Midnight Run (1988)

Puur chillen deze misdaadkomedie. Niet alleen wordt een goed evenwicht gevonden tussen misdaad, roadmovie en komedie, ook de chemie tussen De Niro en Grodin zit helemaal goed maar ook de rest van de rolinvulling is erg goed. The Duke is een wat bizarre vlegel, helemaal niet cliché. De dialogen zijn echt om van te genieten. Ook enkele keren hard moeten lachen. Het drama moment waarin hij zijn dochter na vele jaren terugziet ontroert : eerst het gebekvecht met zijn ex dat plots helemaal stilvalt wanneer de dochter binnenkomt ... schitterend hoe die plotse stilte treft. Daarbovenop nog een boeiend plot waarbij een hele hoop mensen The Duke bij de kraag willen vatten. Dat was wellicht De Niro's eerste komedie en dat was direct een schot in de roos. Laat ik toch maar afronden naar 4*

Midnight Run is een moderne western a la 3:10 to Yuma. Robert De Niro moet een crimineel genaamd The Duke van New York naar LA brengen. Allerlei middelen vervoersmiddelen worden ingezet en ondertussen zijn er meerdere bounty-kapers op de kust. Het heeft zijn avontuurlijke en lollige momenten, maar overall vond ik het niet heel geweldig en ook tikkeltje bizar wat betreft de geloofwaardigheid. Dat is natuurlijk wel eigen aan dit soort films, dat dan weer wel.

Smaken verschillen natuurlijk, maar ik vind dit toch wel één van de beste rollen van Robert De Niro. Een leuk en spannend verhaal over een premiejager, die ingehuurd wordt om een voormalig boekhouder van de maffia op te sporen. Stap voor stap ontdekt hij dat er nog meer belangstelling bestaat voor deze voortvluchtige persoon, met name door de FBI en de maffia. De reis door de VS zit vol met obstakels en hindernissen. Dat levert de nodige komische en onverwachte situaties op. Ook blijkt er nogal wat 'oud zeer' in bepaalde gebeurtenissen en ontwikkelingen te zitten.
Ik vind dit typisch een film die je eenmaal per jaar nog even wilt zien.

Geestig kat-en-muis-spel, met een grofgebekte De Niro. Voor mij een film die na 30 jaar weinig aan kracht heeft ingeleverd. De humor is sterk, er is echt sprake van chemie tussen De Niro en Grodin én het blijft de gehele speelduur boeiend. Waar ik ook erg van kan genieten is de jaren 80' sfeer en de algehele afspiegeling van die tijd. Dat je letterlijk overal een peuk op kon steken, is toch iets wat we ons nu nog maar nauwelijks kunnen voorstellen.

23 oktober te zien in EYE in het kader van Cinema Egzotik

Meh, deze film ziet het toch iets te groots met zijn speelduur van 126 minuten.

Het begon nochtans best cool. Geen lome intro, De Niro viel meteen met de deur in huis (letterlijk) en gooit er tegelijk een reeks rake one liners tegenaan. Mijn aandacht was gewekt, maar al snel neemt de film gas terug en kabbelt wat voort. Dat je het einde al van mijlenver ziet aankomen helpt het zaakje er ook niet op vooruit.

Niet dat dit een slechte film is. Midnight Run raakt wijselijk niet aan de klassieke buddy/roadmovie-ingrediënten: planes, trains & automobiles; van louche grootsteden tot muffe motels in Middle America … ze passeren allemaal de revue. En centraal staat natuurlijk een olijk duo, op de hielen gezeten door een hoop rare snuiters. Klassieker vind je het niet, maar ik kan er wel van genieten.

Al deed het hoge Bassie & Adriaan-gehalte me enigszins de wenkbrauwen fronsen. En dat terwijl De Niro toch de ruige boy tracht neer te zetten, voortdurend vloekend en rokend (het leek bij momenten wel een langgerekte Marlboro-commercial).

Anyway, Midnight Run heeft zeker zijn momenten. Maar de lange speelduur en het voorspelbare verloop zetten toch een domper op de fun. 2,5*

Dit is één van mijn favoriete roadmovies, een echte 'feelgood'-movie. De chemie tussen Robert De Niro en Charles Grodin is super, het script blijft boeien, de dialogen zijn heel komisch en op het einde van het verhaal zit zelfs nog een ontroerend moment. De Niro bewijst dat hij naast zijn gangsterrollen ook nog grappig kan zijn.

Vroeger vond ik hem geweldig. Onlangs tot de conclusie gekomen dat het toch maar een schromelijk overschat filmpje is. Sterrencast, klopt. Buddy-cop movie, het zal wel. Erg flauw vooral! Martin Brest en ik gaan sowieso niet zo lekker; okay op één film na dan.

Je moet gewoon in de juiste stemming zijn voor dit soort films.

Een leuke actie/comedy film met een leuk verhaal en goeie cast en de nodige humor en actie. Robert De Niro en Charles Grodin spelen de hoofdrollen, en Robert die je normaal niet in een actie/comedy ziet of zou verwachten is erg grappig in de film. Het is een echte roadtrip film waarin premiejager Jack Walsh (Robert) Joe 'The Duke' Mardukas (Charles) van New York naar Los Angeles moet brengen en dat levert hun de nodige problemen op. De rest van de cast zoals Joe Pantoliano, Dennis Farina, Yaphet Kotto en John Ashton doen het ook goed, vooral de laatste die de rol van de andere premiejager Marvin Dorfler speelt is grappig.

Na het grote succes van Berverly Hills Cop kwam Brest met Midnight Run op de proppen. Eén van de leukere buddy movies van de jaren 80. Dat komt vooral door Charles Grodin. Die een zeer sympathieke accountant neerzet.
Heb me hier ook gister bij herziening sinds zo’n 25 jaar ook weer prima mee vermaakt.

Basto en je hebt nog wel zo'n goede smaak....

Jij had er vroeger meer kijk op.

Midnight Run gaat over de premiejager Jack Walsh (Robert de Niro), die wordt ingeschakeld om de boekhouder Jonathan 'The Duke' Mardukas (Charles Grodin) op te sporen, nadat deze 15 miljoen dollar heeft gestolen van maffiabaas Jimmy Serrano. Walsh vindt de boordcrimineel al snel in zijn schuilplaats in New York, maar wanneer hij met hem op het vliegtuig naar Los Angeles wil stappen blijkt Mardukas vliegangst te hebben en wordt hem de toegang tot het vliegtuig geweigerd. Zo wordt Walsh gedwongen een andere manier te vinden om de Verenigde Staten van oost naar west te doorkruisen. Dit levert een aantal komische situaties op, vooral wanneer Mardukas een aimabele, filantropisch ingestelde man blijkt te zijn die behalve aan vliegangst ook lijdt aan claustrofobie en orthorexia. Bovendien worden ze tijdens hun tocht ook nog eens achtervolgd door de FBI, de maffia en een concurrerende premiejager.

Midnight Run is een geweldige film met een fantastisch acterende Robert de Niro. De film bevat dan ook een aantal topmomenten: de ontmoeting van Walsh met zijn ex-vrouw en zijn tienerdochter die hij al in geen jaren heeft gezien, het constante gebekvecht tussen Walsh en Mardukas die elkaar niet kunnen luchten of zien, en niet te vergeten de fantastische scène op het vliegveld van Las Vegas. Ik kan volgens mij nooit meer een serranoham eten zonder dat ik even moet denken aan Robert de Niro, die in de terminal de longen uit zijn lijf schreeuwt: 'Serrano's got the disks! Serrano's got the disks!'. 4,5*