Sleepless in Seattle (1993)

Nora Ephron blies de romantische komedie nieuw leven in, eerst al scenarist, hier ook als regisseur. Tom Hanks last improvisaties in en zegt veel met z’n lichaamstaal. Meg Ryan doet het met gezichtsexpressie en dartele bewegingen. Ook het zoontje is grappig, omdat hij iets te veel weet voor z’n leeftijd. De brief met jongerentaal en een afkorting is overduidelijk door hemzelf geschreven.

Een kaart van de VS is regelmatig te zien. Seattle en Baltimore liggen ver uiteen, maar dankzij radio, telefoon en computer wordt die afstand in seconden overbrugd. De montage suggereert dat Sam en Annie voorbestemd zijn voor elkaar. Ze reageren op dezelfde manier en doen soms tegelijk hetzelfde. Er is een matchcut van Annie door een deur naar Sam door een deur. Volgens het commentaar van Nora Ephron was dat dezelfde deur, verplaatst naar een ander deurgat.

Het gebruik van oude liedjes en beeldfragmenten roept een nostalgisch sfeertje op. Tegelijk zitten er typische jaren ‘90-elementen in: te wijde truien, computers zonder muis, en wolkenkrabbers. Het begint met een kraanshot waarin de skyline van Chicago boven de horizon rijst. De Empire State Building is een fallussymbool; het vuurwerk suggereert een ejaculatie.

De eerste vrouw van Sam wordt als een heilige voorgesteld, maar in zijn herinnering is dat ook zo. Grappige momenten zijn er wanneer Meg Ryan op die piano gaat zitten, wanneer Tom Hanks een dialoog improviseert over The Dirty Dozen, en wanneer hij in krijgershouding een afspraakje probeert te maken aan de telefoon. Het leukste zinnetje is wanneer het vroegwijze zoontje laconiek antwoordt: “Jed’s got cable.” Bij momenten is het een tikkeltje sentimenteel, maar dankzij de spitse dialogen en de twee hoofdrolspelers is dit een van de beste romantische komedies van de laatste dertig jaar.

fijne romantische film, soms wat overgeacteerd om grappig te willen zijn

Een ronduit beroerde film, waarin de romantiek ver te zoeken is. Een erg ongeloofwaardig, langdradig en suf plotje. Het enorm gezochte verhaal wordt met name op gang gehouden door de acties van een vervelend jongetje, dat veel te bijdehand is voor zijn leeftijd. Ook de manier waarop Ryan's personage handelt slaat nergens op. De chemie tussen Hanks en Ryan is er hier niet en kan er eigenlijk ook niet zijn, want ze komen nauwelijks samen in beeld. Hanks kan ik vrijwel altijd waarderen, maar hier niet. Een nietszeggend personage, net zoals Ryan's personage trouwens. Ook geen leuke of interessante bijrollen. Enkele jaren later hebben Hanks en Ryan in You've Got Mail een nieuwe poging gewaagd en die film was, hoewel geen hoogvlieger, gelukkig een stuk beter. Dit was het aanzien niet waard.

ja wat kan ik zeggen meg ryan

gewoon een van de mooiste vrouwen toen der tijd

ik zou ook gelijk verliefd worden

mooie emotionele film

Leuke romantische komedie die lekker wegkijkt.