
Death and the Maiden (1994)
Verenigd Koninkrijk / Verenigde Staten / Frankrijk
Thriller / Drama
103 minuten
geregisseerd door Roman Polanski
met Sigourney Weaver, Ben Kingsley en Stuart Wilson
Tussen 1975 en 1980 werden oorlogsmisdaden gepleegd door de Junta. Paulina (Sigourney Weaver) is toen gedurende twee weken verkracht en gemarteld door een arts. Haar man zit nu de commissie voor die de moordenaars voor de rechtbank moet leiden. Omdat Paulina is verkracht en gemarteld wil zij ook rechtvaardigheid. Op een nacht valt de elektriciteit uit op het schiereiland en wordt haar man thuisgebracht door een arts (Ben Kingsley), die ze meent te herkennen als haar verkrachter. Maar heeft zij het wel bij het rechte end?
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=MxR1pHaMpcY
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,3 / 22634)trailer (YouTube)boek (BoekMeter)filmscore (MusicMeter)Ik vind dat Sigourney Weaver en Ben Kingsley de film dragen, Stuart Wilson liep er naar mijn mening een beetje verloren bij.
Het script is erg goed en dat moet ook wel als er maar 3 acteurs tekst in hebben.
De regie hoef ik weinig over te vertellen omdat de film zich grotendeels in 1 kamer afspeeld, dus veel kon er niet fout gaan.
De acteerprestatie van Sigourney Weaver vond ik het sterkst en Ben Kingsley deed het ook erg goed, helaas was Stuart Wilson een beetje kleurloos.
De film speelt zich in 'een' Zuid-Amerikaans land af maar het is overduidelijk dat ze het over Argentinie hebben.
Mensen die meer films over dit onderwerp willen zien kan ik 'Garage Olimpo' en 'Imagining Argentina' aanraden.
Cijfer: 4
Sigorney Weaver is een zeer goede actrice, maar in deze film vond ik haar niet zo boeiend. (Daarentegen in Gorillas in the mist and Alien echter wel!).
Noem dit maar een politieke thriller of politiek drama, en daarin is het wel geslaagd. Het einde van de film vond ik goed gekozen door Polanski!
Een 3.0
het einde vond ik wel verrassend en op een bepaalde manier ook wel mooi Dat ze hem laat leven
4.5*

3,5*
Polanski heeft geen heel groot oeuvre gelukkig en meestal vermaken zijn films me wel, dus nog maar eens 1 van hem opgezet. Gekke is wel bij Polanski dat zijn films vrij makkelijk te verteren zijn maar hij toch erg gewaardeerd word door de wat oudere elitaire filmliefhebber heb ik altijd het idee. Heb nog niet helemaal een idee waarom dat is.
Ook hier is het weer vermakelijk, geestig idee aardig qua scenario uitgewerkt. Er gingen wel veel dingen door me hoofd alleen. Was het niet sterker geweest als we de verkrachting hadden gezien aan het begin zonder uiteraard het gezicht van de dader. En was het niet beter geweest dat we het helemaal niet zouden weten. Ik kan wel wijsneuzig doen en zeggen dat dit zo zou zijn geweest maar ik durf het niet met zekerheid te zeggen. Kingsley's slotwoord was ook wel weer heel sterk bijvoorbeeld. Wel denk ik dat het in een eventuele remake wel het proberen waard is.
Waar de film wel duidelijk ten onder ging was in de kleurloze setting. Vreselijk saai huisje met een brakke aankleding. Erg jammer, hoeft echt geen heel modern huis te zijn. Maar deze inrichting heb je bij een willekeurig vakantiehuisje ook, mocht wel wat meer aandacht naar uit.
Dat maakte het voor mij allemaal wat droogjes, en uiteindelijk dus een half geslaagde film. Acteerwerk was soms wat te duidelijk, getraumatiseerde vrouw is ook wel meteen een heel beeldende getraumatiseerden vrouw met Weaver. Kingsley balanceert altijd tussen goed en totaal debiel ook hier weer.
Paar pijnpuntjes die het geen goede film laten worden, maar een vermakelijke film blijft zeker over.
3 sterren
3*
Alleen is het weer jammer dat er aan het eind toch weer duidelijk wordt gemaakt aan de kijker hoe de vork precies in de steel zit. Dit vind ik tevens het grootste minpunt van Rosemary's Baby en The Tenant.. Beiden uitermate goede films waarbij de paranoia van de hoofdpersonen voor de kijker letterlijk voelbaar is, maar net als hier wordt ook daar aan het eind die paranoia ontkracht danwel bevestigd, zodat de film voor de kijker niet meer 'doorleeft'.
Was dit dan zo hier? Mij leek het einde redelijk dubbelzinnig. Spreekt Kingsleys personage de waarheid of is het een ultieme poging om zijn eigen leven te redden? Is hij echt de verkrachter of probeert hij alsnog een overtuigende bekentenis af te leggen?
Sowieso vond ik het best een intrigerende prent, thematisch een typische Polanski. Heel claustrofobisch en net dat is de kracht van de film. Er wordt ook prima geacteerd, en dan vooral door Kingsley. Normaal geen fan, maar hier doet 'ie het voortreffelijk.
Niet één van Romans beste wat mij betreft, maar zeker boeiend. 3*
Bovendien is de premisse weinig subtiel uitgewerkt. Ik kan moeilijk geloven dat een getraumatiseerd slachtoffer 24/7 paraat ligt om met een Spartaanse discipline één of ander wraakplan uit te voeren. De hele intrige die erop volgt is weinig interessant en ontbeert spanning. De thematiek over (on)schuld is eigenlijk enorm intrigerend, maar zo matig en onovertuigend uitgewerkt. Hier had Polanski meer mee kunnen aanvangen.
Wel mooi gebracht op het einde.
Je kan de macht hebben en toch deze niet gebruiken.
Tot sinds kort had ik eigenlijk nog niets van Polanski gezien en als filmliefhebber stak me dit eigenlijk wat tegen van mezelf. De man kwam nogal veel in opspraak vanwege de rechtszaak rondom hem en dat was blijkbaar het sein voor de televisie om een aantal films van hem uit te zenden. Met deze Death and the Maiden kwam ik bij mijn 4e Polanski aan en ik was benieuwd of deze nu de doorslag zou geven of hij een regisseur was die me kon blijven boeien want met uitzondering van The Ninth Gate had ik eigenlijk nog niet zo heel veel bijzonders ontdekt.
Het doet me dan ook deugd om eindelijk eens een film onder ogen te krijgen waarin het kunnen van Polanski blijkt. Death and the Maiden, gebaseerd op het gelijknamige toneelstuk van Ariel Dorfman, is een film die zich nagenoeg op één locatie afspeelt. Dit kan altijd in 2 richtingen uitdraaien want ofwel heb je een oersaaie film die nergens boeiend wordt ofwel krijg je een klein pareltje voorgeschoteld zoals hier het geval is. Polanski weet een ontzettend beklemmende sfeer neer te zetten en laat je als kijker dan ook gedurende heel de speelduur in het ongewisse. Toen ik de film opnam, zal ik waarschijnlijk wel hebben geweten over wat het ging maar vermits het ondertussen al meer dan 2 jaar geleden is dat ik de film had opgenomen, was ik het eigenlijk al compleet vergeten. En daar prijs ik me ergens gelukkig om want ik heb de indruk dat het nu nog allemaal net iets meer tot zijn recht komt. Het idee van een gevangene die opeens oog in oog komt te staan met haar martelaar is iets wat we al wel eens eerder in films hebben gezien maar het wordt hier wel sterk uitgewerkt. Vooral dankzij de onduidelijkheid betreffende het einde waar we eigenlijk nog altijd niet te weten komen of Miranda nu effectief al die misdaden heeft gedaan of het uiteindelijk toch een ultieme leugen was om zijn eigen leven te redden. Het laatste shot betekent dan ook zo veel want je weet nog altijd niet of Miranda nu de dader is of dat het gewoon een blik van haat naar Paulina en Gerardo is. Persoonlijk heb ik de indruk dat Miranda de misdaden heeft gepleegd maar dat kan natuurlijk ook door die geweldige slechte karakterkop van Ben Kingsley zijn.
Geen idee waarom maar het meeste van de tijd heb ik een vrij grondige hekel aan Sigourney Weaver. De enige actrice die voor mij nog erger is, is Susan Surandon maar die loopt hier gelukkig nergens in rond. Weaver doet het nochtans nog niet zo slecht maar komt af en toe iets te fake over. Ik kan er niet juist mijn vinger op leggen waar het mis loopt maar af en toe komt haar performance gewoonweg ongeloofwaardig over. Neen, geef mij dan maar Stuart Wilson en Ben Kingsley. Wilson was voor mij de onbekendste van de drie maar speelt wel een uitstekende rol. Het is echter Ben Kingsley die hier compleet de show steelt. Ik kende hem tot een paar dagen geleden alleen maar als Fagin uit Polanski's Oliver Twist maar recentelijk zag ik hem ook in Prince of Persia waar hij ook wel goed op dreef was. Dat komt natuurlijk door die karakterkop van Kingsley en eigenlijk zit er niet zo veel verschil tussen nu en 17 jaar geleden, iets minder rimpels misschien. Kingsley zet hier voor mij dan toch wel zijn beste performance tot nu toe neer. Knap ook dat de combinatie van de drie acteurs de gehele speelduur blijft boeien, zegt toch ook wel wat over hun kunnen want het lijkt me verdomd moeilijk om dit niveau hoog te houden.
Het beste wat ik tot nu toe van Polanski heb gezien maar dat zegt misschien niets want de klassiekers zoals Rosemary's Baby en Chinatown heb ik nog niet gezien. The Death and the Maiden is een interessante en boeiende film die geen moment lijkt te vervelen, al komt het begin nogal traag op gang. Toch maar eens wat meer van hem opzoeken, dat zal hoogstwaarschijnlijk Chinatown worden want die heb ik hier nog op DVD liggen.
4*
Was dit dan zo hier? Mij leek het einde redelijk dubbelzinnig. Spreekt Kingsleys personage de waarheid of is het een ultieme poging om zijn eigen leven te redden? Is hij echt de verkrachter of probeert hij alsnog een overtuigende bekentenis af te leggen?
Absoluut niet dubbelzinnig. Kingsley vertelt tot in detail wat er heeft plaats gevonden. Dat bedenk je niet, vooral niet op de manier waarop hij het brengt. Het definitieve bewijs wordt geleverd in 'details' zoals dat hij wist te vertellen dat ie Paulina 14 keer heeft verkracht. Dat is hem in de film verder nooit verteld, maar vernemen wij van Paulina op het terras, iets dat Kingsley niet gehoord kan hebben (Schubert stond loeihard aan). Dit was de enige uitweg die hij nog had; een oprechte bekentenis, die hem trouwens ook wel misschien zijn leven had kunenn kosten. Bovendien laat de scene in de concertzaal op het eind al helemaal geen ruimte voor twijfel over.
De acteerprestaties waren erg goed, vooral van Sigourney Weaver en Ben Kingsley.
Uiteindelijk vond 'k het wel een goeie film. Het is wel geen film die 'k nog vaak zal terugzien, maar 'k heb het me ook niet beklaagd.
Enkel klassebakken kunnen in dit soort van films overeind blijven als acteur / actrice, en ze doen dat met verve
Dr. Miranda may or may not be the man who raped Paulina. BUT, he is guilty of colluding with the regime in some way and he may or may not have raped other women. He either confessed to crimes he had committed or he confessed to crimes that he saw carried out at the prison.
As to all the various details of Paulina's rape and imprisonment, he could have seen how other prisoners were treated or he could have heard the details from any of their captors. No doubt there was some amount of boasting among the captors, as Dr. Miranda himself boasted when he said he enjoyed the power. enz. imdb
Anyway, een sleutelzin lijkt mij wat Paulina's echtgenoot de doktor op het hart drukt in het midden van de film: "You are her therapy..."
Ook de film is erg wisselvallig. Er zijn momenten die 4* waard zijn (al zijn die zeldzaam), maar er zit ook veel herhaling in en de dialogen waren vaak nogal oninteressant. Het einde bevredigt bovendien ook niet echt.
Op zeer Hitchcockiaanse wijze weet Polanksi een film die zich op één locatie afspeelt met slechts 3 acteurs nog steeds erg boeiend te maken. Het concept van de film en de confrontaties die daarmee gepaard gaan zijn erg goed gevonden. Met name Sigourney Weaver en Ben Kingsley speelde erg sterk. Ook is de film degelijk opgenomen en ik vond de muziek van Wojciech Kilar erg mooi.
Aanvankelijk lijkt Weaver totaal paranoïde en Kingsley de goedheid zelve, maar helemaal aan het einde blijkt dat de dokter wel degelijk iets te maken heeft gehad met het regime en ook verkracht heeft. Het is echter nog steeds niet duidelijk of hij de dokter in kwestie was, al is dat door alle toevalligheden wel erg waarschijnlijk. Maar de vraag is of dat iets uitmaakt.
Sommige confrontaties hadden beter gekund en ook had Polanski meer op suspense kunnen teren, maar desalniettemin is Death and the Maiden een boeiende en spannende minimalistische film.
Sigourney Weaver is wel een goede actrice, maar ze is zo goed als altijd onsympathiek. Voor het verschijnen van Ben Kingsley hangt ze toch al behoorlijk de bitch uit. Ok, ze heeft veel meegemaakt in haar vroegere leven, maar dat kan toch geen reden zijn om een nieuwe partner zo af te katten.
Als je nog niets van Polanski gezien hebt, zou ik toch eerder met Chinatown, the pianist of Rosemary's baby beginnen. Maar slecht wordt het onder deze cineast nooit.