Stripes (1981)

Met Steve Martin? Is niet echt een akteur die ik graag aan het werk zie, maar gezien het genre vind ik het misschien wel een kijkbeurt waard. Wordt vervolgd

Gisteravond weer gezien. Murray is grappig, maar Candy blijft voor mij de held van deze film.

Ik had hier stiekem toch wat meer van verwacht. Ik kan vooral Bill Murray altijd erg waarderen, in sommige opzichten kan ik hem vergelijken met Rowan Atkinson. Zo zijn beiden een meester in de mimiek en schiet ik soms al in de lach als ik hun hoofden zie.

Veel woorden hebben ze in ieder geval niet nodig om grappig te zijn. Ook het feit dat het leger ditmaal het decor was voor de film kon me vooraf wel bekoren.

Toch viel het me enigzins tegen. Ik kon de humor er niet altijd van inzien want sommige grappen waren wel heel erg flauw.

Gelukkig zit er ook genoeg in om toch nog een redelijk avondje te hebben, maar dat dit geen hoogstaande komedie is mag duidelijk zijn.

Kleine onvoldoende dan maar.

2,5*

In zijn tijd een aardige komedie, maar zoals zo vaak blijft er na verloop van tijd niet veel van over.

Nu is het vooral flauw (eigenlijk nergens meer grappig), en het bekijken haast niet meer waardig.

" I've always been kind of a pacifist. When I was a kid, my father told me, "Never hit anyone in anger, unless you're absolutely sure you can get away with it." I don't know what kind of soldier I'm gonna make, but I want you guys to know that if we ever get into really heavy combat... I'll be right behind you guys. Every step of the way."

Leuke comedy met o.a. Bill Murray en Harold Ramis en geregisseerd door Ivan Reitman. Toch totaal anders dan Ghostbusters.

Stripes gaat over John en Russel die uit verveling het leger in gaan. De basis training valt echter zwaar tegen en de twee raken nog eens in de problemen. Het feestje begint pas echt als hun peloton word uitgekozen voor een speciale opdracht in Europa...

Het verhaal is misschien wat chaotisch naar het einde en niet alle grappen zijn even leuk maar ik vond dit toch weer een erg sterke komedie. Ik vind überhaupt 80s comedy veel leuker dan die verschrikkelijk goedkope comedy-films die je tegenwoordig zo vaak ziet. Bill Murray is hier zoals gewoonlijk hilarisch en wijlen Harold Ramis vond ik ook zeer sterke momenten hebben. Verder waren John Candy en Warren Oates ook erg grappig. En dan heb je verder nog een aantal goede acteerprestaties, Sean Young o.a.

Muziek van Elmer Bernstein, die óók aan Ghostbusters mee werkte, is geweldig. Lekker typische leger muziek.

Al met al een erg vermakelijke 80s film.

Filmpje waar je niet teveel van moet verwachten maar kijkt wel lekker weg en is vermakelijk. Duurde alleen wel 2uur, dus anders dan de speeltijd hier.

Mêh, lamme komedie met Bill Murray. Ik vind hem hier niet zo top, maar dat ligt meer aan het schijtlollige verhaal waarbij hij samen met een kameraad het leger ingaat. Dit levert veel puberale onderbroekenlol en opmerkelijk veel bloot op. Het slot met de eindbattle tegen de communisten was een lichtpuntje in de verder heel matige film.

In de herziening.

Stripes is weer zo'n typische vroege Murray, waar hij meer irritant en luidruchtig is, dan grappig. Pas in de tweede helft van de jaren '80 ging hij de droogkomische types spelen waar hij nu bekend om staat. Niettemin blijft hij één van mijn favoriete acteurs en daarom wilde ik deze film nog een kans geven.

Helaas bleek mijn herinnering juist: Stripes is vooral een langdradige en flauwe film, die pas in het laatste half uur echt op gang komt (de scènes in het Oostblok). Het hielp ook niet dat ik de extended cut heb gekeken, waardoor het een bijna 2 uur lange zit werd - toch iets teveel voor een komedie.

Positieve puntjes zijn een aantal leuke (bij)rollen, met John Candy die het meest in het oog springt. Wijlen Harold Ramis is een leuke sidekick en verder zijn er een aantal vroege rolletjes van o.a. Judge Reinhold en Bill Paxton. De dames mochten er ook wezen en vooral Sean Young is een prettige verschijning.

Geen topper dus; de 2,5* blijven staan.

“Soldier, I've noticed that you're always last.”

“I'm pacing myself, Sergeant.”

Prima komedie met sterke rollen van Bill Murray en Harold Ramis. Stripes moet een beetje op gang komen, maar zodra Murray en Ramis het leger ingaan wordt het beter en valt er genoeg te lachen. Vooral John Candy die met vier dames aan het modder worstelen is, en het laatste gedeelte in Tsjecho-Slowakije is erg geslaagd. Er is veel geïmproviseerd en de acteurs waren vaak dronken tijdens het filmen van hun scènes. En dat is te zien, want het plezier spat ervan af. Alles wordt ondersteund door de aanstekelijke muziek van Bernstein en leuke bijrollen van onder andere Oates, Young en Larroquette.

Ik heerlijk en veel gelachen bij deze film. Dit is voor mij echt komedie,Geslaagd.

Ik heb het geprobeerd in de juiste tijdsgeest te plaatsen... desondanks vind ik het maar moeilijk te bekijken. Nergens grappig en het verhaal slaat helemaal al nergens op...

Heb deze heerlijke soldatenkomedie voor het eerst en het laatst gezien in 1981 in de bioscoop. Vanavond, 38 jaar later herzien op Netflix en wat heb ik weer genoten.

De tweede samenwerking op het witte doek tussen Murray en Reitman en het is wel een oké film geworden. Daarnaast is Ramis ook voor een groot deel verantwoordelijk voor de film (script) en speelt hij een hoofdrol. Later kennen we dit trio natuurlijk vooral van de Ghostbusters films.

Stripes vind ik persoonlijk wat onevenwichtig. Er zitten teveel elementen in de film die op zichzelf eigenlijk al wel speelfilmwaardig zou zijn. Hierbij vond ik persoonlijk het eerste dikke uur het leukst. Het miserabele leventje van de twee komische acteurs in NY was al grappig genoeg om er meer van te maken. Daarna volgt een soort van Police Academy achtig uur op het militaire kamp waar het zooitje ongeregeld opgeleid wordt voor het leger. Erg veel overdreven typetjes waar je van moet houden, maar het past perfect in het tijdsbeeld. Logica moet je verder later varen. Murray is verder weer typisch zichzelf. Schreeuwerig, soms ontuistaanbaar, maar tegelijkertijd ook weer charmant.

Het was leuk geweest als ze het hierbij zouden laten, want ik ben i.t.t. anderen niet zo te spreken over het laatste half uur in Europa. Er gebeurt simpelweg te veel, het busje vond ik maar lame en het hele communistengebeuren wordt er ook in een vloek en een zucht doorheen gejaagd. Dit had ook minimaal een uur moeten duren om het nog enigszins meeslepend te maken, maar dat was de film niet ten goede gekomen. Daarom had dit ook beter een aparte film (bv een vervolgdeel) kunnen zijn.

Persoonlijk kon ik er weinig mee en had de film op dit punt haar kruid verschoten.

2,5*

Heerlijk zo'n typische jare 80 comedy

Het begin is nog best aardig. Geen ijzersterke humor, maar een prima sfeertje. Ik wist een tijd lang niet of de film zichzelf nou heel serieus nam, of dat het een (ook) een parodie was op gemakzuchtige komedie. Het antwoord kwam in de tweede helft. Vanaf de modderworstelscène liep de film totaal uit de hand. Na de op zich best geinige militaire training werd het ineens écht oorlog. De nog enigszins subtiele humor maakte plaats voor vervelende slapstick, die nog het meest deed denken aan een mislukte voorstudie op The A Team. Ik zou deze film niet aanraden aan mijn vrienden.

Dit is niveau groundhog day. 80s comedy zou een categorie op zich moeten zijn, ookal is groundhog day een 90s movie . Geniale film om veel te vaak opnieuw te kijken. Dit is een film die standaard in je Kast moet staan.

Ken je 'm nog, die vervelende klasgenoot, collega, gast uit je voetbalteam, die altijd net even te luid bijdehand deed? Die zichzelf altijd heel grappig vond, maar vooral luidruchtig en dom gevonden werd? Dat is zo ongeveer Bill Murray in Stripes.

Voor mij viel dit behoorlijk tegen. Je neemt een groep misfits, zet ze in een omgeving waar dat niet gepast is, je haalt er nog een gezochte romance (of twee) bij, en klaar is je formulaische (jaren '80) komedie. Nu kan dat alsnog wel een vermakelijke film opleveren hoor, net zoals ik ook best kan genieten van formulaische horror of detectives. Maar bij een komedie is het wel fijn als het ook grappig is, en dat gaat niet zo heel vaak goed in Stripes. Murray is oervervelend, gelukkig zijn er nog een paar vermakelijkere bijrollen van John Candy en Harold Ramis. De dames zien er goed uit, en af en toe is er nog wel een vermakelijke scene (op slapstick-niveau), maar heel veel meer dan 2.0* wordt dit niet.

Nergens grappig, vooral vervelend en saai. De humor gaat telkens compleet de mist in, maar tja, humor is een persoonlijk iets. Ik zou haast een hekel aan held Murray krijgen, wat een nare rol. Ik zou wensen dat ik dignitaris had gezien, zal wel even duren voordat ik zijn onaangename geklungel hier van m’n netvlies weet te krijgen. Ramis vind ik hier ook niet te harden. Eigenlijk speelt alleen die sergeant Hulka fatsoenlijk.

Belachelijk verhaal en einde. Fragiel lichtpuntje is de prachtige vroege 80’s tijdssfeer inclusief het vele bloot en fraaie auto’s.

2,5 dwz een 5/10

Oneens. Groundhog Day is een geniale klassieker, erg geestig en ook nog ontroerend.

Stripes is een humorloze miskleun, die je rustig over kunt slaan. Het verschil in tijdsgeest is pijnlijk merkbaar. De twee films zijn niet te vergelijken, laat staan het niveau, een belediging voor GD.

Ik ben even zo vrij te reageren omdat je zegt dat ik deze film in m’n kast moet hebben staan haha

Ik snap je punt. Groundhog day gaat een stuk dieper, wellicht de beste film waar Bill Murray in heeft mogen spelen. Ik ben echter een liefhebber van dit soort comedy’s. Gelijktrekken op het niveau van de film is daarom wellicht onterecht. Als je echter een liefhebber bent van die typische stijl, en dan bedoel ik met name waar Bill Murray voornamelijk in speelt met z’n vaste kliek aan collega’s. Dan is het wat mij betreft eentje die in dat straatje past.

Helder, bedankt voor je reactie! Het blijft grappig te zien hoe ontzettend persoonlijk en subjectief humor en smaak zijn. Dat heeft waarschijnlijk ook te maken met de tijd waarin men opgroeide en hoeveel nostalgie een film oproept.

Ik ben bijvoorbeeld gedeeltelijk een 80’s kind en ben echt dol op die sfeer, met de kleding, muziek, auto’s etc.

Ik kom er echter helaas steeds meer achter dat ik de typische humor uit die tijd nu totaal niet grappig (meer) vind. Terwijl ik dat bij de 90’s en ook tegenwoordig wel heb. Vreemd toch, dat humor blijkbaar zoveel verschilt per decennium.

“And then depression set in.”

‘Murray’ staat vaak bij mij wel goed in het boekje, hoewel ik nog veel meer films van de beste man moet bekijken kan ik altijd wel erg lachen om hem. Ook in deze film laat ‘Murray’ zich weer van een goede kant zien en heb ik eerlijk gezegd van hem en zijn heerlijke droge humor kunnen genieten, daar is dan ook wel het meeste mee gezegd. Het enige wat daarbij helpt is de goeie samenwerking met collega ‘Ramis’ die het ook leuk doet. Voor de rest was het allemaal niet heel bijzonder qua cast, iedereen deed het wel aardig maar er stak niemand echt boven uit buiten de twee benoemden.

Het verhaal was opzich wel geinig. We volgen ‘John’, een simpele ziel die door het leven gaat en eigenlijk nergens heel veel zin in heeft, buiten het feit om dat hij lekker thuis wil relaxen. Wanneer zijn vriendin het dan ook uitmaakt zit hij er helemaal door heen. Hij haalt ‘Russell’ vervolgens over om met hem mee te gaan naar het leger, makkelijk geld verdienen leek het op het eerste gezicht maar het werd hard werken voor de heren, iets waar ‘John’ in het begin nog wat tegen stribbelt. Toch vermannen ze zich en gaan er volledig voor met hun groep die voornamelijk bestaan uit klunzen. Het lukt ze wel en ze worden ook aangesteld om een nieuw legerwapen te beveiligen in Europa, wat niet goed gaat en ze zich weer een weg terug veilig moeten vechten tegen de Russen, wat de film echter wel wat meer actie laat bieden en ook een leuke toevoeging was.

Echter vond ik de film verder niet heel bijzonder, grappen slaan niet altijd even goed aan en zijn soms best saai, en ook de film is in het algemeen niet héél bijzonder te noemen. Slap script en een slap concept halen eigenlijk niks bijzonders uit de kast, iets waar meer mee gedaan moest worden. Het enige moment wat ik echt mooi vond was het moment waar de platoon te laat was voor hun promotie en zo in hun halve tenues een leuk stukje deden, dat was voor mij echt het hoogtepunt van de film.

Actie is verder niet verkeerd hoor, typisch jaren tachtig dat wel waar men hele magazijnen mist op een persoon, terwijl het soldaten zijn, het moet kunnen met deze ‘The A-Team’ praktijken, daar kom je als jaren tachtig film nog wel makkelijk mee weg in mijn ogen. Over het algemeen dus niet héél bijzonder te noemen, best jammer.

2.5*

Fijne komedie uit de tijd dat je nog homo grappen kon maken en vrouwen met overtuiging de rol van lustobject op zich namen.

Had de film ooit in de bios gezien, maar sinds mijn diensttijd, zo’n 35 jaar geleden niet meer.

Nu ben ik doorgaans niet zo’n fan van komedies, maar deze zat toevallig in de Columbia Classics box #2 en Bill Murray kan ik meestal wel smaken. Vanavond dus maar eens opgezet. Hij was dus best leuk, vooral het eerste uur. De grande finale is een beetje te gemakkelijk en niet het leukste aan de film, wat natuurlijk wel zou moeten.

Wat me wel opviel is dat, hoewel de film het niet van z’n fotografie moet hebben, het een werkelijk prachtige transfer is. Echt enorm goed gedaan.

3,5

helaas niet meer als een halve ster*die halve had een hele kunnen zijn*als ik niet de vervelende special edition had gezien,met totaal over bodig extra materiaal*het duurd allemaal veel te lang*en zo,n bijzondere film is het al niet,zeker niet ano 2023*nee noem het gewoon maar een gaap film,enorm saai......enige leuke moment is als die sergant van zijn uitkijktoren word geschoten door een raket van de recuten*****we hebben er wel herinneringen aan,maar net als porkys heeft deze de tijdsgeest niet overleefd een hale *

wat mij betreft is het eerste uur oeverloos saai*en vrouwen die met overtuiging de rol van sexopject vertolken heb ik niet gezien*waar haal jij die vandaan dan*misschien als opwarmer een andere film gezien ,waardoor je ook beetje de kluts ben kwijt geraakt......

Ach, ik kan altijd wel lachen om Bill. Maar wellicht ben jij in slaap gevallen dat je de dames in het moddergevecht gemist hebt…

ja die scene was wel zo,n beetje het punt om de film te verlaten*het had allemaal gewoon veel beter gekunnen,maar de rigiseur had er ook niet zoveel zin aan*ik snap het ook niet,men spendeerd zoveel geld aan zo,n film*en dan heb je weer een regiseur met drank of andere problemen

De film was een enorm kassucces, dus de regisseur heeft niet xo heel veel verkeerd gedaan.

nou je mag de mijne hebben,special edition*het is jij of ik moet weer de vuilnisbak blij maken

Maak de vuilnisbak maar blij. Ik heb m al.

joh je moet er 4 verzamellen*dan kun je kwarteten