Bound (1996)

Tegenvaller. Op de 3 leuke hoofdpersonages en hun goede acteerwerk na blijft er weinig over. Voorspelbaar verhaaltje, weinig spanning en typische maffia-figuren met hun geleuter en gevaarlijke reputaties. Zo'n film waar je constant naar het einde verlangt omdat je denkt dat toch niks je zal verrassen of echt vermaken. Helaas klopte dit.

Dodelijk vind ik het; een film dat zich enkel afspeelt binnen muren, je krijgt helemaal niks mee van de omgeving wat zorgt voor een kale, stijlloze sfeer. Deed me denken aan Shallow Grave, al vond ik die nog wel iets slechter.

Jammer dat Corky en Violet geen betere film hebben gekregen, want het is zeker een aantrekkelijk en leuk duo.

Een spannende en sexy misdaadfilm. Het speelt zich allemaal in slechts enkele locaties af, wat de spanning nog opvoert. Ook ik heb hem in slechte kwaliteit gezien, opgenomen van tv op video dus je kan wel raden hoe slecht de kwaliteit was en dit is al een redelijke donkere film. Jennifer Tilly met haar hijgstem en Gina Gershon met haar volle lippen brengen een leuke erotische sfeer, en Joe Pantoliano speelt zijn rol als razende en panikerende macho-gangster ook goed.

"What did she do to you?" - "Everything you couldn't!" Outch!!

Gina Gershon, ze was ten tijde van deze film 34 jaar jong en jee, wat een heerlijke vrouw. Zoals ze tegen haar opponent zwoeletjes zegt: "I was missing you the whole day".

En de film?

Prima, spannend en zwoel.

Prachtige film waarin de vriendin van een medewerker van de maffia de hulp inroept van de vrouw die klusjes opknapt. Het plot zit goed in elkaar en de film is onderhoudend en spannend gemonteerd. Mooi camerawerk dat zeker bijdraagt aan de gehele sfeer. Gina Gershon en Jennifer Tilly zijn stoer en sexy en zetten hun beste rol neer, maar ook Joe Pantoliano mag niet ongenoemd blijven.

Het begint als een soort van soft porno film met twee heerlijke vrouwen . Vooral Jennifer Tilly doet het goed op het witte doek of moet ik zeggen witte laken. Overigens ziet Gina er nog steeds strak uit. Beetje jammer is dat onze hooker de hele film een hese stem moet vertolken alsof iedereen verleidt moest worden. Afijn wel grappig bedacht hooker vs plumber. De film begint niet al te best al is de bed scene zeker geslaagd. Helaas dit komt alleen voor in het begin van de film. Hij komt daarna pas echt op gang als het geld is ontvreemd. Moet zeggen die Joe is een rare kwast maar hij speelt 'm wel leuk. De leuke snufjes in de film doen hem ook wel goed. Hadden we wel iets meer van mogen zien. Helaas blijft wel alles binnen vier muren. Of liever gezegd twee kamers. Desalniettemin vond ik het een geslaagde film tot het eind met als soundtrack good old Tom Jones She's a lady.

Het beeld (BD) is scherp mooi alleen is het jammer dat ze de vuiltjes er niet uit hebben gehaald. Regelmatig toch een witte of zelfs zwarte speldenprik. Voor de rest ziet ie er goed uit. Geluid is prima verzorgd. Het is zeker geen topfilm, maar een ruime voldoende verdiend ie zeker!

Film 3.5

Beeld 3.5

Geluid 4

Extra's 3.5

Goede film. Jammer dat het zwoele gedeelte enkel in het begin was. De film kon wel wat meer van dat gebruiken.

Geen probleem dat het maar een paar kamers betrof. Spanning ook de sensuele zit er goed in.

de vormgeving van de titelsequentie heeft reeds mooi aan wat we te zien gaan krijgen nl een stijlvolle en inventieve film. De Wachowski's beheersen duidelijk de filmtaal. Jammer dat het inhoudelijk niet meer is dan een pulp verhaal maar de dialogen tussen de personages houden de spanning en intensiteit erin. Het misdaadgenre wordt hier een beetje op zijn kop gezet : driehoeksverhouding waarbij de vrouwen de hoofdrol spelen, een happy end en heel veel vertrouwen en loyaliteit bij het duo Tilly/Gershon. Het weinig verrassende einde zet toch een beetje een domper op het kijkplezier maar mocht je je afvragen wat die wapperende bankbiljetten op de poster daar horen te doen, moet je de film zeker bekijken want het is maar één van die fraaie inventieve scenes.

Bound evolueert van bizar naar potsierlijk, maar het verhaal blijft wel 100 minuten lang spannend. Voeg daarbij een hoop coole oneliners en een donker 90s sfeertje en je hebt alle ingrediënten voor een prima cultclassic. Verder heeft het niet veel zin om hierover uit te weiden; dit is zo’n film die je best met zo weinig mogelijk voorkennis bekijkt. 3,5*

Jammer , de film was pas echt verassend geweest als beide dames het niet hadden overleefd en dit keer
Ceasar de lachende derde was gebleken .
Wat dat betreft is hollywood al jaren echt wel super voorspelbaar , als er eenmaal vrouwen in het spel zijn
in een plot als dit , weet je dat zij altijd als overwinaars uit be bus zullen komen .
Het valt me nog mee dat Ceasar niet als een domme idioot is neergezet want als het een 2019 script zou zijn geweest dan was dat zeker het geval geweest .
Nu zijn er nog wel wat leuke en spannende momenten tussendoor die de zaak boeiend weten te houden
maar de uiteindelijke uitslag is al van tevoren bekend .

Op de aftiteling stond geregisseerd door de Wachowski brothers. Maar Lilly en Lana klinkt niet echt mannelijk dus even uitgezocht maar blijkbaar zijn ze beide transgender. Okay, even gemist. Dan komt ook de naam Jennifer Tilly voorbij en die naam kwam me zeer bekend voor van de pokertafel. Ja dat was zij dus in haar jongere jaren. Vroeg me altijd al af wat die voor het pokeren deed.

Oh ja, de film. Ik dacht even in een soft porno beland te zijn, waarbij de buurman, buurvrouw, buurpersoon een kopje suiker komt halen en het al snel uitmondt in een (s)likfestijn, maar het wordt toch nog een alleraardigst filmpje waarbij gezegd moet worden dat er overtuigend werd geacteerd.

Ja, ondertussen Lilly en Lana, kwam ik dus achter

spannend, happy end

21 september te zien in Eye in het kader van Koolhoven & Simons: LGBTQI+ Night

Bound is een film die LGBT met het Maffiagenre weet te verbinden. Het verhaal gaat over Corky die net uit de bajes is ontslagen en een baan krijgt als de huismeester van appartementencomplex waar veel louche types wonen. Zoals Caesar en zijn vriendin Violet. Caesar is een witwasser voor de maffia. Violet heeft een oogje op Corky en de twee beginnen een affaire. Wanneer ze samen verder willen moeten ze eerst van Caesar af. Ze bedenken een plan om geld van de maffia te pikken en Caesar er voor op te laten draaien. De film was verrassend goed en ook behoorlijk hard. Vooral de scene met de snoeischaar is bruut! Hoofdrolspeelster Gina Gershon mag ik graag zien in films. Ze is altijd zeer sexy en sensueel maar tegelijk onmetelijk stoer en een tikje ordinair. De rol van Corky is haar op het lijf geschreven want met haar kittige kapsel en getooid en in een leren jack oogt ze nogal Butch maar tegelijk blijft ze op en top vrouwelijk. In tegenstelling tot types als Ellie Lust of Shanice van der Sanden die vrijwel niets vrouwelijks hebben. Tegenspeelster Jennifer Tilly speelt een heerlijke femme fatale. Haar aparte stem heeft iets verleidelijks maar herbergt ook iets onheilspellends, als een ware sirene uit de Griekse mythologie. Joe Pantoliano is hier Ralph Cifaretto uit de Sopranos avant la lettre. Verder zijn er bijrollen van Chris Meloni en John Ryan.

Een jaar of twintig geleden beviel hij me een stuk beter. Dit keer vond ik het hele plan toch wat zwak, het lesbische element overbodig en de maffiosi weer eens behoorlijk clichématig neergezet (... you giva the respect to me, capiche? ).

Typische jaren 90 mafia thriller, hier en daar wat ongeloofwaardig maar wel behoorlijk spannend.

Weinig.

Bijzonder dat dit afkomstig is van het regieduo die later aan de slag ging om grote blockbusters naar Hollywood te brengen. Iedereen moet uiteraard wel ergens beginnen, maar als ik deze Bound eerder had gezien had ik ze zelf als regisseurs niet snel een platform gegeven. Gelukkig kan ik het ook weleens mis hebben, want de films hierna waren wel mijn ding.

Deze film echter? Ik kijk toch liever gewoon zowat elke andere film. Ik besloot het wel een kans te geven ondanks dat ik Tilly erg vervelend vind als actrice, maar ik kon er bijzonder weinig mee. Bound moet het vooral hebben van narratief en ontwikkeling tussen personages. Wat ik er alleen in zag, was echter een ontzettend saai geschoten en stoffige film met twee dames die weinig uit hun personages halen.

Wellicht dat je kan genieten van wat opvallend expliciete seksscènes, maar ik heb er niet veel voordeel aan. Ik zat me vooral af te vragen wat ik allemaal had kunnen doen terwijl ik deze film aan het kijken was. Niet veel denk ik, maar ik had het met alle liefde gedaan als ik wist dat dit me anders zou overkomen. Dat klinkt wellicht dramatisch, en daar ben ik me bewust van, maar ik zal het toch even graag willen inwrijven dat ik hier niets mee kan. Het wordt nooit interessant gepresenteerd, geacteerd of uitgevoerd naar mijn optiek.

Wel wat bijrollen die het wat vooruit helpen en enkele shots waarin het decor mooi wordt ingezet, verder ga ik maar vergeten dat deze film afkomstig is van dezelfde namen die twee van mijn favoriete films allertijden hebben geregisseerd. Fijn dat de film vanuit anderen wel gewaardeerd kon worden, maar ik zet de volgende keer toch liever een andere film op.

Het eerste kwartier vond ik weinig belovend en goedkoop stomerig overkomen. Maar na de aanloop wordt het almaar beter en groeit het uit tot een pareltje. Met een minimum aan middelen wordt er bijna het maximum uitgehaald in een welhaast kammerspiel. Een sterk scenario en sterke acteerprestaties: daar draait het hier rond. Ik kon het daarbij niet helpen dat Joe Pantoliano me sterk deed denken aan Rik Mayall ten tijde van Bottom, qua uiterlijk en bepaalde gedragingen. En daarnaast bevat de film met knappe shots toch ook enkele staaltjes van het talent van de makers.

Het is een neo noir waarin de femme fatale Jennifer Tilly ermee weg komt, samen met de door haar verleide partner Gina Gershon. Da’s natuurlijk een verschil met de klassieke noir waarin loontje altijd om zijn boontje moest komen omwille van de Hays code. Volgens wat ik lees is deze Bound geïnspireerd op werk van Billy Wilder en dan lijkt toch wel in eerste plaats Double Indemnity een goeie kandidaat met een aantal raakpunten. Al is de dood van Pantoliano in dit geval niet het eerste doel maar eerder een ‘ongeluk’. Een visuele referentie leek me trouwens de scene waarin Tilly en Gershon opzichtig een zonnebril opzetten. Dat gebeurt op een bepaald moment ook door Barbara Stanwyck en Fred MacMurray in Double Indemnity. Tilly deed me denken aan femme fatale Stanwyck, ook met dat retrokapsel.

2 Knappe lesbische vrouwen, wat maffiosi, een koffer met geld en een boel moorden. Komt te traag op gang, te veel nadruk op de sex... Gelukkig gaat het einde wat beter vooruit. Niet echt een aanrader of ge moet graag naar mooie vrijende vrouwen kijken

Ondanks dat ik Cloud Atlas, V for Vendetta en The Matrix nog steeds fantastisch vind, hebben de Wachowskis daarbuiten ook wel wat missers op hun naam staan. Hun debuut sprak me aanvankelijk nooit zo aan, maar ik heb heel erg genoten hiervan. Ik las al ergens dat de vergelijking met Blue Velvet gemaakt werd. Kwam ook bij mij op tijdens het kijken.

Bound is gewoon een degelijke thriller in vrijwel ieder opzicht. Jennifer Tilly en Gina Gershon zijn geschikt voor de hoofdrollen en er is genoeg chemie tussen de twee. Ook de rest van de cast presteert goed, met eveneens een glansrol voor Joe Pantoliano. Naast de cast is ook de algehele 'feel' van de film gewoon in orde. De sfeer is grimmig, waardoor er sprake is van onderhuidse spanning. De film weet deze ook vast te houden tot aan het einde. Personages raken steeds verder in de penarie en dat is aan de ene kant licht humoristisch, maar aan de andere kant krijg je het er ook Spaans benauwd van. Ook de setting, het ietwat kille appartementencomplex, vult de gebeurtenissen perfect aan, evenals de soundtrack. Ik zou eigenlijk niet zo gauw iets kunnen bedenken wat de film echt fout doet. Je zou kunnen aanhalen dat de licht erotische scènes overbodig zijn, maar aan de andere kant versterken ze wel de band tussen de twee dames waar het allemaal om draait. Fijne film, die me uitstekend wist te vermaken en na afloop in elk opzicht compleet voelt.

4*