Five Feet Apart (2019)

Vanaf 13 juni 2019 in de bioscoop (Universal Pictures International)

Trailer ziet er goed uit, mooi verhaal.
Ben ook groot fan van Haley Lu Richardson, die al positief opviel in The Edge Of Seventeen.

Dan zou ik zeker Columbus uit 2017 eens checken.

Eens, sterke film Gish. Van harte aanbevolen.

Voor mij, ik heb het wel iets gehad met de ernstig zieke protagonist die opnieuw hoop en/of liefde vindt. Even los van dat het gerust ontroerend zal zijn voor wie de film gaat kijken, Hayley Lu is daar sterk genoeg voor als actrice.

Maar van platitudes slash tegeltjeswijsheden als die in de trailer, word ik nooit zo vrolijk. Beetje de ziekenhuis variant van je werkt om te leven, je leeft niet om te werken.

Kijk ook Support the Girls (2018) - MovieMeter.nl. Niet de allersterkste film, maar Richardson laat een heel andere kant van zichzelf zien. De poster spreekt boekdelen .

Mooie film en zeker een aanrader voor mensen die films als "The fault in our stars" wel konden wasrderen (welke wel veel beter was overigens als deze).

Het blijkt de lastste jaren dat romantische films / vriendschap films in combinatie met een (vaak terminale) ziekte, een schot in de roos blijken te zijn.
Wij hebben er aardig wat voogeschoteld gekregen.

Prima acteerwerk en een overdosis aan emotionele lading maken voor een goed evenwichtige film die prettig wegkijkt.

Mindere punten zijn de opbouw / ontplooiing van de romance en wat uitzonderlijk grote onwaarschijlijkeden richting het einde.

Toch zeker aan te raden.

Een uur lang heeft het er alle schijn van dat de oprechte en authentieke vertolking van Haley Lu Richardson en de verzorgde regie van Justin Baldoni je de tot dan toe relatief beperkte tekortkomingen in het scenario doen vergeven. Richardson is voortreffelijk als Stella, een jonge vrouw met een ziekte die het voor haar levensgevaarlijk maakt om rechtstreeks fysiek contact met anderen te hebben. In afwachting van een donor verblijft ze geruime tijd in het ziekenhuis, een inmiddels vertrouwde plek waar de zorgzame verpleegster Barb [Kimberly Hebert Gregory] er op toe ziet dat patiënten altijd minimaal 6 voet afstand houden. Stella maakt er het beste van en kan het moeilijk verkroppen dat Will [Cole Sprouse], een andere patiënt, zich niet houdt aan de dagelijkse routine die hen helpt zo gezond mogelijk te blijven. Ze besluit hem hiermee te confronteren en dat is de eerste stap naar een innige vriendschap die echter getekend wordt door hun ziekte.

In het eerste uur valt het nog wel mee met de clichés en Richardson is ronduit charmant, vooral in de videoposts waarmee ze - gewapend met wat zwartgallige humor - haar kijkers een blik geeft in haar ongewone dagelijkse leventje. De regie en de montage is bijzonder goed maar wordt regelmatig naar de knoppen geholpen door de onbegrijpelijke keuze voor allerlei stemmige popdeuntjes die je als kijker menen te moeten vertellen wat je op dat moment moet denken en voelen. Overbodig en het verstoort het dramatische potentieel dat hier zeker is. In het tweede uur gaat de soundtrack nog meer vervelen door de afgezaagde plotlijn - er is zelfs een zeer opzichtige verwijzing naar Love Story (1970) - en zakt dit helaas af naar het bedenkelijke niveau van vele soortgelijke ziekte-van-de-week-films voor tieners.