
La Guerre Est Déclarée (2011)
Alternatieve titel: Declaration of War
Frankrijk
Drama
100 minuten
geregisseerd door Valérie Donzelli
met Valérie Donzelli, Jérémie Elkaïm en César Desseix
Het prille geluk van de jonge ouders Romeo en Juliette wordt opgeschrikt wanneer hun pasgeboren zoon Adam ernstig ziek blijkt te zijn. De ziekte van hun zoon brengt hen in een strijd vol chaos, waarin het jonge stel hun weg naar volwassenheid moet zien te vinden. Hoe traumatisch de situatie echter lijkt, met moed en de liefde voor elkaar proberen de twee samen hun geluk te vinden.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=oeO8OUN7W5c
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,0 / 4953)trailer (YouTube, ondertiteld)kijk op CinememberDe film is dus geregisseerd en gespeeld door de personen die dit daadwerkelijk hebben meegemaakt. Ondanks dat je de film op zichzelf wilt beoordelen, geeft het toch iets mee wat je niet kan negeren.
Knap gedaan, dat wel. Qua regie en acteren is het soms wat minder. Al zitten er wel een paar mooie (afzonderlijke) scenes in, de regie is bij vlagen veel te chaotisch en gehaast. En zoals Redlop hierboven al zegt, de soundtrack is fijn, maar heeft verder amper connectie met wat er op het scherm gebeurt.
Echter, het grootste probleem (al is het nog steeds geen heel groot probleem) wat ik met de film heb is het volgende. Ondanks dat ik blij ben dat ze er geen sentimentele brol van hebben gemaakt, met de focus op het leed van het kind, vind ik dat ze aardig door zijn geslagen met de focus op zichzelf. Ik vraag me dan af, was dit zo interessant? Vonden jullie dat echt de moeite waard om te laten zien. Aardig kunstig vond ik te zien hoe ze bij relatief slecht nieuws de champagneflessen ontkurkten en feest gingen vieren. Zulke scenes zorgden ervoor dat ik me amper kon inleven in de twee, en ik vraag me ook af ik ook maar iets van hun gevoel heb gezien.
Maar al met al wel waardering voor de structuur etc. Vond de regie en acteerprestaties zoals gezegd niet erg sterk, maar het was verder wel interessant. Wilde dan ook op 3* uitkomen, maar door de afstandelijkheid haal ik er nog een halfje vanaf.
2.5*
*3
Mooi verhaal...
Prima acteerwerk...
Uitstekend achtergrond geluid/muziek (Dolby Digital)...
Mooi HD kwaliteit...
Prima Franse film...
Zwaar thema, mooi onderdrukt emotioneel gebracht maar soms iets te gekunsteld frivool. Muziekkeuze voor - Loni Anderson en LIO-Amoureux Solitaire snap ik niet helemaal, gezocht retro jaren '80 terwijl de film niets met retro zou hoeven hebben. Want waarom wel?
Lio's 1981 hit ik niet gehoord. Wel een wat aparte versie van de 2000+ hit L'Amour Toujours ban Gigi D'Acoustino...
Enkele scenes waren realistisch, raak en zeer overtuigend, maar dat waren er voor mijn gevoel veel te weinig. Ze werden veel te veel afgewisseld door scenes die meer weg hadden van een comedy (zoals champagne om te vieren dat de operatie goed ging terwijl ze ook gehoord hebben dat het kind een zeer ernstige ziekte met een hoge sterftekans heeft, iets wat ze voorheen niet wisten, en toch wordt champagne ontkurkt en feest gevierd). Ernstige ziekte en feest vieren kan best samengaan (feest om stoom af te blazen bijvoorbeeld), maar de overgang van het een naar het ander vond ik niet overtuigend.
En dat la guerre est déclarée lezen we wel in de titel, wordt ook een keer in de film letterlijk gezegd, maar de film vliegt vervolgens snel over die guerre heen, daar zien we voor mijn gevoel veel te weinig van. De strijdwilligheid is duidelijk, en enkele stappen in die strijd die ze nemen zien wel heel vluchtig voorbijkomen, maar waar is de rest van die strijd gebleven? Daar hadden ze veel meer bij stil mogen blijven staan. Voor mijn gevoel had de film een veel te lange proloog, waarna het vervolgens weer vrij snel richting aftiteling gaat.
Al met al vond ik het te licht en te luchtig voor een drama over zo'n onderwerp, en voor een film met zo'n pakkende titel. Dat is mijn eigen mening natuurlijk, ik vond dat een zwakte, anderen kunnen dat juist de kracht van de film vinden, begrijp ik ook wel. Het is maar net hoe je het bekijkt.
Over het algemeen een prima film, met een paar "huh?" momentjes. Net even niet logisch, net even niet realistisch... Maar die zaten in het eerste deel voornamelijk. Ook zag het omgaan met de tegenslagen er soms vrij makkelijk uit. Of wilde de regisseur laten zien dat het zelf eigenlijk nog kinderen waren? bleef wat onduidelijk. Maar verder keek hij prima weg, en bleven de gevreesde emotionele momenten toch op de achtergrond. W.s. omdat het paar vrij nuchter bleef.
Prima film die heftiger had gekund.
3**
Ik begrijp wel dat de film draait om de wederzijds liefde van het ouderlijk paar om de tegenslagen te verwerken, maar vond de manier van dit voor te stellen toch wel al te uitgesproken en soms een beetje ongeloofwaardig.
De film mist daarenboven, ondanks het indringend, dramatisch onderwerp, een zekere kracht, ook in de regie en kwaliteit van het acteren.
De scènes met de dokters leken me dan wel goed vertolkt maar wat wel stoorde waren de lege ziekenhuisruimtes (gangen, wachtzalen...). De realiteit is anders.
Er zat meer in, om het met een cliché te zeggen. Zag van Donzelli reeds "Que d'Amour" en dat was, weliswaar een totaal ander onderwerp, veel steviger.
De aftiteling van de film vermeldt "Pour Gabriel" (Gabriel is de voornaam van het 8-jarig jongetje dat de rol van Adam vertolkt en die de naam draagt van de mannelijke hoofdrolspeler) zodat ik vermoed dat dat er tussen de makers en spelers een zeker reëel verband bestaat met het gebeuren in de film.
Klopt. Valérie Donzelli (regie) en Jérémie Elkaïm zijn de ouders van Gabriel, die kanker kreeg. Valérie en Jérémie hebben het script geschreven op basis van die ervaring, en spelen zelf ook in de film. Hier zie je ze samen: Valérie Donzelli et Jérémie Elkaïm : Parents stylés auprès de leur fils, Gabriel - purepeople.com
Lio's 1981 hit ik niet gehoord. Wel een wat aparte versie van de 2000+ hit L'Amour Toujours ban Gigi D'Acoustino...
Verder vond ik vooral die scène begeleid door Vivaldi's l'Inverno (winter) uit de Vier Jaargetijden erg mooi gedaan! En Valérie Donzelli is altijd leuk om te zien natuurlijk.

Verder vond ik vooral die scène begeleid door Vivaldi's l'Inverno (winter) uit de Vier Jaargetijden erg mooi gedaan! En Valérie Donzelli is altijd leuk om te zien natuurlijk.

O ja was dat dat andere meesterwerk ☺️

De speelduur was ook goed, niet te lang en niet te kort.
'k vond hem wel het bekijken waard.