Good Bye Lenin! (2003)

volledig mee eens heb hier echt van genoten van deze film echt een aanrader!!!!!

Warme film!

Ignorance is bliss. Good Bye Lenin! is een heerlijk pleidooi voor wat meer naïviteit en onbevangenheid. Daniël Bruhl draagt deze boodschap op een olijke, haast kinderlijke manier uit. Geweldig om te zien hoe zijn personage Alex steeds verder gaat om de DDR terug tot leven te wekken in de huiskamer van zijn moeder. Ook het clubje socialistische oudgedienden, door Alex opgetrommeld om de illusie in stand te houden, wist regelmatig een smile op mijn gezicht te toveren

Het moet gezegd: de Duitse filmindustrie is best verwend. Het land heeft een "rijke" geschiedenis om ideeën voor het witte doek uit te puren. Gelukkig kiezen Wolfgang Becker en co niet voor de meest voor de hand liggende weg. Geen saaie reconstructie van een historisch event of melig heldenverhaaltje. De val van de muur is een kapstok voor een erg originele tragikomedie. Beide verhalen - de Wiedervereinigung en het persoonlijke drama - zijn prima met elkaar verweven.

Het verloop is vrij klassiek. In de eerste helft overweegt het comedy-gedeelte. Daarna neemt de film wat gas terug. Vooral tijdens het laatste half uur moest de absurditeit plaats ruimen voor Kleenex-momentjes. Toch wordt het nergens melodramatisch. De film zit van begin tot eind tjokvol leuke knipogen naar de tijdsgeest van toen en is bij momenten erg gevat, zeker naar Duitse normen.

Good Bye Lenin baadt voorts in een erg mooie sfeer. Die pluim behoort in de eerste plaats op de hoed van Yann Tiersen die een prachtige soundtrack afleverde. Maar ook andere elementen, zoals de vintage-beelden en de integratie van archiefmateriaal, geven de film extra cachet.

Ik kan er eigenlijk geen kwaad woord over kwijt. Ik verhoog mijn stem naar 5*

Een film die blijft hangen. De ene keer grappig, de andere irritant, maar eigenlijk ook wel treurig. Bijzondere film.

Zeer boeiend maar bij tijd en wijlen komische kijk op een roerige tijd. Bijzonder verhaal in die zin hoeveel moeite zoonlief eigenlijk neemt om moeders in de waan te laten. Neem alleen al dat etenswaar en beleg wat hij in andere potjes zit over te hevelen. De zelf gemaakte nieuwsberichten zijn zowel erg knap als hilarisch. Mijn vraag is achteraf heeft moeders nu echt niets door, en die blik die ze constant op haar zoon werpt tijdens dat kunstig gemaakt nieuwsbericht met die Duitse ruimtevaarder, doet mij denken van wel, dat ze het al die tijd wel door had. Verder die kleine versnelde momentjes, dat gejaag op die scooter, dat arme ding, en de scene waarin versnelt onder klassieke muziek moeders slaapkamer weer ingericht wordt wat me overigens erg Clockwork Orange- achtig aandoet. En niet te vergeten de prestaties van Bruhl waarvan ik in eerste instantie denk: daar heb je die melkmuil ook weer maar me met zijn acteerprestaties toch altijd weer verbaasd.

Prima film.

Erg sympathiek en ontroerend filmpje met een fantastische hoofdrol door Daniel Bruhl. Met leuke grappen, zelfs als het over DDR-propaganda gaat. Knap dat je zo iets kunt bedenken, waarbij zowel links als rechts genoeg te lachen heeft.

Blijft een mooie film