Een toneelschrijfster (Ryder) maakt in de nacht voor de première van haar stuk een vreemde psychische ontwikkeling door. Ze wordt geplaagd door dromen en visioenen dat ze in de gaten wordt gehouden. Ze kan niet beslissen of ze nou in het midden van een manipulatief plot zit of dat ze gewoon de grip op de realiteit verliest.
Omdat Winona Ryder de hoofdrol had ben ik deze productie gaan zien: had ik het maar niet gedaan! Het gekunsteld overkomende, zwaarmoedige en psychologisch bedoelde drama (waarin het ene close-up het andere volgde) over een gebroken geesteszieke vrouw die worstelde met haar demonen was niet enkel saai en vervelend, maar vreselijk pretentieus en bovenal discriminerend. En de overige spelers kregen geen enkele diepgang, zodat ze als het ware figureerden.
Het begint dan als een wel erg traag maar nog potentieel interessant psychologisch drama - wel jammer van de irritante voiceover, maar dat terzijde. Ergens halverwege ontspoort het dan, het drama wordt een onnavolgbaar ziektebeeld, en de verklaring daarvoor roept alleen maar vragen op.
Puntje voor de cinematografie, die vond ik er hier en daar wel fraai uitzien.
Wat een saaie meuk. Ik kon er geen peil op trekken waar deze film naar toe wilde en was halverwege de belangstelling al volledig kwijt. Gelukkig op het laatst nog wat mooie beelden (ondermeer de prachtige Bethesda fontein), maar wat een verspilling van alles.....