La Notte di San Lorenzo (1982)

Ben heel erg benieuwd naar deze film, ga hem binnenkort zien....

Waar ga je die film binnenkort zien? Op TV of DVD. Is die dan op DVD verkrijgbaar? In de VS wel maar dan wel regio 1 gecodeerd en dus niet compatibel met de meeste Europese DVD-spelers.

Inmiddels door A-Film uitgebracht in de Cinema Italia box (ook los te krijgen), samen met Tre Fratelli, La Pelle en Il Gattopardo. 27 oktober komt een tweede Cinema Italia box uit, naast boxen van andere landen. Goed initiatief overigens !

De film won in Cannes 1982 de speciale juryprijs.

Een mooie, realistische en vooral heel menselijke film. Sowieso het kijken waard.

Vond Kaos van de Taviani´s wel wat beter.

Beetje teleurstellend (en ook een erg povere DVD transfer van A-film!).

Had nergens het gevoel dat er een oorlog bezig was en vond ook hier en daar het overacting storend.

Wel mooie cinematografie en enkele indrukwekkende, emotionele scenes.

3,5*

De spelers blijven voor mij zeker het eerste uur redelijk onbekent, het gaat voornamelijk om de groep en dat vind ik jammer.

Het gevaar van oorlogsfilms met een hoop karakters is inderdaad dat het erg onpersoonlijk kan worden allemaal. Het melodramatische in deze film probeert dat op te vijzelen en uiteindelijk lukt dat ook wel. Na een tijdje ken je de diverse karakters met hun perikelen. Samen met wat mooi neergezette plus indrukwekkende scenes was dit nog best prima .

In de jaren tachtig stonden de films van Taviani bij mij hoog aangeschreven. Herziening van enkele films zoals "Kaos" en deze film hebben de aanvankelijk door mij gegeven hoge waardering toch niet meer vast kunnen houden. Het zijn allemaal best wel mooie plaatjes die de gebroeders Taviani je voorschotelden maar de karakters vond ik gewoon niet interessant en er gebeurde - vooral het eerste uur - veel te weinig. De mooiste scène vond ik die surrealistische scène waarbij Romeinse soldaten uit het korenveld te voorschijnen kwamen en een fascist met speren doorboorden Dit soort scènes hadden voor mij er wel meer ingemogen. Dit had de film er voor mij beslist bezienswaardiger op gemaakt.

3,0* na herziening

Aangezien de Tavianitjes communisten waren ,is het niet meer dan logisch dat ze van de hoofdfiguur een collectief maken,en niet een paar karakters.Anders was LNDSL trouwens ook een soort vervolg ge worden op tig andere bezettingsfilms zoals b.v. la Ciociara.

Deze film stijgt boven het realisme uit door de fantastische scènes,die noodzakelijk zijn omdat-en dit dient te worden benadrukt-hij zich in het begin(en ook slot trouwens) meteen afficheert als een(wreed) sprookje dat vertelt wordt door een vrouw die ten tijde van de gebeurtenissen een 8-jarig kind was,en daarmee ook een hoogst onbetrouwbare verteller.Veel van de gebeurtenissen kunnen door haar onmogelijk zijn waargenomen en de kinderlijke fantasie is duidelijk aan het werk,vandaar dus het vaak irreele aspect van die gebeurtenissen.

Hoogtepunt vd film is uiteraard de gevechtssequentie die naar ik meen met een mengeling van realiteit en fantasie een zeer getrouw beeld schetst vd oorlogschaos,en ook de banaliteit ervan benadrukt door die realiteit te plaatsen naast de klassieke pseudo- heroiek van de naieve verbeelding(zie poster).Ook knap dat de gebroeders ondanks hun politieke voorkeur de zwarthemden niet afschilderen als monsters,maar als dezelfde pummels die ook de tegenpartij vormen:hun keuze voor 1 van de strijdende partijen is eerder het product van toeval dan van boos opzet.

Verder kudoi voor de cinematografie,veel beelden kunnen zo afkomstig zijn van de Toscaanse schilderkunst uit de Renaissasnce,prachtige belichting en vormentaal.Ondanks de gruwelen heeft de hele sfeer dan ook vreemd genoeg vaak iets sereens,iets hoogzomer-looms ook.

Serieuze minpunten zijn het amateuristische acteerwerk,het in het eerste uur te standaard oorlogsverhaal en de wat langzame opbouw in het begin die te weinig de spanning ,veroorzaakt door de omstandigheden, weergeeft.

Prachtige film met hele mooie muziek en bijzonder fraaie beelden van het betoverend mooie Toscaanse landschap. De film laat de waanzin van oorlog zien. Er is ruimte voor nostalgie en romantiek.

Wat een ge-wel-di-ge film! Dat dit geen grote klassieker is snap ik niet. Het bijzondere is dat dit qua verhaal en gebeurtenissen zeker een 'drama' is. De Taviani broers hebben echter humor en stijl. De fraaie vertelstijl, alles door de naar eigen zeggen onbetrouwbare ogen van een zesjarige, zorgt er enerzijds zeker wel voor dat het de gekte van de oorlog weergeeft, maar eigenlijk op een wijze die ik niet eerder zag. De film heeft een apart soort humor en zit doorspekt met rare stijlvondsten.

De scene in het korenveld is een absoluut hoogtepunt in de cinema en het beste voorbeeld van bovenstaande. Maar dat wordt gevolgd door een totaal ander soort en schitterende scene waarin Antonutti en zijn oude schoolliefde 40 jaar te laat voor het eerst de liefde bedrijven. Dit is een vreemd soort avontuur, soms inktzwart met ongemakkelijke scenes, soms ontzettend speels en vaak met veel humor. Ik heb er van genoten en heb er weer een paar nieuwe favorieten bij. 4,5 sterren.

Kaos al gezien? Zo niet dan is dat wel een aanrader.

Heb de box van Homescreen met vier van hun films, dus daar zit Kaos ook in. Heb eerst Padre Padrone (ook erg goed) en nu deze gezien. Ben ik inderdaad ook erg benieuwd naar.

Voor mij si hij dat. Dat de meeste mensen hem niet kennen, getuigt alleen maar van de stuitende oververtegenwoordiging van Amerikaanse films in het filmaanbod in het algemeen.

De film indachtig hebben we ooit nog San Lorenzo gevierd (in Umbrië) en daarna op een afgelegen helling met de kinderen op onze rug naar de vallende sterren zitten kijken.

La notte di San Lorenza is bij momenten een zeker visueel erg mooie film. En ik moet zeggen dat je af en toe wel de beklemming van de oorlog kan voelen. Het verhaal voelde echter nogal erg voorspelbaar aan en bij momenten voelde het meer als theater dan als cinema: er strak geregisseerd en soms wat overacting.

Een vaak naieve en soms fantastische vertelling over de lotgevallen van de bewoners van een Italiaans dorp ten tijde van de laatste dagen van de tweede wereldoorlog. In Italie stonden communisten en fascisten tegenover elkaar.

Bevat veel bijzondere scenes, waaronder de eerste waar een man uit de grond kruipt..

De gebroeders Taviani gebruiken fraaie opnamen van het liefelijke Toscane als contrasterende achtergrond voor hun bijtende film over ellende, ontberingen en saamhorigheid in oorlogstijd. Op gepaste wijze weten zij het wrange verhaal hier en daar op te fleuren met wat lichtere accenten, zoals de leider van de mars die na veertig jaar voor het eerst met zijn jeugdliefde naar bed gaat. Wat evenwel overheerst is de gruwzame impact van oorlog op het leven van doodgewone mensen.
Een beklijvend anti-oorlogspamflet dat ruim dertig jaar na dato niets aan zeggingskracht heeft ingeboet en nog steeds staat als een huis.

De film werd voor mij minder en minder, maar begon ook al niet sterk. Erg rommelig hoe scènes achter elkaar waren geplakt. Uiteindelijk is dit daarmee een film van enkele (heel) mooie losse momenten, maar te weinig op de hele speelduur en het maakt het als geheel ook niet tot een pakkende film. Het theatrale acteerwerk helpt ook niet mee. De plaatjes zijn verder wel mooi, maar de film zelf kon me eigenlijk nergens interesseren, 2,5*.

oorlog is hel ; een thema dat bijna in alle films over oorlog terug te vinden is en ook hier zijn er scenes die dit benadrukken (bv de bom op de kerk of het gevecht in het korenveld) maar de broers kiezen het standpunt van - door de ogen van de vertelster nl een klein meisje - de bevolking. De onschuldige soms naïeve mentaliteit van de bewoners die contrasteert met het lijden van een oorlog. Met inventieve scenes (soms poëtisch zoals de scene waarin het meisje neergeschoten wordt en droomt dat de soldaten haar meenemen naar het beloofde land Amerika - een mooie scene !) schetsen ze een stukje Italiaanse geschiedenis. Maar ook naturalistisch met veel buitenopnames (de zomer komt zo de huiskamer binnen gewaaid), het minimale acteerwerk (waardoor het eerder lijkt op niet professionele acteurs). De broers hebben een verleden in docu (maar ook in één van hun laatste films Cesare deve morire) en dat merk je in hun filmstijl. Anekdotisch, fragmentarisch. Daardoor zakt de film af en toe weg in dode momenten, pruttelt de film verder zonder te koken maar er komen ook altijd sterke momenten (sommigen zijn in de voorgaande commentaren al beschreven) die de film meer dan moeite waard maken.

La Notte di San Lorenzo is een Italiaans oorlogsdrama uit 1982, geregisseerd door de broers Paolo en Vittorio Taviani. In de film volgen we een aantal inwoners van een Italiaans dorpje aan het eind van de Tweede Wereldoorlog. Het Duitse leger is zo goed als verslagen en trekt zich terug naar Duitsland, en laat daarbij een spoor van vernielingen achter zich. Een aantal dorpelingen besluit zich aan te sluiten bij de partizanen en er volgt een uittocht van dorpelingen.

Het verhaal wordt verteld door een oudere vrouw, die op het moment van de gebeurtenissen zes jaar oud was. La Notte di San Lorenzo is zeker een visueel erg mooie film. Het verhaal voelde soms nogal voorspelbaar aan en af en toe had ik het gevoel dat ik meer naar een toneelstuk dan naar een film zat te kijken. De cinematografie is echter dik in orde en de film was verder prima uit te zitten. Ruim voldoende. 3,5*

Ik had deze film al heel lang op mijn 'wanted-lijstje' staan, maar wat een verschrikkelijke tegenvaller. Ik had het gevoel dat ik naar Comedy Capers zat te kijken in het verkeerde tijdperk. Wat een slecht en overdreven 'over acting-gedoe'. Nee deze film zet ik maar snel op Marktplaats!

Bijzondere film over de tragedie van het dorpje San Miniato. De bewoners worden door de Duitsers gedwongen zich te verzamelen in een kerkje Een deel van de bevolking vertrouwde het niet en ging op de vlucht. Niet veel later wordt het kerkje gebombardeerd, maar is het tot op vandaag nog onduidelijk wat er precies gebeurd is en wie verantwoordelijk geacht moet worden (de nazi's zelf of toch de Amerikanen die toen ook in de buurt waren en per ongeluk de kerk raakten met hun geschut).

De film is een soort raamvertelling waarbij een moeder aan haar dochter het verhaal vertelt van het drama van San Miniato. De moeder was toen 6. Op basis van de film is het duidelijk welk standpunt de broers Taviani innemen.

Hier en daar wel wat rare keuzes, zoals dat laatste gevecht in het korenveld wanneer ineens ook Trojaanse speren te voorschijn komen. Verder wel prima hoe de sfeer en de dreiging werd gecreëerd zonder dat er nazi's aan te pas kwamen.

Ik heb duidelijk een voorkeur voor Europese films boven Amerikaanse films. Maar van de Europese films vind ik de Italiaanse films toch meestal de moeilijkste. Ook deze weer. Ik zie wel dat het een mooie film is die kunstzinnig is gemaakt. Maar hij is ook wel erg langzaam en hoogdravend. Een film die zich afspeelt in Italië tegen het einde van de tweede wereldoorlog in een klein dorpje. De Duitsers zijn er nog gesteund door een groep Italiaanse fascisten. Maar ondertussen rukken de Amerikanen ook op in de verte om het land te bevrijden. De bevolking van het dorpje moet kiezen. Een deel kiest ervoor om te schuilen in de kerk in de hoop dat ze daar met rust gelaten worden door de Duitsers en fascisten. Een ander deel vertrouwt dat niet en kiest er voor om heimelijk 's nachts te vluchten en op zoek te gaan naar de Amerikanen. En dat dus gefilmd op de voor mij moeilijke maar wel mooie Italiaanse manier.