Een interessant begin, maar de film duurt eenvoudig weg te lang om te blijven boeien. De standaard Miike thematiek is alom in de film aanwezig: de strijd tussen de gevestigde en komende orde, het verschil tussen de hogere en lagere rangen, de worsteling van buitenbeentjes om een plek te veroveren en gezien te worden (Miike switch daarbij volleerd in tempo en vormgeving). Ditmaal, hoewel de film bij vlagen nog steeds stevig en gewelddadig is, in een minder uitbundige stijl, minder grotesk en minder plastisch. En dan ga je dat hoekige van Miike (wat ook vaak tegen hem werkt) ook wel weer missen. En dan wordt het best een lange film (en dan te bedenkkn dat de Japanse cut nog 50 minuten langer was). O ja, het acteerwerk was wel behoorlijk in orde (en dat is bij Miike ook wel weer eens anders).
Opvallend weinig stemmen trouwens, deze film (en al bijna vier jaar geen berichten!).
pjotr schreef:
En aarghh.....wat een mooie poster!!!
Ja, dat vind ik ook!
Izan schreef:
veel mensen die de film op het filmfestival in Rotterdam hebben gezien,
Net als vorig jaar is er dit jaar geen enkele Miike film in Rotterdam te vinden. In het jaar van Agitator draaiden er vier: Visitor Q, Ichi the Killer, The Happiness of the Katakuris en deze dus. Zijn productie is er niet minder om geworden, maar het is óf meer mainstream geworden voor het IFFR, óf het IFFR is zijn wilde haren wat kwijtgeraakt en kiest voor meer socio-politieke thema's en landen.