
Becket (1964)
Verenigd Koninkrijk
Drama
148 minuten
geregisseerd door Peter Glenville
met Richard Burton, Peter O'Toole en John Gielgud
Kostuumdrama over de vriendschap tussen King Henry II en Thomas Becket. Becket was een graag geziene gast onder de royalty en werd door Henry II benoemd als Aartsbisschop van Canterbury. Dit vooral omdat de koning zelf nogal wat problemen met de kerk had. Becket neemt zijn taken als kerkleider echter erg serieus en komt daarom keer op keer tegenover de koning te staan. Het leidt tot een onvermijdelijke ontknoping.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=GFQi8tD-NeU
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Kijk es wat een cast. Prachtfilm, naar een toneelstuk van de fransman Anouilh.
Gezien op Amazon.com (US) dat de DVD gepland staat om 15 mei a.s. uit te komen (regio 1). EINDELIJK!!!
Enig nieuws over een Regio 2 versie?
http://www.becketthemovie.com/becket_00.html
Eén van m'n Must-buys voor dit jaar !
****
3*
Er valt eigenlijk weinig te zeggen over een film zoals deze. Bij haast perfecte films kan je eigenlijk alleen maar een hoop superlatieven achter mekaar gebruiken. En dat verdient de film, naast eigenlijk een hoop oscars, ook:
Ik hou van dit soort films. Films die alleen maar staan op een oersterk script en ijzersterk acteren. Karakterstudies zijn een pak interessanter dan big-budget films. Dat dit nog allemaal eens waargebeurd is, maakt het des te sterker. Bovendien hou ik wel van een portie (bloedigere ) geschiedenis in film.
Het Oscarwinnende script is zonder twijfel één van de sterkste die ik al gezien heb. Het verhaal, waargebeurd, is opzich al merkwaardig. Een hartverscheurende strijd tussen vriendschap en religie. Welke vriendschap is kostbaarder ? Degene met God of degene op aarde ? Deze film geeft je veel stof tot nadenken. Het is gewoon een tijdloos verhaal. Elke dialoog bevat zo veel memorabele zinnen dat het al een grote opdracht was om een quote te zoeken om bovenaan de pagina te zetten. Zoveel wijsheden, zoveel gevatte antwoorden op een vraag. De dialogen tussen Henry en Becket zijn van uitzonderlijke kwaliteit.
Tja, en waar deze film toch vooral om bekend staat is toch wel het goddelijk acteren van de heren O'Toole & Burton. Naast uitstekende bijrollen van o.a John Gielgud zijn het toch die 2 die de film naar een meesterwerk leiden. Peter O'Toole, die man wordt gewoon gepest door de Academy, is weergaloos als Henry II. Hij zwijgt op de juiste momenten, roept op de juiste momenten (Thomas!) en legt zoveel gevoel in zijn rol dat dit in één klap mijn meest favoriete acteerprestatie ooit is geworden. "Perfect" is het enige woord dat hierbij past.
Burton's rol daarintegen is veel kalmer, rustiger en sereen. Becket gedraagt zich, zoals een dienaar, zeer bedeesd tegenover Henry II. En Burton is daar uitstekend in.Het moment waarbij hij Lord Gilbert excommuniceert, gaf me de rillingen ! Thomas Becket komt geheel tot leven via hem. De vonken vliegen er vanaf.
Ongelooflijk dat 2 perfecte acteerprestaties zich in één film bevinden.
Naast dat acteerwerk en het script valt er ook te genieten van de prachtige sets. Zo'n schitterende kathedralen, zoals die van Canterbury, kom je alleen maar tegen in Engeland.

5* En een plaats in m'n top 10

Vond het zelf op een gegeven moment wel erg zwaar worden. Echt zo'n film uit de tijd dat mensen nog geduld hadden voor een film om het verhaal en het briljante acteerwerk, zonder allerhande andere poespas.
Kennelijk is dat geduld bij mezelf ook wat verdwenen. Maar toch absoluut de moeite waard.
Het theatrale van de film wordt duidelijk veroorzaakt door het origineel, namelijk het toneelstuk van Anouilh. Naast de twee hoofdrolspelers veel bekende gezichten (niet alle grote sterren) uit het begin van de zestiger jaren. En, als reactie op Pieter Montana, volgens mij was het niet de echte (huidige) kathedraal van Canterbury. Die is namelijk in Engels-gotische stijl gebouwd en we zien in de film een meer romaans interieur.
Hoewel de film over de vriendschap tussen twee personen gaat is een onderliggend thema de strijd tussen kerk en staat, beter gezegd: wie heeft de suprematie. Dit vinden we alleen terug in de landen die in de Middeleeuwen de religie van Rome aanhingen (rooms-katholiek vind ik fout want katholiek betekent algemeen en zelfs toen waren andere christelijke stromingen te onderkennen die niet aan Rome onderhorig waren).
Die strijd is in feite begonnen toen de paus op 25 december 799 of 800 (afhankelijk van de jaartelling van het land want indertijd begon het jaar niet overal op dezelfde dag van de kalender en kon 25 december in feite nieuwjaarsdag zijn) Karel de Grote tot keizer van het westen kroonde (geheel tegen diens zin, overigens). Daarmee claimde de paus dat hij boven de keizer stond en kwam de uitdrukking "bij de gratie Gods" in gebruik. Denk verder aan de investituurstrijd tussen de Duitse keizers en de pausen, de strijd tussen de bisschoppen van Utrecht tegen de graven van Holland en zelfs in 1527 de verwoesting van Rome ("sacco di Roma") op last van keizer Karel V, de laatste die enkele jaren later door een paus tot keizer werd gekroond.
Niet voor niets is sinds de verlichting in politiek opzicht gestreefd naar de scheiding van kerk en staat. De Nederlandse regering beweert wel dat ook hier die scheiding bestaat, maar die is dan toch niet in absolute zin.
Wie dit bericht tot hier toe heeft gelezen: kijk de film en geniet maar denk ook tevens na over hetgeen wordt gezegd. Heel interessant en wat mij betreft een aanrader. Behoort tot mijn favorieten, met nog twee andere films met Peter O'Toole: "Lawrence of Arabia" en "Lion in Winter". Kleding in deze laatste film is meer authentiek dan die in "Becket", vooral die van de dames.

Will no-one rid me of this meddlesome priest?
Er valt eigenlijk weinig te zeggen over een film zoals deze. Bij haast perfecte films kan je eigenlijk alleen maar een hoop superlatieven achter mekaar gebruiken. En dat verdient de film, naast eigenlijk een hoop oscars, ook:
Ik hou van dit soort films. Films die alleen maar staan op een oersterk script en ijzersterk acteren. Karakterstudies zijn een pak interessanter dan big-budget films. Dat dit nog allemaal eens waargebeurd is, maakt het des te sterker. Bovendien hou ik wel van een portie (bloedigere ) geschiedenis in film.
Het Oscarwinnende script is zonder twijfel één van de sterkste die ik al gezien heb. Het verhaal, waargebeurd, is opzich al merkwaardig. Een hartverscheurende strijd tussen vriendschap en religie. Welke vriendschap is kostbaarder ? Degene met God of degene op aarde ? Deze film geeft je veel stof tot nadenken. Het is gewoon een tijdloos verhaal. Elke dialoog bevat zo veel memorabele zinnen dat het al een grote opdracht was om een quote te zoeken om bovenaan de pagina te zetten. Zoveel wijsheden, zoveel gevatte antwoorden op een vraag. De dialogen tussen Henry en Becket zijn van uitzonderlijke kwaliteit.
Tja, en waar deze film toch vooral om bekend staat is toch wel het goddelijk acteren van de heren O'Toole & Burton. Naast uitstekende bijrollen van o.a John Gielgud zijn het toch die 2 die de film naar een meesterwerk leiden. Peter O'Toole, die man wordt gewoon gepest door de Academy, is weergaloos als Henry II. Hij zwijgt op de juiste momenten, roept op de juiste momenten (Thomas!) en legt zoveel gevoel in zijn rol dat dit in één klap mijn meest favoriete acteerprestatie ooit is geworden. "Perfect" is het enige woord dat hierbij past.
Burton's rol daarintegen is veel kalmer, rustiger en sereen. Becket gedraagt zich, zoals een dienaar, zeer bedeesd tegenover Henry II. En Burton is daar uitstekend in.Het moment waarbij hij Lord Gilbert excommuniceert, gaf me de rillingen ! Thomas Becket komt geheel tot leven via hem. De vonken vliegen er vanaf.
Ongelooflijk dat 2 perfecte acteerprestaties zich in één film bevinden.
Naast dat acteerwerk en het script valt er ook te genieten van de prachtige sets. Zo'n schitterende kathedralen, zoals die van Canterbury, kom je alleen maar tegen in Engeland.

5* En een plaats in m'n top 10
Geen speld tussen te krijgen; kortom uitstekend en zeer treffend verwoord door Pieter. ... maar ... echt baanbrekend, zoals bijvoorbeeld Sunset Boulevard was deze film zeker niet en dat is dan het enige minpuntje dat ik kan aanbrengen.
O'Toole trad nogmaals in de rol van Henry II in The Lion in Winter. Daar weet de rest van de cast wel prima tegenspel te leveren. Maar dat zal ongetwijfeld ook aan het script liggen. A-serieus versus a-serieus. In Becket is het eerder a-serieus versus serieus, en daar nijpt het 'm.
Uitermate goed, maar niet briljant.

Verder redelijk, maar veels te lang.
Een van de films met de meest onverzilverde Oscarnominaties, en ik snap wel waarom: het is allerminst een film voor het grote publiek. Maar ik neem aan dat de afficionado's waar hij wel voor gemaakt is, weten waar ze de film moeten vinden.
Beter dan A Man for All Seasons (1966) en The Lion in Winter (1968), wat mij betreft.
Dat belooft heel wat! Ga hem eens opzoeken.
Qua historische correctheid valt nog op te merken dat de film de moord op Becket vrij tam heeft uitgebeeld. Middeleeuwse kronieken verhaalden al over de bijzonder gruwelijke moord waarbij Becket's schedel werd gespleten en zijn hersens de kathedraalvloer sierden.