Mænd & Høns (2015)

Aparte film. Ik heb er niet echt om kunnen lachen, de humor is niet helemaal mijn ding en soms vind ik het een beetje flauw, maar het creepy sfeertje komt goed over, mede door het fantastische huis, en het acteerwerk vind ik heel overtuigend. Ik houd van films die niet doorsnee zijn en absurd durven te zijn. Mooi gemaakt en een bijzonder verhaal. Het is geen favoriet, maar wel fijn om gezien te hebben. 3,5*

Kon in de beginne wel de droge humor waarderen, maar wat zich op de boerdeij afspeelde kwam me al te absurd tot vulgair over.
Eigenlijk breng ik wel respect op voor de acteurs om dergelijke exentrieke rollen in te vullen, maar filmplezier zat er voor mij toch niet in.

De twee broers Elias (Mads Mikkelsen) en Gabriel (David Dencik) komen er na de dood van hun vader achter dat hij helemaal niet hun vader was. Hierna gaan ze op zoek naar hun echte vader, op het redelijk verlaten eiland Ork. Eenmaal daar, komen ze in een vervallen sanatorium drie jonge mannen tegen, die toch wel heel veel overeenkomsten met hen hebben. Toeval?

In het eerste deel van deze absurde film is de humor sterk aanwezig mede door de aparte personages en hun karaktertrekken, daarna krijgt het een wat serieuzere draai die spanning en zelfs horror-elementen met zich meebrengt. Al zal de droogkomisch toon nooit helemaal verdwijnen. De instabiliteit van deze vijf mannen met Bijbelse namen leidt tot zulk onvoorspelbaar gedrag dat je je als kijker beter kan overgeven en je mee laten voeren in hun absurdistisch universum. Scenes als degene met het dinerservies, of de discussie rond de Bijbel (en er zijn er meer) zijn domweg gewoon niet na te vertellen, die kan je alleen maar bekijken.

Regisseur en scenarist Anders Thomas Jensen speelt het klaar om ver uiteenlopende genres (grove komedie, sprookjesachtige horror en filosofische art-film) aan elkaar te naaien, als een soort cinematografisch monster van Frankenstein. En tot grote verrassing vormen ze samen een zeer levensvatbare film. Men & Chicken had ook wel wat weg van een variant op Blauwbaard, maar dan wel een Blauwbaard die Darwin heeft bestudeerd. Daarnaast worden alle rollen op bijzondere wijze vertolkt door enkele van de bekendste namen uit Denemarken.

De aanwezige humor moet je overigens wel liggen. Hou je daar niet van, dan ga je deze film waarschijnlijk niets vinden. Kun je die humor wel waarderen en ben je bereid het absurdisme serieus te nemen, dan zit je helemaal goed!

Had er meer van verwacht. Zeker absurd en zwart maar blijft te vaak hangen in te kinderachtig gedoe.

Compleet van de pot gerukt verhaal dat gelukkig ook op die manier verteld en geacteerd wordt. De chemie (of het gebrek daaraan) tussen Elias en Gabriel wordt voortreffelijk uitgebeeld en je merkt wel dat de acteurs zich uitzonderlijk geamuseerd hebben. Een gewoonweg heel leuke film.

Normaal kan ik wel wat met absurdisme, maar met deze film kreeg ik geen klik. Op een paar half geslaagde grappen na zat ik continu naar domme ranzige mannen in een smerige omgeving te kijken. Wat ze allemaal uitspookten maakte de film er al niet beter op. Ik heb de indruk dat het absurdisme van Nederlanders en Vlamingen mij beter past dat dan deze chaotische toestanden uit Denemarken.

Hilarische film die steeds leuker wordt, jazeker, des te leuker naarmate hij meer uit de hand loopt. De ongebreidelde fantasie van Anders Thomas Jensen weet mijn interesse tot en met de laatste seconde vast te houden, met dank aan het formidabele blik acteurs dat hij wederom heeft opengetrokken – iedereen glanst, maar zoals wel vaker worden mijn ogen weer onweerstaanbaar naar Mads Mikkelsen toegezogen. Het verschil tussen de subtiele en de minder subtiele humor ervaar ik niet zo, voor mij is het één totaalpakketje waarin alles kan en mag en gebeurt, zodat discussies over de Bijbel, een bezoek aan een bejaardentehuis om meisjes te scoren en een badmintondubbel allemaal keurig hand in hand kunnen gaan alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Bijna niet te beschrijven wat er allemaal in deze film gebeurt, maar tussen al het lachen door zou ik daar bovendien ook geen tijd voor hebben.

De familie Hazenlip

Donkere en tegelijk absurde komedie over twee broers die op zoek zijn naar hun vader op een eiland, en ontdekken dat ze nog drie halfbroers hebben. De humor was niet mijn ding vooreerst, en dan valt het al snel helemaal tegen want het grootste deel van de film bouwt net verder op bizarre whattafuck momenten. De clou van het hele verhaal zit helemaal op het einde en was nog het geinigste van dit vreselijke Deense prul; verder kan ik er niet echt lovend over zijn : was een hele prestatie om hem uit te kijken. En zeker Mikkelsen vind ik niet thuishoren in komedies. Hij is een uitstekend drama acteur maar het publiek doen lachen is duidelijk niet voor hem weggelegd.

Ik kom hier omdat er op IMDB veel te veel gare Amerikanen zitten. Die gaat allemaal 1 ster geven als een film ze niet aanstaat en tienen als de boodschap van de film helemaal in hun straatje past. Jammer dat ik het hier ook zie gebeuren. Als jij een 0.5, 1 of 2 ster gaat geven voor deze film dan ben je niet de film aan het beoordelen maar je eigen ervaring. Het maakt helemaal niet uit of je dit aanstootgevend vindt, of niet grappig of het te "raar" vindt.

Het gaat erom, slaagt deze film in zijn opmaak?? Ik vind bijvoorbeeld titanic ook helemaal niet mijn soort film etc. maar als ik er sterren voor moet geven ga ik die film niet de grond inboren met 1 ster. Waarom? Omdat het een romantische komedie is, de acteurs heel goed spelen wat ze moeten spelen. En dus is het een goede film. Ook al hou ik niet van romantische zwijmelfilmpjes en die muziek etc. etc.

Dus behandel aub ook deze film zo. Dan kom je toch minstens uit op 3,5 ster want deze film doet gewoon heel veel goed. Het is voor Anders Thomas Jensen begrippen wel zijn minste film vindt ik. Maar deze man kan gewoon geen slechte films maken en ook deze is weer briljant. Onsmakelijk, ongepast, vies en vaak helemaal niet grappig. Want de karakters zijn niet sympathiek, ze zijn dom en kinderachtig. En dat past zo goed bij deze film! Vooral Mikkelsen steekt er tussenuit maar iedereen speelt hier zijn rol met verve.

Dit is best een interessante observatie. Op zich is er niks mis mee om "puur subjectief" te beoordelen (elke beoordeling is subjectief, vandaar de aanhalingstekens) en dus een score toe te kennen op basis van de filmervaring die je als individu hebt. Aan elke film kan je een 0,5 of een 5 geven. Maar als je dit baseert op de vermeende boodschap van de film en of dat bij je denkbeelden past, dan ben je eigenlijk geen filmbeoordeling meer aan het doen.

Het gaat er in mijn ogen dus niet om of het cijfer sterk afwijkt, maar wat de fundering daarvan is. Is het de kunstervaring? Dan is alles geoorloofd. Is het de boodschap/het wereldbeeld? Dan heb ik daar moeite mee, of in elk geval kan ik die beoordelingen niet serieus nemen (niet in de laatste plaats omdat de interpretatie van de boodschap over het algemeen niet eenduidig is).

Vind ik maar een zwakke uitspraak. Een boodschap of de manier waarop een idee uitgewerkt en verteld wordt maakt integraal deel uit van een film; ik kan me moeilijk voorstellen dat je een film nooit op inhoud zou beoordelen. Waar ben je dan mee bezig?

Wat ik vooral zie is dat sommigen filmbeoordeling en inquisitie met elkaar verwarren. De film wordt langs de meetlat van het eigen gelijk gelegd en daarop afgerekend.
Maar je hebt natuurlijk gelijk Filmkriebel dat het thema of de boodschap van belang kan zijn (vaak nog meer in de manier waarop deze boodschap wordt gebracht). Het is ook waar dat je makkelijker meegesleept wordt als de denkrichting van de film overeenkomt met je eigen opvattingen.

Overigens denk ik dat 'inhoud' en boodschap twee verschillende dingen zijn. Inhoud kan in van alles zitten, ik zoek het zelf vaak vooral in de personages. Een goede film is daarnaast in z'n thema of boodschap in zekere mate ambigu, ik ken hierop niet veel uitzonderingen, waarbij je dan soms ziet dat er een heel zwart-witte interpretatie wordt gekozen en dan de afrekening volgt.

Dat klopt. Een gebrek aan kritische zin maar dat zegt dan meer over de user dan over de film zelf natuurlijk. Persoonlijk negeer ik zo'n meningen meestal.. denk dat de meesten onder ons er eveneens het fijne van denken. Maar je kan wel stemmen op hoe een film op jou overkomt en wat het met jou doet. In het geval van "Men & Chicken" mag het nog zo origineel zijn, maar als de humor niet in mijn straatje past en ik me stierlijk verveeld heb, dan zal ik daar een laag cijfer aan toekennen. En jij zal dat ook wel doen neem ik aan.
Er bestaat wel zoiets als een "objectieve" beoordeling waar shugenja op aanstuurt, dit is naar state of the art op basis van technische criteria (zoals op festivals), wanneer je deze film zou beoordelen op hoe je een script volgens het boekje in elkaar steekt, hoe je een personage vertolkt, hoe je humor aan de man brengt zoals het academisch aangeleerd wordt etc. Hier bij MM doen we daar niet aan mee: iedereen zal met name op zijn eigen gevoel stemmen.

Dat is ook wat ik probeer aan te geven aan shugenja in mijn eerste bericht. Niettemin is dus de inquisitie-manier van punten geven en recenseren (wat hier op MM inderdaad meevalt, maar soms zie je het toch een beetje) voor mijn gevoel de laatste jaren in opmars, en daarom wilde ik er op ingaan.

Toch wel een zeer aparte en absurde film van Anders Thomas Jensen. Ligt wat in de lijn van De Grønne Slagtere vind ik waar het bij momenten al even vreemd aan toe gaat met even bizarre personages. Hier krijg je er meteen 5 voorgeschoteld en hoewel er diverse moeders in het spel zijn, is de link met de genetische vader niet te ver te zoeken.

Het is een film om met een open mind naar te kijken, eventjes weg van de realiteit en je laten onderdompelen in het rariteitenkabinet van het eiland Ork. Best hier en daar wel leuke scènes zoals in het bejaardentehuis, het gesprek in de crèche of de verhalen over de bijbel. Niet alles is even goed geslaagd. Soms wat idioot of onnozel, maar in zijn geheel niet slecht slecht. Begrijp wel dat dit niet ieders humor is. Maar gewaagd is het zeker. Bij het plot moet je niet te veel stilstaan.

Mads Mikkelsen deed het goed, net als Lie Kaas en co, maar ik zie hen liever floreren in andere filmgenres. Goed voor een keertje.

Dit kan nooit een 1,5 ster film zijn. In een 1,5 ster film kunnen de acteurs niet acteren, is de muziek slecht, zie je constant de boom in beeld is de continuiteit weg. En past het ook nog eens niet in je straatje en is het niet grappig. Ik vind "negeer de inquisitie comments" kort door de bocht. Want je ziet hier een gemiddelde, en als er meerdere afrekeningen op een film hebben plaatsgevonden ga je toch zo een film misschien ontwijken en dat is zonde.

Geweldig, zo nu en dan eens een film waarin niks normaal is / gaat. Wat een absurditeit. Op beestachtige manier schotelt Jensen ons wat existentiële vraagstukken voor en worden we van de één naar de andere rare, vaak tegelijkertijd zwartkomische, scène geslingerd. Mikkelsen is weer geweldig, net als de rest van de cast. Aparte bedoening, maar prachtig gemaakt en zeer geslaagd.