
Stripes (1981)
Verenigde Staten
Komedie / Oorlog
106 minuten
geregisseerd door Ivan Reitman
met Bill Murray, Harold Ramis en Warren Oates
De dwarse taxichauffeur John Wingeren (Murray) en de leraar Engels Russell Ziskey (Ramis) besluiten uit lamlendigheid het leger in te gaan. Tijdens de keiharde trainingen van sergeant Hulka (Oates) krijgen ze hier echter snel spijt van. En ze maken het zichzelf helemaal niet makkelijk als ze in Europa twee vrouwen besluiten mee te nemen op een tochtje in de EM50, een volledig bewapend en uiterst geheim voertuig van het leger dat ze eigenlijk moeten bewaken.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=mV9kxSK_-0I
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (6,9 / 66009)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)kijk op NetflixiTunes: € 3,99 / huur € 3,99Google Play: € 10,99 / huur € 2,99
Veel woorden hebben ze in ieder geval niet nodig om grappig te zijn. Ook het feit dat het leger ditmaal het decor was voor de film kon me vooraf wel bekoren.
Toch viel het me enigzins tegen. Ik kon de humor er niet altijd van inzien want sommige grappen waren wel heel erg flauw.
Gelukkig zit er ook genoeg in om toch nog een redelijk avondje te hebben, maar dat dit geen hoogstaande komedie is mag duidelijk zijn.
Kleine onvoldoende dan maar.
2,5*
Nu is het vooral flauw (eigenlijk nergens meer grappig), en het bekijken haast niet meer waardig.
Leuke comedy met o.a. Bill Murray en Harold Ramis en geregisseerd door Ivan Reitman. Toch totaal anders dan Ghostbusters.
Stripes gaat over John en Russel die uit verveling het leger in gaan. De basis training valt echter zwaar tegen en de twee raken nog eens in de problemen. Het feestje begint pas echt als hun peloton word uitgekozen voor een speciale opdracht in Europa...
Het verhaal is misschien wat chaotisch naar het einde en niet alle grappen zijn even leuk maar ik vond dit toch weer een erg sterke komedie. Ik vind überhaupt 80s comedy veel leuker dan die verschrikkelijk goedkope comedy-films die je tegenwoordig zo vaak ziet. Bill Murray is hier zoals gewoonlijk hilarisch en wijlen Harold Ramis vond ik ook zeer sterke momenten hebben. Verder waren John Candy en Warren Oates ook erg grappig. En dan heb je verder nog een aantal goede acteerprestaties, Sean Young o.a.
Muziek van Elmer Bernstein, die óók aan Ghostbusters mee werkte, is geweldig. Lekker typische leger muziek.
Al met al een erg vermakelijke 80s film.
Stripes is weer zo'n typische vroege Murray, waar hij meer irritant en luidruchtig is, dan grappig. Pas in de tweede helft van de jaren '80 ging hij de droogkomische types spelen waar hij nu bekend om staat. Niettemin blijft hij één van mijn favoriete acteurs en daarom wilde ik deze film nog een kans geven.
Helaas bleek mijn herinnering juist: Stripes is vooral een langdradige en flauwe film, die pas in het laatste half uur echt op gang komt (de scènes in het Oostblok). Het hielp ook niet dat ik de extended cut heb gekeken, waardoor het een bijna 2 uur lange zit werd - toch iets teveel voor een komedie.
Positieve puntjes zijn een aantal leuke (bij)rollen, met John Candy die het meest in het oog springt. Wijlen Harold Ramis is een leuke sidekick en verder zijn er een aantal vroege rolletjes van o.a. Judge Reinhold en Bill Paxton. De dames mochten er ook wezen en vooral Sean Young is een prettige verschijning.
Geen topper dus; de 2,5* blijven staan.
“I'm pacing myself, Sergeant.”
Prima komedie met sterke rollen van Bill Murray en Harold Ramis. Stripes moet een beetje op gang komen, maar zodra Murray en Ramis het leger ingaan wordt het beter en valt er genoeg te lachen. Vooral John Candy die met vier dames aan het modder worstelen is, en het laatste gedeelte in Tsjecho-Slowakije is erg geslaagd. Er is veel geïmproviseerd en de acteurs waren vaak dronken tijdens het filmen van hun scènes. En dat is te zien, want het plezier spat ervan af. Alles wordt ondersteund door de aanstekelijke muziek van Bernstein en leuke bijrollen van onder andere Oates, Young en Larroquette.
Ik heerlijk en veel gelachen bij deze film. Dit is voor mij echt komedie,Geslaagd.
Stripes vind ik persoonlijk wat onevenwichtig. Er zitten teveel elementen in de film die op zichzelf eigenlijk al wel speelfilmwaardig zou zijn. Hierbij vond ik persoonlijk het eerste dikke uur het leukst. Het miserabele leventje van de twee komische acteurs in NY was al grappig genoeg om er meer van te maken. Daarna volgt een soort van Police Academy achtig uur op het militaire kamp waar het zooitje ongeregeld opgeleid wordt voor het leger. Erg veel overdreven typetjes waar je van moet houden, maar het past perfect in het tijdsbeeld. Logica moet je verder later varen. Murray is verder weer typisch zichzelf. Schreeuwerig, soms ontuistaanbaar, maar tegelijkertijd ook weer charmant.
Het was leuk geweest als ze het hierbij zouden laten, want ik ben i.t.t. anderen niet zo te spreken over het laatste half uur in Europa. Er gebeurt simpelweg te veel, het busje vond ik maar lame en het hele communistengebeuren wordt er ook in een vloek en een zucht doorheen gejaagd. Dit had ook minimaal een uur moeten duren om het nog enigszins meeslepend te maken, maar dat was de film niet ten goede gekomen. Daarom had dit ook beter een aparte film (bv een vervolgdeel) kunnen zijn.
Persoonlijk kon ik er weinig mee en had de film op dit punt haar kruid verschoten.
2,5*

Voor mij viel dit behoorlijk tegen. Je neemt een groep misfits, zet ze in een omgeving waar dat niet gepast is, je haalt er nog een gezochte romance (of twee) bij, en klaar is je formulaische (jaren '80) komedie. Nu kan dat alsnog wel een vermakelijke film opleveren hoor, net zoals ik ook best kan genieten van formulaische horror of detectives. Maar bij een komedie is het wel fijn als het ook grappig is, en dat gaat niet zo heel vaak goed in Stripes. Murray is oervervelend, gelukkig zijn er nog een paar vermakelijkere bijrollen van John Candy en Harold Ramis. De dames zien er goed uit, en af en toe is er nog wel een vermakelijke scene (op slapstick-niveau), maar heel veel meer dan 2.0* wordt dit niet.
Belachelijk verhaal en einde. Fragiel lichtpuntje is de prachtige vroege 80’s tijdssfeer inclusief het vele bloot en fraaie auto’s.
2,5 dwz een 5/10
Dit is niveau groundhog day. 80s comedy zou een categorie op zich moeten zijn, ookal is groundhog day een 90s movie

Oneens. Groundhog Day is een geniale klassieker, erg geestig en ook nog ontroerend.
Stripes is een humorloze miskleun, die je rustig over kunt slaan. Het verschil in tijdsgeest is pijnlijk merkbaar. De twee films zijn niet te vergelijken, laat staan het niveau, een belediging voor GD.
Ik ben even zo vrij te reageren omdat je zegt dat ik deze film in m’n kast moet hebben staan haha

Oneens. Groundhog Day is een geniale klassieker, erg geestig en ook nog ontroerend.
Stripes is een humorloze miskleun, die je rustig over kunt slaan. Het verschil in tijdsgeest is pijnlijk merkbaar. De twee films zijn niet te vergelijken, laat staan het niveau, een belediging voor GD.
Ik ben even zo vrij te reageren omdat je zegt dat ik deze film in m’n kast moet hebben staan haha

Ik snap je punt. Groundhog day gaat een stuk dieper, wellicht de beste film waar Bill Murray in heeft mogen spelen. Ik ben echter een liefhebber van dit soort comedy’s. Gelijktrekken op het niveau van de film is daarom wellicht onterecht. Als je echter een liefhebber bent van die typische stijl, en dan bedoel ik met name waar Bill Murray voornamelijk in speelt met z’n vaste kliek aan collega’s. Dan is het wat mij betreft eentje die in dat straatje past.
Ik snap je punt. Groundhog day gaat een stuk dieper, wellicht de beste film waar Bill Murray in heeft mogen spelen. Ik ben echter een liefhebber van dit soort comedy’s. Gelijktrekken op het niveau van de film is daarom wellicht onterecht. Als je echter een liefhebber bent van die typische stijl, en dan bedoel ik met name waar Bill Murray voornamelijk in speelt met z’n vaste kliek aan collega’s. Dan is het wat mij betreft eentje die in dat straatje past.
Helder, bedankt voor je reactie! Het blijft grappig te zien hoe ontzettend persoonlijk en subjectief humor en smaak zijn. Dat heeft waarschijnlijk ook te maken met de tijd waarin men opgroeide en hoeveel nostalgie een film oproept.
Ik ben bijvoorbeeld gedeeltelijk een 80’s kind en ben echt dol op die sfeer, met de kleding, muziek, auto’s etc.
Ik kom er echter helaas steeds meer achter dat ik de typische humor uit die tijd nu totaal niet grappig (meer) vind. Terwijl ik dat bij de 90’s en ook tegenwoordig wel heb. Vreemd toch, dat humor blijkbaar zoveel verschilt per decennium.