
Into the Abyss (2011)
Duitsland / Canada
Documentaire
107 minuten
geregisseerd door Werner Herzog
met Michael Perry, Jason Burkett en de stem van Werner Herzog
Herzog richt zich in deze documentaire op een drievoudige moord die tien jaar geleden gepleegd werd in Conroe, Texas. Aan het woord komen de nabestaanden, maar ook de veroordeelden, met inbegrip van de man in de dodencel, acht dagen voor zijn executie. Het schijnbare motief voor de moorden was om een auto te stelen om daarmee te kunnen joyriden. De veroordeelde moordenaars zijn twee tieners, Michael Perry en Jason Burkett, die een geschiedenis van drugsmisbruik en geweldpleging hebben. Ze ontkennen hun eigen aandeel en geven elkaar de schuld. Herzog duikt in de erfenis van deze misdaad en in de psyche van de betrokken personen.
Verder mooi in elkaar gezet door Werner Herzog. Bijzonder dat hij alle kanten van het verhaal weet te belichten. Zowel door daders, hun naasten en die van de slachtoffers kans van spreken te geven.
Vanavond op de Belgische televisie ... toe maar ... voor wie tijd heeft ... gaat dat zien! Echt een indrukwekkende docu!
Ga het opnemen

Voor mij het betere documentairewerk. Geheel compleet, echt iedereen die er tot in de verste verte maar iets mee te maken had is aan het woord geweest. Dus naast familie en vriendenkring ook bv barmeisje, politieagent en uitvoerder van het vonnis, met verder nóg meer afwisselende, ondersteunende beelden en achtergrondinformatie. De beelden zijn goed, net als de sound eronder.
Well, I got the picture......... dus dat heeft Herzog goed gedaan. Niet dat het een prettig gevoel geeft. Goed materiaal om zelf verder over na te denken. Herzog geeft een compleet en indringend plaatje zonder te oordelen, dat mag je zelf doen (behalve over wel/niet doodstraf, dat werd gestuurd).
Hoe kan het gebeuren dat 3 (4) mensen gedood worden omdat 2 tieners een mooie rode auto van een ander willen hebben? Nou, zo dus.
Maar dan ook nog beide gewoon ontkennen en de ander de schuld geven.
Ja, die mensen gingen zeker vanzelf dood !!!
Heftige gesprekken en zeer goede vragen ook.
4 sterren
Wel jammer dat de familie van de terdoodveroordeelde nergens aan 't woord kwam, zodat we ook wat meer te weten kwamen over zijn jeugd, persoonlijkheid, sociaal milieu.
Wat ik uit de docu begreep is dat Michael Perry zwervend was en al geruime tijd werd 'opgevangen en verzorgd' door Jason Burkett in zijn trailer/camper voordat het gebeurde.
Misschien heb je verder hier nog iets aan. Daarin staat wel aardig wat over zijn jeugd en persoonlijkheid.
Nee, inderdaad, de vader van Perry was al overleden, maar de moeder was niet in beeld.
Wat ik uit de docu begreep is dat Michael Perry zwervend was en al geruime tijd werd 'opgevangen en verzorgd' door Jason Burkett in zijn trailer/camper voordat het gebeurde.
Misschien heb je verder hier nog iets aan. Daarin staat wel aardig wat over zijn achtergrond.
Klopt hij had onderdak bij Jason.

wat een waardeloze interviewer die herzog zeg zoooo ! de man durft niks door te vragen aan zijn gasten en heeft bekant respect voor wat ze gedaan hebben lijkt wel . je hoort hem ook af en toe ook nog gniffelen ook nog terwijl er toch 3 mensen vermoord zijn !!! nee hij vindt het belangrijker dat de local redneck ( inclusief spugen op de grond

wat een waardeloze interviewer die herzog zeg zoooo ! de man durft niks door te vragen aan zijn gasten en heeft bekant respect voor wat ze gedaan hebben lijkt wel . je hoort hem ook af en toe ook nog gniffelen ook nog terwijl er toch 3 mensen vermoord zijn !!! nee hij vindt het belangrijker dat de local redneck ( inclusief spugen op de grond ...) of ie wel kan lezen in plaats van rake vragen te stellen !! neeee dit is ECHT niks ! bagger ......
Kun je ook wat films op je lijstje zetten die je geen bagger vindt, want zo neem ik je niet serieus.

Laat nooit het tuig aan het woord is mijn devies! Opruimen die psychopaten! Beter dan miljoenen investeren in hun levenslange opsluiting.
Je gaat nog geloven dat hij echt alleen maar lag te slapen in die auto. Geloof best in dwalingen van justitie, maar hier is een mega onderzoek en rechtszaak aan vooraf gegaan. Laat u dus niet meeslepen door de leugenachtige bekentenissen van deze laffe honden.
2 spugen in het gras (sterren) voor deze.

Interessanter vond ik de vraag hoe deze lui misschien kunnen ontstaan.
Hun achtergrond, milieu, ouders alcoholist of drugsverslaafd of draaideurcrimineel, geen ouderlijk toezicht of anderszins aandacht, zelf ook in crimineel drugsmilieu eindigend, etc. De vicieuze en voorspelbare cirkel (in mijn ogen).
Voorkomen is beter, goedkoper, gezonder dan later genezen of afschieten, lijkt mij.
Daar vond ik deze docu informatief in. Als je nooit onderzoek pleegt of dieper kijkt blijft alles hetzelfde (of wordt erger).
Het is een harde maatschappij daar in Texas, zoveel is duidelijk.
Helemaal bizar trouwens dat die vrouw die trouwde met één van de moordenaars zichzelf kunstmatig geïnsemineerd had met gesmokkeld sperma. Met zulke genen en zo'n moeder kan dat nooit veel worden.
Ik ben tegen de doodstraf, maar niet uit medelijden met de daders. Bij normale criminaliteit ben ik best bereid te geloven dat die mensen ook hun goede kanten hebben, en misschien hun leven zullen beteren, maar sommige mensen begaan zulke ontzettend wrede misdaden dat ik geen medeleven met hen kan hebben en het ook niet wenselijk acht dat ze ooit nog terug keren naar de maatschappij. Het komt echter toch nog wel eens voor dat iemand onschuldig wordt veroordeeld, en hoewel je de gevolgen van een lange gevangenisstraf ook niet helemaal terug kan draaien, gaat dat bij een uitgevoerd doodvonnis helemaal niet meer. En dat vind ik eigenlijk toch wel erg triest; eigenlijk kan je dat als samenleving gewoon niet maken.
Anderzijds moet ik wel erkennen dat de kosten erg hoog zijn: een levenslange gevangenisstraf kost al snel 4 miljoen euro. Stel dat 1 op de 50 mensen die wordt veroordeeld later onschuldig blijkt, dan geef je dus om die ene persoon te redden al zomaar 200 miljoen euro uit. Volgens Google kunnen we met 1.000 euro één kind in de derde wereld redden van de dood. De keuze is dus één onschuldige hier, of bijvoorbeeld 200.000 kinderen in de derde wereld (we zouden het natuurlijk ook kunnen uitgeven aan een belastingverlaging, maar da's een andere vraag). Het is wel duidelijk wat wij als samenleving hebben gekozen, maar we moeten niet vergeten dat deze keuze een prijs heeft.
Ik kon eerlijk gezegd weinig sympathie opbrengen voor de daders, wat een door en door zieke mensen. De samenleving kan je ook nauwelijks de schuld geven vind ik: die vader is zelf gestopt in nota bene het laatste jaar van z'n studie, terwijl juist in de VS een goede opleiding belangrijk is. En dan de moordenaars zelf: ze hadden al een truck (dus best iets van middelen), maar wilden een cabrio. Ik heb zelf nog een truck noch een cabrio, maar kan nou niet zeggen dat Nederland zo'n keiharde maatschappij is....
Nee, sorry dat ik in mijn bericht alleen ben ingegaan op het onderwerp en niet op de film. Nog even mijn mening over de film dan.
Zijn enigszins irritante Duitse accent kan ik Werner Herzog nog wel vergeven (waarom er niet even iemand anders kon worden ingehuurd om het interview te doen is mij een raadsel), maar ik vond dat hij wel erg vaak naar de bekende weg vroeg, en dat de film barstte van de open deuren en non-informatie.
"Heb je nu eigenlijk een ander gevoel van tijd in de gevangenis?"
"Kan je het eelt op je handen eens laten zien aan de kijkers?" (en dan is er zelfs in full-hd niets te zien op de tv).
"Klopt het dat je pas in de gevangenis heb leren lezen? En is dat eigenlijk nuttig? Schrijf je ook wel regelmatig nu je kunt lezen?"
Er is op een bepaald moment een heel verhaal over dat die broer op het dak bezig was toen hij het slechte nieuws te horen kreeg, hoe lang bepaalde personen zijn, enz..
Ook vond ik de stijl van de interviewer af en toe behoorlijk irritant. Dan deed de interviewer bijvoorbeeld net of hij heel erg verbaasd was over het grote aantal kogelgaten in een auto, terwijl we net te horen hadden gekregen dat er een enorme schietpartij was geweest. Het kan best zijn dat de interviewer dat op dat moment nog niet wist, maar dan hadden ze dat gewoon andersom moeten monteren: eerst de auto laten zien, en daarna iemand die verteld over de schietpartij.
Ander voorbeeld is het moment (helemaal aan het begin) dat ze die dader condoleren "namens het hele team", en dat de interviewer dan aan die jongen vertelt dat zijn vader is overleden op een toon of dat die dat nog niet wist. Wat dan vervolgens helemaal niet het geval blijkt te zijn.
Ook kreeg ik regelmatig de indruk dat de interviewer de daders de woorden in de mond legde. De vraag was dan eigenlijk meer een statement, waarop de geïnterviewde alleen nog maar met "ja" hoefde te beantwoorden. Ik kan wel pagina's volschrijven met voorbeelden van wat er mis is met deze film...
Wat dan ontbrak was juist waarom ik eigenlijk keek: namelijk het verkrijgen van inzicht in de psyche van de daders. Er zijn geen diepte interviews met forensisch psychologen, verhalen over de geschiedenis van de daders. Zelfs in de interviews met de daders wordt hier eigenlijk nauwelijks op ingegaan. Het uitgangspunt in het interview dat de daders ook maar gewoon een mens is lijkt misschien wel interessant, maar we krijgen in nu alleen de buitenkant te zien en dat zegt werkelijk niets over wat er werkelijk omgaat in deze zieke personen.
Kortom: ik vind het een bijzonder interessant onderwerp, maar de film was minder interessant en een tegenvaller. De naïviteit droop er werkelijk vanaf.
Maar goed omschreven verhaal nu heb je Death Row ook gevolgd dan misschien vond je dat beter.
Gaat om 4 per vooral het 2de verhaal is interessant over The Texas seven.