Politist, Adjectiv (2009)

Te zien op het IFFR van 2010. Aangekocht door het Filmmuseum. In Cannes heeft de film het goed gedaan. Onder andere een aantal prijzen en lovende recensies.

Ge-wel-dig!

Van de vorige film van Porumbuiu was ik al erg gecharmeerd en deze is zowaar nog een aardig stuk beter. Niet eens zo heel veel anders dan zijn vorige, dat was, zo lijkt het, een heel duidelijk visitekaartje. Dus we zien weer een duidelijk beeld van Roemenie, er is weer een hilarische gesprekssetting, er zijn weer trage shots.

Politist Adj.heeft een geweldig uitgangspunt en is een filosofische en maatschappijkritische film, maar boven alles een hilarische komedie. Zowel in taal als in plagerig lange shots die duidelijk maken hoe ontzettend zinloos het werk is dat Cristi staat te doen of met je publiek spelen door drie keer hetzelfde nummer te laten horen om vervolgens een schitterende dialoog over de betekenis van dat nummer nog hilarischer te maken.

Ik ben vaak een beetje huiverig voor komische films en ga ze misschen zelfs iets te vaak uit de weg, maar met deze man deel ik echt zowat één op één mijn gevoel voor humor.

4.5*

Na East of Bucharest weer een uitstekende film van Porumboiu. Voorlopig (met nog één dag te gaan) mijn favoriet van het IFFR'10.

Hoofdrolspeler Dragos Bucur levert een zeer knappe prestatie. De film bevat namelijk een groot aantal scenes waarin we hem alleen maar zien wachten. Wachten tot er weer iemand het huis dat hij in de gaten moet houden in- of uit loopt, wachten tot hij het kantoor van z'n baas binnen mag, etc. Dat deze scenes toch boeiend blijven is vooral aan zijn acteerwerk te danken.

De film heeft een erg realistische stijl gecombineerd met heerlijke droge humor, met de uitgebreide discussie over de tekst van een Roemeens volksliedje (niveau Willeke Alberti) als komisch hoogtepunt.


In de laatste scene krijgt de film extra betekenis, als Cristi door z'n baas gedwongen wordt een aantal woorden uit het woordenboek voor te lezen (inclusief de betekenis). Het laatste woord is "politiestaat"...


Porumboiu lijkt een blijvertje.

Persoonlijk vond ik het nogal een tegenvallertje (had er meer van verwacht) Hier en daar zaten er grappige momenten tussen ,maar verder bleef het vooral erg saai. Gemiste kans wat mij betreft erg jammer...

Je hebt langzame films en saaie langzame films. Deze behoorde tot de laatse categorie. Het onderwerp is bovendien niet pakkend genoeg om er 115 minuten aan te willen besteden.

Politist, Adj. is een 'kleine' film, maar een groot meesterwerk !

***** / *****

Politist, Adj. doet me overigens heel erg aan de Iraanse 'New Wave' denken .

Krijgt deze een Nederlandse bioscoop release?

Als het goed is wel.

Klopt. 27 mei

. dank.

Weldadige leegheid.

Heerlijke film, omdat het met zo weinig weer zo veelzeggend kan zijn. Al zit de kern van mijn fascinatie dan juist in de dialogen (die zeer spaarzaam zijn). Een 'rechercheur' die discussieert met zijn vriendin over een schlager en een baas die discussieert of dialectiek. Het moet niet gekker worden. of... Juist het was gekker!!! Namelijk ooit, en nog niet zo lang geleden zelfs. En het was in Roemenië. Een land, ergens...

De nieuwe generatie is al vaak geroemd. En hoewel Porumboiu's eerste film wellicht nóg gortdroger was met zijn humor over onbegrip is deze veel constanter van niveau. Zeer sterke hoofdrol van Bucur ook.

Draait deze ergens in regio Gouda?

Rotterdam, Utrecht, Den Haag is dat allemaal nog regio Gouda voor jou? En ook nog in Amsterdam.

Corneliu Porumboiu kennen we nog van de arthouse comedy 12:08 East of Bucharest, waarin de mythische proporties waarmee de Roemeense revolutie in een voorstadje van Boekarest zou zijn begonnen tot een hoopje cynisme wordt teruggebracht. Politist, adj. is zijn laatste komedie, zo lees is overal, maar de humor is zo cynisch dat menigeen er überhaupt geen komedie in zal zien. Wat is het dan wel? Een politiefilm over een drugszaak, maar dan wel de saaiste, onbeduidendste drugszaak ooit. (bevat spoilers)
Cristi (Dragos Bucur) heeft de opdracht Victor te volgen, een tiener die een spoor kan worden naar een drugsdealer, waarbij de broer van de jongen geldt als de grootste verdachte. We zien Cristi voornamelijk buiten staan, achter een muurtje, terwijl Victor een jointje rookt met een meisje en een vriend die als informant voor de politie werkt. Uit niets blijkt dat er veel geld in het spel is en de informant weet eigenlijk nooit iets interessants te melden. Het belangrijkste gegeven dat gedurende de film boven tafel komt is dat de broer van Victor een keer een auto tegen een muurtje heeft gereden. Cristi staat een beetje voor schud, al weken lang. Omdat zijn baas de zaak wil afronden, krijgt Cristi de opdracht de jongen aan te houden, zodat op zijn minst een veroordeling wegens gebruik ten laste kan worden gelegd. Cristi heeft echter moeite met het vooruitzicht Victor voor 3,5 jaar achter tralies te zetten voor zoiets onbenulligs.

Politist, adj. is een film die vanaf het begin een landerige stagnatie uitstraalt. Met lange, langzaam geschoten scènes krijgen we beetje bij beetje een idee van Cristi’s leven, een beetje zoals in Rivero's Parque via van vorig jaar. We zien zijn leven niet alleen, maar voelen het ook een beetje. Niets wijst erop dat Cristi doodongelukkig is. Hij heeft een baan, een huis en een vriendin. Het is alleen allemaal een beetje saai. Maar in feite probeert niemand in de film er iets van te maken. Cristi is niet alleen. Police, adj. is natuurlijk niet echt een film over een drugszaak, het is een film over post-Ceausescu Roemenië. Het is zo’n film die de stand van het land probeert te duiden, een beetje zoals Lucrecia Martel in The headless woman.

De twee sleutelscènes in de film gaan over taal. De eerste betreft een discussie tussen Cristi en zijn vriendin Anca over een onbeduidend liedje dat zij een paar keer achter elkaar draait. Cristi begrijpt niets van de tekst. "What would the field be without the flower? What would the sea be without the sun? What else would it be? It would still be the field and the sea”. Anca probeert hem aan zijn verstand te peuteren dat het allemaal beelden zijn, symbolen. “It tries to define this ideal love by associating it with symbols.” Deze scene contrasteert met een latere scene op het politiekantoor waarin Cristi zijn baas uitlegt dat het arresteren van Victor tegen zijn geweten ingaat. Zijn baas is niet onder de indruk. Hij laat Cristi in het woordenboek “politie” opzoeken, en “wet” en “geweten” om met de gegeven definities aan te tonen dat Cristi niet weet waar hij het over heeft.

Cristi zit gevangen tussen deze uitersten, zo lijkt te film te suggereren. Hij mist het beetje verbeeldingskracht van zijn vriendin, maar haat de starheid, het ouderwetse van zijn baas. Hij bevindt zich in een positie waarin hij het kennelijk oneens kan zijn met zijn baas, maar een vuist kan hij nog niet maken. Ziehier de staat waarin Roemenië verkeert, aldus Corneliu Porumboiu.

Vanaf 28 september 2010 verkrijgbaar op DVD (Lumière)

Inderdaad wederom een indrukwekkende film van Roemeense makelij. Vaak is het stuk beter om de beelden te laten spreken en een situatie zich te laten ontvouwen om zo een beeld van de toestand van een land/regio te vangen. Zoals Olaf K. al aanduidde, lijkt de hoofdpersoon vast te zitten tussen twee situaties. De huidige situatie bevalt hem niet, maar iets eraan doen lukt hem niet. Hij functioneert zelfs goed binnen het huidige systeem. Om van zijn collega's de juiste informatie te krijgen, is namelijk een hoop werk, maar hij krijgt (in tegenstelling tot zijn collega) wel voor elkaar.

Anderzijds is het zijn huwelijk. Hij is pas getrouwd, maar de passie die daarbij zou moeten horen is niet direct terug te vinden. Aan de andere kant wordt het ook duidelijk dat de twee elkaar nog best zien zitten. Wellicht zit ook hier zijn geweten in de weg. Alles mondt uit in een fantastische scène waarbij een woordenboek door de baas wordt gebruikt om zijn ongelijk aan te tonen . En geef hem eens ongelijk, want in een land waar nog erg op de woorden wordt gelet, is dit misschien zelfs het veiligste om daar op te vertrouwen.

Goede film inderdaad, mooie schets van de hoofdpersoon en het gebied waarin hij leeft.

na 35 minuten de film uitgezet, er gebeurt echt helemaal niets in deze film, kon het niet verder aanzien, want dan zou ik in slaap vallen.

Als je het na 35 minuten uitzet, geef je het ook geen score, Dat slaat namelijk nergens op.

Politieagent is al dagenlang in touw met een onderzoek naar een jongen die ervan verdacht wordt marihuana te roken.
Verklikkers, urenlang posten en driftig collega's inzetten....'t is bepaald niet "The French Connection" hier.
Ook met het benoemen van de film als komedie een beetje oppassen, erg veel te lachen is er niet, het is meer komedie als in een wrang soort doelloosheid en leegheid.
Het hoogtepunt van de film zit in het voorlezen van begrippen uit het woordenboek, een meesterlijke scene overigens.
Zeer geslaagde Roemeense film, maar bepaald geen lichtgewicht arthouse-spul.

Politist, adjectiv laat het oostblok zien hoe je dat verwacht: groezelig, grauw en droevenis stemmend. Een eigengereide politie-agent wordt gevolgd in het in kaart brengen van wat hashhandel in de marge ergens in Roemenië. Het gebeurt erg lethargisch allemaal, wat voor enige humor zorgt, maar ook voor ellenlange scenes. Ik trok het wel, maar kan me voorstellen dat dit niet bij iedereen aanslaat.

Leek me vaak vreemd wanneer ik dat bij anderen las, maar nu doe ik het zelf: een half puntje erbij na een nachtje slapen.

Er lijkt een directe link te zijn tussen het leven van Cristi en dat van de gemiddelde luiaard (en dan bedoel ik de diersoort). Er gebeurt doorheen de film zo weinig, het wachten van Cristi lijkt op wachten op Godot - en de kijker mag mee wachten. Maar toch gaat de aandacht geen moment weg van het scherm, want de traagheid en de sleur, en de zinloosheid en doelloosheid van Cristi's job, en eigenlijk van gans z'n leven, zijn net zaken die de regisseur in beeld wil brengen.

Bij momenten lach je om de absurditeit, en nu, een dag later zit ik er hier vaak aan terug te denken, en dringt de humor veel meer door dan tijdens de film zelf.

Zoals hier al eerder geschreven: twee scenes zijn echt heel sterk: de vrouw van Cristi die haar favoriete nummer afspeelt - en het onbegrip van Cristi; en vooral de laatste (lange) scene over de wet en over geweten - met twee mensen die elkaar niet begrijpen...

Heerlijke eigengereide cinema; en een geweldige acteur.

Oei, ik heb hem na een uur onderbroken, wat bij deze lengte toch eigenlijk nooit nodig is. Maar wat heeft Porumboiu in Politist, Adjectiv veel frames nodig om heel weinig te vertellen. Het tweede uur trekt in dit opzicht wel wat bij gelukkig. De wachtscenes zijn beter te verdragen als er een menselijke dynamiek meespeelt op de achtergrond, zoals het wachten op de politie commandant. Ook komen er iets meer dialogen, hoewel ik nooit heel enthousiast kan worden van de bekende filmgesprekken "over niks", of het nu voetmassages betreft, smurfen of de nieuwe Roemeense spelling. Aan het einde wordt Porumboiu wel erg expliciet als hij het lemma over 'politie' niet alleen laat voorlezen maar ook pontificaal in beeld neemt, met de suggestie dat Roemenië een politiestaat is. Hoewel elke film die de belachelijke oorlog tegen drugs aan de kaak stelt op mijn onverdeelde sympathie kan rekenen, dissoneert deze onomwonden stellingname een beetje met de rest. Wat mij betreft 1* voor het eerste uur en 3* voor de rest.

In de tergend lange scène met de semantische discussie in het kabinet van de politiechef (daarvoor zitten we nog een dikke vijf minuten in de wachtkamer) komt wat mij betreft heel veel samen. Fijnzinnige, bijtende komedie. Best taaie kost, en hard lachen zit er ook niet echt in, maar het loont wel.

Een beangstigende ontleding van de Roemeense bureaucratie. De inhumane academische wetgeving die agenten in het onderzoek strikt moeten toepassen word op een subtiele manier bekritiseerd. De apathische wijze waarop deze wereldvreemde functionarissen met elkaar communiceren spreekt boekdelen.

Het einde is een bittere pil om te slikken.

Nog cynischer dan Kafka.