Shin Jingi no Hakaba (2002)

iemand enig idee waar 'niet bekende' miike films (muv doa, ichi en audition) worden verkocht ?

Zal ik dan maar weer als eerste wat neerpennen ?

Het origineel heb ik eerder gezien maar daar kon ik niks mee. Miike maakt een meer dan verdienstelijke update.

Wie bekend is met het werk van Miike kan deze makkelijk in zijn "yakuza" sectie schuiven. Hoewel het thematisch toch een andere richting uitgaat. Het eerste deel van de film is op zich nog best erg typisch. Hoewel de film doorheen een hele yakuza geschiedenis raast duurt het toch nog een tijdje voor iedereen is voorgesteld en alle relaties duidelijk gemaakt zijn.

De film keert halverwege, na het noodlottige tandartsbezoekje. Tot dan was het een aardige film maar een nogal saaie doorsnee Miike yakuza prent.

Dan is het tijd dat Goro Kishitani z'n kunstjes toont. Wat volgt is een harde, genadeloze en pijnlijke afdaling in de hel. (ogenschijlijk) verraden, pienter en immoreel dwaalt Goro door het tweede deel, waar alles van kwaad naar erger evolueert. En hoe dieper Goro gaat, des te indrukwekkender wordt het. Miike heeft nog niet veel films achter z'n naam staan waar personages een echt emotioneel gewicht dragen, met deze pakt hij toch weer even mooi uit.

Geen film voor hen die graag de maffe Miike zien. Ook geen film voor zij die graag meeleven met mensjes enzo. Geen sympathieke personages in deze film, Goro is een echte klootzak. Een onstopbare losse flodder die mede- en tegenstander mee het graf in neemt.

Het begin is wat worstelen en aan de saaie kant maar gaandeweg wordt de film indrukwekkender en indrukwekkender, om uit te monden in een prachtige finale. Enorm sterke rol van Goro en Miike die op een ander vlak z'n kunnen weer even toont. Wat een verschil met het origineel.

Kleine 4*.

* vreemd hoe Miike zich 129 minuten weet in te houden met het freaky gedoe en dan toch de laatste minuut nog even over the top gaat.

* Miike is zelf even te zien als gunman in het begin van de film. Meende hem al herkend te hebben

* Echt een beestig nummer in die nachtclub. Beetje nutteloos om het hier te vragen, maar als iemand zou weten om welk nummer het gaat. Nog nooit dit soort distorted '95 rave in een film gehoord.

Zeker geen onaardige Miike-yakuza.

Het is inderdaad geen film die boordevol zit met Miike fratsen. Verwacht dus geen over de top situaties of trucjes want die zul je hier niet vinden. Wat er wel te zien valt is een tof, maar cliché Yakuza verhaal over Ishimatsu die zichzelf steeds verder de afgrond in helpt.

De verbanden tussen de Yakuza leden kon ik niet precies leggen, maar één ding is wel zeker; het is Ishimatsu versus de rest. Ik vond het motief niet echt duidelijk, want wat is het doel nu precies van Ishimatsu? Zonder problemen of emotie legt hij vriend en vijand om. Wel uitstekend geacteerd van Kishitani die een echte rotzak neerzet. De enige medelijden die dan uitgaat is naar het meisje. Voor de rest zit de film vol met grote hufters, gelukkig.

Verder dus niet veel Miike dingetjes, alleen het einde wat ook meteen weer een briljant stukje was. Ook waren hier en daar een paar leuke nummertjes te horen die ik helaas verder ook niet ken. Leuke film.

Grauw en kil portret van een omhoog gevallen, destructieve yakuza. Jazzy deuntjes, een cameravoering die het af en toe laat aanvoelen als een documentaire en een hoofdrol die voor alles eigenlijk maar één antwoord heeft. En dat gaat er doorgaans bepaald zachtzinnig aan toe. Miike heeft amper een kwartiertje nodig om zijn geboren gangster vorm te geven, waarna een kort intermezzo de boel op poten zet en via een keiharde asbak de ramkoers en neerwaartse spiraal in gang worden gezet.

De gewelddadigheden willen mede dankzij het onderkoelde sfeertje nog wel eens extra hard aankomen en de scènes met Ishimatsu's vrouw zijn meteen al een opvallend aspect. Dat blijven ze ook met daarnaast enkele fraaie scènes rondom de verloedering, zeker wanneer er wat andere muziek wordt bijgehaald. Die op het balkon is er eentje om te onthouden. Richting het einde voelt het wat opgerekt aan, de film duurt me ergens iets te lang, maar Miike heeft nog wat fanvoer in petto.

Jaartje of vijf geleden en een stuk of 2500 films verder, ik weet het, maar ik ga toch even zeuren. Dat keerpunt ligt op minder dan een kwart van de film.

Vermakelijk yakuza filmpje, alleen het vele bloed was erg overbodig en nep

*3.75

Poëtisch meesterwerkje

Had de Arrow box aangeschaft met daarin beide versies. Eerst Fukasaku’s versie gezien. Daar die al gewelddadig en bloederig was, verwachtte ik dat Miike’s versie wel helemaal los zou gaan.

Niks is minder waar al vloeit er genoeg bloed), maar Miike gaat hier op de Cassavette tour en schetst een innemend jazzy portret van een verslaafde en verwarde crimineel. We volgen Ishimatsu (een geweldige rol van Goro Kishitani) op zijn tocht langs nachtclubs, drugdealers, hoertjes en yakuza. Een pad vol sex, drugs en geweld. Het eind is een mooie knipoog naar het origineel.

Wederom verrast Miike me met deze aanpak en bewijst wederom een echte alleskunner te zijn. De scene met de melk is een classic!

Dikke 4,5

Dat is één overduidelijke knipoog naar de versie van Fukasaku.