Scott Pilgrim vs. the World (2010)

Scott Pilgrim VS The World is een one-of-a-kind komedie met een aantal meesterlijke dingen erin, die thuishoren in een 4,5* of een 5* film. Het is echter ook één van de grootste verspilde potenties die ik ooit heb gezien.

Scott Pilgrim VS The World heeft een paar van de meest creatieve en originele komische scenes die ik in jaren heb gezien. Hoe het allerlei absurdistische videogame trekjes in de film wist te verwerken kon voor vele hilarische momenten zorgen. De cinematografie en editing is van een meesterlijk niveau: regelmatig kon de absurdistische, energieke manier hoe een scene in beeld is gebracht een grap versterken. Of het nou lag aan de vreemde hoek waarvan het is gefilmd, de zooms of pans, de timing van de grappen, het wist altijd het juiste beeld te vinden.

Er zitten vele artistieke shots in die mooi waren om naar te kijken en ze wisten altijd iets toe te voegen aan toon van de scene. De film heeft een duidelijke eigen stijl waarin het helemaal in opgaat. Dit maakt Scott Pilgrim VS The World een love it or hate it, en als iemand die deze stijl kan waarderen vind ik dat het zeker de moeite waard is om gezien te hebben. Zelfs als je de film haat kun je niet ontkennen dat het een eigen stijl heeft en vele nieuwe dingen probeert.

De film heeft een hoog tempo waarin zoveel grappen kunnen voorkomen dat je er geheid een paar gaat missen, waardoor een herbekijksessie aan te raden is om alles mee te krijgen. De actiescenes zijn origineel en leuk om te zien, alsof je een life-action videogame gevecht aan het kijken bent. Iedere ex heeft een leuk, eigen karakter die hem van de andere exen onderscheid. Het zijn niet alleen vuistgevechten, maar ieder gevecht wist iets nieuws toe te voegen om de actie vers te houden. Keer op keer bleef ik verrast met waar de film mee aankwam, of ik lag in een deuk om een anticlimax grap die met mijn verwachtingen speelde.

Waar de film vreselijk onderuit gaat is het stel: Scott en Ramona zijn het meest onaangename stel die ik in een goede film heb gezien. Het verhaal gaat over dat Scott verliefd is op Ramona. Hij is zo verliefd dat hij bereid is 7 gevechten tot de dood te hebben met haar exen. Er was echter geen enkel moment dat ik enigszins een duidelijk beeld kreeg waarom hij voor haar koos, of waarom zij voor hem koos. Bijna ieder moment dat Ramona met Scott is lijkt ze zich ongemakkelijk te voelen, alsof ze zich stoort aan zijn aanwezigheid. Ramona komt zo dusdanig ongeïnteresseerd over, en ze lijkt met niemand een goede band te kunnen maken, dat het mij een raadsel was waarom Scott (en haar exen) tot deze extreme maten zouden gaan om bij haar te kunnen zijn. Om een voorbeeld te noemen: in de komediefilm There’s Something About Mary wordt ook een vrouw gestalkt door meerdere mannen die met haar zijn geobsedeerd. Waarom het in There’s Something About Mary wel werkte is omdat de mannen bewust waren van hoe raar ze zich gedroegen. Mary is een aangenaam personage die, ongeachte met wie ze omgaat, het beste uit de mannen wist te halen, waardoor ik begreep waarom die mannen graag bij haar wouden zijn. Ramona leek zich daarentegen voor niemand te interesseren, niemand leek beter / blijer te worden van haar aanwezigheid, waardoor alle gevechten waar de film om draaide qua verhaal geen graadje waarde hadden.

Zelfs het hoofdpersonage Scott vond ik onplezierig. Omdat hij geen band met Ramona had moedigde ik hem totaal niet aan om de gevechten te winnen. Michael Cera vind ik een miscast voor de rol van Scott. Scott kwam over als iemand die dapper en verstandig is; een gozer die bereid is klappen uit te delen en de meiden zijn dol op hem. Michael Cera speelt hem eerder als een “socially akward loser”. Ik vind ik hem totaal niet overkomen als iemand die bereid is te vechten of iemand die de tegenstander te slim af kon zijn. Ook Scott werd gestalkt te door obsessieve exen die geen enkele connectie met hem lijken te hebben. Niets wat hij deed leek een positieve invloed op de vrouwen in zijn leven te hebben, waardoor ik ook hem niet prettig vond om te volgen. “Ze zijn verliefd, gewoon omdat ze dat zijn”. Deze waardeloze hoofdpersonages ontnamen zoveel van de film, dat ik op gegeven moment mij eerder stoorde aan hun aanwezigheid dan dat ik met plezier naar de rest kon kijken.

Een goed voorbeeld van hoe belangrijk de hoofdpersonages zijn, en wat er gebeurd als zij niet werken. Los van hun is het een film die ik aanraad op z’n minst te hebben geprobeerd. Een hoog creativiteitsgehalte, veel gelachen en voor de videogame liefhebber komen er meerdere leuke verwijzingen in voor. Ondanks mijn ontevredenheid met de hoofdpersonages is een 3,25 veel te laag, als je het mij vraagt.

3,5/4*

Weirde en tempo rijke film. Het universum waarin we belanden wordt nergens uitgelegd, niemand die zegt waarom er gebeurt wat er gebeurt maar het is een vaststaand feit binnen de film dat Scott door het verhaal vliegt alsof het een arcade video game is...

...en het werkt nog wonderwel ook. De acteurs zijn goed gevonden, Cera is dorky genoeg om Scott gestalte te geven en Winstead speelt weird genoeg om Ramona Flowers flair te geven.

En ondanks dat het verhaal en de gevechten voorspelbaar verlopen blijft het opstekende absurdisme

en de fun de film op een best hoog niveau houden.

Na herziening maak ik daar een Groot Meesterwerk van.

Wat een ge-wel-di-ge film is dit toch!

“When I'm around you, I kind of feel like I'm on drugs. Not that I do drugs. Unless you do drugs, in which case I do them all the time. All of them.”

Scott Pilgrim is een film met oneindig veel herkijkwaarde, en het is een film die ik iedere kijkbeurt weer als een avontuur beleef. Het is origineel, inventief, vlot en constant vermakelijk. Het script is ook vlijmscherp, met sterke dialogen die als een mitrailleur op je af worden gevuurd en waar de acteurs ook zichtbaar plezier aan beleven. Regisseur Edgar Wright combineert een romantisch verhaal, zijn liefde voor oude computerspelletjes, actie en zelfs anime. Het resultaat is een unieke film die geen moment gas terugneemt.

Maar Wright zorgt er ook voor dat de personages interessant zijn, en acteurs als Cera, Winstead, Wong, Culkin, Plaza en Kendrick lijken wel geboren te zijn voor het spelen van dit soort rollen. Het verhaal gaat over Scott Pilgrim die als een blok valt voor Ramona Flowers, maar hij krijgt te maken met haar zeven vijandige exen die haar niet zonder slag of stoot willen laten gaan. De gevechten zien eruit als een computerspel, en de film heeft ongelooflijk veel kleine details die mij pas na drie kijkbeurten zijn opgevallen. Naar het einde toe vergaloppeerd de film zich een beetje en valt het in herhaling, maar buiten dat blijft Scott Pilgrim bijna twee uur boeien.

Leuk vermaak.

Het is zeker een lekker vlotte film die heerlijk wegkijkt. Scott Pilgrim Vs the World moet het dan ook vooral hebben dat het er visueel echt prachtig uit ziet. Daar heb ik echt onwijs van genoten.

Helaas stelt het verhaal dan niet al te veel voor en de comedy was soms wel wat ver te zoeken.

Het acteerwerk was wel dik in orde en de personages zijn geinig uitgewerkt.

Al met al een leuke film met prachtige beelden.

3,0*

Wat een waardeloze film, totale verspilling van tijd!! En dan begin ik nog niet eens over de 'acteur' die Scott Pilgrim speelt. Acteur tussen aanhalingstekens, want werkelijk een zak aardappelen kan nog beter acteren. Dat die kerel zich acteur mag noemen en dat hij ook nog filmrollen krijgt, totaal incapabel!!

Wat een ontzettend leuke film zeg, blij dat ik hem eindelijk gezien heb.

De muziekliefhebber in mijn werd ook wel blij van het New Order - Movement t-shirt en alle Smashing Pumpkins t-shirts waren ook wel opvallend, ik geloof dat ik er wel 3 gezien heb.

Ongelooflijk ondergewaardeerde film.

Werkelijk. Ik geloof het niet.

De film is:

hoog-tempo;

zelfbewust;

aanstekelijk retro-nostalgisch;

uitmuntend stijlvast;

visueel overdonderend en inventief;

re-te-strak ge-edit;

onophoudelijk grappig;

briljant rijk en gedetailleerd vormgegeven qua sounddesign;

origineel en eigenzinnig tot op het bot.

Zoals hierboven door IH88 ook al gezegd: oneindig veel herkijkwaarde en daardoor is deze met iedere kijkbeurt - want iedere keer onverminderd goed - uitgegroeid tot een van mijn absolute favorieten, dat ik een top-10 plek aan het overwegen ben.

Film die heel veel goed doet. Heerlijk tempo, leuke editing, vol met leuke jonge vrouwen, met veel plezier gespeeld en het ziet er allemaal fris uit. Ook die tekstjes door het beeld vind ik een goede aanvulling. Fijne dialogen, goede humor en een prima sfeertje. Wel begint de film echt te slepen na de helft. De 7 exen zijn er echt een aantal te veel en de film komt dan maar niet vooruit. Ook de finale ging er me net te ver over om nog echt leuk te zijn. Maar het positieve overheerst. 3,5*.

Is wel leuk.

In tegenstelling tot een hoop andere gebruikers vond ik de film toch wat tegenvallen. Het verhaal is echt briljant bedacht en daardoor had ik dus ook erg veel zin in deze film. Cera is ook best goed gekozen als de sul in de hoofdrol.

De gevechten zijn wel leuk, maar het verhaal is zo vreemd om sommige stukken dat het begint op te vallen. Hoe kan zo'n nul nu opeens in een soort super vechtmachine veranderen als hij zo'n ex tegenkomt. De exen zijn trouwens wel lollig, al was dat duo wel iets dat langer had mogen duren.

Een beetje saai acteerwerk van Winstead, maar in het algemeen boeit de film zeker. Edgar Wright weet er weer zijn eigen stijl behoorlijk in te mengen door veel kleuren en andere dingen erin te stoppen. Een film die eigenlijk nog langer had mogen duren van mij.

Amazon.ca! What's the website for that?

Scott Pilgrim vs. the World was zo'n film die al lang op het verlanglijstje stond, maar waar ik vreemd genoeg nog steeds niet de tijd voor had gevonden. Tijd is misschien het foute woord aangezien ik niet te klagen heb over het aantal films dat ik zie, maar deze is altijd wat langs mij heen gegaan. Comicverfilmingen doen het nochtans bijna altijd wel goed bij mij dus was het hoog tijd om eens te gaan zien hoe Scott Pilgrim de strijd aanging met de ex-liefjes van zijn huidige romance!

Het is een wisselend succes geworden en vreemd genoeg kreeg ik hier hetzelfde gevoel bij als met Sucker Punch die een jaar later is uitgekomen. Filmisch gezien erg tof, maar er zit geen lijn in waardoor het me op den duur allemaal minder en minder kon schelen. Oké, de vele verwijzingen zijn tof om te zien maar de zoveelste battle (en zeker die met Gideon) begint op den duur tegen te steken. Wat jammer is, want dat is natuurlijk voor een groot stuk wel de drijfkracht achter deze Scott Pilgrim vs. the World. Overdaad schaadt echter en regisseur Edgar Wright weet de aandacht niet meer volledig vast te houden. Dat neemt gelukkig niet weg dat dit nog steeds een toffe wegkijker is geworden. Veel details die je makkelijk kunt missen, ik twijfel er niet aan dat ik misschien zelfs meer dan een derde niet heb meegekregen, en gewoon ook een aantal toffe personages. Zo is Scott zelf een fijn figuur, maar is de wisselwerking met onder andere Wallace en de andere leden van Sex Bob-Omb tof uitgevoerd. Daar komt dan ook nog eens bij dat dit bij vlagen erg spitsvondig geschreven is.

Zo'n quote als "When I'm around you, I kind of feel like I'm on drugs. Not that I do drugs. Unless you do drugs, in which case I do them all the time. All of them.” zou zomaar eens door Woody Allen in zijn gloriedagen geschreven kunnen zijn. De grote kracht zit hem dan ook in de delivery van Michael Cera en die doet het gewoon erg goed. Niet meteen mijn favoriete acteur aangezien hij iets te vaak terugvalt op zijn 'typetje' maar hier werkt het. Toffe vrouwelijke cast ook met een aantal persoonlijke favorietjes (Anna Kendrick, Aubrey Plaza en Brie Larson) maar sowieso is hier in de bijrollen weinig op aan te merken. De rol van de ogenschijnlijk onbereikbare Ramona Flowers is weggelegd voor Mary Elizabeth Winstead maar ook haar exen zijn allemaal wel leuk gebracht. Probleem alleen is dat het er gewoon teveel zijn, maak daar een stuk of 5 van (al moet ik toegeven dat 7 gewoonweg beter klinkt) en je komt toch net iets compacter uit.

Want dat had eventueel wel gemogen, zo'n kleine 2 uur is namelijk te lang voor dit soort films. Edgar Wright wist me vooral in zijn laatste twee films te overtuigen, en dan zeker in Baby Driver, maar Scott Pilgrim vs. the World mag echt wel gezien worden. Misschien waren de verwachtingen net iets te hoog. Ik ben eerlijk gezegd ook wel benieuwd wat een herziening gaat geven, er zitten toch denk ik nog veel referenties in die je pas opvallen bij meerdere kijkbeurten. Continue? Ja, waarschijnlijk wel.

Dikke 3.5*

Deze film is mij heel erg mee gevallen, weinig verwacht en mij er toch prima mee vermaakt. Lekkere droge humor die niet voorspelbaar is en met tijden zelfs vindingrijk en creatief. De 7 evil exes waren er misschien toch wel een paar te veel, wat in het begin nog erg grappig is uitgewerkt krijgt tegen het einde toch wel een beetje het gevoel van een sleur.

De voor mij onbekende Mary Elizabeth Winstead weet positief te verrassen in haar rol als de mysterieuze Ramona, een ''kleurrijk'' personage. En sowieso zit deze film vol met bekende gezichten in kleine rolletjes.

Scott Pilgrim vs. the World is een fijn tussendoortje en best wel een leuke verrassing.

3,5*

Apart dat ik deze film nooit eerder heb gezien, want dit ligt toch erg in mijn straatje. Veel visueel spel bijvoorbeeld door teksten in het beeld, maar ook door de flitsende montage. Ik krijg een beetje associaties met strips door de letters in beeld; naar wat ik begrijp vormt een strip dan ook het bronmateriaal, dus dat is erg passend. Maar het doet ook een beetje aan Dead Leaves denken. Ook veel humor in de vorm van absurdistische dialogen en opmerkelijke karakters waar de laid-back hoofdpersoon slechts één van is.

De gevechten zijn erg computerspelachtig, maar op een gegeven moment (aan het einde als we bij de laatste ex aangekomen zijn), kreeg ik ook een beetje Kill Bill 1 associaties. Verder veel garagerockmuziek, wat ook wel aan mij besteed is.

Toch een paar minpunten. Hoe goed de cast ook is, er lijkt niet superveel chemie tussen de hoofdpersoon en zijn vriendin te zijn. En verder sleept het naar het einde toe. Het had korter gemogen en hoe vindingrijk de film in de eerste helft was, lijkt de tweede helft zich meer op actie te richten en dat gaat op een gegeven moment toch wat vervelen.

Maar toch overheerst na afloop vooral het gevoel dat ik niet begrijp dat ik deze film niet eerder heb gezien. 4*.

Hoopte op een grappige film maar na 3 kwartier nog niet eens een glimlachje bij me gemerkt (ligt niet aan mijn gemoedstoestand want heb bijna vakantie) toch maar wat anders...misschien is het meer iets voor me neefjes en nichtjes die rond de 10 zijn.

Zeker leuk en goed gemaakt en ook behoorlijk origineel in zijn opzet, ik ken zo snel geen films die hier echt op lijken. Maar voor mij persoonlijk was het wel net te veel gekkigheid om dit echt heel leuk te vinden. Je zit toch ook vooral te kijken naar wat er nu weer op je afkomt, alle grapjes en effecten, zonder dat je echt geïnvesteerd kunt raken in het verhaal, en dan duurt bijna twee uur wel vrij lang. Want daarnaast hou ik ook echt niet van al die gevechten, dan verslapt mijn aandacht echt direct.

Maar verder is het zeker geen slechte film, het is best knap gedaan en de film zit vol leuke details.

3*

Belachelijke film. Krijgt een 1,0* voor een paar geslaagde grappen in de eerste vijf minuten, maar daarna gaat het van slecht naar slechter naar slechtst. Ik zie hier absoluut niets in.

Goed en flitsend eerste uur, leuk en origineel.

Helaas kakt het verhaal daarna volledig in. Veel te lang en teveel herhaling van zetten.

Jammer, vooral omdat de editing verder zo goed is. Minimaal 30 minuten schrappen in the final cut.

Spijtig dat er geen enkele chemie was tussen de hoofdrolspelers, hoewel ik droogkloot Cera altijd graag zie.

Herziening gedaan, jammer genoeg met weinig succes. Destijds heb ik hier erg van genoten en er 4 sterren aan gegeven. De popculture, nerd en game-sfeer beviel me goed, waardoor ik minpunten door de vingers zag. Nog altijd is het sfeertje van de film wel geestig en zijn de net genoemde punten leuk, maar verder ging me dit 10 jaar na dato snel vervelen. De film duurt veel te lang en is na een leuk begin te snel eentonig. Michael Cera speelt zijn kneuzenrol net zo leuk als in Arrested Development, maar het is tegelijkertijd ook een herhaling van zetten wat ik al van hem ken. Jammer allemaal, want er zit genoeg creativiteit in. Zo'n intro als bij deze film was al geweldig. Dat niveau weten ze dus niet vol te houden.

3* (was 4*)

Vermakelijke en originele film!

Origineel dat zeker. Beetje chaotisch dat ook. Aardig.

Leuke herziening.

Ik ben een beetje bezig een aantal titels te herzien waarvan ik denk dat ze me op de dag van vandaag beter bevallen. Scott Pilgrim was daar dus zo'n titel van, en inderdaad, hij blijkt beter bevallen te zijn dan eerst. Niet veel beter, maar wel genoeg om een 0,5* bij de score op te tellen.

Alhoewel ik nog steeds mindere punten zie in Scott Pilgrim is het als geheel een erg vermakelijke film met een behoorlijke vaart. Wright heeft nog nooit een film geregisseerd die in mijn favorieten kwam, maar als hij doorgaat met zo'n aparte visuele stijl die perfect op een film aansluit zou dat op een dag zomaar kunnen gebeuren.

Wat ik minder vind aan de film is de humor, die me toch niet heel erg ligt. Het is een apart soort en erg droog, maar bij mij werkt het wat minder. Iedereen speelt heel erg een karikaturaal, maar geen enkele vind ik echt leuk. Buiten Cera dan, die is wel echt geknipt voor zo'n rol als deze.

Daarnaast vind ik die gevechtjes door de film heen erg wisselvallig. Dat eerste gevecht vond ik bijvoorbeeld erg leuk, maar die trucjes om van de volgende aantal exen af te komen zoals die skater en veganist vind ik flauwe oplossingen. Onbevredigend vooral, omdat het een abrupt einde maakt aan de extreme visuele overgave die op zo'n moment gecreëerd wordt.

De visuele stijl is gelukkig heel erg gaaf en Wright zet zich voor de volle 110% in. Het zorgt voor een behoorlijke vaart door de film heen en een zeer geinige finale. Alles ziet eruit alsof het uit een videogame komt, en dat doet Wright erg goed. Ik hou er wel van, en het concept is er ook een die erg leuk bedacht is.

De stijl maakt een hoop goed, alleen nogmaals is de humor niet aan mij besteed. Erg druk en karikaturaal, en iedereen probeert vaak zo hard grappig te zijn dat het vooral niet grappig is. De leukste grappen komen vooral omdat Wright daar zelf voor zorgt, die komen niet van de dialogen of personages zelf.

112 minuten zijn misschien net wat te veel, maar Wright weet ze wel helemaal te vullen. Gooi daar een erg leuke Cera bij en een zeer geslaagde finale en dan kom je al een heel eind. Ik heb me kostelijk vermaakt en de film beviel beter dan toen, maar toch had ik liever een andere vorm van humor gezien. Maar ja, dat zal wel bij het soort film horen.

Ik ga me toch bij het kamp van de flopfilm scharen. Er wordt mooi geprobeerd om zo wat een ode of eerbetoon te brengen aan verschillende oude videogames zoals Pac-man, Streetfighter, Earthbound en vast nog andere referenties. Dat maakt de film misschien ergens origineel maar voor mij wekt dat geen nostalgie op, is het op geen enkel moment grappig en ja Michael Cera is gewoon een enorm slechte acteur. Je kan evengoed een bezemsteel zetten die praat. Geen greintje emotie heeft die gozer op zijn gezicht.

Het hele verhaal houdt natuurlijk ook helemaal geen steek. Precies of alle 7 ex'en wraak gaan nemen op Ramona's nieuwe boyfriend. Zo knap is ze ook niet, totaal niet mijn type iig. En Michael Cera staat hier te boek als een soort player, wie gelooft dat? Nee deze film heeft eigenlijk geen enkele scène waarbij ik echt geïnteresseerd begon te volgen. Edgar Wright heeft beter materiaal geschoten.

Visueel een topfilm

Plotgewijs zitten er nogal gaten in.

Nooit een fan geweest van Edgar Wright

Hott fuzz, Shaun of the death, Baby driver vond ik gewoon niet vermakellijk

deze en the world's end waren wel te doen ik denk dat deze tot een van men favorieten van Wright behoord leuke film !

Het akelige aan volwassen worden is dat er een moment komt waarop je je oude passies opeens in een nieuw licht ziet en je het gevoel krijgt dat je eroverheen bent gegroeid. Zo heeft 'Scott Pilgrim vs. the World' (2010) alles wat ik ooit waanzinnig belangrijk heb gevonden in het leven. Van de nerderige verwijzingen naar klassieke videogames, moderne popmuziek, Japanse animatie en comics. Tot de jubelzang op een identificeerbare jeugdliefde naar die onbereikbare schoonheid. Die ene pulserende vlam waardoor je verzwolgen wilde worden en die zo belangrijk was om je imago op te krikken. Haar veroveren was zelf iemand zijn. Ik ben ervan overtuigd dat de twintiger die ik in 2010 was, zou smullen van Scott's liefdesdriehoek tussen verboden schoolmeisje Knives Chau (Ellen Wong) en de impulsieve Ramona V. Flowers (Mary Elizabeth Winstead).

Maar als dertiger zie ik er eigenlijk niet meer zo de aantrekkingskracht van om Ramona's emotionele bagage te moeten 'oplossen' door kwaadaardige exen te verslaan. Ik geloof geen moment dat deze twee jonge mensen werkelijk genoeg chemie met elkaar delen om een gezonde relatie aan te gaan. Hun knipperlichtrelatie laat nauwelijks ruimte voor kwetsbaarheid of zachtheid. Ironisch genoeg maakt Scott met Knives Chau wel een volwassen ontwikkeling door, maar zij is juist degene die hij op een zijspoor probeert te zetten. 'Scott Pilgrim vs. the World' (2010) drukt me met m'n neus op de feiten dat ikzelf misschien veranderd ben. Dat een eclectisch visueel pareltje (rijk plukkend uit mijn favoriete media) niet meer afdoende is wanneer 't bij een luide jongemannenfantasie blijft. Misschien ben ik ergens in 't verhaal zelf iets verloren!?

Energieke en unieke film. Veel referenties, droge humor en de acties staat in 2020 nog als een huis l. Verhaal is soms wel matig.

Lastig om deze film objectief te beoordelen. Want het is een beetje ''You hate it or love it''

De CGI-artiesten hebben in ieder geval top werk geleverd. Daar krijgt de film van mij 2 sterren voor.

Voor de rest vind ik het maar een onsamenhangend, extreem chaotisch en totaal geen grappige comedy. Ik heb misschien 2 keer gegniffeld

Degelijk.

Zo nu en dan vind ik Scott Pilgrim vs the World erg matig. Op andere momenten is het dan weer vermakelijk. Dat het gebaseerd is op comics wist ik niet, maar was niettemin erg snel duidelijk. Het zorgt ervoor dat je e.e.a. in perspectief kunt plaatsen. Maar dat maakt het niet allemaal even goed. De film is sowieso te eentonig, dat is m.i. het grootste manco. Het zijn enkele actiescènes en een paar leuke personages die het nog de moeite waard maken.

3

“When I'm around you, I kind of feel like I'm on drugs. Not that I do drugs. Unless you do drugs, in which case I do them all the time. All of them.”

Deze film achtervolgt me nou al best lang en nu die op ‘Netflix’ beschikbaar is heb ik hem maar gelijk aangezet en ik had er best goede verwachtingen bij. De film valt qua komedie sowieso erg goed in mijn straatje en kan hier erg van genieten. Ik wist al wel een beetje waar het over ging al had ik een andere hoofdpersoon verwacht, want ik bleek dus altijd gedacht te hebben dat ‘Jesse Eisenberg’ hier de hoofdrol in had, hoe ik daar bij kwam weet ik niet. Dit bleek echter niet ‘Jesse Eisenberg’ te zijn maar het gaat hier om ‘Michael Cera’ een acteur die ik nog niet heel goed ken maar gezien zijn acteerprestaties en ook zijn looks paste hij denk ik wel een beetje beter in de film.

Als metalfan maar ook als rockliefhebber (laten we het houden op een algemeen muziekliefhebber) valt de muziek heerlijk in mijn straatje, en dan nog een verhaal die zich als een soort videospel voortbeweegt werd als maar vermakelijker. Het nerd-gehalte ligt lekker hoog en dat kon ik wel waarderen, de film was niet overdreven romantisch maar ik vond persoonlijk dat de film veel trage momenten kende waardoor de film voor mijn gevoel soms te lang duurt.

Het verhaal was wel geinig om te volgen. We volgen ‘Scott Pilgrim’ in zijn leven, samen met zijn vrienden heeft hij een bandje en hij woont bij een gay-vriend (dacht ik). Hij laat ons eerst kennis maken met ‘Knives’, zijn scharrel. Vervolgens zien we een nieuwe liefde zijn leven in sluipen maar voordat hij bij haar in de buurt mag komen word hij tegen zeven tegenstanders gezet waar hij één voor één tegen moet vechten om haar hart te kunnen veroveren. Opzich wel een geinig verhaaltje.

Maar de film bungelt te veel. Zoals ik al zei was de film vermakelijk en kon ik hem waarderen maar, hij kende zijn momenten dat het te veel inkakte waardoor ik ook mijn concentratie kon verliezen. Visueel gezien zag de film er erg leuk uit, geinige edits kent de film en het is prima in elkaar gezet. De cast was leuk, het vechten ook en de muziek was goed. Toch, hoe enthousiast ik ook was in het begin wist de film me niet zo te overtuigen als wat ik had gehoopt, dat was wel erg jammer.

3.5*

Ik had op voorhand niet gedacht deze goed te gaan te vinden (zowel Cera in de hoofdrol als het algemene stijltje spraken me niet aan), maar wat is Scott Pilgrim vs. The World uiteindelijk een fantastisch allegaartje van vermakelijke onzin, visuele gekte (door de game en comic book invloeden), droge en absurde humor, en scherp geschreven en geacteerde karikaturen van personages. De hele visuele stijl en flair kan misschien too much overkomen, maar Edgar Wright zet hier voor de volle 110% op in, en daardoor werkt het. De snelle editing is perfect, en leidt tot een chaotische maar evenwel coherente film. De vechtscènes, zo weggelopen uit een anime, zijn heerlijk over the top. Dat went echter heel snel, en het mogen toch wel de hoogtepunten van de film genoemd worden. Zelden een film gezien die zoveel onzin en visuele creaties en pulp tegelijkertijd op het scherm tovert, en het laat wérken. Het is style over substance, zonder enige twijfel, maar onder die laag overdrevenheid zitten niettemin best wat rake puntjes verwerkt. Nieuwe liefdes, oude liefdes, de exen van jezelf en de exen van het meisje van je dromen, en de mengelmoes van kopzorgen dat het met zich meebrengt; in de kern vond ik het allemaal herkenbaar overkomen.

Cera is wel, zoals ik op voorhand verwachtte, een van de zwakkere schakels in het geheel. De chemie met zijn belangrijkste vrouwelijke tegenspelers lijkt te ontbreken. De zijpersonages zijn echter één voor één tof en grappig, en dragen heel veel bij aan de geslaagde humor van de film. Meerdere keren moeten grinniken om zijn huisgenoot, of zijn bandleden, of het rolletje van Aubrey Plaza. Mary Elizabeth Winstead is het absolute hoogtepunt van de castleden (maar dat is ze in de meeste films waarin ze meespeelt), maar er is echt wel een leuke cast opgetrommeld, die perfect weet mee te gaan in Wright's knotsgekke en creatieve visie. 4*.

Deze bijzonder vermakelijke verfilming van de stripboeken van Bryan Lee O’Malley begint met de Universal-leader zoals die zou eruit zou zien en zou klinken op een VGA PC met een Sound Blaster. Wright filmt de avonturen van Scott Pilgrim [Michael Cera], de bassist van Indierockband Sex Bob-omb die de zeven ‘evil exes’ van Ramona Flowers [Mary Elizabeth Winstead] moet verslaan voor hij haar hart kan winnen. Dat resulteert in een aantal verbluffende actiescènes waarin de fysiek bepaald niet imposante Scott het in Mortal Kombat-achtige wijze opneemt tegen onder anderen Matthew Patel [Satya Bhabha] en actiefilmster Lucas Lee [Chris Evans]. Vaak hilarische SF-komedie combineert op fraaie wijze elementen uit computer games met beelden die werkelijk rechtstreeks uit een stripboek lijken te komen. Het beste van alles is dat Wright erin slaagt om de grote hoeveelheid personages stuk voor stuk goed uit de verf te laten komen. Persoonlijke favorieten: Aubrey Plaza als de bitchy Julie Powers en Ellen Wong als de enthousiaste groupie Knives Chau. Een genot voor een ieder met een voorliefde voor oude PC-games en de comics.

Niet voor mij, ik begrijp het toch best hoge gemiddelde dan ook helemaal niet.