The Long Goodbye (1973)

Klopt en vooral doen. Altman is van grote invloed op de hedendaagse cinema, maar tevens is dat flink onderbelicht. Hij heeft stiekem heel wat meesterwerkjes op zijn naam staan. Magnolia was ook al duidelijk op zijn Short Cuts geïnspireerd.

Zeer vermakelijke film en zonder iets weg te geven vind ik de scene met het kattenvoer hilarisch en één van de leukste scenes in een film ooit.

Ook de muziek is aanstekelijk en komt overal in terug ( de fanfare speelt het en zelfs de bel heeft hetzelfde deuntje)

Kan eigenlijk niets verkeerd over deze film zeggen dus 4,5*

Een ongewone, melancholieke detective film noir, over een privé-detective die in de problemen raakte en waarin loyale en langdurende vriendschap en verraad centraal stonden. De kleurstelling was gepast somber en de muziek sfeervol. Een rokende Elliott Gould gaf zijn personage kattenliefde en de de vereiste humor. Opmerkelijk klein bijrolletje van Arnold Schwarzenegger.

Elliott Gould heeft een echte film noir bakkes als de kettingrokende detective Marlowe. Het detectiveverhaal vond ik niet zo bijzonder en deed me weinig, maar de manier waarop Marlowe zich doorheen de film gedraagt is priceless. Die ondervraging in het commissariaat in het begin en de manier waarop hij op eigen houtje dat ontwenningscentrum gaat bezoeken nadat men hem de laan uitstuurde hadden iets onweerstaanbaar hilarisch, net als het reeds genoemde gezeik met zijn kat. Er wordt moeite genomen om van Marlowe een ordinaire lummel te maken die zomaar naast de deur zou kunnen wonen maar dat maakt hem ook zo sympathiek bij zowel het publiek als de louche figuren die hij in deze film ontmoet.

En dan steeds datzelfde nummertje die in allerhande uitvoeringen herhaald wordt, van een jazzy versie tot zelfs begrafenismuziek met blazers in Mexico . Vervelend zou je kunnen zeggen maar dan ook weer apart om zoiets te doen. Ik wist niet eens dat Mr Universe hier ook in speelde.

Altman heeft met The Long Goodbye een heerlijke sfeervolle film neergezet.

Ook te danken aan het sterke acteerwerk van Gould die hier toch wel een van de coolste PI's neerzet. Het constant aanhebben van een sigaret, zijn bewegingen en de manier waarop hij praat is echt geweldig. Ook zijn interactie met de kat en de andere sterke acteurs is erg fijn. Het verhaal wordt op een erg leuke manier gebracht en bevat genoeg elementen en leuke en/of sterke momenten om je de gehele film geboeid te houden. En dat einde was toch een heerlijke pay-off voor alle moeite die Marlow heeft gedaan. En die muziek blijft ook nog eens lang in je hoofd zitten.

Het verhaal is niet altijd even sterk, maar het draait dan ook om de sfeer en om Marlowe. Altman hanteert een opvallende stijl waarbij Marlowe als een vreemde snuiter wordt neergezet maar wel met volle overtuiging. Er zit veel subtiele humor in, bijvoorbeeld met die kat en Marlowe's buren. Verder is de muziek goed (komt steeds weer terug in de film op verschillende manieren), leuke bijrollen en de climax is best verrassend.

Iemand enig idee waar in Nederlandse ondertiteling kan vinden ?

Mooi gemaakte film noir, met een goeie cast, muziek en verhaal Elliot Gould speelt de hoofdrol van privedetective Philip Marlowe. Hij denkt een vriend te helpen maar dat loopt niet goed af en zo komt hij van de ene in de andere problemen. De rest van de cast speelt goed en let vooral op het kleine rolletje van Arnold Schwarzenegger dat was best wel humor. Wil je een goede film noir zien dan raad ik je deze van ganse aan.

Cinemaatjes | The Long Goodbye

Elliott Gould steelt de show hier, daardoor redt hij de film want de andere rollen waren maar matig, vooral pijnlijk om Sterling Hayden zo te zien in zijn slechtste rol ooit.

Het viel me weer op tijdens TLG. Altman wil maar weinig vertellen. Nochtans vind ik dit één van de beste Altmans. Er zitten prachtige gefilmde scenes in (in het strandhuis wanneer de schrijver in zee rent bv) en knap gevonden om de score in ontelbare variaties te laten horen. Het is natuurlijk verfrissend en leuk om zijn versie van film noir in het algemeen en de Chandler boeken in het bijzonder te zien. De detective die als een anachronisme (zijn kledij, zijn wagen) doorheen een seventies hippie LA fladdert. Alles is voor hem OK (It’s Ok tot finaal natuurlijk het niet meer OK is en voor de eerste keer actie onderneemt). Altman zet Marlowe neer als een sul, een voetmat voor de politie, voor zijn klanten, voor zijn vrienden. Voor zijn versufte buren is hij de boodschappenjongen. De fotografie van Vilmos Zsigmond is fantastisch, de voortdurende bewegende camera laat een improviserende vertelling uitschijnen, het ritme van de film heeft een jazzy laidback toon. Maar Altman is zo achteloos met zijn onderwerp, alles is bijzaak in deze film. Over wat gaat dit nu echt ? Door deze vraag, beste users, moet ik die film wel bestempelen als mijn onbegrepen meesterwerk.

Sfeervolle detectivefilm, maar helaas inhoudelijk niet echt sterk. Het plot is nogal dun en niet echt interessant. Spannend wordt het nergens. Er wordt dan ook met name op de sfeer ingezet en dat aspect slaagt op zich ook wel. Los Angeles is qua locatie ook prima voor dit soort films. Het acteerwerk is gedegen, met uitzondering van de veel te zwaar aangezette rol van Sterling Hayden. Klein bijrolletje nog voor Arnold Schwarzenegger. Deze film kon mij niet overtuigen en zal (mede door het dunne plot) ook niet lang blijven hangen.

Mijn dvd geeft de Noorse ondertiteling waar de Nederlandse had moeten staan.

The big Lebowski in de 70s.

Wtf... Wtf-film

Inderdaad de TBL van een halve eeuw geleden