The Accused (1988)

Onlangs de film weer eens bekeken op dvd en nog steeds vindt ik dit een ijzersterke film. Als het de bedoeling was van Kaplan om vraagtekens te zetten bij het amerikaanse rechtsysteem dan is dat in mijn ogen gelukt. De film is eigenlijk een rechtbank drama, maar door de rare twists die het recht in Amerika kent blijf je als kijker wel bij de les in deze film en verzand de film nergens tot een dertien in een dozijn. De acteerprestaties van Foster en McGillis zijn trouwens van de bovenste plank, jammer dat de bijrollen een beetje 1 dimensionaal blijven, terwijl juist in die bijrollen de nodige mogelijkheden lagen om meer er uit te halen, denk aan de toeschouwer die Foster op de parkeerplaats lastig viel, of de uiteindelijke getuige die de doorslag gaf. Dat maakt dat de film bij mij op 4 blijft steken

In het begin leek het me wat suf en gedateerd (eind jaren '80 is anno nu niet meer zo'n flitsende periode op film) maar het wordt later toch wel een spannende film waarbij je wel betrokken raakt bij het gebeurde.

Slimme keus om de verkrachting nog niet te laten zien, maar pas redelijk op het einde. Zeer heftige scène, die mijn respect voor Jodie Foster alleen maar laat groeien.

Verder vrij simpel gehouden (op momenten misschien ook wat teveel 'dumbed down'), maar toch wel doeltreffend in wat het wil.

3,5*

The Accused gaat over de onaangepaste, grofgebekte Sarah, die op een avond in een bar wordt verkracht door drie mannen, terwijl een aantal toeschouwers de verkrachters ophitst en toejuicht. Nadat de verkrachters zijn geïdentificeerd en gearresteerd, gooien de advocaten van beide partijen het op een akkoordje zodat ze er met een relatief milde straf vanaf komen. Dit is echter zeer tegen de zin van Sarah, die een hogere gevangenisstraf voor de daders wil en bovendien vindt dat de joelende omstanders ook gestraft moeten worden. Zij zijn in feite net zo schuldig als de verkrachters. Ze neemt de advocate Kathryn Murphy (Kelly McGillis) in de arm om het recht te laten zegevieren.

The Accused is een mooi, op ware feiten gebaseerd rechtbankdrama met een uitstekend acterende Jodie Foster. Zij speelt met overtuiging zowel een sexy, losbandige flirt als een ernstig getraumatiseerde vrouw, en dat is best knap te noemen. Daarnaast is het verhaal van de groepsverkrachting natuurlijk ontzettend heftig. Het is qua cinematografie allemaal niet bijzonder mooi in beeld gebracht, maar al met al is The Accused wel een film die zo aangrijpend is dat het verhaal me nog wel even bijblijft. 3,5*

Best wel een degelijke film met vooral een fantastische acteerprestatie van Jodie Foster.

In 1983 werd een jonge vrouw in Massachusetts slachtoffer van een groepsverkrachting. Het proces dat daarop volgde, kreeg heel veel media-aandacht in de VS. Er waren protesten en een grote petitie van mensen die de schuld gaven aan het slachtoffer. Daartegenover stonden feministen die strenge straffen eisten. Vier van de zes daders kregen een gevangenisstraf.

Deze feiten vormden de inspiratie voor The Accused, maar veel dingen zijn veranderd. De locatie is verplaatst naar Washington D.C., al vonden de opnamen in Vancouver plaats. Het echte slachtoffer, Cheryl Araujo, had twee kinderen, bleef sukkelen met een alcoholprobleem, en verongelukte een paar jaar later met de auto. In deze fictieve versie krijg je een beeld van een vrouw die er sterker uitkomt.

Voor Jodie Foster was dit de perfecte gelegenheid om te bewijzen dat ze ook als volwassen actrice hoge ogen kon gooien. Ze zet Sarah niet neer als een communiezieltje, maar als iemand die een verandering ondergaat. In het begin is ze zwak en kwetsbaar. Ze gebruikt alcohol en marihuana, en komt zwaar gehavend uit het incident. Wanneer ze echter haar eigen haar knipt voor de spiegel, beslist ze om haar leven terug in handen te nemen en niet meer met zich te laten sollen. Ze straalt woede uit, maar ook innerlijke kracht.

Ook Kelly McGillis speelt een sterke rol als de zelfzekere, geëmancipeerde advocate - een kruising tussen Christine Mussche en Alicia Florrick. Eerst gooit ze het nog op een akkoordje, maar uiteindelijk wil ook zij het onderste uit de kan halen.

Het was een goede keuze om de gebeurtenissen niet chronologisch te vertellen, want dan zou de dramatische climax in het eerste kwartier gezeten hebben. Bovendien laat het een beetje mysterie rond de vraag welke versie het dichtst bij de waarheid zat. Uit de flashback blijkt dat Sarah een kort rokje droeg en uitdagend danste, maar het punt is net dat zoiets nooit een verantwoording kan zijn voor verkrachting. Dit is een aanrader, voor de benadering van dit zwaarwichtige thema en voor de intense acteerprestatie van Jodie Foster.

Ik denk dat we deze film uit de jaren 80 ook niet mogen loskoppelen aan de tijdsgeest. Ik denk dat er vandaag toch (hopelijk) anders wordt gekeken naar verkrachting, seksuele intimidatie en gendergelijkheid. Niet dat de slinger daarom moet overslaan, maar net als bij raciale films of films over holebi's is het in acht nemen van de tijdsgeest niet onbelangrijk.

Verder wat een duf rechtbankdrama die me maar met vlagen meenam in het verhaal. Zoals in vele rechtszaken is de terminologie erg belangrijk. Aanranding of verkrachting zijn juridisch een hemelsbreed verschil. Verder ook interessant de discussie tussen de termen "uitlokking" en "uitdagende kledij", welk gewoon walgelijk zijn om toch maar de feiten te verdraaien in je eigen voordeel.

Prima Foster al zal ze nooit tot mijn favoriete actrices behoren. Er is iets aan haar dat me ergert, maar kan het niet benoemen. Maar dat is persoonlijk en ik bedoel er ook helemaal niets mee. Ik vond dat de daders, getuige(n) en omstaanders iets te vlak werden uitgewerkt, voor de rest zeer degelijk.