Death and the Maiden (1994)

Binnenkort voordelig verkrijgbaar in de Quality Film reeks. Dit is met Pirates een film van Polanski die ik nog steeds moet zien op dvd.

Zéér sterke film die me lange tijd is bijgebleven. De acteerprestatie vind ik zéér sterk (in tegenstelling tot wat sommigen hier beweren), met minder goede acteurs was dit geflopt. De film wist me continu te boeien, en dat met 3 acteurs en één locatie: knap! Het muziekstuk van Schubert 'Das Töd und das Mädchen' is natuurlijk ook een prachtwerk. 4*

Zeer sterke film. Vooral omdat de film compleet gedragen wordt door de 3 acteurs en hun dialogen. 1 echte locatie (die buitenscene van 5 minuten telt niet mee) en geen afleidende actiescenes. Knap hoe die 3 acteurs dan de film kunnen boeien. Ook deels de prestatie van regisseur en het script. Ik heb de film gekochte in de Quality Film Reeks, waar hij zeker in thuis hoort.

Wonderbaarlijk hoe een film met maar 3 acteurs (99% v.d. film) zo interessant kan blijven.
Ik vind dat Sigourney Weaver en Ben Kingsley de film dragen, Stuart Wilson liep er naar mijn mening een beetje verloren bij.
Het script is erg goed en dat moet ook wel als er maar 3 acteurs tekst in hebben.
De regie hoef ik weinig over te vertellen omdat de film zich grotendeels in 1 kamer afspeeld, dus veel kon er niet fout gaan.
De acteerprestatie van Sigourney Weaver vond ik het sterkst en Ben Kingsley deed het ook erg goed, helaas was Stuart Wilson een beetje kleurloos.
De film speelt zich in 'een' Zuid-Amerikaans land af maar het is overduidelijk dat ze het over Argentinie hebben.
Mensen die meer films over dit onderwerp willen zien kan ik 'Garage Olimpo' en 'Imagining Argentina' aanraden.

Cijfer: 4

Wel een goede film, maar meer ook niet. Ikzelf heb ook betere van Polanski gezien: Rosemary's Baby, The Pianist, The Ninht Gate vond ik beter hoewel ik me ervan bewust ben dat Death and the Maiden een ander soort film is.
Sigorney Weaver is een zeer goede actrice, maar in deze film vond ik haar niet zo boeiend. (Daarentegen in Gorillas in the mist and Alien echter wel!).
Noem dit maar een politieke thriller of politiek drama, en daarin is het wel geslaagd. Het einde van de film vond ik goed gekozen door Polanski!
Een 3.0

Geen slechte film, maar 3 spelers in de hele film en toch een onderhoudende film dus dan is er zeker wel iets goed aan maar ik werd er niet warm of koud van. Pauline en Miranda waren erg goed maar die man van haar kwam heel raar over. Het ene moment rent de lafaard op Miranda af en wil hij erover heen duwen, het volgende kan hij het niet meer ik vond het gewoon een heel ongeloofwaardig karakter. Eerst vindt die dat zijn vrouw gek doet en maar wat verzint en opeens (vond ik tenminste bij het ondervragen) geloof hij haar en dan opeens niet meer. Hij komt gewoon niet normaal over alsof hij er te veel drama in wil gooien.

het einde vond ik wel verrassend en op een bepaalde manier ook wel mooi Dat ze hem laat leven

Een meesterwerk. Boeiend van het begin tot het einde.

4.5*

Prima kat en muisspel-thriller met een sublieme Weaver en dito Kingsley. Geen meesterwerk maar wel goed.

Deze film heeft mijn bijzonder hoge verwachtingen niet kunnen waarmaken. Ondanks het goede acteerwerk van zowel Sigourney Weaver als Ben Kingsley pakt deze film mij niet bij de strot.

Ik had hier iets lagere verwachtingen over, enigzins omdat ik Sigourney Weaver een nogal irritante actrice vind, gedeeltelijk door haar mannenstem maar acteren kan ze. Gelukkig speelt ze zelf een nogal irritant personage want wat is er nu erger dan een irritante actrice die een leuke, frisse rol heeft. Ben Kingsley mag een mens met een goed karakter spelen en hij doet het vrij goed. Jammer genoeg verandert de film weinig van setting maar de ondervraging blijft even boeiend, net zoals de rest van de film.

Ik zag Death and the Maiden nu pas voor het eerst, en ik vind hem behoorlijk sterk. Films die zich op één locatie afspelen moeten het altijd hebben van goede acteerprestaties en een intrigerend plot, en daar is ook in dit geval zeker sprake van. Weaver overtuigt, en dat geldt ook voor Kingsley, waar ik normaal gesproken niet echt fan van ben. Het verhaal boeit vanaf de eerste minuut en blijft dit doen tot de laatste. Toegeven, het einde was niet zo verbluffend als waar ik toch een beetje op hoopte, maar met een verhaal dat eigenlijk voortdurend spannend was en me op een gegeven moment zelfs best aangreep is dat niet zo heel erg.

Sterke film toch wel, die zich grotendeels op één locatie afspeelt, maar dankzij het goede acteerwerk en de gedeeltelijke onvoorspelbaarheid van de film toch behoorlijk wat spanning bevat. Ben Kingsey spant wat mij betreft de kroon en zet een uistekende rol neer, waarvan het lang onduidelijk is hoe de vork rond zijn persoon nu precies in de steel zit. Ook Sigourney Weaver is sterk als vrouw die zeker lijkt van haar zaak. Daarnaast is de locatie ook nog eens redelijk mysterieus op een afgelegen plek met een vuurtoren op de achtergrond bij het water. Hoewel de spanningsboog niet de hele film even hoog is, weet Polanski er in ieder geval een boeiend en interessant geheel van te smeden, dat niet top is maar zeker bovengemiddeld.

3,5*

Bijzonder dat deze film die zich afspeelt op een locatie met slechts drie acteurs van af het begin tot het eind mij als kijker weet te boeien. Genoten ook weer van het acteerwerk van Ben Kingsley, een van mijn favoriete acteurs.

Ben Kingsley steelt de show, maar ook Weaver laat zien dat ze geen ruimteschepen nodig heeft om een goede film neer te zetten. Uitstekende suspenceflm, met een sterke ontknoping. Erg claustrofobisch, erg goed. Wel een lelijke poster overigens...

Half om Half

Polanski heeft geen heel groot oeuvre gelukkig en meestal vermaken zijn films me wel, dus nog maar eens 1 van hem opgezet. Gekke is wel bij Polanski dat zijn films vrij makkelijk te verteren zijn maar hij toch erg gewaardeerd word door de wat oudere elitaire filmliefhebber heb ik altijd het idee. Heb nog niet helemaal een idee waarom dat is.

Ook hier is het weer vermakelijk, geestig idee aardig qua scenario uitgewerkt. Er gingen wel veel dingen door me hoofd alleen. Was het niet sterker geweest als we de verkrachting hadden gezien aan het begin zonder uiteraard het gezicht van de dader. En was het niet beter geweest dat we het helemaal niet zouden weten. Ik kan wel wijsneuzig doen en zeggen dat dit zo zou zijn geweest maar ik durf het niet met zekerheid te zeggen. Kingsley's slotwoord was ook wel weer heel sterk bijvoorbeeld. Wel denk ik dat het in een eventuele remake wel het proberen waard is.

Waar de film wel duidelijk ten onder ging was in de kleurloze setting. Vreselijk saai huisje met een brakke aankleding. Erg jammer, hoeft echt geen heel modern huis te zijn. Maar deze inrichting heb je bij een willekeurig vakantiehuisje ook, mocht wel wat meer aandacht naar uit.

Dat maakte het voor mij allemaal wat droogjes, en uiteindelijk dus een half geslaagde film. Acteerwerk was soms wat te duidelijk, getraumatiseerde vrouw is ook wel meteen een heel beeldende getraumatiseerden vrouw met Weaver. Kingsley balanceert altijd tussen goed en totaal debiel ook hier weer.

Paar pijnpuntjes die het geen goede film laten worden, maar een vermakelijke film blijft zeker over.

3 sterren

Redelijke film, goede acteerwerk: maar een vreemd plot. Het is wel knap dat 3 personages op één locatie 103 minuten blijven boeien.
3*

Was dit dan zo hier? Mij leek het einde redelijk dubbelzinnig. Spreekt Kingsleys personage de waarheid of is het een ultieme poging om zijn eigen leven te redden? Is hij echt de verkrachter of probeert hij alsnog een overtuigende bekentenis af te leggen?

Sowieso vond ik het best een intrigerende prent, thematisch een typische Polanski. Heel claustrofobisch en net dat is de kracht van de film. Er wordt ook prima geacteerd, en dan vooral door Kingsley. Normaal geen fan, maar hier doet 'ie het voortreffelijk.

Niet één van Romans beste wat mij betreft, maar zeker boeiend. 3*

Death and the Maiden heeft een goed uitgangspunt en Polanski heeft reeds bewezen te kunnen werken met een beperkte setting. Hier haalt hij er helaas te weinig uit en wordt de film niet dreigend of beklemmend genoeg. Waar hij in Repulsion en The Tenant sfeer creëerde door op de kleinste details van de ruimte te letten, lijkt het huisje waar de film zich afspeelt hier meer een onbelangrijk decor te zijn. Bovendien heeft de film ook geen bevreemdende geluidseffecten of suspensevolle score, waardoor het helemaal aan de acteurs is om de uiterst gespannen sfeer tot zijn recht te laten komen. Geen gemakkelijke opdracht.

Bovendien is de premisse weinig subtiel uitgewerkt. Ik kan moeilijk geloven dat een getraumatiseerd slachtoffer 24/7 paraat ligt om met een Spartaanse discipline één of ander wraakplan uit te voeren. De hele intrige die erop volgt is weinig interessant en ontbeert spanning. De thematiek over (on)schuld is eigenlijk enorm intrigerend, maar zo matig en onovertuigend uitgewerkt. Hier had Polanski meer mee kunnen aanvangen.

stelde me op het einde toch wel teleur.
Wel mooi gebracht op het einde.
Je kan de macht hebben en toch deze niet gebruiken.

In a democracy, the midnight knock on the door can be friendly

Tot sinds kort had ik eigenlijk nog niets van Polanski gezien en als filmliefhebber stak me dit eigenlijk wat tegen van mezelf. De man kwam nogal veel in opspraak vanwege de rechtszaak rondom hem en dat was blijkbaar het sein voor de televisie om een aantal films van hem uit te zenden. Met deze Death and the Maiden kwam ik bij mijn 4e Polanski aan en ik was benieuwd of deze nu de doorslag zou geven of hij een regisseur was die me kon blijven boeien want met uitzondering van The Ninth Gate had ik eigenlijk nog niet zo heel veel bijzonders ontdekt.

Het doet me dan ook deugd om eindelijk eens een film onder ogen te krijgen waarin het kunnen van Polanski blijkt. Death and the Maiden, gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk van Ariel Dorfman, is een film die zich nagenoeg op één locatie afspeelt. Dit kan altijd in 2 richtingen uitdraaien want ofwel heb je een oersaaie film die nergens boeiend wordt ofwel krijg je een klein pareltje voorgeschoteld zoals hier het geval is. Polanski weet een ontzettend beklemmende sfeer neer te zetten en laat je als kijker dan ook gedurende heel de speelduur in het ongewisse. Toen ik de film opnam, zal ik waarschijnlijk wel hebben geweten over wat het ging maar vermits het ondertussen al meer dan 2 jaar geleden is dat ik de film had opgenomen, was ik het eigenlijk al compleet vergeten. En daar prijs ik me ergens gelukkig om want ik heb de indruk dat het nu nog allemaal net iets meer tot zijn recht komt. Het idee van een gevangene die opeens oog in oog komt te staan met haar martelaar is iets wat we al wel eens eerder in films hebben gezien maar het wordt hier wel sterk uitgewerkt. Vooral dankzij de onduidelijkheid betreffende het einde waar we eigenlijk nog altijd niet te weten komen of Miranda nu effectief al die misdaden heeft gedaan of het uiteindelijk toch een ultieme leugen was om zijn eigen leven te redden. Het laatste shot betekent dan ook zo veel want je weet nog altijd niet of Miranda nu de dader is of dat het gewoon een blik van haat naar Paulina en Gerardo is. Persoonlijk heb ik de indruk dat Miranda de misdaden heeft gepleegd maar dat kan natuurlijk ook door die geweldige slechte karakterkop van Ben Kingsley zijn.

Geen idee waarom maar het meeste van de tijd heb ik een vrij grondige hekel aan Sigourney Weaver. De enige actrice die voor mij nog erger is, is Susan Surandon maar die loopt hier gelukkig nergens in rond. Weaver doet het nochtans nog niet zo slecht maar komt af en toe iets te fake over. Ik kan er niet juist mijn vinger op leggen waar het mis loopt maar af en toe komt haar performance gewoonweg ongeloofwaardig over. Neen, geef mij dan maar Stuart Wilson en Ben Kingsley. Wilson was voor mij de onbekendste van de drie maar speelt wel een uitstekende rol. Het is echter Ben Kingsley die hier compleet de show steelt. Ik kende hem tot een paar dagen geleden alleen maar als Fagin uit Polanski's Oliver Twist maar recentelijk zag ik hem ook in Prince of Persia waar hij ook wel goed op dreef was. Dat komt natuurlijk door die karakterkop van Kingsley en eigenlijk zit er niet zo veel verschil tussen nu en 17 jaar geleden, iets minder rimpels misschien. Kingsley zet hier voor mij dan toch wel zijn beste performance tot nu toe neer. Knap ook dat de combinatie van de drie acteurs de gehele speelduur blijft boeien, zegt toch ook wel wat over hun kunnen want het lijkt me verdomd moeilijk om dit niveau hoog te houden.

Het beste wat ik tot nu toe van Polanski heb gezien maar dat zegt misschien niets want de klassiekers zoals Rosemary's Baby en Chinatown heb ik nog niet gezien. The Death and the Maiden is een interessante en boeiende film die geen moment lijkt te vervelen, al komt het begin nogal traag op gang. Toch maar eens wat meer van hem opzoeken, dat zal hoogstwaarschijnlijk Chinatown worden want die heb ik hier nog op DVD liggen.

4*

Erg de moeite waard, net zoals bijna alle films van Polanski. De interessante setting en intrige, perfect acteerwerk (van met name Kingsley in zijn sterkste rol), het sterke verhaal waar ik een aantal ongeloofwaardigheden (viel op zich wel mee) voor lief neem en mooie muziek van Schubert die een nieuwe betekenis krijgt, zijn de ingredienten voor wederom een ijzersterk stuk film. Het psychologische spel is meer dan boeiend al had ik nooit het idee dat Kingsley onschuldig was. Dat had voor mij wat meer in het midden gelaten mogen worden. De bekentenis van Kingsley aan het eind isontzettend overtuigend en geeft je het gevoel alsof je er zelf bij was. 4 sterren.



Absoluut niet dubbelzinnig. Kingsley vertelt tot in detail wat er heeft plaats gevonden. Dat bedenk je niet, vooral niet op de manier waarop hij het brengt. Het definitieve bewijs wordt geleverd in 'details' zoals dat hij wist te vertellen dat ie Paulina 14 keer heeft verkracht. Dat is hem in de film verder nooit verteld, maar vernemen wij van Paulina op het terras, iets dat Kingsley niet gehoord kan hebben (Schubert stond loeihard aan). Dit was de enige uitweg die hij nog had; een oprechte bekentenis, die hem trouwens ook wel misschien zijn leven had kunenn kosten. Bovendien laat de scene in de concertzaal op het eind al helemaal geen ruimte voor twijfel over.

Deze eens bekeken en het is een film waar je een beetje in moet komen. Het eerste half uur was eigenlijk niet zo boeiend en 'k had bijna zin om hem uit te zetten, maar gelukkig heb 'k dit niet gedaan. Langzaam maar zeker wordt alles duidelijk en is het wel een meeslepend verhaal. De film is gebaseerd op een toneelstuk en 'k vond dat je het er wel een beetje aan zag.
De acteerprestaties waren erg goed, vooral van Sigourney Weaver en Ben Kingsley.
Uiteindelijk vond 'k het wel een goeie film. Het is wel geen film die 'k nog vaak zal terugzien, maar 'k heb het me ook niet beklaagd.

Goed geacteerde acteursfilm. Films die zich vnl op één locatie afspelen en met een beperkt aantal acteurs hangt dus vnl af van het acteerniveau van de acteurs en het scenario. De acteurs zijn in grote doen: Sigourney Weaver speelt ook hier ongelooflijk sterk net als Ben Kingsley.

Enkel klassebakken kunnen in dit soort van films overeind blijven als acteur / actrice, en ze doen dat met verve

Goeie film, met een mager begin. Eenmaal in de film stijgt de spanning en word je er volledig ingezogen door de grootse acteerprestaties van de drie acteurs.

Was hij "het"? Doet dat er eigenlijk wel toe? Op IMDB las ik volgende reactie, waar ik me eigenlijk wel bij kan aansluiten:
Dr. Miranda may or may not be the man who raped Paulina. BUT, he is guilty of colluding with the regime in some way and he may or may not have raped other women. He either confessed to crimes he had committed or he confessed to crimes that he saw carried out at the prison.
As to all the various details of Paulina's rape and imprisonment, he could have seen how other prisoners were treated or he could have heard the details from any of their captors. No doubt there was some amount of boasting among the captors, as Dr. Miranda himself boasted when he said he enjoyed the power. enz. imdb

Anyway, een sleutelzin lijkt mij wat Paulina's echtgenoot de doktor op het hart drukt in het midden van de film: "You are her therapy..."

Death and the Maiden. Ik had hier meer van verwacht, de setting is nogal saai en ondanks dat het verhaal zich op 1 locatie afspeelt vond ik het geheel weinig sfeervol. Buiten dat stuk van Schubert is er denk ik geen andere muziek te horen en dat maakt het moeilijk om een sfeer te zetten. Het huis is daarvoor alleen veel te saai. Er was weinig spanning en ik vond Sigourney Weaver nogal irritant, waarschijnlijk heeft haar rol er ook wel iets mee te maken. Ook Ben Kingsley speelt nogal wisselvallig. Stuart Wilson is dan weer redelijk consistent, hoewel hij zeker geen topprestatie neerzet.

Ook de film is erg wisselvallig. Er zijn momenten die 4* waard zijn (al zijn die zeldzaam), maar er zit ook veel herhaling in en de dialogen waren vaak nogal oninteressant. Het einde bevredigt bovendien ook niet echt.

Death and the Maiden verteld het verhaal van een Zuid-Amerikaans land vlak na de val van de dictatuur. Als haar man wordt thuisgebracht door een goedhartige Samaritaan omdat hij een lekke band had, herkent ze deze goede buur als de arts die haar tijdens ondervragingen heeft verkracht. Maar is dat ook zo?

Op zeer Hitchcockiaanse wijze weet Polanksi een film die zich op één locatie afspeelt met slechts 3 acteurs nog steeds erg boeiend te maken. Het concept van de film en de confrontaties die daarmee gepaard gaan zijn erg goed gevonden. Met name Sigourney Weaver en Ben Kingsley speelde erg sterk. Ook is de film degelijk opgenomen en ik vond de muziek van Wojciech Kilar erg mooi.

Aanvankelijk lijkt Weaver totaal paranoïde en Kingsley de goedheid zelve, maar helemaal aan het einde blijkt dat de dokter wel degelijk iets te maken heeft gehad met het regime en ook verkracht heeft. Het is echter nog steeds niet duidelijk of hij de dokter in kwestie was, al is dat door alle toevalligheden wel erg waarschijnlijk. Maar de vraag is of dat iets uitmaakt.

Sommige confrontaties hadden beter gekund en ook had Polanski meer op suspense kunnen teren, maar desalniettemin is Death and the Maiden een boeiende en spannende minimalistische film.