Good Bye Lenin! (2003)

volledig mee eens heb hier echt van genoten van deze film echt een aanrader!!!!!

Warme film!

Ignorance is bliss. Good Bye Lenin! is een heerlijk pleidooi voor wat meer naïviteit en onbevangenheid. Daniël Bruhl draagt deze boodschap op een olijke, haast kinderlijke manier uit. Geweldig om te zien hoe zijn personage Alex steeds verder gaat om de DDR terug tot leven te wekken in de huiskamer van zijn moeder. Ook het clubje socialistische oudgedienden, door Alex opgetrommeld om de illusie in stand te houden, wist regelmatig een smile op mijn gezicht te toveren

Het moet gezegd: de Duitse filmindustrie is best verwend. Het land heeft een "rijke" geschiedenis om ideeën voor het witte doek uit te puren. Gelukkig kiezen Wolfgang Becker en co niet voor de meest voor de hand liggende weg. Geen saaie reconstructie van een historisch event of melig heldenverhaaltje. De val van de muur is een kapstok voor een erg originele tragikomedie. Beide verhalen - de Wiedervereinigung en het persoonlijke drama - zijn prima met elkaar verweven.

Het verloop is vrij klassiek. In de eerste helft overweegt het comedy-gedeelte. Daarna neemt de film wat gas terug. Vooral tijdens het laatste half uur moest de absurditeit plaats ruimen voor Kleenex-momentjes. Toch wordt het nergens melodramatisch. De film zit van begin tot eind tjokvol leuke knipogen naar de tijdsgeest van toen en is bij momenten erg gevat, zeker naar Duitse normen.

Good Bye Lenin baadt voorts in een erg mooie sfeer. Die pluim behoort in de eerste plaats op de hoed van Yann Tiersen die een prachtige soundtrack afleverde. Maar ook andere elementen, zoals de vintage-beelden en de integratie van archiefmateriaal, geven de film extra cachet.

Ik kan er eigenlijk geen kwaad woord over kwijt. Ik verhoog mijn stem naar 5*

Een film die blijft hangen. De ene keer grappig, de andere irritant, maar eigenlijk ook wel treurig. Bijzondere film.

Zeer boeiend maar bij tijd en wijlen komische kijk op een roerige tijd. Bijzonder verhaal in die zin hoeveel moeite zoonlief eigenlijk neemt om moeders in de waan te laten. Neem alleen al dat etenswaar en beleg wat hij in andere potjes zit over te hevelen. De zelf gemaakte nieuwsberichten zijn zowel erg knap als hilarisch. Mijn vraag is achteraf heeft moeders nu echt niets door, en die blik die ze constant op haar zoon werpt tijdens dat kunstig gemaakt nieuwsbericht met die Duitse ruimtevaarder, doet mij denken van wel, dat ze het al die tijd wel door had. Verder die kleine versnelde momentjes, dat gejaag op die scooter, dat arme ding, en de scene waarin versnelt onder klassieke muziek moeders slaapkamer weer ingericht wordt wat me overigens erg Clockwork Orange- achtig aandoet. En niet te vergeten de prestaties van Bruhl waarvan ik in eerste instantie denk: daar heb je die melkmuil ook weer maar me met zijn acteerprestaties toch altijd weer verbaasd.

Prima film.

Erg sympathiek en ontroerend filmpje met een fantastische hoofdrol door Daniel Bruhl. Met leuke grappen, zelfs als het over DDR-propaganda gaat. Knap dat je zo iets kunt bedenken, waarbij zowel links als rechts genoeg te lachen heeft.

Blijft een mooie film

Christiane is een alleenstaande moeder nadat haar man zonder boe of bah is weggevlucht naar de andere kant van de Muur. Ze klampte zich vervolgens vast aan haar leven aan de andere kant van de Muur en stelt zich gedienstig op voor de DDR. Alex, haar zoon, ijvert voor meer vrijheid en neemt deel aan protestmarsen. Hij wordt net vóór de val van de Muur gearresteerd. Christiane is getuige van deze actie en krijgt prompt een hartaanval en valt in een coma. Tijdens haar coma valt de Muur en wanneer ze ontwaakt dient ze gevrijwaard te blijven van stress. Alex besluit de val van de Muur geheim te houden voor haar...

Good bye Lenin kent een absurd, maar tegelijk humoristisch en ontroerend plot. Het kapitalisme dringt binnen in de voormalige DDR en wordt mooi in beeld gebracht (CocaCola en Burger King everywhere). CocaCola maakt zelfs deel uit van het communisme volgens het plot! De hunkering naar het vrije Westen was groot bij velen, maar tegelijk maakt de film duidelijk dat het ook voor hen niet zo evident is om de nostalgische heimat de rug toe te keren.

Wederom een fijne Duitse film met uitstekende acteerprestaties en een boeiend origineel script. Mooie sfeersetting ook en eveneens chapeau om een zwaar thema luchtig te houden en toch een zekere kwaliteit te behouden.

Bijzondere en originele dramedy over een zoon die de omwenteling voor zijn moeder probeert te verzwijgen. Cinematografie: typisch socialistische beelden voor en tijdens die Wende en gespeelde scѐnes na die Wende (zowel binnen als buiten). De film speelt zich af in Berlijn. Muziek: stemmig en licht droevig. Acteurs spelen goed, naturel en realistisch. Zoon en moeder dragen de film voor het grootste deel.

Alex verzorgt zijn moeder vanuit het ziekenhuis thuis en probeert uit alle macht de val van de muur voor haar te verzwijgen. Dit nieuws zou teveel spanningen en gezondheidsrisico's met zich meebrengen. Op een gegeven moment raakt Alex verstrikt in zijn eigen toneelspel, wat niet meer vol te houden is. De bekentenis van moeder en het weerzien met zijn vader was pijnlijk. Alles bleek toch iets wranger dan gedacht.

De film is een echte dramedy met een paar licht komische momenten. De film velt geen oordeel over of die Wende goed of fout voor de DDR was. Het toont wel dat mensen in het Oostblok ook gelukkig konden zijn. Het communisme had nadelen, maar ook een paar voordelen. Het sociale gedachtengoed liet niemand buiten de boot vallen, mits je niet probeerde 'anders' te zijn. Toch denk ik dat vrij reizen en onze vrije meningsuiting een groot goed is waar we altijd achter moeten blijven staan!