On Golden Pond (1981)

Ik heb deze film jaren geleden al eens gezien voor school. Ik vond er toen al niets aan, en ik vind er nog steeds niets aan. Een film over alzheimer, ouder worden. De kinderen van de ouderen en de kleinkinderen. Kortom simpelweg het "leven". Als het nou nog leukere mensen waren geweest of als het er niet zo ontzettend Amerikaans dik bovenop lag allemaal, was de film misschien nog iets beter te pruimen geweest. Maar nu vond ik het nog steeds een vervelende film om naar te kijken.

Het melodrama was visueel bijzonder mooi, maar kwam over als een gefilmd toneelstuk. Het verhaal was aan de ene kant simpel en aan de andere kant gelaagd. Centraal stond een oude man die langzaam accepteerde dat zijn leven niet meer lang kon duren. Van zijn vrouw hield hij hartgrondig en z'n relatie met zijn dochter was niet gemakkelijk. De dialogen waren vaak grappig en het spelplezier spatte werkelijk van de cast af.

Mooi drama over een familie en een oude man die langzaam zijn geheugen kwijt raakt. Mooie beelden en zelfs met vlagen grappig.

On Golden Pond was het eerste samenwerkingsproject tussen de Hollywoodgiganten Henry Fonda en Katherine Hepburn. Ik zag al heel veel films van beide acteurs, maar dus nog nooit gezamenlijk. De film gaat over een bejaard echtpaar dat aan een visrijk meer woont. Ze krijgen bezoek van hun dochter (Jane Fonda) en haar nieuwe vriend, die en passant het 13-jarige zoontje van de verloofde dumpen om zelf de bloemetjes buiten te gaan zetten. In eerste instantie tot ongenoegen van zowel de jongen als de oude man, maar gaandeweg ontstaat er toch een mooie vriendschap.

Henry Fonda speelt fantastisch als cynische brompot, vooral de scène waarin hij de nieuwe vriend van zijn dochter sart is geweldig. Hij kreeg hiervoor in 1981 terecht de Oscar voor beste acteur. De Oscar voor beste actrice ging dat jaar naar Katherine Hepburn, die dat voor de vierde keer in haar carrière deed, en dat is volgens mij nog steeds een record. 4*

Op zich is er niet veel speciaal aan de film. De film wil niet visueel overtreffen of overweldigen. Maar dat maakt het zo goed door een oprecht verhaal te brengen. Fonda & Hepburn zijn zeer sterk. Verrassend dat deze twee Hollywoodlegendes elkaar zelfs voordien nog nooit gezien hadden. En dan nog eens de eerste (en enige) film van Henry Fonda en Jane Fonda samen. Vooral beide Fonda's en Hepburn acteren met vakmanschap, maar ook met zoveel emoties. Leuke eenvoudige dialogen ook trouwens. Een heerlijke film!

Beetje oubollig familiedrama, duidelijk gebaseerd op een toneelstuk, maar de moeite waard door de prima cast. Vooral Henry Fonda, hier in zijn laatste rol, is erg goed als de narrige, gesloten vader die worstelt met dementie. De dialogen zijn sterk en vaak erg grappig en de personages zijn leuk genoeg om hier een aangename kijkervaring van te maken. Jammer van de stroperige muziek en het erg standaard camerawerk.