Tokyo Fist (1995)

Is deze film eigenlijk nog op dvd te krijgen? UKdvd is meen ik out of print.

eBay. Zat keuze, volgens mij.

Hij ligt bij Boudisque in Utrecht, volgens mij. Maar wel duur dan, dat wel (iets tussen 20 en 30 euro). In reguliere internetwinkels is-ie inderdaad OOP volgens mij, maar via eBay shops zal-ie er wellicht zijn.

Ik heb overigens nog nooit veel succes gehad om via eBay via biedingen DVD's die ik zocht te winnen (simpelweg omdat ze niet worden aangeboden) CD's die ik zocht zaten er wekelijks tussen. Dus bij DVD's ben je vrijwl altijd aangewezen op de eBay stores. In Amerika soms erg goedkoop, als is het wel wat uitzoek werk om te kijken welke ook redelijke verzendkosten hebben.

Deze film deed het voor mij vooral goed op het visuele vlak. Ik keek hem helaas niet op DVD, maar het was alsnog een genot voor het oog. Mooie shots van de stad met even mooie muziek, geweldige over-the-top gore, intense boksscenes en een prachtrol van Tsukamoto. De film was ook weer aardig freaky, vooral die vriendin die zichzelf constant liep te piercen. Boksfilms trekken me niet in het bijzonder, maar Tokyo Fist wist behoorlijk te overtuigen. Geen hoger cijfer omdat ik toch af en toe m'n aandacht wat voelde verslappen. Misschien snel maar eens herzien op DVD!

4*

Mijn vijfde film van Tsukamoto en tevens ook de beste. Ik houd normaal niet van boksfilms en zeker niet van extreem geweld maar cinematografisch gezien levert Tsukamoto hier een knap staaltje werk af. Zoals Onderhond al berichtte; prachtige blauwtinten, geniale shots, andrenaline opwekkende beeldenstromen. Vermeldenswaard ook de uitstekend bij deze film passende score van Chu Ishikawa.

4,0*

Weer een geslaagde film van Tsukamoto. Deze regisseur heeft bij mij nog maar weinig fout kunnen doen.

Helaas was de (UK) dvd van matige kwaliteit en waren de ondertitels lelijk. Dit deed echter niet af aan de mooi geschoten beelden, waarmee deze film zit volgepropt. Het samenspel van heftige muziek en indringende beelden zorgt weer voor een intense kijkervaring. Met de kleurenfilters wordt de sfeer in de verschillende scènes nog eens extra versterkt.

Het meeste is hierboven eigenlijk al wel gezegd over Tokyo Fist. Het bevat gewoon weer de bekende Tsukamoto-ingrediënten. Dus ook hier geldt weer; je moet er van houden.

Samen met Kids Return van Kitano de beste boksfilm die ik tot nu toe heb gezien! 4*

Sterke film. Gelukkig een stuk minder hyper dan Tetsuo en verrassend sfeervol. Ik vond de ambient bij de shots van de stad werkelijk subliem en zo ook de belichting van de binnenlocaties. Bevreemdend en surreëel, wat gewoon filmisch genieten is. Tokyo Fist kende, raar genoeg, ook een enkele saaie scène in het midden. Het gekibbel over de driehoeksverhouding ging weleens vervelen, maar werd de verveling gelukkig weer snel ontkracht door een nieuwe adrenaline stoot. Beter dan ik had verwacht, wat mij hoop geeft voor de verdere oeuvre van Tsukamoto.

4*

Mee eens, hoogte punt van de film mijns inziens.

Helaas met onderbrekingen moeten zien, maar wat een film! Wat een adrenaline, vooral naar het einde toe! Geen verhaaltje als bij Rocky of Hajime no Ippo waarbij de hoofdpersoon bokst om wereldkampioen te worden, nee hier wordt alleen maar gebokst om de rivaal letterlijk verrot te beuken, met als inzet een geschift wijf is dat alles piercet, wat er maar te piercen valt.

En dan wordt af en toe de intensiteit doorbroken door bijzonder sfeervolle shots bijvoorbeeld van de stad.

Het enige dat jammer is zijn sommige shots waarbij je een close-up ziet van een gezicht, vervolgens een shot waarbij een vuist op de camera afkomt, waarna je weer een close-up ziet van de impact van de slag op het gezicht. Erg cliché, maar Tsukamoto maakt het goed door de hoeveelheid bloed die erbij vrijkomt. Soms wel erg over the top, zoals bij de laatste scene in de boksring waar het bij de overwinnaar op zo'n manier spuit dat ik er om moet lachen. Lijkt me niet helemaal de bedoeling, maar vanwege de intensiteit komt Tsukamoto er wat mij betreft mee weg.

Ook erg gaaf waren de beelden van de rivaal die op een stootzak beukt, waarbij de camera ook alle kanten op gaat. Zo heftig heb boksen nog niet gezien. Met afstand de beste boksfilm dus, en dat terwijl het boksen niet eens centraal staat.

Leuk, op internet besteld voor 4 euro inclusief verzendkosten, maar de DVD blijkt wel hardsubbed te zijn met een lettertype dat het halve scherm vult. Iemand nog suggesties voor een dvd met softsubs en een kleiner lettertype? Deze was overigens uitgebracht door Manga.

Grootste minpunt van kritiek. Leek wel een minuut of 10 te lang door te gaan. En dat mag natuurlijk nooit op een speelduur van 87 minuten.

Smetje natuurlijk, maar wel (in de lijn der verwachtingen) heerlijk geëxperimenteer . Wat een vindingrijke shots, composities, kadrering, montage, kleuren etc.etc. Films als deze zouden ze verplicht van audio commentaar moeten voorzien. Super interessant, voor mij als jonge quasi-filmmaker!!

Nog maar eens gezien en opgehoogd naar het maximum. Wel erg vaak bijzonder stilistische beelden.

Tsukamoto is een aparte vent. Opzicht wel visueel indrukwekkende film, maar vele sfeervolle beelden raakten me gewoon niet. De ADHD camera was soms wel vet, maar het verhaal is zo overdreven nep en storend. Die overdreven make-up was soms wel leuk en de film heeft een apart iets aan zich, maar om een normaal verhaal van een vrouw die verliefd wordt op een andere man te maken en dan zo'n hyperactief tafereel van te maken is gewoon te 'vreemd' voor me. In tegenoverstelling tot Tetsuo waarbij het ridicule verhaal en beelden goed samengemengt worden. De shots van Tokyo vond ik dan wel weer leuk, maar ik had veel liever dat de film gewoon eindigde na 1 uur, en niet nog een half uur doorstottert (met uitzondering van de laatste 5 minuten) Het is allemaal gewoon zo storend en nep. Maar toch, deze film heeft iets en was op sommige momenten wel te pruimen

*3.0

Niet mijn type film. Veel te druk vooral, te hyper. Kleurgebruik vond ook niet mooi en als dan ook het boksen je niet al te veel interesseert, blijft er maar weinig over. Tetsuo nog maar een keer proberen, dat klinkt wel interessanter dan dit. 1.5*

Als je dit al te druk en hyper vindt, vooral Tetsuo niet gaan kijken.

Tsukamoto is voor mij een wisselvallige regisseur, dit is er weer eentje voor het 'nee-lijstje'.

Want ik zat eigenlijk de hele film me af te vragen wanneer het eens boeiend ging worden. Na pakweg een halfuur keek ik op de teller, en dacht ik 'ja nu zal het toch wel gaan gebeuren?'. Na driekwartier weer, na een uur dan? Nee eigenlijk komt de film nergens echt los, of het moet die korte rush in de laatste 10 minuten zijn dan, maar verder kon ik hier maar barweinig voldoening aan ontdekken. Misschien komt dat omdat Tsukamoto mij alleen meekrijgt met z'n stijl als zijn film echt een adrenalinerush is, want hoewel ik dat bij Tokyo Fist wel had verwacht, blijkt daar niet veel van terecht te komen.

Verder is het visueel ook maar weinig soeps, eigenlijk zijn alleen de opvallende cameraposities die consequent de moeite waard zijn, en zo nu en dan wat scenes met mooie edits, maar qua kleurengebruik was het vooral nogal flets. Ook de soundtrack was sporadisch aardig maar nogal gedateerd.

Als ik deze film (en dan vooral de transformaties van mensen op uiterlijk vlak) eens vergelijk met de films van David Cronenberg, dan weet je snel dat de uitwerking veel beter kan. Natuurlijk, er zitten wat goeie scenes in, zoals een fijn ge-edite scene zo halverwege met een hoop beelden van stadsarchitectuur, maar telkens eindigt zo'n scene nogal kleurloos en komt er weer minutenlang een hoop niks.

Grootste probleem is dat het simpelweg amper boeit. 2*

Wat minderde Tsukamoto, vond ik. Beetje vlak allemaal. Het was allemaal gewoon niet beklemmend genoeg, zoals een Tetsuo. Wel weer fantastische muziek en shots van de stad.

Blijft ijzersterk.

Weer eens herzien, en hoewel erg links en rechts een klein beetje sleet op begint te komen, blijft dit gewoon een ijzersterke film.

Visueel erg sterk, prachtige soundtrack en het typische "vroege Tsukamoto" acteerwerk. Geen traditionele boxfilm (gelukkig maar), maar een onversneden body horror vermomd als drama/boxfilm.

Film duurt geen minuut te lang, gaat helemaal los op het einde en heeft vooral een erg lekker stadssfeertje. Beetje een vergeten Tsukamoto dit, maar onterecht want zeker één van z'n betere films.

4.5* en een uitgebreide review

Eens met Onderhond... Viscerale cinema van het hoogste niveau. Mannelijke concurrentie/haantjesgedrag, afwijzing en sadomasochistische taferelen verwerkt in een zeer groteske bodyhorror-boksfilm. Ook visueel zeer bijzonder, zowel qua editing en trillerige camera, als qua belichting en 'structuur' van het beeld. Intense film. 4.5*.

juist!!! en de laatste 20min laten je dat beetje sleet zo vergeten!!!

Haha! Wat was dit dan?

Lekker vlot gestoord filmpje. Praktisch geen verhaal, gewoon dom rammen. Eerste 20 minuutjes is het nog wat tam, maar daarna gaat het helemaal los. Fijne eerste kennismaking met Tsukamoto. Ben blij dat ik nog een aantal filmpjes van hem heb liggen, want dit smaakt zeker naar meer. Een meesterwerk is het niet, daarvoor is het niet mooi genoeg en heeft het te weinig inhoud, maar als een avondje vermaak prima.

3* voor nu, kan nog hoger uitvallen.

Mijn tweede verkenning in de Japanse cinema en deze keer enthousiast. Opnieuw als onderlaag ‘ontsnapping uit saaie monotone burgerleventje’. Visueel creatief en gedurfd, Tokyo prachtig neergezet als een desolate anonieme woestijn. Je voelt de gekte, de waanzin in de beelden door een snelle montage, nerveuze camera bewegingen, lichteffecten, etc - één van de meest fascinerende films dit jaar.

En zomaar had ik eens zin in Tsukamoto... Misschien omdat ik onlangs Marebito een herkijkbeurt heb gegeven. De laatste film die ik van de man had gezien dateert alweer in 2009 ofzoiets.

Waar ik de laatste tijd me erg in boeken en mijn schrijfwerk stort en steeds minder dvd's koop, kocht ik spontaan de UK-versies van deze en Bullet Ballet. De versies vallen echter wel behoorlijk tegen, maar deze film was in ieder geval weer heerlijk en zelfs een lust voor het oog. Het viel meteen al op met zijn abstracte beelden van de wolkenkrabbers van Tokyo, blauwkoude doch zonnige filters en een kennismaking met het leven van een stressvolle verzekeringsagent Tsuda, die een een op een leven leidt met zijn vrouw. Tsukamoto geeft zichzelf hier de tolk voor deze merkwaardige man die overduidelijk door impulsen wordt gestuurd.

De regiewerk is toch nog wel een beetje chaotisch, of het moet de bedoeling van Tsukamoto geweest zijn; alsof hij zich iets te veel op een boksthema heeft gericht en vervolgens een snelle toewerking moest maken. In het kantoor waar Tsuda werkt hebben ze ineens boksafdelingen, hij maakt kennis met een oude vriend die daarin gespecialiseerd is... maar wanneer deze ook nog eens vreemd is gegaan met zijn vrouw, grijpt de jaloezie en obsessie Tsuda naar de keel. Wil hij nog beter zijn dan zijn concurrent? Wil hij hiermee presteren voor zijn vrouw? En hoe zit dat nou precies met die flashback onder dat viaduct? Dingen die voor mij wel ietwat onduidelijk zijn.

Maar Tokyo Fist gaat als een trein en doet echt veel aan als een typische jaren 90 exploitatiefilm. De gevechten zijn bloederig en pijnlijk, de montage gaat veelal de geschifte en geflipte kant op en de humor is lekker droog. En nogmaals... de abstracte beelden van het Tokiose zakencentrum, de groezelige buurtjes en zijn stadse geluiden en de bijpassende soundtracks zijn het visitekaartje. En hoewel het zich op boksen moet richten, doet de film toch wel afstand van dat specifieke thema... in vergelijking met films als Rocky.

En dan dat einde, dat toch wel een beetje weg heeft van Tsetsuo, maakt het absurdistische plaatje toch wel af.

Erg fijne creatieve film.

4,5*