Pitch Perfect (2012)

Doh, had niet gedacht dat dit zo tenenkrommend irriterend zou zijn. Een gemiddelde aflevering van Spangas heeft meer diepgang en is gaver om te zien. De a capella-zang deed me niets, terwijl daar een film zoals deze nog enige pluspunten kan uithalen. De karakters over de gehele linie waren heel matig met als triest dieptepunt die walvis-uit-de-PLUS-look-a-like. Anna Kendrick kan volgens mij veel beter dan dit, maar ja ze moet dan wel betere filmkeuzes gaan maken.

Naja, geen goede film, maar opzich niet akelig om te kijken .

Film mist peper en zout. Pitch Perfect had een leuke persiflage kunnen zijn op meuk als Glee, maar vervalt juist voortdurend zelf in de clichés van het genre.

Het hoofdpersonage (gespeeld door Anna Kendrick) is de saaiheid zelve. Haar relatie met de jongen van de rivaliserende zanggroep verloopt ook 100% volgens het chick-flick-boekje. Gelukkig is er nog Workaholic Adam DeVine om de boel wat op te vrolijken.

Ondanks de stereotypes is dit best onderhoudend. Concept is zo fout dat het weer leuk wordt. Het tempo ligt voorts lekker hoog waardoor de verveling nooit toeslaat.

Al met al een goede productie. 3*

Hm. Geen goede film.
Niet één keer kunnen lachen. Deze film is -geloof ik- vooral populair bij de meiden, wat mij nogal verbaasd vanwege de flauwe kotsscènes en dat meisje met kieuwen dat haar tweelingzusje in de baarmoeder had opgegeten. De a capella liedjes vond ik ook niet geslaagd. Onder andere omdat er haast bij ieder liedje duidelijk drums te horen waren. Ook klonk het niet echt, het waren allemaal te heldere, "volmaakte" stemmen. Zo klinken stemmen gewoon niet.
De personages waren allemaal te cliché naar mijn smaak. Het verhaal was ook niet bijster origineel.
Misschien was het de bedoeling dat deze meuk zó flauw moest zijn, dat het leuk werd, maar bij werkte het absoluut niet.

Grappige prima musical met goede soundtrack en vooral veel humor.

Echt een zeer verrassende leuke film. Van begin tot eind heel grappig en goed in elkaar gezet. De a capella versies van bekende popliedjes komen mooi over (The Sign, Ace of Base) Verder zijn alle personages interessant, grappig en ook serieus. Ik las dat dit een secret succes film was in Amerika. Dus geen klapper bij binnenkomst, maar toch heel lang goed gedraaid in de bioscoop. De film heeft veel geld opgebracht en wordt positief weergegeven. Er komt dus ook een vervolg in 2015. Zeker kijken, hoor!!!

Gewoon een leuke film om eens te zien. Onderhoudend en soms grappig. 6/10

Ik vond dit wel een geinige film. Wist totaal niet wat ik moest verwachten, maar er zijn echt wel momenten geweest dat ik heb gelachen. Ik moest ook heel erg denken aan "Glee", alleen is die serie zo fout opgezet als het maar zijn kan, dat was bij deze film niet het geval. 3,5 *

Leuke film. Denkt dat het een colgate reclame is met dat gebit van Kendrick.

Verder voorspelbaar maar prettig om eens gezien te hebben.

Leuker dan verwacht!

Ik ben een liefhebber van Glee, dus dit moest zogezegd wel goed zijn. Helaas niet dus. De film mist de nodige peper en zout om te blijven hangen. Nu is het niet meer dan een tienerfilm met 20ers en 30ers die schoolgaande jeugd spelen. Ik krijg een Grease-gevoel. De film werkt ook met clichés, maar kan daar niets tegenover zetten zoals Glee deed. Glee gaf de personages meer achtergrond, om zo die clichés te ontkrachten.

Slecht is de film dan ook weer niet, maar het lukt nooit echt. De nummers zijn flauw, met uitzondering van het finalelied. De grootste prestige van de film is dat het de klassieker The Breakfast Club bekend heeft gemaakt bij een nieuwe generatie jongeren.

maar jullie vinden het allemaal niet leuk en zeggen het lijkt niet op glee dat jullie het niet leuk vinden is niet mijn probleem maar dit glee niet en iedere film of serie moet zijn eigen genre of filmsoort dus verwacht er ook niet veel van dus zeur niet

Probeer eens interpunctie. Dat is voor anderen gemakkelijker te begrijpen.

Ik hou van deze film ook de 2de is geniaal ik hoop dat er een 3de uitkomt

Ik had veel meer verwacht van deze film. De zang was matig en de personages waren irritant. De romantiek is nog wel leuk om naar te kijken, maar is het niet waard om de hele film voor te zien. Geen aanrader. Eigenlijk verdient het minder dan 3*, maar ik geef het toch omdat ik opzich wel genoten heb tijdens de film.

“You girls are awesome... ly horrible. I hate you. Kill yourselves. Girl power! Sisters before misters!”

Eigenlijk zou Pitch Perfect helemaal niet voor mij gemaakt moeten zijn (en dat is het waarschijnlijk ook niet) maar toch heb ik best wel genoten van deze film. Zang, dans, een meidengroep met verschillende karakters die moeten samenwerken, de jongens die alleen als love interest mogen opdraven... En toch heb ik best genoten.

Het is allemaal niet erg hoogstaand en de problemen waar de hoofdrolspeelster mee kampt zijn niet nieuw maar door het tempo, de muziek en de humor is het allemaal makkelijk verteerbaar. Kendrick is een redelijke hoofdrolspeelster maar de kracht van de film schuilt in de bijpersonages. Wilson is (hier nog) grappig en werkt beter als iemand die soms haar ding mag doen dan als leading lady. En Snow, Camp, DeVine etc. mogen allemaal hun ding doen en het is best grappig soms. Hoe minder aandacht er aan het romantische subplotje wordt besteedt des te beter. En de deuntjes blijven nog lang in je hoofd zitten, dat dan weer wel.

Films als deze hebben over het algemeen wel een heel simpel verhaaltje.
Maar toch kijk ik er graag naar, alleen al omdat ze me, vooral door de muziek, met een goed gevoel achterlaten na het bekijken ervan.
Deze film gaf me weer dat gevoel, prima muziek en goede vertolkingen, maar vooral prachtige stemmen !!
Kortom: leuke film om een avondje heerlijk van te genieten.

Tsja, dit is dus heel erg niet mijn soort film. Ik heb echt niks met dit soort muziek, en ook al niet met de nogal gedwongen vrolijke doenerige sfeer die er op de een of andere manier bij lijkt te horen.

En dan is op zich de politiek incorrecte commentator af en toe nog op de rand van grappig, en Fat Amy komt ook in de buurt. Als dat nou eens echt serieus bijterig en venijnig was aangezet... maar kennelijk teveel gevraagd voor een toch wel stereotype Amerikaans filmpje. En waarbij ik dan ook zeggen moet dat de actrices in de film zelf nog wel uit elkaar te houden zijn, maar als ik dat even naloop op IMDB lijken ze allemaal sprekend op elkaar - generieke b*tches. Met uitzondering van Anna Kendrick natuurlijk, die hier een mooi stervehikel aan heeft. En misschien was het daar ook wel eens tijd voor. Niet dat dat het nou tot een goeie film maakt, maar misschien net op de rand van verteerbaar.

Exact.

Tegen mijn verwachting in toch een genietbare leuke film. Het verhaaltje steekt aardig in elkaar en de personages worden vermakelijk ingevuld door de cast. 3 Sterren.

Prima film, al miste ik de komedie wel een beetje. Wat komedie moest voorstellen, lag er vaak veel te dik bovenop. Denk dat het genre romantiek hier dan ook beter bij past dan daadwerkelijk komedie. Al dat gekots is voor mij niet nodig, dit is ook gelijk een voorbeeld van er ‘te dik bovenop liggen’, zo vreselijk overdreven.

Normaal spreken muziekfilms mij niet zo aan, hou niet zo van hele films met alleen maar zingen. Toch heb ik jaren terug besloten deze film toch te gaan kijken, het behoort immers ook tot mijn guilty pleasure Chick Flick. Nooit spijt van gehad en vandaag voor de tweede keer gekeken. De film is op zichzelf aardig voorspelbaar, denk dat daar wel wat meer uit te halen was. Ook worden bepaalde clichés hier (gelukkig) niet gebruikt, denk al stereotypes. Goed, stereotypes worden wel gebruikt, maar niet het vaste riedeltje wat in veel van dit soort films voorkomen.

De acteerprestaties zijn over het algemeen goed, ben een fan van Kendrick, maar daarentegen totaal niet van Wilson. Vind haar te overdreven acteren. Waarschijnlijk moest dit grotendeels ook vanuit haar rol, maar ook in andere films vind ik haar over het algemeen niet zo prettig. De reden waarom ze haarzelf Fat Amy noemde was overigens wel leuk bedacht, maar verder vond ik dat er te veel aandacht werd besteed aan het dik zijn dan aan haar andere talenten.

Ik vermaakt me verder prima met deze film, zet hem immers niet zomaar voor de tweede keer aan. In het genre had deze film tot één van de betere gerekend kunnen worden, maar vind een aantal negatieve punten net iets té negatief om het daar daadwerkelijk te kunnen plaatsen. 3.5*.

Verschrikkelijke irritante film. Voor mij de slechtste film die ik tot nu toe gezien heb.

De film moet maar één ding doen en doet dat ook, namelijk liefde voor muziek uitstralen. Het verhaaltje eromheen is standaard hoewel Kendrick het goed weet te dragen. Een paar grappen zijn echt leuk, terwijl andere momenten dan weer helemaal de plank misslaan. Maar de muziekoptredens zitten geramd, met als hoogtepunten 'Cups', 'No diggity' en 'Just the way you are'. Het zal wel vloeken in de kerk zijn, maar ik moest wat denken aan The blues brothers. Ben verder niet al te bekend in het genre, maar heb me enorm vermaakt en de volgende dag nog meerdere songs teruggekeken.

Ondanks de behoorlijke high school-stijl en -humor was dit tegen de verwachting in toch wel een aardige meevaller. De film kijkt (op den duur) fijn weg en er komt gaandeweg ook wat meer inhoud in de film. De vele musikale stukjes zijn niet altijd even goed, soms ronduit slecht om het komisch te houden, maar ook dat verbetert enorm naarmate de film vordert, waardoor er best veel goede muziekscenes volgen. Geen hoogvlieger maar wel (veel) beter dan wat je ervan kan verwachten. Kleine 3* voor dit tussendoortje, al moet je dus wel bestand zijn tegen de typische high school-humor.

Ok.

Deel 2 vond ik een stuk leuker dan dit om heel eerlijk te zijn. Ook al is het een vrouwenfilm, en om hem als man te bekijken kan ook al een andere kijkhoek leveren. Muziekfilms hebben nooit erg ver op mijn lijstje gestaan. En dit voegt niet veel meer toe.

De vele grappen waar ik waarschijnlijk om had moeten lachen, is er niet echt van gekomen. Ik deed het eigenlijk alleen maar omdat het allemaal erg vlot ging. Een film die erg snel wegkijkt ook, en de vele muziek die ook wel redelijk was maakte deze film naar een 2,5*

Schofterig ondergewaardeerd hier. Heerlijk escapisme in het soort film waarvan ik steeds vaker merk dat ik er een zwak voor heb - vrolijk, energiek, met een lekkere dosis girlpower. Dat Anna Kendrick ontzettend charmant is hielp natuurlijk ook, toegegeven, en leuk om Brittany Snow na Hairspray weer eens te zien. Adam Levine leerde ik kennen bij Modern Family, waarin hij de goedsul was. Om hem dan hier in de vorm van pestkop te zien was een grappige verrassing.

Rebel Wilson zou ik graag een keer in een serieuze rol willen zien: na Isn't it Romantic en deze zou ik graag willen zien wat ze nog meer kan behalve dit sketchmatige typetje wat ansich best leuk is maar voor mij een beetje te quirky. Maar goed, zelfspot is altijd een groot pluspunt.

Die hele gimmick rond dat kotsen vond ik juist erg lollig omdat ik die Porky's-achtige humor niet zou verwachten in een chickflick als deze. Lekker opstandig!

Ontzettend fijne film die meer waardering verdient hier.

4,5*

It’s a nice surprise to see the Bellas mixing it up. It’s refreshing, yet displeasing to the eye.

Pitch Perfect is zo’n film die charmeert omdat het veel dingen goed doet, maar helaas ook vaak de fout in gaat. Vooral qua humor staan er tegenover iedere geslaagde grap weer twee keer zo veel missers. Maar goed: de grapdichtheid is hoog, op veel grappen ligt niet teveel nadruk en het vlot aardig door, dus veel ruimte voor ergernis is er ook niet.

De charme zit, zoals in iedere sport- zang- en dansfilm in het groepsgevoel. Ik ben er een sucker voor als de hechtheid terugkeert, de obstakels overwonnen zijn en het team boven zichzelf en onderlinge wrevel uitstijgt en presteert. Het a-capellawereldje werkt best aanstekelijk en hoewel overgeproduceerd en súpergelikt, soms maakt het best wel indruk. Kendrick’s ingetogen auditie was bijvoorbeeld ook zo’n momentje.

Goede grappen komen vooral op naam van Banks en Higgins, die hun incorrecte commentaar smakelijk verpakken in onverwacht goed getimede delivery. Rebel Wilson stal mijn hart met enkele droge one-liners en ongegeneerde zelfspot.

Daar droogt de bron van plezier helaas een beetje bij op, want hoewel een a-typische Kendrick nog vermaakt, is de rest van de rollen gereserveerd voor gaperige typetjes en one-trick pony’s. Vooral dat charisma-beroofde mankind met wie ze aanpapt: hij is zó anoniem en nietszeggend dat als de Treblemakers een beetje door elkaar dansen je hem eigenlijk voortdurend kwijtraakt.

Ik weet waar ik aan begin als ik een film als dit opzet. En échte ergernis is uitgebleven, dat is al iets. Alle voorspelbaarheid ten spijt, er zit genoeg frisse wind in (en een beetje wannabe-venijn). Het is vooral jammer dat je tussen al die gemiste planken toch nog een paar schaterlachjes hebt zitten. Dat benadrukt vooral dat er meer ingezeten had. Refreshing maar displeasing dus. 3*

Wow. Zoals veel van die Amerikaanse pattekostfilms is hier zingen in een groepje het allerbelangrijkstte wat er bestaat. (hetzelfde fenomeen bij een film ver pakweg de brandweer of, Heere God, de marine).
Wat een zooi. Tot de (mannelijke) basstemmen, bij een vrouwenzangband, op het eind toe.
Om van te kotsen.