Edward Scissorhands (1990)

Basto

Volgens mijn bronnen is het 86 mln € wereldwijd (56 mln € in de USA) voor ES.

Ik heb al zoveel films gezien dat ik soms denk dat ik ze al gezien heb; ben even gaan peepen op de MM pagina van Beetlejuice en de trailer bekeken, en ben tot de vaststelling gekomen dat ik die film toch nog niet heb gezien hoeewel ik eerst dacht van wel.

PS/ Beetlejuice ziet er helemaal mijn ding uit

Kevin, you wanna play scissors, paper, stone again?

Ik ben van plan om binnenkort naar de tentoonstelling van Tim Burton in Genk te gaan en kwam tot de conclusie dat ik eigenlijk een aantal van zijn bekendste films nog niet heb gezien of in ieder geval erg lang geleden. Zo dateerde mijn stem van Edward Scissorhands (3.5* trouwens) nog van in de periode dat ik me net bij MovieMeter had aangemeld en het was maar de vraag of het toen een herinneringsstem was of dat ik de film effectief had gezien. In ieder geval: nog geen review geschreven? Hoog tijd om dat te gaan doen.

En weggeblazen, zoveel is duidelijk. In de loop der jaren nog wel eens wat flarden van dit hersenspinsel van Burton gezien, maar fragmenten alleen laten niet zien hoe een geslaagde film dit eigenlijk is. Burton is zo één van die weinige regisseurs die je met weinig moeite compleet mee in zijn wereld kan trekken en in het geval van Edward Scissorhands lukt dat vanaf de eerste seconde. Het contrast tussen de kleurrijke huizen en dat mistroostige kasteel is al geweldig, maar het wordt nog helemaal beter wanneer Edward zich onder de mensen begint te begeven. Heerlijk kitsch, droevig èn grappig tegelijkertijd. Het zijn er maar weinigen gegeven. Naar het einde toe wordt misschien de moraal iets te hard door je keel geramd met de 'twist' dat het Kim is die het verhaal vertelt, maar langs de andere kant geeft het de film wel een soort sprookjesgevoel waar hij mee wegkomt. Iets wat absoluut versterkt wordt door de soundtrack van Danny Elfman en hoewel ik normaal gezien niet zo'n fan ben van zijn werkt, past het hier goed.

Edward Scissorhands is vandaag de dag vooral ook bekend als de eerste samenwerking tussen regisseur Burton en acteur Johnny Depp. Er moet altijd een film de eerste zijn, maar ondertussen zitten we al bijna aan de dubbele cijfers. Het mag gezegd worden dat het wel een uitstekende eerste samenwerking is. Depp is werkelijk geknipt over de gehele lijn voor de rol van de vreemde Edward en speelt hier misschien wel één van zijn indrukwekkendste rollen ooit. Hier voelt het allemaal nog niet aan als een mengelmoes van typetjes en zeker de combinatie met Dianne Wiest oogt aandoenlijk. Beter dan die met Winona Ryder trouwens die echt wat in de film moet groeien. Naar het einde toe is het er boenk op (misschien ook wel omdat de twee tijdens de opnames zijn beginnen daten en zelfs een tijdje verloofd zijn geweest) maar het duurt dus even. Verder op de cast weinig op aan te merken in ieder geval. Die typische suburban vrouwen (met onder andere Conchata Ferrell in een kleine bijrol) zijn stuk voor stuk leuk gecast, maar de kers op de taart is toch de rol van Vincent Price.

Normaal gezien ging die een grotere rol als uitvinder krijgen maar hij was al ernstig ziek waardoor het allemaal wat werd ingekort. Ironisch dan ook dat zijn laatste scène in zijn laatste film een sterfscène is maar het is een waardig afscheid van een heus icoon. Verder nodigt dit vooral uit om me eens terug wat te gaan verdiepen in het vroege werk van Burton. Beetlejuice lijkt me bijvoorbeeld ook schandalig laag gewaardeerd te staan. Heerlijke film in ieder geval, hopelijk nog meer van zo'n herzieningen.

4.5*

Mierzoet. Eigenlijk te zoet voor mij. Kleine voldoende.

3*

Tot op heden was het er nog nooit van gekomen, en misschien was dat maar goed ook. Wat een verschrikkelijke film. We nemen het gegeven dat iemand scharen als handen heeft, en vervolgens: niets. We zien anderhalf uur lang Edward onhandig zijn, niet begrepen worden, en Johnny Depp met bruine puppy-ogen olijk zien kijken. Pure kitsch, Tim Burton moet zich schamen.

Deze is ter compensatie op die 1. want dat slaat natuurlijk helemaal nergens op

Bizar kleurrijk fantasie vol sprookje( n'soort Pinokkio 2.0) , uit de Burton stal. Met een prima rol van Depp.

Ik denk dat het zeker 10 jaar geleden is dat ik deze film voor het laatst zag, en vandaag dan voor de kerst weer eens bekeken. Ik ben geen fan van Tim Burton of Johnny Depp, maar Edward Scissorhands vond ik dan altijd wel een hele mooie film. Het wereldje wat hij hierin gecreeerd heeft is ook heel apart, een soort rijke achterbuurtssprookje. Het sfeertje is heel leuk en apart, er zitten een hoop grappige en een hoop mooie momenten in, en vooral het einde was heel mooi. De muziek is ook prachtig en draagt goed bij aan de sfeer. Ik vond het alleen vreemd dat die chick hem nooit meer op heeft gezocht in al die tijd dat is toch wel een beetje overdreven.

Edward Scissorhands blijft toch een sfeervolle klassieker, een mooi, donker sprookje, en ik denk zomaar dat Tim Burton geen betere film als dit meer gaat maken, 4,0!

Het ultieme sprookje, en op dat gebied waarschijnlijk het beste van Tim Burton aangezien Sleepy Hollow en Big Fish minstens net zo goed zijn toch een andere toon/karakter hebben.

Een kostelijk beeld wordt gecreëerd rond het saaie dorpje en de vondst van Edward. Iets dat als een lopend vuurtje de ronde doet onder de ingedutte huisvrouwen. Overigens een al net zo humoristisch beeld van de saaie suburb waar alles het zelfde is en saaiheid en monotonie dagelijkse kost. Grappig is Edward's kennismaking met de buitenwereld en al het opdringerige volk. Centraal staat natuurlijk vanaf het begin acceptatie en genegenheid, iets dat later vorm krijgt rond de aanwezigheid van Kim. Voorspelbaar toch niet minder vermakelijk, de problemen qua aanpassing, misbruik en uiteindelijk de niet acceptatie als buitenstaander en wording tot paria. Erg humoristisch de scene waarin hij voor het eerst whiskey drinkt en zijn knip kwaliteit zowel op het gebied van tuin, hond en haargebied. De toestand met het waterbed is overigens ook kostelijk.

De stijl is buitengewoon mooi, het perfecte beeld van twee verschillende werelden, Depp in bijzonder goede doen als wereldvreemde buitenstaander, Ryder is om op te vreten en past bijzonder goed in haar rol, verder loopt er overigens niemand uit de maat en is iedereen prima van de geloofsfanatici tot Joyce de Cougar. Onderliggende boodschap zijn dingen als acceptatie, begrip, los laten en iemand of iets niet aan willen passen en uiteindelijk iemand laten waar hij het beste op zijn plaats is. Dingen die slechts Kim naar het einde lijkt te begrijpen. Edward Scissorhands lijkt meer dan een kleurrijke sprookje met een rare verschijning.

Edward Scissorhands lijkt dus ook op alle vlakken te slagen. Van aankleding, tot stijl en boodschap tot acteerprestaties. Daarnaast wordt de sfeer net niet te zoet, nog te zwaar en houd vooral de koers van veel humor met een klein traantje op het einde aan. Perfect! Fijne film!

Edward Scissorhands heb ik (denk ik) nooit eerder gezien. Natuurlijk wist ik wel dat hij scharen als handen had, maar hoe het verhaal ging wist ik niet. Het is misschien een redelijk clichéverhaal, een beetje Beauty and the Beast-stijl, maar wel goed uitgewerkt en uitgevoerd.

Depp in de rol van Edward, geeft zeker eigenheid aan het personage. Hij speelt zeker niet zichzelf. Winona Ryder ken ik niet echt goed, maar net als haar moeder heeft ze (in de film alleszinds al zeker) het hart op de juiste plaats. Ze valt misschien op de verkeerde jongens.

Er zit zeker humor in, variërend genoeg denk ik dat er voor iedereen wat valt te lachen. De scène met de whisky (zoals hierboven wordt beschreven) vond ik bijvoorbeeld niet speciaal grappig, maar zo zijn er tal van andere scènes die ik wel geestig vond. Tim Burton lijkt me beter te bevallen dan ik oorspronkelijk dacht na Beetlejuice te zien (die gewoon zwaar gedateerd is).

Heerlijk Burtonesk fantasy verhaal, wat dus betekent dat het wegkijkt als een gotisch sprookje. De sfeer die hier wordt gecreëerd is heerlijk, en wordt versterkt door de zeer mooie beelden van het donkere verlaten kasteel gecontrasteerd met het fel kleurrijke stadje, plus in het begin en einde die fijne kerstmis-setting. Die sneeuw geeft het een soort gezellige sfeer mee (ondanks het droeve verhaal). Johnny Depp is aandoenlijk als de onschuldige, wereldvreemde Edward Scissorhands. Veel tekst heeft hij niet, maar Depp doet heel veel met mimiek. Dit soort uniek vreemde rol is hem natuurlijk ook op het lijf geschreven. De rest van de cast is ook goed; in de eerste helft vooral Dianne Wiest, daarna krijgt een zeer jonge Winona Rider focus op zich. Al die buren konden ook lekker stereotiepe rolletjes neerzetten.
Af en toe voelde het plot iets te geforceerd (opeens loopt ook wel echt alles mis voor Edward, natuurlijk wordt alles wat hij doet fout geïnterpreteerd, etc.), maar zeker het spannende en zelfs licht emotionele laatste halfuur maakt genoeg goed. En de thema's van anders-zijn en acceptatie zijn uiteraard mooi en immer relevant.

Zeer mooie beelden, sterke sfeer en goede acteerprestaties, dus een verdiende 4*.

Visueel helaas een beetje verouderd, maar verder wel een mooi sprookje van een 'incomplete' man met een mooi innerlijk omringd door burgerlijke mensen met een minder fraai innerlijk. De film heeft zijn donkere momenten, maar is eigenlijk behoorlijk kindvriendelijk, zoals vaker bij Burton.

De vormgeving is an sich nog wel interessant te noemen, alle huizen in het plaatsje zijn in pastelkleuren en zelfs de auto's hebben allemaal een pastelkleur, maar het is allemaal te vlak om visueel echt te boeien. De soundtrack is verder weinig opvallend. Of beter gezegd: er staat me niet veel meer van bij, een dag na het zien van de film.

De film moet het vooral van Depp hebben, die een erg sterke prestatie neerzet. Hij weet precies op de juiste momenten verdrietig of verbaasd te kijken en weet ondanks het uiterlijk van zijn personage een erg aandoenelijk karakter vorm te geven. Ryder ken ik vooral van Stranger Things, waar ze zelf de moeder speelt. Ze is maar weinig veranderd ten opzichte van deze film, in ieder geval dezelfde irritante stem. De afloop is wat onzinnig (want waarom zoekt ze hem nooit meer op?) maar verder weet de film wel te raken. 2,5*.

In de zoektocht naar een geschikte kerstfilm bedacht ik me ineens dat Edward Scissorhands ook wel in die categorie kon vallen. Ondanks dat de film zich maar een klein deel afspeelt tijdens de kerstdagen, want voor een groot deel is het zelfs zomer in de film. Maar de sfeer is er wel. Sowieso is dat een van de hoogtepunten van Edward Scissorhands; de sfeer. Danny Elfman levert een van zijn meest memorabele muziekstukken af en Tim Burton is hier ook nog op zijn best. Met name de art-direction is perfect; terwijl hoofdpersoon Edward en zijn huis op-en-top gothic is, is het plaatsje het tegenovergestelde; alle huizen, auto’s en outfits zijn felgekleurd en hetzelfde geldt voor de personages zelf. Burton zet alles op alles voor een groot contrast; de zwart-witte en vaak zwijgende Edward tegenover die praatgrage dames in alle kleuren van de regenboog.

Los van het fantastische audiovisuele aspect is Edward Scissorhands gewoon een mooie film. Het script is niet bijster bijzonder en de humor is zelfs redelijk voorspelbaar. Het is even leuk om Edward als een vis uit het water te zien rondbewegen in het dorpje, maar echt veel gebeurd er eigenlijk niet. Edward wordt geaccepteerd en blijkt goed in het snoeien van heggen en knippen van honden en dames. Maar natuurlijk gaat het ergens mis. Depp - die jaren later vooral bekend werd om zijn over de top gekdoenerij - speelt hier opvallend ingetogen en moet veel spelen met puur mimiek; een mimiek die hij ook nog eens subtiel moet houden. Het gaat hem goed af. Ook de overige cast (Alan Arkin, Kathy Baker) doen het leuk. En hoewel Winona Ryder veelal wordt aangehaald als de tweede hoofdrol na Depp wordt de show toch wel gestolen door een erg sympathieke Dianne Wiest. Maar niets is zo fijn als de helaas korte, maar ideale laatste filmrol van Vincent Price.

4 sterren.

Schattige Burton.

Klaarblijkelijk moest dit het project vormen waarbij Burton weer een paar stappen had teruggezet van de echt grotere producties, en dat pakt wederom leuk uit. Ik heb al vaker benoemd dat ik zijn creatievere, apartere projecten meer kan waarderen. Nu volgt deze film uiteindelijk een bekend pad, maar niettemin voelt het uniek aan.

In ieder geval ziet het er visueel lekker apart uit. Niet dat het technisch zo onderscheidend is van andere films, maar de sfeerzetting en decoraties is simpelweg niets op aan te merken. Alles voelt lekker compleet aan en Burton maakt meteen duidelijk dat zijn eigen visie de bron moest vormen van de opzet van de scenes. Zo'n fabriek beheerd door Price bijvoorbeeld ziet er heerlijk uit.

Het acteerwerk van Depp is sterk. Gaat volledig op in zijn typetje. Soms zijn z'n ietwat excentrieke rollen wat aan de suffe kant, maar hier past hij perfect in. Met zo'n bijzonder figuur is het uiteraard moeilijk om de bijrollen wat interessanter te maken, maar toch komt Burton een heel eind. Alles is namelijk overdreven genoeg om niet te vervelen. Uiteraard hadden de eigenschappen wat beter uitgewerkt kunnen worden, maar in z'n geheel vond ik het meer dan degelijk.

Het is vooral jammer dat de tweede helft een wat bekender pad bewandelt. Ik ben veel meer te spreken over de luchtige eerste helft waar de centrale focus vooral op het personage van Depp lag. In de tweede helft kiest de film wat meer voor moraal, maar dat haalt gedeeltelijk de luchtigheid onderuit. Gelukkig krijg je er niettemin een leuke vormgeving voor terug met degelijk acteerwerk. Meer dan verdienstelijke Burton dit.

Edward Scissorhands is een kleurrijk verhaal van een grotesk figuur wat een nogal standaard wijkje uit zijn winterslaap haalt. Het geeft leuke scenes met diverse typetjes die allemaal hun eigen verhaal hebben. Verder weinig bijzonder. Gewoon knotsgek en bizar leuk.

Met een halve ster verhoogd ik was geplakt aan het scherm en pinkte zelfs een klein traantje weg.

Na deze opnieuw gezien te hebben, blijft deze film, een meesterwerk van Tim Burton.

Een tijdloze film, met een uitmuntend spelende Johnny Depp als Edward Sciccorhands.

Een rol,op zijn lijf geschreven.

En Winona Ryder in een prachtige rol.

Een sterke veelal bekende cast.

Sprookjesachtige fantasy film, en ontroerend en een prachtig verhaal.

Ook de film muziek is prachtig.

Blijft een wonderlijke prachtige film.

In 1991 had ik mijn diploma op zak en zelfverzekerd stapte ik door het leven tot Burton er aan kwam met de vraag : hoe is sneeuw ontstaan ? DAT had ik niet gelezen in een cursus en een inleiding over een schaar had ik zeker al niet gelezen. Maar ik vond de film toen goed en ik was gerustgesteld. Het was maar een sprookje. Maar bij de herziening moet ik zeggen dat dit sprookje wel veel pertinente en actuele thema's aanhaalt. Onderhuids is er de hypocrisie van een gemeenschap die eerst uit eigen belang Edward gebruikt om hem vervolgens uit te spuwen wegens jaloezie en onbegrip. Misverstanden stapelen zich op, de nobele Edward wordt gezien als vijand nr 1. Het is de perceptie van een gemeenschap dat het oordeel (lot ?)l van een individu bepaalt. In de kern is het een teen pic verhaaltje (outsider is verliefd op het mooie meisje mar die heeft een populaire bad guy als lief maar het meiske valt langzaam voor de onhandige maar oprechte outsider waardoor de bad guy op wraak zint). Het had American pie kunnen zijn maar Burton maakt het visueel fantastisch. De suburban met de pastelkleurige huisjes, de routine van naar werk gaan en thuis komen (een choreografie waar het conformisme van afdruipt) en het gotische kasteel als een mysterieuze dreiging. Personages zijn karikaturaal maar wel leuk (mijn favoriet : de dame die de Apocalyps rond bazuint en in haar kamer orgel speelt met een lichtend kruis op de achtergrond !) en Burton weet het zeker onderhoudend én ondeugend te houden maar echt verrassend of nieuw is het natuurlijk niet. Of het zou moeten zijn dat we nu eindelijk weten waar de sneeuw vandaan komt.

Warempel, wat een leuke film! Ik wilde eigenlijk wel eens een film van Tim Burton zien, omdat ik zijn onderwerpen best intrigerend vind. Ik zag dat deze op disney + stond, dus ik besloot te kijken, en ik vond het geweldig.

Het gaat over Edward die gecreëerd is door een uitvinder die vroegtijdig overlijdt. Hij is nog niet af, en hij heeft scharen als handen. Wanneer hij gevonden wordt in zijn kasteel door de mevrouw van de avon, neemt zij hem mee naar het stadje waar zij woont en dat levert hilarische en ongemakkelijke taferelen op.

Wat ik zo knap vindt aan de film zijn de verschillende contrasten. Het begint al bij het stadje. Het ziet er kleurrijk uit, maar toch ook weer heel erg hetzelfde en standaard. In contrast heb je het kasteel waar Edward woont, wat er heel groot, duister en exotisch uitziet, plus allerlei figuurtjes die Edward heeft gesnoeid. De personages zijn ook allemaal vreselijk standaard en stereotiep. De mannen vertrekken 's ochtends naar hun werk in (overigens allemaal exact dezelfde auto's), de dames zitten thuis en brengen hun dag door met roddelen, en wanneer de mannen weer thuis komen, moeten zij het eten klaar hebben. En dan komt Edward in het stadje, die totaal niet weet hoe hij zich moet gedragen vanwege vervreemding, en moet leren hoe alles werkt. Daarbij helpt het ook niet dat hij scharen als handen heeft, en dat zorgt voor flink wat geklungel. In het begin vindt het buurtje het ook wel interessant, zo'n nieuweling, en je ziet hoe Edward constant wordt gebruikt. En dan doet hij iets verkeerd (het moment van de overval), en hij heeft het gedaan. Of hij wordt vals beschuldigd (door die vervelende Joyce, die hem eigenlijk bijna aanrandt, maar hem vervolgens ervan beschuldigt).

Andersom gaat het wanneer Edward Kim (wat was Winona Ryder vroeger prachtig!) ontmoet. Dat moment is overigens hilarisch! Kim moet eerst niks van hem hebben en vind hem maar vreemd. Bovendien heeft zij verkering met een bad boy (ook weer zo typisch: het mooiste meisje van de school gaat met zo'n arrogant hork, ik haat dat). Maar langzamerhand valt zij voor hem, en het levert een van de mooiste scenes ooit op, met de ijssculpturen en Kim die danst in de sneeuw, ondersteund door de prachtige soundtrack. Ontroerend. Zij is ook de enige die hem volop steunt op het eind, wanneer Edward de hele buurt en zelfs de politie achter zich aan krijgt.

Je kunt zeggen dat het allemaal cliche is, maar in deze film werkt het gewoon. Dat heeft vooral te maken met het personage Edward, die briljant wordt gespeeld ook door Johnny Depp. Het zorgt ervoor dat de cliches toch net niet cliches zijn voor mij, en daarom is deze film zo goed. Ik heb genoten en deze film krijgt gewoon een hoge score. Geen 5 sterren, want ik kan nou ook niet zeggen dat alles even goed is (ik vond bijvoorbeeld de film er niet zo geweldig uitzien als dat ik had verwacht, want Burton heeft toch een reputatie op dat gebied), maar 4,5 verdiend hij zeker!

Pffff wat een debiele film.geen woord verder aan vuil maken.

Aardige, leuk bedachte grappige film, is voor een keer te doen.

Prachtige film!