Welcome to the Rileys (2010)

Aangrijpende film met een ijzersterk verhaal over traumaverwerking, mededogen, liefde en een nieuw begin. Soms emotioneel, maar nergens sentimenteel, van begin tot eind boeiend en met een hoopvol einde.
James Gandolfini, Melissa Leo en Kristen Stewart laten alle drie zien dat het topacteurs zijn.

Ik ben afgelopen zomer een paar dagen in New Orleans geweest en daar loopt in de French Quarter nogal wat schaars gekleed jong grut rond. Ze zullen niet allemaal in hetzelfde schuitje zitten als Mallory/Allison in deze film (of nog erger), maar voor sommigen sluit ik dat niet uit. Als je daar op vakantie bent, sta daar niet bij stil, maar deze film stemt na die recente confrontatie met de werkelijkheid achteraf toch tot nadenken.

Dit onderschatte juweeltje van videoclipregisseur Jake Scott is naar mijn mening een van de beste films uit 2010. Ik ga hem binnen afzienbare tijd nog een keer bekijken.
Mooi, werkelijk heel mooi!

Emotioneel, maar som wat langdradig. Origineel, maar soms wat voorspelbaar. Een film met tegenstellingen. De ene wereld vs. de andere. Maar al met al zeer interessant om te kijken.

Ben ik de enige die de rol van Kirsten Stewart ontzettend ongeloofwaardig en slecht geacteerd vindt?

Ik sluit dat niet uit.
Ga eens kijken in de bars in Bourbon Street (New Orleans) en oordeel dan.

Prachtige en boeiende dramafilm met zeer goed acteerwerk.

Een goede dramafilm...
Prima verhaal...
Dat weet je over zijn verhaal, omgaan met zijn vrouw,
zijn vriendin...
Prima acteerwerk...
Bekende actrice Kristen Stewart...
Prima achtergrond muziek (Dolby Digital)...
Mooi HD kwaliteit...

Leuke film over een aparte band tussen een oude man, en een 16-jarige stripper.
Ik heb me vermaakt tijdens deze film, het was zeker een goede film, alleen vond ik sommige karakters nogal vreemd.
Doug was een sterk karakter, maar ik vond Lois maar een raar en hysterisch mens. Opzich was het niet slecht geacteerd, alleen stond het personage me niet aan. Gelukkig kwam dat karakter dan ook maar weinig in de film voor. De stripper Mallory (Kirsten Stewart) was misschien wel een boeiend karakter, alleen kwam alles nogal nep en ongeloofwaardig over. En die fout ligt denk ik niet bij het karakter maar meer bij de acteer 'kwaliteiten' van Kristen Stewart. Blijkbaar kan ze wel beter, als ik bijvoorbeeld Twilight of Adventureland bekijk. Maar in deze film kwam ze erg ongeloofwaardig over. Gelukkig stond James Gandolfini tegenover haar, waardoor ik door zijn personage en kwaliteiten de gebreken van Kristen Steward kon accepteren.
Ik vind het wel jammer dat er geen conclusie aan de film verbonden zit. Eigenlijk zit er weinig verschil tussen het begin en het eind van de film. Het enige verschil is dat Doug en Mallory elkaar nu wel eens bellen, verder zijn er geen duidelijke veranderingen zichtbaar.

Aangezien het verhaal interessant is, en ik me totaal niet stoorde aan het hoofdpersoon Doug (James Gandolfini) heb ik toch wel met plezier naar deze film kunnen kijken! Als cijfer geef ik deze film dan ook een 6.8, wat ongerekend 3,5ster is.

Prima dramafilm met dito acteerwerk van de hele cast, incluis Kirsten Stewart waarvan ik eerlijk gezegd niet een dergelijke prestatie had verwacht. Ik herkende haar ook pas na een minuut of tien naar haar gekeken te hebben. De film verliest wat mij betreft wel wat van haar kracht na de komst van (Lois) Melissa Leo in New Orleans. Al met al is het een fijne kijkervaring.

Erg mooi en ingetogen drama met een leading cast die alle drie de pannen van het dak acteren. Leo is een enorm favorietje (op Jessica Chastain en Naomi Watts na misschien wel de beste drama actrice die er is) maar de show wordt toch wel gestolen door Stewart. Misschien wel omdat ik van haar juist niet veel verwachtte of juist omdat haar personage werkzaam is in de adult scene. Waar ik persoonlijk een zwak voor heb. Ook omdat ze nu volledig de kop indrukt wat ik constant over haar dacht, dat het een talentloos trutje is want van dat statement doe ik nu een ruime afstand.


New Orleans is ook ideaal als setting. Niet alleen omdat het mijn favoriete stad is maar vooral omdat het vooral een thuishaven is van acceptatie, mededogen en sereniteit. Nergens zal je een plek tegenkomen als New Orleans, nergens zou je een plek tegenkomen die het best belichamen wat de boeddhisten Nirwana noemen. Van New Orleans wordt prima gebruik gemaakt en ook de radiatie die New Orleans heeft speelt voor mij een hele belangrijke rol in de bewustheid die de personages op een gegeven moment bereiken. BBarbie dekt de lading perfect door het drama emotioneel maar nergens sentimenteel te noemen. Zeer oprecht.


Erg mooi.

Kristen is natuurlijk goed. Haar prestatie in Twilight overtuigde me daar al van, omdat ze zo ongelooflijk goed overkwam daar. Ze is dan wel niet puur of echt noodzakelijk knap (hoewel ze wel een bepaalde charme heeft), maar Mallory is wel weer een puike performance. Het is best een mooie prent, die vooral Kristen Stewart met verve draagt. Rustige en mooie drama film. James en Melissa zijn ook erg goed, het verhaal overtuigt door de rustigheid.

... Ik heb de film vanavond nog eens herzien, en Kristen vond ik het beste aan de film. Een mooi, realistisch verhaal met sterk acteerwerk van iedereen, maar Kristen is gewoon een superactrice! Ik snap nu ECHT niet waarom mensen het over dezelfde gezichtsuitdrukking hebben, want dat heb ik nooit geien bij haar. Ze komt geloofwaardig over en werkt ongelooflijk hard, en dat maakt haar een goede actrice.

Rustige maar boeiende film die vooral door het goede akteerwerk zeer de moeite waard is. Het begin heb ik niet gezien maar ondanks het gebrek aan aktie of spanning bleef de film mij boeien, en heb ik geintrigeerd zitten kijken. Dit in eerste instantie door Gandolfini, die naast Toni Soprano toch ook een aantal andere prima rollen heeft gespeeld, zo ook deze. Maar zeker ook Kirsten Steward die vaak bekritiseerd word om haar uitdrukking, en daarom soms wat flegmatiek overkomt, maar ik vond haar in deze film zeker niet slecht.
Een film waar een goed verhaal in zit en waarin karakters centraal staan. Waarin 2 tegenpolen elkaar vinden, en als ik het goed zag, uiteindelijk van elkaar leren.

Mooie film, mooi drama. Goed, sterk verhaal over de verwerking van een trauma en het zoeken naar plaatsvervangende liefde. Sterk geacteerd door alle 3 de hoofdrolspelers/speelsters. Af en toe wat traag, geen pakkende film daardoor. Ik heb over het algemeen toch liever de wat catchier films.

Goeie film over een echtpaar dat hun tienerdochter heeft verloren in een auto-ongeluk, en waarbij de man een relatie aangaat met een tiener-stripper. Een mooi verhaal over trauma-verwerking dat de gebruikelijke valkuilen wel weet te vermijden. Er ontstaat een bijzondere gezinssituatie, echter zitten hier te weinig scenes van in. Sterk acteerwerk van de drie hoofdrolspelers, hierdoor een dik verdiende 3.5 sterren.

Vergezochte drama over een man die zich nestelt in een huis van een 16 jarige stripper/ en erger. En daar de vader gaat spelen als soort van levensvervulling nadat zijn eigen dochter is omgekomen. Film probeert nergens tearjerkerig te worden maar is aan de andere kant ook verre van aangrijpend (niet eens warmbloedig) wellicht omdat de acteerprestaties juist niet zo sterk zijn. En het verhaal te 'fantasievol'.

Moeders kleine roadtrip was eigenlijk het enige stuk dat juist wel weer interessant was.

Hele goede film!
James Gandolfini en Kristen Stewart zetten twee fantastische rollen neer. Van James Gandolfini wisten we dat natuurlijk al (The Sopranos), maar dat Kristen Stewart ook zo'n soort rol neer kan zetten laat een heel andere kant van haar zien!

4.5/5

Een wat trage film, maar het verbluffende acteerwerk van zowel James Gandolfini als dat van Kristen Stewart maakt heel veel goed.
Vooral Stewart heeft me zeer aangenaam verrast, het is een heel andere actrice die je hier te zien krijgt, een andere maar ook stukken overtuigender dan we van haar gewend zijn.
Zo'n rollen wil ik nog wel meer van haar zien, prachtig !!

Beetje ongeloofwaardig verhaal over verdrietverwerking en wellicht is het precies het ongewone van de geschetste toestanden dat de aandacht gaande houdt, in een film met knappe regie en beeldvorming en die toch veel dank verschuldigd is aan het indrukmakend spel van James Gandolfini.

Mooi traag drama vooral dankzij het sterke acteren van de hoofdrolspelers.

Goed!

Niet onaardig, maar ik had liever nog wat meer samenspel van Gandolfini en Leo willen zien. Sowieso vond ik hun ontwrichte relatie en de angst van de vrouw om weer naar buiten te gaan eigenlijk interessanter dan het wel en wee van het hoertje.

Ik vond het wat wrang dat pa Riley zich meer om haar lot leek te bekommeren dan om dat van zijn ongelukkige vrouw.
Natuurlijk begrijp ik dat de dingen hun oorsprong kenden in het verlies en hun onmacht om dat een plek te geven met elkaar, maar omdat in de film de focus wel heel erg verschuift naar Stewart’s personage had ik toch wat moeite om met oprechte belangstelling de ontwikkelingen te blijven volgen.

Pas zodra mevr. Riley geprikkeld werd om voor het eerst sinds lange tijd weer een voet buiten de deur te zetten (of liever gezegd de auto nog op de oprit de vernieling in te rijden) vond ik het weer wat boeiender worden.
Wel is het prettig dat het verhaal “klein” is gehouden en dat de sfeer van de mindere buurten van New Orleans goed overkomt zonder dat het er allemaal te dik bovenop ligt.

Amerikanen (Hollywood) kunnen geen goed , overtuigend en geloofwaardig drama maken...Het eerste uur van de film is boeiend en veelbelovend, daarna zakt het per tien minuten weg, naar een zeer voorspelbaar, traag,lamlendig verhaal ,met het niveau van een "soapserie". Het hoertje komt op het rechte pad, een echtpaar dat een life-time langs elkaar heen heeft geleefd,valt elkaar letterlijk in de armen,(geloof mij als ervaringsdeskundige,dat dat zelden voorkomt!!) de zon schijnt weer en alles is koek en ei....Pfffff,gemiste kans. Dit soort verhalen moet je fransen,spanjaarden, skandinaviers laten doen, dan spat het echte drama in letterlijkie zin,van het doek en voel je de onontkoombare pijn zelf.....Opvallend is dat er geen enkele chemie is tussen Gandolfini en Stewart en Gandolfini en Leo . Waar de film aan voorbij gaat is dat de drie elkaar als escape gebruiken, wat op zich al een drama op zich is....

Hmm...je geeft Doubt (bijv.) al 4 sterren?

Ik gaf die vier sterren niet voor het drama (bit boring zelfs...) ,maar voor de acteerprestaties.In het algemeen kunnen amerikanen geen goed drama maken. The flat caracters, oppervlakkigheid,diepgang vermijden, goed/kwaad scheiding, een middenweg is er niet, eind goed al goed', want anders flopt de film... De kracht van Doubt is niet het drama , (want dat schiet tekort),maar de acteerprestaties. Kijk maar eens naar frans,engels,skandinavisch,spaans,argentijns,italiaans drama. Mensen van vlees en bloed,heel herkenbaar en heel echt, of je naar een docu kijkt. Bij amerikanen blijft het "film".

Als Amerikanen zich wagen aan een arthousefilm, krijg je een pareltje als dit. Of het in het gekende vakje past maakt mij dan niet uit. Blij om Gandolfini nog eens aan het werk te zien. Het is jammer dat we niet meer films van hem zullen zien. En nog maar de 2e film van Jake Scott die de film klein kan houden en niet in Hollywood-vallen trapt.

Bij de affiche ging mijn aandacht vooral naar Gandolfini en Stewart. Ene duo dat elkaar mooi aanvult. Je merkt wel dag Gandolfini de jonge actrice omhoog trekt. Ze laat zien dat ze meer is dan het domme wicht uit de Twilight-reeks. Daarbij mogen we wel niet de rol van Melissa Leo vergeten. In het begin zit ze nog in de schaduw van het duo, wat hen de tijd geeft om hun groeiende relatie in beeld te brengen. Maar verder in de film komt ze ook meer in beeld en geeft ze de film de 2e adem die het nodig heeft om het verhaal rond te krijgen.

Mooie intieme film met een kleine kern aan acteurs met net genoeg mooie muziek en prachtige beelden. Het overdonderd niet, maar doet je toch intenser kijken naar de film dan je eerst zou vermoeden. Een film waar je van kan genieten met z'n mooie momenten.

Mooie, kleine film.

Kristen Stewart is uitzonderlijk goed gecast, worstelt met een paar scenes c.q. het script, maar zet overall een goede prestatie neer, zeker voor haar leeftijd (18 destijds). Ik vond met name haar neurotische mimiek subliem. En als ze begint te vloeken, dan is ze ook echt op dreef, met zichtbare improvisaties.

Het tempo van de film is heerlijk relaxed zonder loom te worden.

Het einde laat echter wat te wensen over. Je krijgt pas net het idee dat je de personages leert kennen, alsof je naar een pilotaflevering van een serie hebt zitten kijken. Toch is het plotseling voorbij. En al is het duidelijk wat de plot Gandolfini's en Leo's personages heeft gebracht, Stewart's hoertje ziet op onverklaarbare wijze het licht en loopt er plotseling als een keurig schoolmeisje bij. Jammer dat het belangrijkste, of althans het meest interessante, personage geen passende conclusie kent. Beetje geforceerd "happy end" ook, op deze manier.

Verder ergens ook een typische Scott-film, met een verhaal dat aan alle kanten piept en kraakt, zeker qua geloofwaardigheid, maar je neemt het voor lief want het ziet er mooi uit, de acteurs doen hun best en de melancholiek druipt van iedere scène af.

Een beetje zoetig gegeven, maar de film op zich vond ik mooi. Het had veel meer kunnen inspelen op valse sentimenten, maar dat viel me echt mee. Niet eens zo makkelijk met zo'n gegeven. Het einde was ook geen tearjerker, het bleef vrij open. Prettig tempo, al met al een sympathieke film.
James Gandolfini speelt een hele lieve man met verve.

Sterk drama, heb me geen moment verveeld.

Net iets te sprookjesachtig om écht goed te zijn. De begoede man die zich ontfermt over de stripper; de switch die Lois op heel korte tijd maakt; de switch van Mallory kort nadat ze het nog op een lopen heeft gezet uit de auto en weg van Doug en Lois,...

Toch wordt dat allemaal vrij ingetogen weergegeven waardoor het niet storend werkt. Dat, en de prestatie van Gandolfini duwen de film zeker boven de middelmaat.

Mooi drama. Mooi acteerwerk van Gandolfini en Stewart. Melissa Leo vond ik erg tegenvallen

Wat mis ik die James ???