Good Bye Lenin! (2003)

volledig mee eens heb hier echt van genoten van deze film echt een aanrader!!!!!

Warme film!

Ignorance is bliss. Good Bye Lenin! is een heerlijk pleidooi voor wat meer naïviteit en onbevangenheid. Daniël Bruhl draagt deze boodschap op een olijke, haast kinderlijke manier uit. Geweldig om te zien hoe zijn personage Alex steeds verder gaat om de DDR terug tot leven te wekken in de huiskamer van zijn moeder. Ook het clubje socialistische oudgedienden, door Alex opgetrommeld om de illusie in stand te houden, wist regelmatig een smile op mijn gezicht te toveren

Het moet gezegd: de Duitse filmindustrie is best verwend. Het land heeft een "rijke" geschiedenis om ideeën voor het witte doek uit te puren. Gelukkig kiezen Wolfgang Becker en co niet voor de meest voor de hand liggende weg. Geen saaie reconstructie van een historisch event of melig heldenverhaaltje. De val van de muur is een kapstok voor een erg originele tragikomedie. Beide verhalen - de Wiedervereinigung en het persoonlijke drama - zijn prima met elkaar verweven.

Het verloop is vrij klassiek. In de eerste helft overweegt het comedy-gedeelte. Daarna neemt de film wat gas terug. Vooral tijdens het laatste half uur moest de absurditeit plaats ruimen voor Kleenex-momentjes. Toch wordt het nergens melodramatisch. De film zit van begin tot eind tjokvol leuke knipogen naar de tijdsgeest van toen en is bij momenten erg gevat, zeker naar Duitse normen.

Good Bye Lenin baadt voorts in een erg mooie sfeer. Die pluim behoort in de eerste plaats op de hoed van Yann Tiersen die een prachtige soundtrack afleverde. Maar ook andere elementen, zoals de vintage-beelden en de integratie van archiefmateriaal, geven de film extra cachet.

Ik kan er eigenlijk geen kwaad woord over kwijt. Ik verhoog mijn stem naar 5*

Een film die blijft hangen. De ene keer grappig, de andere irritant, maar eigenlijk ook wel treurig. Bijzondere film.

Zeer boeiend maar bij tijd en wijlen komische kijk op een roerige tijd. Bijzonder verhaal in die zin hoeveel moeite zoonlief eigenlijk neemt om moeders in de waan te laten. Neem alleen al dat etenswaar en beleg wat hij in andere potjes zit over te hevelen. De zelf gemaakte nieuwsberichten zijn zowel erg knap als hilarisch. Mijn vraag is achteraf heeft moeders nu echt niets door, en die blik die ze constant op haar zoon werpt tijdens dat kunstig gemaakt nieuwsbericht met die Duitse ruimtevaarder, doet mij denken van wel, dat ze het al die tijd wel door had. Verder die kleine versnelde momentjes, dat gejaag op die scooter, dat arme ding, en de scene waarin versnelt onder klassieke muziek moeders slaapkamer weer ingericht wordt wat me overigens erg Clockwork Orange- achtig aandoet. En niet te vergeten de prestaties van Bruhl waarvan ik in eerste instantie denk: daar heb je die melkmuil ook weer maar me met zijn acteerprestaties toch altijd weer verbaasd.

Prima film.

Erg sympathiek en ontroerend filmpje met een fantastische hoofdrol door Daniel Bruhl. Met leuke grappen, zelfs als het over DDR-propaganda gaat. Knap dat je zo iets kunt bedenken, waarbij zowel links als rechts genoeg te lachen heeft.

Blijft een mooie film

Christiane is een alleenstaande moeder nadat haar man zonder boe of bah is weggevlucht naar de andere kant van de Muur. Ze klampte zich vervolgens vast aan haar leven aan de andere kant van de Muur en stelt zich gedienstig op voor de DDR. Alex, haar zoon, ijvert voor meer vrijheid en neemt deel aan protestmarsen. Hij wordt net vóór de val van de Muur gearresteerd. Christiane is getuige van deze actie en krijgt prompt een hartaanval en valt in een coma. Tijdens haar coma valt de Muur en wanneer ze ontwaakt dient ze gevrijwaard te blijven van stress. Alex besluit de val van de Muur geheim te houden voor haar...

Good bye Lenin kent een absurd, maar tegelijk humoristisch en ontroerend plot. Het kapitalisme dringt binnen in de voormalige DDR en wordt mooi in beeld gebracht (CocaCola en Burger King everywhere). CocaCola maakt zelfs deel uit van het communisme volgens het plot! De hunkering naar het vrije Westen was groot bij velen, maar tegelijk maakt de film duidelijk dat het ook voor hen niet zo evident is om de nostalgische heimat de rug toe te keren.

Wederom een fijne Duitse film met uitstekende acteerprestaties en een boeiend origineel script. Mooie sfeersetting ook en eveneens chapeau om een zwaar thema luchtig te houden en toch een zekere kwaliteit te behouden.

Bijzondere en originele dramedy over een zoon die de omwenteling voor zijn moeder probeert te verzwijgen. Cinematografie: typisch socialistische beelden voor en tijdens die Wende en gespeelde scѐnes na die Wende (zowel binnen als buiten). De film speelt zich af in Berlijn. Muziek: stemmig en licht droevig. Acteurs spelen goed, naturel en realistisch. Zoon en moeder dragen de film voor het grootste deel.

Alex verzorgt zijn moeder vanuit het ziekenhuis thuis en probeert uit alle macht de val van de muur voor haar te verzwijgen. Dit nieuws zou teveel spanningen en gezondheidsrisico's met zich meebrengen. Op een gegeven moment raakt Alex verstrikt in zijn eigen toneelspel, wat niet meer vol te houden is. De bekentenis van moeder en het weerzien met zijn vader was pijnlijk. Alles bleek toch iets wranger dan gedacht.

De film is een echte dramedy met een paar licht komische momenten. De film velt geen oordeel over of die Wende goed of fout voor de DDR was. Het toont wel dat mensen in het Oostblok ook gelukkig konden zijn. Het communisme had nadelen, maar ook een paar voordelen. Het sociale gedachtengoed liet niemand buiten de boot vallen, mits je niet probeerde 'anders' te zijn. Toch denk ik dat vrij reizen en onze vrije meningsuiting een groot goed is waar we altijd achter moeten blijven staan!

Mocca fix Gold!!

Voor de liefhebbers: vrijdag 13 augustus om 21u25 op CANVAS

Een poos geleden dat ik deze prachtige gezien heb. Heeft op mij veel indruk gemaakt.

Degelijkheid.

Deze film stond al een aardige tijd op de radar, maar de film werd maar niet gezien. Nu zal ik ook eerlijk zijn over het feit dat deze film niet een film was met behoorlijke haast. Het was gewoon een film die ik achter de rug wilde hebben vanwege de goede cijfers en noteringen in toplijsten. Dat is bij deze gebeurd.

Het fijne is ook dat het best een aardige film is geworden die na de tweede helft gewoon niet zo overheen kwam met mijn smaak. Inhoudelijk valt er genoeg te genieten van deze film. Het begint als een redelijk heftige en drukke film, maar eindigt als een dramafilm met een hoop feelgoodmomenten tussendoor. Hierdoor neemt de film best wel wat hooi op z'n vork, maar voor het goede doel.

Brühl staat hier overduidelijk een van zijn betere rollen te spelen en hij lijkt zich goed met zijn personage te kunnen identificeren. Nu is het geen al te moeilijke rol, maar uiteindelijk vereist het meer acteerkracht dan de personages in een gemiddelde actiefilm, en Brühl weet het allemaal goed in te vullen. Ook de bijrollen worden goed ingevuld.

Visueel zal de film niet de mooiste film zijn die je ooit zal zien. De cinematografie had wel wat extra's mogen hebben. De montage is wel lekker druk, maar toch niet fris genoeg om de film altijd overeind te houden. Ik lees op de pagina van deze film vergelijkingen met Jeunet-films, maar die liggen gewoon bergen aan niveaus hoger dan deze film. Er zit echt een behoorlijk kwalitatief verschil in.

Is dit een slechte film? Verre van, Good Bye Lenin! is een zeer degelijke film met wat sterke momenten tussendoor die weet te profiteren van wat rakende scenes en een hoog tempo. Jammer genoeg liet de film me verder wel een beetje koud. Het duurt iets te lang, de komedie is wat te simplistisch en als geheel gaat het me gewoon onvoldoende bijblijven om er een hoog cijfer aan uit te delen. Helaas.

Goeie film over een zoon die zijn moeder wil beschermen voor de veranderingen in het land nadat ze uit een coma ontwaakt. Een origineel verhaal waarbij de tegenstellingen tussen oost- en west-Duitsland van destijds op een speelse manier neergezet worden. Onderhoudend van begin tot eind en de hele aankleding vormt uiteraard een belangrijk onderdeel van de film. Met gemak 3.5 sterren.

Drama en humor gaan hier harmonieus hand in hand. Het kijkt bovendien lekker weg, behalve de eerste minuten dan. Het was nog even aftasten welke sfeer de film ging krijgen, maar daarna voelt de film als een warm bad. De val van de muur is natuurlijk een machtig mooie achtergrond en dat aspect is heerlijk verweven in het familiedrama dat je van dichtbij mag meebeleven. De luchtige humor en vintage aankleding maakt het gewoon helemaal af. Good Bye Lenin! is geen film die me enorm raakte, maar is wel gewoon erg leuk.

Best leuk.

In mijn lessen geschiedenis kreeg ik vroeger Die Welle te zien. Het had ook deze film kunnen zijn. Op een tragikomische manier wordt een toch wel belangrijk stuk Europese geschiedenis aangesneden. Het is een periode die ik nooit meer geweten heb (geboren in '92), maar als ik dan oudere mensen hoor is het precies alsof men achter het IJzeren Gordijn niets te zoeken had (wat in zekere zin ook zo leek te zijn).

Interessant is Good Bye Lenin! dus zeer zeker. Echt satirisch wordt het m.i. niet en dat is misschien maar goed ook. De film is vooral sympathiek. Dat belichaamt hoofdrolspeler Daniel Brühl ook perfect.

De waarheid gebiedt me te zeggen dat ik deze film erg lang heb laten liggen, maar daar is eigenlijk geen reden voor. Solide ('historisch') drama met hier en daar wat komische elementen.

3

Ook vandaag weer eens bekeken en wederom genoten.

Fenomenaal en zeer respectvol naar ddr burgers. Knap gedaan.

Zo'n film die al een tijd in het collectieve geheugen zit, en wiens centrale plot ik (en de rest van Nederland) ook wel in globale lijnen had meegekregen. Maar het was er zo eentje die maar op de watchlist bleef staan zonder ooit gekeken te worden. Tot nu, en het beviel prima.

Goodbye Lenin! is vooral een warme film. Alex' moeder raakt net voor de val van de Muur in coma, en zodra zij wakker wordt in slechte gezondheid probeert Alex de schijn op te houden dat de DDR er nog is. Natuurlijk komen er wat kluchterige aspecten voorbij als Alex met steeds meer moeite zijn fictie omhoog houdt, er zijn ook best wel wat interessante historische verhalen over het leven in de DDR en het leven daar vlak na de val. Maar tussen de humor, het originele verhaal en de geschiedenisaspecten gaat het vooral om (familie)liefde, waarin steeds meer mensen Alex belangeloos helpen om de illusie hoog te houden. En, in een leuke twist, moeder die het op een gegeven moment weet, maar het toneelstukje meespeelt om Alex niet teleur te stellen. Ik word er wel een beetje warm van van binnen.