Varjoja Paratiisissa (1986)
Alternatieve titel: Shadows in Paradise
mijn stem
49 stemmen
Finland
Komedie / Romantiek
76 minuten
geregisseerd door Aki Kaurismäki
met Matti Pellonpää, Kati Outinen en Sakari Kuosmanen
Nikander is een vrijgezel die een vuilniswagen bestuurt. Na de dood van zijn collega raakte hij de kans kwijt om zelfstandig te worden. Hij krijgt een onbetrouwbare vriend, en ontmoet Ilona, zijn nieuwe vriendin, een werkloze supermarktmedewerkster. Nikander vindt het wel leuk om verliefd te zijn, maar ze doet hem veel pijn.
Links
IMDb (7,5 / 4266)
0
geplaatst: 9 oktober 2002, 02:12 uur
Wel grappig dat Kati Outinen in deze film Ilona heet, heet ze nl. ook in Drifting Clouds...
Hmm, ik ga maar es pitten denk ik
Hmm, ik ga maar es pitten denk ik
0
geplaatst: 20 februari 2006, 15:42 uur
Net gezien nu (uit mijn eigen collectie, veelal gekregen van mijn Finse schoonmoeder) en zeer gewaardeerd. Weer een heerlijk sober Aki Kaurismäki-achtig modern sprookje. Geweldig hoe die man een sfeer kan neerzetten. En hoe hij de Finse volksaard weet te vangen. Sommige aspecten kun je nu nog steeds terugvinden, ook al is de film uit 1986. Ik heb het dan ook helemaal niet ervaren als een oude film.
En leuk hoe Kaurismäki (bijna) altijd weer die Finse tango's in zijn films weet te verwerken.
Misschien toch maar eens kijken of ik hem tegen kan komen, als ik weer eens in Helsinki ben.
En leuk hoe Kaurismäki (bijna) altijd weer die Finse tango's in zijn films weet te verwerken.
Misschien toch maar eens kijken of ik hem tegen kan komen, als ik weer eens in Helsinki ben.
0
FisherKing
geplaatst: 14 april 2006, 00:11 uur
Wat hou ik toch van Aki's films. Hier weer een zelfde soort decor als in latere films en met de vroeg overleden Matti Pellonpää.
Sakari Kuosmanen (De acteur uit Man without past) eens zien toen hij nog jong en dik was.
En de fijne muziek, ik vind het genieten.!
Hele vette 4*
Sakari Kuosmanen (De acteur uit Man without past) eens zien toen hij nog jong en dik was.
En de fijne muziek, ik vind het genieten.!
Hele vette 4*
0
geplaatst: 23 december 2008, 08:50 uur
Kaurismaki's films lijken wel heel erg op elkaar, helemaal als hij ook nog eens dezelfde acteurs gebruikt. Maar ze blijven wel leuk en interessant, hoewel hij nu wel eens met nieuwe thema's zou kunnen komen
0
geplaatst: 20 juni 2013, 13:50 uur
Dit is weer een echte typische Aki Kaurismaki film. Alle elementen zijn weer aanwezig inclusief de absurde humor en de vage dialogen. Matti en Kati vervullen weer de hoofdrollen, dus wat wil je nog meer. Al zakt de film aan het einde wel wat in.
0
geplaatst: 24 september 2013, 10:13 uur
Een erg typische Kaurismäki inderdaad met een op het oog wat deprimerend verhaal, met mensen die het moeilijk hebben, maar er is altijd hoop en gelukkig mag zijn typische zwarte humor hier ook niet ontbreken.
Deze Shadows in Paradise behoort samen met Ariel en The Match Factory Girl tot de zogenaamde "working class trilogy". Alle drie de films gaan over mensen die hard moeten werken om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. De opbouw is erg minimalistisch. De dialogen zijn spaarzaam, de sfeer en setting is sober en grauw en de personages lijken echt uit het leven gegrepen. Juist vanwege dat laatste punt werken Kaurismäki’s zijn films vaak zo goed, omdat het mensen zijn met wie je je als kijker goed kunt identificeren. Ze hebben talloze slechte eigenschappen, maar weten altijd een bepaalde sympathie uit te stralen.
Het acteerwerk is uitstekend. Het mooie is ook dat de personages in tegenstelling tot de grauwe sfeer, juist erg kleurrijk zijn. Juist dat contrast maakt dit fijne cinema, dat ook nog romantisch is. Twee personen vinden elkaar best leuk, maar hebben allebei hun dromen en idealen en juist dat werpt in feite onnodige obstakels op voor hun relatie. Het hoopvolle en erg mooie einde, maakt het verhaal helemaal af. Tel daarbij op nog de prima zwarte humor en Kaurismäki heeft wederom een film afgeleverd, die mij met een erg prettig gevoel heeft achtergelaten.
Finse cinema op zijn best dit.
4,0*
Deze Shadows in Paradise behoort samen met Ariel en The Match Factory Girl tot de zogenaamde "working class trilogy". Alle drie de films gaan over mensen die hard moeten werken om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. De opbouw is erg minimalistisch. De dialogen zijn spaarzaam, de sfeer en setting is sober en grauw en de personages lijken echt uit het leven gegrepen. Juist vanwege dat laatste punt werken Kaurismäki’s zijn films vaak zo goed, omdat het mensen zijn met wie je je als kijker goed kunt identificeren. Ze hebben talloze slechte eigenschappen, maar weten altijd een bepaalde sympathie uit te stralen.
Het acteerwerk is uitstekend. Het mooie is ook dat de personages in tegenstelling tot de grauwe sfeer, juist erg kleurrijk zijn. Juist dat contrast maakt dit fijne cinema, dat ook nog romantisch is. Twee personen vinden elkaar best leuk, maar hebben allebei hun dromen en idealen en juist dat werpt in feite onnodige obstakels op voor hun relatie. Het hoopvolle en erg mooie einde, maakt het verhaal helemaal af. Tel daarbij op nog de prima zwarte humor en Kaurismäki heeft wederom een film afgeleverd, die mij met een erg prettig gevoel heeft achtergelaten.
Finse cinema op zijn best dit.
4,0*
0
geplaatst: 3 september 2017, 09:15 uur
Bijna 4 jaar sinds het vorige bericht, zonde en onterecht.
Want ik rond bij nader inzien toch ook af naar boven. Het is mijn derde Kaurismaki pas, maar hoewel The Match Factory Girl me nog niet helemaal greep, had deze regisseur zich The Man Without a Past al wel definitief bij mij op de radar gezet.
Shadows in Paradise Past daar uitstekend bij. Het is licht absurd, eigenzinnig en met donkere humor, maar toch sympathiseer je enorm met Kaurismaki's karakters, ondanks hun eigenaardigheden en imperfecties. Een bijzonder filmmaker, en andermaal realiseer ik me dat ik echt meer van hem moet gaan kijken. The Other Side of Hope had ik ook willen zien dit jaar, maar die is er toch langsgeglipt.
Een aangenaam kort filmpje om op een zondagochtend mee wakker te worden. Precies klaar voor net de kerkklokken begonnen te luiden, die me normaliter op de zondag wekken. Dan was dit fijner ontwaken.
4*
Want ik rond bij nader inzien toch ook af naar boven. Het is mijn derde Kaurismaki pas, maar hoewel The Match Factory Girl me nog niet helemaal greep, had deze regisseur zich The Man Without a Past al wel definitief bij mij op de radar gezet.
Shadows in Paradise Past daar uitstekend bij. Het is licht absurd, eigenzinnig en met donkere humor, maar toch sympathiseer je enorm met Kaurismaki's karakters, ondanks hun eigenaardigheden en imperfecties. Een bijzonder filmmaker, en andermaal realiseer ik me dat ik echt meer van hem moet gaan kijken. The Other Side of Hope had ik ook willen zien dit jaar, maar die is er toch langsgeglipt.
Een aangenaam kort filmpje om op een zondagochtend mee wakker te worden. Precies klaar voor net de kerkklokken begonnen te luiden, die me normaliter op de zondag wekken. Dan was dit fijner ontwaken.
4*
0
Bélon
geplaatst: 5 januari 2018, 18:48 uur
Eerste deel van de Proletariat-trilogie is net even beter dan de anderen. Lekker weinig dialoog, stugge Finse hoofden, mooi afgekaderde shots en een fijne soundtrack (met name Finse volksmuziek en jazz). Lekker korte speelduur ook. Minimalisme van de bovenste plank.
Er werd wel allejezus veel gerookt -en gedronken- in de trilogie (heb het idee dat Kaurismaki de helft van z'n budget via de tabaksindustrie heeft bijeengesprokkeld). Al voelt het wel authentiek hier.
4,0*
Er werd wel allejezus veel gerookt -en gedronken- in de trilogie (heb het idee dat Kaurismaki de helft van z'n budget via de tabaksindustrie heeft bijeengesprokkeld). Al voelt het wel authentiek hier.
4,0*
* denotes required fields.
* denotes required fields.