Pi (1998)

Pi is een herziening, maar het was al een hele tijd geleden dat ik Pi nog eens zag. Het is Aronofsky's debuutfilm (als langspeelfilm), een low budgetfilm eveneens, die destijds op het Sundance Festival de prijs voor beste regie in de wacht sleepte. Aronofsky is één van mijn favoriete acteurs. Wiskunde spreekt me sowieso aan en ook daarom kan ik Pi best smaken. Aronosky laat hier al zien wat hij in zijn mars heeft. You love it or you hate it, ik behoor alvast tot de fans van Aronofsky.

Technisch is Pi een hoogstandje met zijn visuele effecten, snelle montages en close-ups. De inname van pillen is een item wat we in zijn later meesterwerk 'Requiem for a dream' zullen terugzien. Ook de grauwe zwart-witbeelden dragen bij tot de mysterieuze geheimzinnige context waarin het getal Pi zich al eeuwenlang bevindt.

Max Cohen, een op cijfers en wiskundige formules gericht individu met beperkte sociale vaardigheden, die vooral in zijn eigen wereld leeft. Aronofsky creëert met Pi de macht der getallen en maakt van wiskunde een onheilspellend meeslepende thriller. De complottheorieën vliegen je om de oren en het Joodse syndicaat en beurswereld houden hem nauwlettend in de gaten. De film doet me in dat opzicht wat denken aan A beautiful mind met Russell Crowe. De voice-over ten slotte passen bij het personage van Max Cohen als een eigengereide in zichzelf gekeerde zonderling. Zijn oplossing om verlost te raken van zijn hersenspinsels is dan ook simpel, doeltreffend en onomkeerbaar. Sterke film, zonder meer!

Heb en had, altijd al, een behoorlijke afkeer voor wiskunde en gegoochel met cijfers. Dat is ook precies de reden waarom ik deze film nog nooit had gezien. Het werd er echter wel eens tijd voor. Vandaar dat ik 'm afgelopen week eindelijk eens heb bekeken en dat was zeker geen verspilling van tijd. Ik werd getrakteerd op een hypnotische en boeiende trip waardoor ik een kleine anderhalf uur aan mijn stoel zat vastgeplakt. De combi van plot, beeld en sounds is super creatief en versterken elkaar enorm. Mooi!

Het acteerwerk van die opa ???

Op deze wiskundige hoogdag was het een mooi eerbetoon om nog eens die film te zien maar helaas heb ik die film niet in mijn collectie. Volgens mij een teken van God dat wiskundig niet aan mij besteed is. En een brandend braamstruik is zo passé ...

Best lekker.

Nog een Aronofsky erbij. Ik moet nog wat meer van hem zien, maar ik zit nu op 5/7de van zijn langspeelfilms en dat vind ik toch heel wat. Tot nu toe zat er ook geen echte teleurstelling bij. Ik meen dat elke film van hem boven de 3,0* kreeg, en Pi is daarop geen uitzondering. Zo goed als enkele andere titels vind ik het niet, maar nog steeds zeer solide.

Goedkoper dan zijn andere films, maar Aronofsky laat hier al vroeg zien waar tot hij toe in staat is. De regie is soms uitzonderlijk sterk, zeker tijdens de scenes die meer gekte uitstralen brandt het allemaal goed los. De montage en editing zijn soms razendsnel, zeer passend bij de beelden, waardoor er soms toch een aardig apart gevoeltje overheerst.

Acteerwerk vond ik niet heel sterk. Er is ook niet veel waar hoofdrolspeler Gullette zichzelf mee kan bewijzen. Hij moet nu vooral zijn ding doen, maar het had wat specialer kunnen zijn. Daar hadden zowel Gullette als Aronofsky voor kunnen zorgen, want nu lijk je toch nog een iets te "normaal" personage te volgen. Hij is alles behalve normaal, maar zijn uitstraling oogt wel zo helaas.

Verder zitten er tussen de rustigere momenten wat ongelukkige momentjes van editing en is het verhaaltje zelf niet heel interessant om te volgen. Het is vooral de intense regie zelf die het de moeite waard maakt. De meeste andere gebruikers lijken dit ook behoorlijk te waarderen, wat natuurlijk begrijpelijk is. Het maakt van de film zelf een leuk geheel met veel tempo om de boel intrigerend te houden.

Het is jammer dat het buiten de regie, naar mijn mening, te weinig weet te bieden om het echt doorlopend interessant te houden. De gekte en chaos worden soms uitstekend uitgewerkt en daar kickt de film op, maar verder vond ik het niet erg interessant. De vele conspiraties die erin voorkwamen wisten me ook niet echt te charmeren. Erg sterk op bepaalde fronten, maar het zal geen favoriet worden.

16.02h Pi is een schitterende film. Press enter ...

Alhoewel. Aronofsky rijdt hier reeds zijn stokpaardjes dat hij in volgende films zal herhalen. Paranoia, mentale labiliteit, hallucinaties versus realiteit en een link met de natuur. Ook zijn structuur staat reeds vast. Een knappe opbouw met een prachtige apotheose, jachtige montage en een intrigerende stuwende score.

Niet alleen Aronosfky was opkomend talent maar ook achter de schermen. Matthew Libatique die met zijn korrelige zwart wit beelden zowel het rebelse als het docmentaire evoceerde. De link met realisme, dat we geloven dat er een nummer moet zijn dat de wereld stuurt, komt mede door die look, die schijnbaar amateuristische persoonlijke invalshoek van zwart wit. Zijn camera voering (o.a. met een soort bodycam stijl) creëert een desoriëntatie. Dan is er Clint Mansell die met zijn score magistraal de opwinding en de spanning vertegenwoordigt van de zoektocht. Dat de film zo onderhoudend is is mede dankzij de score. Sean Gullete is niet alleen acteur maar ook scenario schrijver (prachtige voice over is mede van hem) en is later zelf beginnen regisseren met Traitors die in Venetië een vermelding kreeg. Nog niet bekend bij grote publiek dat wel. Alleen vreemd dat de monteur Oren Sarch niet is doorgebroken. Hij mocht wel nog die korte episode in Requiem for a dream monteren (de Tappy Tibbons show) maar verder ging het niet. Pi is zeer onderhoudend, intrigerend in zijn inhoudelijk en visuele vertelling en na afloop was ik al even paranoïde over cijfers (waarom is de optelsom van mijn huisnummer de leeftijd van mijn dochter ?) als het hoofdpersonage. Toeval ? Over het huisnummer wel maar zeker niet over de kwaliteit van de film.

16.08h I Restate my assumptions. Pi is een schitterende film.

'Pi' van Darren Aronofsky krijgt heftige trailer voor grote IMAX-rerelease | FilmTotaal filmnieuws

Wat een lange zit was dit zeg voor een film die maar een dikke 80 minuten duurt. Van begin tot einde hetzelfde schizofrene en paranoïde gezeik. Om de 5 minuten was ik aan het checken hoe lang deze calvarietocht nog moest duren, maar ik heb hem toch uitgezeten. Het enige boeiende aan de film was uiteindelijk de muziek bij de aftiteling. Nee ik vond er geen bal aan. Jammer genoeg schoot het hoofdpersonage zich na 5 minuten niet door het hoofd, anders had ik de resterende 80 minuten nuttiger kunnen gebruiken. 1 ster.

Filmpje die ik al even vaak tegenkwam bij de kringloop als liet liggen, maar afgelopen weekeinde kwam het er dan toch van. De reden? Darren Arnofsky met zijn low budget debuut, niet waar overigens want hij had al twee andere films geregisseerd.

Verrassend is toch zeker de stijl te noemen, met zijn stemmig zwart wit en korrelige weergave. Het verhaal rond Max laat zich eenvoudig uitleggen als cijferfanaat/wiskundige die zijn eenzame uren slijt in het doorgronden van de wiskunde constante genaamd Pi. Maar al vrij snel wordt duidelijk dat het niet helemaal oke is met Max die aan hoofdpijn en neuroses lijdt dit allen neergezet in een knappe mysterieuze en beklemmende toon.

Maar toch, want waar dit geheel nu helemaal heen gaat of wil is me niet echt duidelijk. Is Max serieus iets op het spoor met het getal 216 of is hij serieus loosing his mind? Pi kan dan ook niet anders omschreven worden als een koortsachtig trip die weliswaar qua beeld, geluid en sfeer sterk in elkaar zit maar waar het verhaal en de clou rond Max bij mij niet helemaal wil vallen. Daarom voorlopig een voldoende maar tevens het vooruitzicht dat de film toch zeker nog een keer voor de keuring moet. Daarom drie sterren voor nu.