The Program (2015)

Wansmakelijk product. Erg zwart-wit voorgesteld, en verder geen respect voor de schoonheid van de koers. Qua acteren en qua inhoud gewoon erg zwak. Ik heb het gevoel dat men beter had gefocust op een bepaald punt in zijn carrière. Dit leende zich beter voor een documentaire.

Berichten verplaatst naar Overig > Algemeen > Algemeen sporttopic (geen voetbal) #2

De algehele dopingstatus van het wielrennen drijft te ver af van de film om hier te bespreken. Dus dat blijft hier ook niet staan.

behoorlijk oppervlakkig als je het verhaal al kent. Wel leuk hoe de koers tot in details is nagemaakt.

Got to admit, the bloke's got balls!

Ik ben eigenlijk verbaasd dat film zo slecht scoort qua beoordelingen en cijfers, want hoewel het nergens echt bijzonder de diepte ingaat en nergens dingen aanvat die we al niet wisten, is het toch een hoogst vermakelijke film met een erg hoog 'feest der herkenning' gehalte en een behoorlijk beeld van de val, opkomst en nieuwe val van Lance Armstrong.

Ten eerste een groot compliment voor Foster die zich de rol eigen gemaakt heeft. Van de gezichtsuitdrukking tot en met de houding en de blik in de ogen, Foster zet wat mij betreft Armstrong meer dan prima neer met zijn dominantie en arrogantie. Aardig inkijkje van de womanizer die Lance was krijgen we in de apotheek, er werd gezegd dat bepaalde gedragingen richting Betsy Andreu ook parten speelde. Goed en overtuigend, de beelden in het ziekenhuis, ongetwijfeld de donkerste en moeilijkste momenten die een mens kan meemaken.

Wat verder vooral opvalt is het eerder genoemde feest der herkenning met de oude shirts, de karakters Landis, Bruyneel, dokter Ferrari, de Festina-affaire, de door Hamilton in zijn boek genoemde 'motoman', de situaties met Bassons en Simeoni en het beruchte gebaartje, de Omerta, de verkoop van de fietsen, en de schilderijtjes die van de muren gaan voor de infuuszakken. Het is het alom bekende maar wel erg leuk gebrachte beeld. Niet te vergeten de in veel natuurschoon in beeld gebrachte renners waar onder andere Knaven en Dekker aan mee deden, en de gemonteerd echte beelden.

Armstrong wordt zonder meer overtuigend neergezet als de uiterst dominante persoonlijkheid die al vele malen beschreven is. Koste wat kost alles naar zijn hand wilde zetten en bedreiging en zwart maken de normaalste zaken van de wereld vond en uiteindelijk keihard het deksel op de neus kreeg. Dat Landis dan hier boven de zwarte piet krijgt uitgespeeld als de verrader vind ik behoorlijk onterecht. Het bedrog dat Armstrong uitvoerde stond in geen verhouding tot dat van Landis, natuurlijk kon Landis er voor kiezen te zwijgen. Maar vanuit het punt dat hij al eerder morele bezwaren had en wellicht druk van thuis uit of het geloof voelde snap ik best dat zo'n jongen schoon schip wil maken. Dat Lance daar het grootste slachtoffer van was lag ook aan het feit dat hij Landis liet barsten nadat die positief bevonden was.

Afijn, wat mij betreft een niet te zwaar karakterstudie die overigens wel erg vermakelijk is. Prima film.

Zeer goed gespeeld door Ben Foster, die alle emoties van Armstrong goed neerzet. Ook de rol van Landje wordt goed gespeeld. De koers ziet er wat matig uit maar het gaat meer om het verhaal eromheen.

"The bar is open!" Ik kan best wel wat (kleine) zwakke punten van deze film bedenken, bijvoorbeeld dat ik wel iets meer shots van Armstrong tijdens de etappes had willen zien (onder andere tijdens tijdritten), dat het einde wel erg abrupt is, en dat ik eigenlijk nergens duidelijk te zien krijg wat precies Armstrongs motivatie is om zo publiekelijk schuld te bekennen en waarom juist op dát moment (wordt de grond hem te heet onder de voeten? zet de bekentenis van Landis hem voor het blok? krijgt hij genoeg van het liegen?), maar ik heb toch maar zelden een film gezien waarin de centrale rol me zó aan de buis gekluisterd hield. Fantastische vertolking van Ben Foster, die ik eigenlijk vooral ken als ongeleid projectiel in films als 3.10 to Yuma en Hell or high water, maar die hier zijn intensiteit aanwendt om een fysieke overeenkomst met de echte Armstrong te simuleren die er eigenlijk nauwelijks is wanneer je hem met zijn gebruikelijke dunne blonde haar en vlasbaardje ziet. Briljante rol die nergens ééndimensionaal wordt, en bij zijn inzet voor LiveStrong is hij wat mij betreft even geloofwaardig als wanneer hij Simeoni als een kleine jongen bestraffend toespreekt. Ook sterk trouwems: Lee Pace als Armstrongs agressieve rechterhand Bill Stapleton, en de overige bijrollen zijn eveneens prima ingevuld, maar verder is dit toch hélemaal Fosters film.

Best aardig. Helaas mist ie wat diepgang of echte emotie. Vond dat de karakters toch best goed lijken op de echte renners. Maar toch wat oppervlakkig opgezet allemaal. Kijk 1 filmpje met armstrong en zie het vuur dat hij wel heeft.

Bij dat eerste beeld van een fietser op een eenzame naar boven kronkelende weg dacht ik meteen aan Donnie Darko, en ... aan "dit zou best een aardige film kunnen worden." Maar toen ik de beelden zag van acteurs op racefietsen met bijbehorend kloffie, viel alle geloofwaardigheid aan diggelen. Naast de fiets was het allemaal niet veel beter. Iedere sporter werd als een karikatuur neergezet. Nee, de diepte moest vooral een tastbare duik in heus water blijven.

Hoezo komen we niets te weten over hoe de leugenaar uit Texas opgroeide? Over zijn moeder, over zijn vader, over zijn stiefvader, over zijn eerste schreden in de triatlon, over zijn echte naam. Want dat hij een verknipte persoonlijkheid had/heeft, moge duidelijk zijn, maar zo wordt een mens niet geboren, hè.

Ja, wat we te zien krijgen was geen syllabe meer dan in het USADA rapport te lezen was, en dat is te weinig voor een boeiende film. De reden dat hij uiteindelijk alles op moest biechten was dat US Postal een staatsbedrijf is, dat dus door hem was opgelicht. Dit rechtvaardigde de FBI om de zaak op te pakken en hem en zijn ploeggenoten onder ede te ondervragen; meineed zou celstraf betekenen.

Topkwaliteit is het zeker niet, maar toch een prima toegankelijke film voor leken en genoeg interessant voor de kenners.

Plemons als Landis vond ik wel een leuke touch, haha.

Reconstructie van de carrière van wielrenner Lance Armstrong [Ben Foster], bij kort na het behalen van de wereldtitel teelbalkanker werd vastgesteld. Hij overwon de ziekte en met hulp van dr. Ferrari [Guillaume Canet] zet hij een dopingprogramma op, zodat het op papier onbeduidende team van US Postal heerst in de Tour de France, de wielerronde die Armstrong in totaal zeven keer zou winnen. Met het dopingschandaal rondom de Festina-ploeg van 1998 nog vers in het geheugen, is de Ierse sportjournalist David Walsh [Chris O’Dowd] de enige die hardop vraagtekens durft te zetten bij miraculeuze wederopstanding van Armstrong. Voor wie de wielersport volgt, bevat het scenario geen verrassingen en dat is jammer, want Foster is zeer overtuigend (ook qua uiterlijk) als Armstrong en houdt vast aan een nuance die gemakkelijk ondergesneeuwd had kunnen raken in de controverse. Na verloop van tijd zal dit mogelijk een interessante geschiedenisles zijn, maar ook dan zal het niet kunnen tippen aan de documentaire Lance.

Onduidelijk voor mij voor wie deze film precies is bedoeld. Punt is dat de volgers en wielerkenners het allemaal al weten (of zouden moeten weten, zoals M. Smeets...) en dat mensen die het niet weten of het niet volgen er waarschijnlijk niet in geinteresseerd zijn. Als film vond ik het matig en iets nieuws ben ik ook niet te weten te komen. Een docu met Lance Armstrong en andere hoofdrolspelers zou veel interessanter zijn. Dieper op motieven ingaan etc.