Showgirls (1995)

Die pak ik wel even mee denk ik. Thanx for the tip!

Is gewoon een ingekorte versie van deze docu: You Don't Nomi (2019).

quinten 2doc doet het dus toch wéér... Ik begrijp dat ik de opname van gisteravond dus kan wissen omdat het ingekort is?

Joh! Bedankt, kende ik helemaal niet.

Weet iemand met verstand van de verschillende versies van deze film welke versie er op MUBI is toegevoegd? Of maakt dat niet of nauwelijks uit? Ik weet e.e.a. van de film's veelbesproken karakter maar niet zozeer van die drie minuten verschil;)

Herkijk na 11 jaar en verhoogd van een 1,5* naar 2,5*.

Het is nog steeds geen goede film, maar toch minder slecht dan ik de eerste keer dacht, om twee redenen:

Ten eerste zijn de camp en satire bewust, iets wat ik de eerste keer niet echt zag of wilde zien, en ten tweede, het is zo nu en dan vermakelijk over-the-top.

Maar goed, dat doet natuurlijk niets af aan de slechte B-film feel (ondanks het hoge budget), de slechte regie, slechte script, en cliché personages.

Verhoeven heeft in zijn regie en "visie" een aantal steken laten vallen, zoals het verkeerd regisseren van Berkley (die soms vreemde, abrupte emoties toont) en belachelijke seksscenes, die onbedoeld(?) grappig zijn geworden. Het maakt ook dat de oprecht dramatische momenten die de film kent, moeilijk serieus kunnen worden genomen.

Tot slot, het is een exploitation-film met veel overdadig naakt. Heb ik natuurlijk niks op tegen en het is ook wel passend in het verhaal, maar het geeft de film wel een goedkope, kitschy vibe.

Dus ik snap wel waarom het destijds de slechte reputatie heeft gekregen. De film wordt inmiddels wel beter op waarde geschat en heeft cultstatus gekregen, maar daar is dan ook alles mee gezegd.

ferm gefilmd van Paul Verhoeven

Soms moeilijk te begrijpen waarom 'preuts' Amerika soms op de barricaden staat voor een bepaalde film. We spreken anno 1995, toch nu ook niet zo'n eeuwigheid geleden en er wordt moeilijk gedaan om wat bloot. Veel blote borsten ja inderdaad, noem het gerust functioneel, maar zo aanstootgevend vond ik niet. Dat Verhoeven wat tegen de Amerikaanse moraal instrijkt, is hem niet in dank afgenomen waardoor sommige van zijn films ook zijn afgebrand. Niet altijd terecht lijkt me.

Niet dat Showgirls een geweldige film is met diepere lagen. Inhoudelijk valt het heus allemaal wel mee. De personages mogen dan wel wat vlakker zijn dan bijvoorbeeld pakweg Suspiria of Black Swan, maar dat de glitter and glamour ook een duister kantje heeft, komt toch redelijk goed tot uiting in de film. Nomi evolueert van onschuldig en naïef wicht tot een zelfzekere niets onziende vrouw die weet wat ze wil, niet goed wetend welk monster ze tegen de schenen stampt. Ze krijgt een positief sympathiek imago mee van de kijker, maar ze is eveneens in staat om over lijken te gaan.

De shows zijn goed geschoten en de film kent een vlot verloop. De intriges en interne spanningen tussen de meiden onderling én de bazen komt bij vlagen goed tot uiting. Het einde is dan wel wat simplistisch, voor de rest heb ik zeker genoten van de film.

Hij legt juist feilloos de Amerikaanse moraal bloot. Wellicht is het juist dat, wat men hem niet in dank afneemt.

Slechte Verhoeven.

Als regisseur heb ik hem zeker rondom deze periode gemogen, maar dan wel in de films die gewoon op lompe actie mikten. Verhoeven zelf lijkt ook gewoon nogal lomp te zijn, want ik heb zelden echt een film vanuit zijn kant gezien die echt subtiel te werk ging. Pas 20 jaar na deze film begon dat erin te komen (zijn eerste Nederlandse films nog niet gezien), maar deze Showgirls heeft het echter nogal nodig.

Het lijkt voortdurend of Verhoeven en zijn duidelijke obsessie met vrouwelijk schoon (want het zit er altijd in, in letterlijk elke film) zelf aan het woord is. Showgirls zal vast wel wat los hebben gemaakt in Amerika toen het uitkwam, maar daar kijken we ondertussen niet zozeer meer van op. Om extra punten te geven voor iets dat je niet meer aanspreekt is dan ook niet eerlijk, en ik ga dat dus ook niet bij het cijfer rekenen.

Deze film kenmerkt zich in bombast, wild gedrag en glitters. Een stijl die best kan werken, mits het een beetje op normale manier wordt geregisseerd, want ik vond dit nergens op lijken. Zo raakt de editing kant noch wal. Dansscenes worden bijvoorbeeld op rare manier in beeld gebracht waardoor de helft van het dansen niet te zien is. Of juist van heel ver, waardoor je niet meer weet wie wie is. Camerawerk voelt te standaard en gemakkelijk aan voor een wilde film als deze. Scriptschrijver mag op staande voet vertrekken, of juist diegene die hem geknipt of herwerkt heeft. Wat al helemaal nergens op lijkt overigens, dat zijn de dialogen, die verschrikkelijk onnatuurlijk overkomen.

Mocht de film stilistisch te werk willen gaan, dan heeft het weinig positieve indruk gemaakt. Wil de film zichzelf prijs geven als een soort personagesonderzoek, dan vind ik dat het te veel gericht is op perversiteit en seksuele handelingen. Je kan toch wel meer doen op het vlak van dramatiek en romantiek dan wat neuken en schreeuwen. Bovendien wordt de relatie tussen personages enkel en alleen via korte gesprekjes opgebouwd. Voelt eerder lui aan, en in een film van 131 minuten is dat wel kwalijk.

Acteerwerk vond ik tevens een enorm stoorpunt. Berkley bakt er werkelijk helemaal niets van. Gershon loopt er ook onnozel bij. Davi lijkt compleet verloren te zijn in het geluidsspektakel. De enige die ik af en toe nog wel redelijk vond was MacLachlan, vooral omdat het voor hem zo'n ongebruikelijke rol is. Toch ziet de film wel met pluspunten. Zo zorgt het wilde, losgeslagen en lompe karakter voor de film voor een (wellicht onbedoeld) op hol geslagen tempo dat de speelduur nooit als opgave aan laat voelen. Tevens schoot ik regelmatig in de lach door de vreemd en sterk aangezette dialogen, dus een slechte tijd was het niet. Het ik-ben-een-gekooid-diergedrag van Berkley zorgt ook voor het nodige vermaak.

Ik vind het vooral een bende. Wellicht leuk voor Verhoeven-fans, of gewoon voor mensen die van naaktheid houden, want daar zal je binnen Showgirls genoeg van vinden. Wellicht dat de maatschappijkritiek werkt als onderliggende boodschap, maar het constante wanacteerwerk en enorme hoeveelheid een compleet idiote dialogen zorgen ervoor dat deze maar geen seconde serieus te nemen valt. Een film die tegenwoordig alleen nog als feestje of als ramp kan worden gezien. Ik zie niet veel mensen hier precies tussenin zitten, maar ik kan er zelf niks mee. Zie Verhoeven liever gewoon lompe actie met veel geweld doen. Laat hem afblijven van dramafilms.

Elle (2016) is toch en dramafilm van een heel ander kaliber, zou ik zeggen. Deze doet me zowaar denken aan Michael Haneke (maar dat komt misschien door Isabelle Huppert). Voor de rest deel ik je mening, het is inderdaad een slechte Verhoeven die door sommige gehyped wordt alsof het een onbegrepen meesterwerk is.

En ik geef je gelijk! Heb ik ook in mijn bericht genoemd, alleen niet zo expliciet, dus ik snap waarom je dat zegt. Ik zal de quote er even voor je bijhalen.

Komt in mei uit op 4k uhd blu ray bij Vinegar Syndrome

Blond meisje wil stripteasedanseres worden maar doet eigenlijk de hele tijd niets anders dan boos weglopen. Bijna 30 jaar na de release zie ik dan eindelijk deze film en snap volledig waarom deze destijds flopte. Neemt niet weg dat als je goed kijkt je niet anders kan dan concluderen dat dit een waanzinnige grote productie is geweest. De inmiddels cultstatus snap ik wel en is Verhoeven van harte gegund.

Deze film heeft een cultstatus als een bijzonder slechte film. Maar na het zien van de trailer was ik buitengewoon nieuwsgierig. Mijn voorliefde voor films in Vegas telt mee, evenals het verhaal over ambitie en natuurlijk is de overdaad aan vrouwelijk schoon ook niet onprettig.

Showgirls is een prima film. Niet perfect, maar ook zeker niet zo slecht als vaak beweerd is. Het grootste minpunt is het acteerwerk van hoofdpersoon Nomi, die constant in modus overacteren staat, en daardoor moeilijk sympathie opwekt. Het is me dan ook een raadsel waarom Molly haar direct bij haar in huis neemt. Verder stoort haar egocentrische karakter me niet zo. Dit is een film over een jonge vrouw die naar de top wil en daar werkelijk alles voor over heeft en die haar handen vies wil maken. Ik denk dat Showgirls een treffend beeld schetst van de competitie onderling, hoewel dat niet bepaald sympathieke karakters oplevert natuurlijk. De film kent daarnaast een flauwe eindscene waarin het laatste open eindje nog even afgevinkt moet worden, maar serieus… hoe realistisch is het dat exact dezelfde vent haar weer een lift geeft?

De film is mooi geschoten, kent een pompende soundtrack, bevat realistische sets, spectaculaire dansscenes en een aantal opwindende momenten.

Naast het overduidelijke commentaar op de hypocrisie van de showbizz is het een vrij standaard coming of age verhaal over een getroebleerde vrouw die zichzelf wil ontdekken. Maar ik heb me goed vermaakt met deze film, die echt wel een hogere score verdient.

3,5*

Best aardig filmpje met een enorm knappe en opwindende (laat ik maar netjes blijven hier) Elizabeth Berkley.

Naar mijn mening is de kritiek zwaar onterecht en kijkt deze film makkelijk weg. Geen meesterwerk, maar de naakte Jessie Spano van Saved by the Bell zorgt dat ik anno 2023 deze film nog wel eens opzet.

Net de 4k UHD van VInegar Syndrome gekeken. Man wat ziet die transfer er goed uit. Film knalt van het scherm af. Bijft ook een uitermate fijn brok entertainment terwijl het ook op vileine wijze het ware gezicht van de American Dream bloot legt. (Pun intended)

Verhoeven in topvorm!

4,5 blijft staan.