Isle of Dogs (2018)

Als best wel fan van Anderson was ik enorm benieuwd naar deze film, maar het kwam er maar niet van om hem te kijken op één of andere manier. En vandaag was het dan eindelijk zover. Niet echt mijn ding moet ik eerlijk bekennen. Het kon me gewoonweg niet boeien. Animatie is echter dik in orde, script zit ook fijn in elkaar, maar het verhaal an sich deed me niks. Twee sterren.

Geen verwachtingen bij deze film, maar het was wel een vermakelijke film. Een wat aparte animatiestijl, maar het is eens iets anders.

Het verhaal verveelde niet en was geschikt voor jong en oud. Fantastic Mr. Fox vond ik wel beter, maar deze was ook wel leuk.

Ik ben bijna verlegen dat ik 'maar' 3,5 punt geef voor deze film want het is echt een plaatje.

Shot voor shot kan je je ogen uitkijken naar de prachtige details. De 'oohs' en 'aahs' komen dan ook vooral daar vandaan. De details van het roestige pretpark… de travel shots… nergens wordt moeite gespaard, nergens worden 'short cuts' genomen. Hier is enorm veel tijd en liefde in gestoken (geloof me, ik heb ooit een lezing gevolgd van Andersons artdirector: de storyboarding was al om van te smullen en van een zeldzaam hoog artistiek niveau)

Helaas valt er niet veel méér te doen. Gaandeweg vervaagt het verhaal en slaagt het er echt niet in me bij de les te houden, laat staan te ontroeren… Maar ik blijf wel mijn ogen uitkijken.

Het is hier al meer gezegd: de film is lucht, met daaroverheen een prachtig laagje glazuur. En misschien zijn films van Anderson sowieso niet zo mijn ding, zit qua stemmen op hem onder het gemiddelde.

Waar zijn die dan?

Deze stond op TV aangekondigd als kinderfilm, wat hij hoegenaamd niet is. Prachtfilm, al maakte hij mij ook intens droevig.

Redelijk.

Zonder meer een schitterend gemaakte film. Wes Anderson combineert zijn typische stijlkenmerken met o.m. Japanse invloeden. De combo werkt geweldig. Visueel is dit een fantastische film. De stijl van de figuurtjes - zowel honden als mensen - is ook tof gedaan. Weer wat anders dan bv. Fantastic Mr. Fox, maar tegelijk erg herkenbaar.

Bereikt Anderson (audio)visueel zowat het summum van z'n oeuvre, vind ik dat inhoudelijk tegenvallen. De film had beter volledig kunnen focussen op de honden. Niet dat bepaalde menselijke typetjes slecht gedaan zijn, integendeel. Het is maar dat de overgang soms wat ongelukkig is. Ik kon niet echt in de film komen zoals ik had gehoopt. Het verhaaltje poogt ietwat emotioneel te zijn, maar blijft te afstandelijk. Spijtig.

3

Bijzonder prettige vorm van animatie en vertelling. Goede stemmen ook. Alleen laatste 15 min vielen me wat tegen.