
The Lion in Winter (1968)
Verenigd Koninkrijk
Drama / Historisch
134 minuten
geregisseerd door Anthony Harvey
met Peter O'Toole, Katharine Hepburn en Anthony Hopkins
Kerst 1183. De op leeftijd rakende Engelse koning Henry II regelt een bijeenkomst om zijn opvolger te benoemen. De volgende mensen komen bij elkaar: zijn intrigerende maar gevangen genomen vrouw, koningin Eleanor van Aquitaine; zijn maîtresse, prinses Alais, met wie hij wil trouwen; zijn drie zonen (Richard, Geoffrey en John), van wie allen troonopvolger willen worden; en de jonge maar sluwe koning Philip, Alais' broer. Met het lot van Henry's imperium op het spel, probeert iedereen op zijn of haar manier aan de macht te komen.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=fKoYHKpCSc4
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,9 / 29120)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)Wie van goeie historiefilms houdt, mag deze (en A Man for all Seasons, en Becket) niet missen.
Mooi !
De ontzettend trage scènes, de oninteressante dialogen, het kon me gewoon niet zo boeien. Veel 'slap gelul' en weinig inhoud dus. 2*
Katharine Hepburn mag eens een bitch van jewelste spelen. Ik kan me goed voorstellen dat er destijds in menig bioscoopzaaltje geluiden van verbazing te horen geweest zullen zijn op het moment dat Hepburn een ketting om haar hals wil doen en geheel vanuit het niets zegt: "I'd hang you from the nipples, but you'd shock the children." Whahaha, naughty lady. Ik moest even de dvd op pauze zetten door dit bizarre voorval.
Ach, het hele script zit vol humoristische zijweggetjes en uitspraken. The Lion in Winter is een absolute must voor liefhebbers van praatfilms met scherpe dia- en monologen, theatrale cinema pur sang.
Won 3 Oscars: beste script (adaptatie), muziek en La Hepburn.
4,5 sterren
0,5*.
2,5 sterren.

Tja..soms heb ik dat.
Gewoon genieten.

Timothy Dalton had in deze film zijn eerste rol, en jaren later zou hij James Bond spelen in wat werd John Barry's laatste Bond soundtrack.
Voor de derde keer gezien nu.
Wat een fantastische film.
Halfje erbij - meer kan niet, helaas.

Gelukkig is het gesproken deel natuurlijk prima in orde. Me toch wat meer verdiept in de geportretteerde lieden - die zo ogenschijnlijk met Kerst niet veel beters te doen hadden dan elkaars leven verzieken. Eleonora is nog op een bizarre Kruistocht geweest, en hier looot toch heel wat Engels-Franse koninklijke historie voorbij. Ik weet niet wie er wel eens in l'Aquitaine geweest is, maar waarom zou je daar in hemelsnaam zo moeilijk over doen

Blijft over de acteurs. Het charisma van Timothy Dalton sprong mij het meest in het oog. Ik ken hem niet zo goed als acteur (behalve dan die James Bond vertolkingen). Hij heeft ook niet veel gedaan, maar ik vond hem bijzonder intrigerend hier. Hij heeft een belangrijke bijrol. De belangrijkste rollen worden ook uitstekend vertolkt (m.u.v de dik aangezette John (Jan Zonder Land)). Het merkwaardige is dat Katharine Hepburn vooral Katharine Hepburn lijkt te zijn. Komt ook door dat haar, maar volgens mij zag ze er op een bootje in de Congo ook zo uit. Hou er op zich wel van.
Toch fijn om zoiets een in de zoveel tijd te zien, zal me nooit helemaal wegblazen, maar is toch een genre op zich en deze kan zich met de betere daarvan. Overigens zag de DVD er prachtig uit. Ik zag dat de film in 70mm is geschoten, dat zal er wel aan bijgedragen hebben.
De belangrijkste rollen worden ook uitstekend vertolkt (m.u.v de dik aangezette John (Jan Zonder Land)).
Vond ik nou juist een van de fraaiste rollen. Onevenwichtig, zoekend, dwepend met de liefde van zijn vader, zeer beïnvloedbaar, met een grote bek tegen zijn grote broers en Philip de Tweede om zich (en zijn vermeende intelligentie) te willen bewijzen, in haat-liefde jegens moederlief, eigenwijs, mokkend en verongelijkt dendert hij door de hele film als het ongeleide projectiel dat deze puber is.
Henry nam me hier de woorden uit de mond. De reden waarom ik The Lion in Winter zo ontzettend vermakelijk vind is eigenlijk gewoon heel simpel: ik geniet van ieder stukje dialoog dat er wordt uitgesproken. Dat Gotti hierboven sprak van 'oninteressante dialogen' en zelfs 'slap gelul' is eigenlijk gewoon godslastering. Ik heb altijd een enorme zwak voor films waarin mooi gepraat wordt (een groot deel van mijn liefde voor de films van de Coen broertjes, Woody Allen en Howard Hawks komt ontegenzeggelijk daarvandaan) en dan het liefst nog met personages die nergens zoveel plezier uit halen dan scherp uit de hoek komen. De cast werkt zich van de ene sneer naar de andere, met het gebruik van de mooiste woorden en dat allemaal ook nog eens in zo'n fijn samenzweringsplot waarin motieven constant wisselen en iedereen bij iedereen een mes in de rug wil steken. En dan ook nog eens een geweldige cast met Peter O'Toole en Katherine Hepburn in waarschijnlijk hun beste rollen en een prachtdebuut voor Timothy Dalton; het makkelijk om de zwakke Nigel Terry als John te vergeven.
Ik deel de kritiek van Mochizuki Rokuro wel enigszins dat het filmisch allemaal wel wat interessanter gebracht had kunnen worden, maar ik zou liegen als ik zou beweren dat ik me er ook maar een seconde aan gestoord heb. Zo nu en dan heb ik gewoon niet meer nodig dan een stel acteurs in topvorm die elkaar verbaal het leven proberen zuur te maken, het liefst met een pakkend verhaal. De enige echte zwakte vond ik het einde. Ik dacht dat het zou eindigen met een paar moorden, maar dat blijft uit (logisch achteraf, want zo ging het in de werkelijke geschiedenis ook niet), maar ik vond het toch wat karig dat na de steeds hoger oplopende spanning we eindigen met een impasse waarbij we nog steeds niet weten wie er wint en er kennelijk besloten wordt de strijd verder te zetten met pasen, maar de film The Lion in Spring bestaat duidelijk niet. Maar goed, hier kan ik nog net mee leven, maar dat Eleanor en Henry lachend afscheid nemen vond ik ook niet helemaal stroken met hun karakters en de film een nare nasmaak geven. Ik wou er zelfs een score van 3,5* voor geven, maar het grootste deel van de lange speelduur is toch te goed om lager dan 4* te kunnen geven.
Ik heb trouwens de tekenfilm van Robin Hood tweemaal (deels) gezien afgelopen week en wel grappig is dat daar ook Jan Zonderland en Richard Leeuwenhart voorkomen. Moet dan telkens aan de portrettering en setting van The Lion in Winter denken.
(al ga ik er vanuit dat jij ze van buiten kent - geen idee waarom)
Natuurlijk ken ik de personages niet van buiten. Ik ben ook geen expert op het gebied van de levens van Britse koningen uit de middeleeuwen en kwam er ook pas na de film achter dat Richard en John uit deze film dezelfde zijn als die in de meeste Robin Hoodfilms voorkomen. De portrettering van Henry en Eleanor wekte de indruk dat ze tegelijkertijd intense liefde (hoewel misschien niet van het romantische soort) en intense haat voor elkaar voelden. Dat blijft aan het einde wel intact, maar na de toch wel heftige confrontatie in deze film die bijna tot moord leidde kon ik weinig met het lacherige einde. Te weinig kracht ten opzichte van het voorgaande. Al moet ik dan wel weer toegeven dat ik nu een paar dagen later al minder moeite met het einde heb. Ik heb ook wat nagelezen en ik kan het nu ook wat beter plaatsen, maar tijdens het kijken van de film had ik daar natuurlijk niets aan.

Zoals ik al schreef is het soms moeilijk voor te stellen wát de Kruistochten inhielden en wat daar allemaal wel niet gebeurde. Al deze figuren in de film waren daar bij betrokken. Dat helpt wel om wat sympathie voor deze ruziënde lieden te krijgen vond ik.
Soms verpletterend, soms niet zo boeiend. Zekerlijk veel oog voor detail en te onthouden vooral de overtuigende acts van Katharine Hepburn en Peter O'Toole en ook deze van Anthony Hopkins, in zijn beginjaren.
Vooral O'Toole en de zeer jonge Timothy Dalton vond ik erg sterk. De al net zo piepjonge Anthony Hopkins is aardig, evenals Katherine Hepburn, terwijl Nigel Terry zeer matig is. De dialogen zijn goed, al vond ik het verhaal soms wel wat inzakken en had ik een ietwat spectaculairdere afloop verwacht. Tijdens het kijken viel trouwens al het kwartje dat Richard en John weleens dezelfde uit Robin Hood zouden kunnen zijn, vanwege de tijd en plaats en dat bleek achteraf ook het geval te zijn.
Het was zeker niet slecht, maar toch soms ook niet zo leuk of boeiend, als gehoopt. Een paar sterke momenten, een goed scenario en de goede dialogen zorgen ervoor dat de score uiteindelijk gemakkelijk aan de goede kant uitvalt, al kan ik er verder niet zo enthousiast over zijn als sommige anderen hier.
3,0*
In Duitsland (arthaus uitgave) voor 9,99 Der Löwe im Winter met NL ondertiteling!
The Lion in Winter verteld het verhaal van de oude Henry II die zijn familie verzamelt voor Kerst. Zijn drie zoons zijn allemaal uit op de kroon en zijn vrouw - die hij voor de gelegenheid heeft vrijgelaten uit haar gevangenis - probeert hem op elke mogelijke manier te dwarsbomen. Dan zijn er ook zijn maîtresse en de koning van Frankrijk, die zijn grondgebied terug wil hebben.
Het acteerwerk is bijzonder sterk. De chemie tussen Peter O'Toole en Katharine Hepburn (die overigens echt afstamt van Eleanor of Aquitaine) is uitstekend. Ook goed spel van een jonge Anthony Hopkins en een piepjonge Timothy Dalton. De enige die slecht acteerde was Nigel Terry als John, ontzettend infantiel en dom kwam hij over. Later zou hij een stukken betere rol neer zetten als koning Arthur in Excalibur.
The Lion in Winter is een film waar je echt even voor moet gaan zitten. Ik geloof niet dat ik ooit eerder een film met zoveel dialogen heb gezien, zelfs als personages alleen zijn praten ze gewoon vrolijk door. Hoewel het een beetje vermoeiend was om de hele tijd al die dialogen te moeten verwerken, moet ik toegeven dat de kwaliteit van de dialogen wel bijzonder hoog was. Het ene geniale gevatte antwoord na het anderen wordt je voorgeschoteld. Het feit dat de personages allemaal bijzonder wispelturig en leugenachtig zijn zorgt er voor dat de film ook bijzonder onvoorspelbaar is. Het heeft wel iets zo'n machtsstrijd. Alleen wel een beetje dom dat de personages steeds complotten tegen elkaar samenspannen en deze vervolgens niet geheim houden.
De film is mooi opgenomen in 70mm. In tegenstelling tot wat je zou verwachte bij de ietwat theatrale opzet is de setting wel bijzonder realistisch en lekker grauw en middeleeuws. De muziek van John Barry is een van de absolute hoogtepunten van de film, heerlijk episch en het geeft de film soms een goede dramatische lading.
Al met is The Lion in Winter een sterk historisch drama. Het had beter (en toegankelijker) gekund, maar de film is zeker de moeite waard.