Revanche (2008)

De eerste drie kwartier vond ik de film ijzersterk, maar toen gebeurde er iets zo belachelijks, die de rest van de film beinvloedde, dat ik totaal niet meer kon genieten van de film. Na die 3 kwartier dobbert de film rond als een zeilschip zonder mast. Dankzij de prachtige eerste 3 kwartier en een heerlijk rustige regie nog een voldoende.

Sombere thriller waarbij de regisseur volgens mij een combinatie heeft willen maken tussen grimmigheid en psychologische verwikkelingen. Hij zorgt voor een doordacht draaiboek maar doordat bepaalde beelden eindeloos herhaald worden duurt de film onnodig lang. Er wordt degelijk geacteerd.

Tijdje geleden de film ook gezien, uitstekend acteerwerk. Ik zag deze film weer even voorbij vliegen op het forum, daar alsnog mijn stem.

4

Goed.

Met Revanche blijkt het alweer dat de Oostenrijkers ook gewoon uitstekende films maken. Deze film varieerd ook een beetje van Drama, naar thriller, naar misdaad en nog een beetje romantiek. Film begon erg goed in de meedogenloze hoeren/onderwereld van Wenen waar een ex-pooier zijn slavin probeerd te helpen te laten ontsnappen uit dat wereldje en zelf ook een nieuw leven wil beginnen. Deed me trouwens ook een beetje denken aan de film Paid die een beetje datzelfte onderwerp heeft. Maar zo zien we dat het leven op een neutrale Oostenrijkse landschap ook andere wendingen heeft nadat Alex een bank overvalt en zo maken we kennis met wijkagent Robert, die dus te snel zijn pistool trekt en per ongeluk Tamara raakt. En zo word de film gesplitst in 2 verhalen die op een pijnlijke manier samenkomen. Alex rouwt en zit vol wraakgevoelens, en Robert voelt zich diep schuldig.

Ook de omgeving maakt het er niet vrolijk op en oogt vaak erg grauw en regenachtig. Het gedeelte dat Alex een geheime affaire houd met de vrouw van Robert en der nog vervolgens zwanger maakt ook en dat die vrouw der later achterkomt dat Alex de vriend van de door haar man neergeschoten Tamara is vond ik een keiharde klap in het gezicht. WOW!!!

Prima Oostenrijkse film alweer. De cast deed het stuk voor stuk harstikke goed en het plot zit ook netjes inmekaar. Ook die opa van Alex was uitstekend en ook de hele situatie en de relatie tussen hem en Alex eromheen. Prachtige film.

4,0*

Bankroof en vlucht was hypnotiserend. Wat zat dat goed in elkaar!

Daarna zakt het wat in, maar over de gehele linie is het zeer vermakelijk.

Film is ook mooi en rustig geschoten zonder onzin.

4 sterren

8 november te koop op dvd?

Hij is er toch allang al?

Prachtige film die tot in de kleinste details klopt. De fantastische rol van Krisch zorgt ervoor dat het nooit melodramatisch wordt. De verwikkelingen zijn op een gegeven moment wellicht wat vergezocht, maar het werkt wel toe naar een bevredigende climax.

De uiterst kundige uitvoering weet de narratieve zwaktes - toevalligheden en makkelijke keuzes dreigen af en toe de overhand te nemen - naar de achtergrond te drukken, waardoor deze mix van Zvyagintsev en Haneke toch een sterke indruk achterlaat.

Want er is genoeg op de hele opbouw en ontwikkeling aan te merken. Het is eigenlijk een wat kunstmatige exercitie, waarbij Spielmann het verloop en de uiteindelijke conclusie (te) nadrukkelijk naar zijn hand wil zetten. Echter, de uitvoering is zodanig zelfverzekerd dat het blijft bij iets dat niet meer dan licht storend is. De cinematografie zou ik willen omschrijven als degelijk, maar dan opgerekt tot de uiterste betekenis van het woord. Dit is degelijkheid tot in de perfectie. Wellicht een ongebruikelijk woord om je waardering mee te uiten, toch is dit hét woord voor mij om de cinematografie (of eigenlijk de gehele uitvoering) hier te typeren. Robuust, streng, hypnotiserend, afstandelijk, formalistisch, stijlvol, ze voldoen voor mijn gevoel geen van allen. Dit is gewoon degelijk, zonder negatieve - of beter gezegd: gemiddelde - bijklank.

Daarnaast kijkt de film simpelweg lekker weg. De aanloop naar een haast onvermijdelijke (gewelddadige) uitbarsting draagt daar zeker aan bij. Het is te prijzen dat deze juist uitblijft, en er voor wordt gekozen een catharsis bij Alex te laten plaatsvinden. Zoals Spielmann zelf aangeeft heeft 'revanche' twee betekenissen: wraak (vergelding) en herkansing. Er vindt op het laatst dus een verschuiving naar die tweede betekenis plaats. De opa van Alex blijkt hierin een belangrijke, universele sleutel te zijn, terwijl Alex' confrontaties met Robert en Susanne meer direct op persoonlijk vlak hier voor zorgen. De afsluiting krijgt zodoende een beladen én beschouwende lading, wat het erg krachtig maakt.

Fijne nasmaak en 4*.

Sterk geacteerde film met een ijzersterk einde: een moedig einde.

Mooie film met mooie fotografische beelden.

In tegenstelling tot de plotomschrijving (gelukkig) geen prostitutie-drama, dat is alleen het begin dat de gebeurtenissen in gang zet.
Grootste gedeelte van de film speelt op het Oostenrijkse platteland waar onze hoofdpersoon na een bankoverval, waarbij zijn vriendin sterft, schuilt bij zijn oude grootvader op de boerderij en de buurman blijkt de politieagent die de dodelijke schoten loste.
Let op! geen thriller of misdaadfilm, maar een plattelandsdrama over morele kwesties en geschoten met speciale aandacht voor het schaduwspel.
Meesterwerkje!

Deze eens meegenomen, maar 'k vond het maar een matige film. Op de doos stond er jammer genoeg al een uitgebreide beschrijving op en haast het volledige eerste uur stond er op. 'k vond het nogal een sloom verhaal die me maar matig boeide, zeker het tweede uur, toen lag de focus veel meer op het dramagedeelte.

De cast deed het zeker niet slecht en kwam wel overtuigend over.

Tja, het was toch niet echt m'n ding en 'k hoef deze niet meer terug te zien.

Revanche, een wraakfilm zonder wraak. De tweede helft wordt er constant gebouwd naar een ontknoping die niet komt en in plaats daarvan eindigt met onuitgesproken vergeving en berusting. Je moet bij een thriller maar met dit soort dingen aan durven komen. Niet alleen gebeurt dat hier, maar het is ook eens de kracht van Speilmanns film.

Eerlijk gezegd vond ik tijdens het kijken de eerste helft (dit is zo'n film met twee duidelijk geschieden helften) boeiender. Het is een kwestie goed beginnen. Oké, het eerste shot van rustig water waar iets ingegooid wordt is niet origineel en de tweede scène van een man die het gras maait, terwijl een vrouw van binnen naar hem kijkt is ook niet bijster interessant. Echter, dan komt het derde shot waarin een man, met de rug naar de camera toe op z'n bed zit door het raam te turen. Intussen zitten we als kijker in een slome sfeer. Er wordt op de deur geklopt en dan veert hij overeind. Het is de manier waarop dat het 'm doet. Hij doet een koprol achterover over het bed en spring met een kinderlijk enthousiasme rechtop. Dit in contrast met zijn goedkope gangsteruiterlijk schetst meteen een karakter en beeldt mooi zijn liefde uit voor de vrouw aan de deur. Jammer dat dit niet het eerste shot is, want perfecter komen ze niet. Ik zat er toen meteen in.

Sowieso werkt de relatie tussen de man en de prostituee erg goed. Het zijn kleine momenten van affectie die het 'm doen. Zo zit er een moment in dat ze hevige ruzie krijgen. De vrouw wil weglopen, maar hij grijpt haar ruw bij de arm. Je verwacht om pijn te doen, maar hij trekt haar zachtjes naar zich toe en laat haar op zijn schouder kalmeren. Zij doet dit op een onsentimentele manier, zonder omhelzing. Spielmanns grootste talent, op basis van deze film, is dit soort kleine momentjes vinden die veel zeggen over de karakters van zijn personages. Ondanks het misdaadplot is dit meer een karakterstudie.

Daardoor kan hij ook wegkomen met het einde. Ik vond de relatie tussen Alex en Tamara zo boeiend dat de affaire tussen Alex en de vrouw van de agent me aanvankelijk wat minder kon schelen, zelfs al zaten er ook weer complexe, persoonlijke motivaties achter. Wel kon ik het karakter van de grootvader, gespeeld door Johannes Thanheiser, zeer waarderen en zijn de houtzaagscènes waarin verder niets gebeurt erg spannend. Hoe dan ook, de tweede helft werkte voor mij pas echt toen we bij de conclusie aankwamen en het bleek te draaien om een soort verlossing door berusting. Dat vond ik erg mooi en maakte het geheel ook sterker.

Soms was het wat te traag naar mijn smaak en ik vind dat Spielmann filmisch wel erg weinig doet met dit materiaal. Op een bepaalde manier verwachtte ik steeds dat het allemaal sfeervoller zou worden, maar dat doet het niet. Een beetje standaard gefilmd. Toch, ondanks deze kanttekeningen moet ik toegeven dat Revanche erg blijft hangen. Ik ga nog voor 3,5 sterren, maar een verhoging sluit ik niet uit.

Uitstekende film waarin een prostituee en een pooier willen ontsnappen uit het wereldje waarin ze zich bevinden. Het verhaal zit goed in elkaar, wel aan de trage kant en het had hier en daar wat korter gekund. Boeiende personages met intrigerende psychologische verhoudingen onderling (die overigens soms wel ten koste gaan van de geloofwaardigheid). Net geen 4.0 sterren.

Ik sluit me aan bij scorsese hierboven, ook qua sterren-waardering. Eerder werd er al gesteld dat de titel niet alleen "wraak" maar ook "een tweede kans" kan betekenen, en op het einde ziet Alex dus af van die eerste betekenis, maar wat gebeurt er met die tweede kans? Is die voor Alex (doordat hij kiest voor de vruchtbaardere houding van vergiffenis schenken), of geeft hij juist Robert (de politieman) een tweede kans (namelijk om niet vermoord te worden maar door te "mogen" leven)? Of slaat die tweede kans op de zwangerschap die Alex zonder het weten aan Susanne (en dus ook aan Robert) "geeft"? Wellicht van alles een beetje: in plaats van een leven te némen geeft Alex er een.

Toegegeven: het verhaal heeft een paar ongeloofwaardige kanten, maar als je daar doorheen kijkt, rest een boeiende film, goed acteerwerk, weinig opsmuk en prachtige beelden.

Ja, jammer is dat. Verhaaltechnisch valt Revanche namelijk door de mand door iets teveel toevalligheden en ongeloofwaardige wendingen. Maar dat daargelaten, onstond er toch een film die de hele tijd wel sterk acteerwerk had en een rustgevende regie had. Op zijn tijd is dat best chill om te zien. En met enige acceptatie van hoe het verhaal in elkaar stak, was ik toch ook benieuwd hoe het verloop in elkaar stak. Dat was toch wel aardig, dus een ruime voldoende is wel een goede beoordeling voor deze film

IJzersterk psychologisch drama over een man, wiens wraakgevoelens van lieverlee worden ingehaald door de ontwikkelingen om hem heen. Door het beklijvende verhaal zonder enige poespas te brengen weet regisseur Spielmann de film op een hoog niveau te stabiliseren. Mede door de voortreffelijke cast en de fraaie cinematografie is dit al met al een weliswaar sombere, maar tevens prachtige film.
Ik vind het wel een beetje jammer dat Tamara (Irina Potapenko) relatief vroeg uit de film verdwijnt. Wat minder hout hakken en wat meer Potapenko had van mij best gemogen. Maar je kunt niet alles hebben, denk ik dan maar.

Tja, vond de film niet zo sterk als de meeste hier beweren. Het acteerwerk en de opbouw van het verhaal zijn de sterke punten van deze film. Maar soms heb je wel het gevoel dat het verhaal te traag verloopt zonder dat het ook een meerwaarde gaat betekenen. Ik begrijp wel de rust die de film wilt uitstralen om de gevoelens en de karakters een betekenis te geven, maar wanneer je de zoveelste scène van hout hakken en muziek spelen door de oude man over je heen krijgt, heb je het wel op een moment ook gehad. Maar het grootste minpunt van de film zijn de heel wat toevalligheden die in het verhaal zitten. Het slot komt abrupt en beetje onbevredigend over, maar gezien het thema en de ontwikkelingen in het verhaal wel aannemelijk en eigenlijk gedurfd. Aardig, maar meer ook niet. 6/10

Begint als een neo-noir. Met iemand die door een vrouw min of meer een onbezonnen crimineel feit pleegt, waardoor de bodem onder zijn bestaan wegvalt. Hoewel de film wat te veel kunst en vliegwerk nodig heeft om het zover te laten komen zijn de confrontaties daarna erg boeiend en op zijn eigenzinnig introverte manier spannend. Wat volgt is een film over schuld en vergeving, over perceptie en werkelijkheid en over berusting over wat je niet kunt veranderen.

Sterke film 3,5