standaardwerkje.

Niet echt een heel interessante film. Er gebeurt weinig ondanks de flashbacks. Dat is ergens de logica zelve natuurlijk want als je wekenlang dobbert op zee kan je weinig meer doen dan wachten tot land in zicht is. Ik weet nog dat ik All is Lost gewoon had afgezet omdat er niks gebeurde. Twee andere films waaraan deze film me aan doen denken zijn Life of Pi en Unbroken. Ik denk dat de plottwist op het einde wel vrij verrassend is dat hij niet meer leeft. Zo snel hallucineer je nu toch niet? Anderzijds denk ik dat Sam Claflin nodig was om de film iets meer dialoog en dynamiek te geven. Shailene Woodley vind ik nu niet een speciaal goede actrice maar ze doet hier wel haar best. Everest was beter dan dit werk van de regisseur, maar ik denk dat dit soort botenfilms heel moeilijk boeiend te maken zijn.

Een mooi, romantisch drama dat niet veel nieuws brengt, maar door de realistische liefdesrelatie tussen Richard en Tami en de mooie beelden van de storm en Tahiti toch weet te overtuigen. De twist op het einde hebben we ook al eerder gezien, maar anders was het maar een saaie verfilming geweest met slechts een overlevende aan boord.