Mädchen in Uniform (1931)

ik hou van deze film. Jammer dat dit soort films altijd zo tragisch af moeten lopen.

Hmmm... Duitse film met Engelse VHS-cover?

*********************

Inmiddels verkrijgbaar op DVD: R-2Du.

De bovenste spoiler rijmt als k*t op Dirk,overigens.Terzake:welke gezonde Hollandse jongen wil niet naar films met dergelijke titels kijken?Met een beetje kwade wil kun je hem beschouwen als ur-teensploitation ,maar de makers hadden met het oorspronkelijke toneelstuk(en dus geen roman,debielen van het sowieso nietswaardige nederlandse wiki) dat ze m.b.v. Frolich, die stiekem de regie verzorgde ,tot film bewerkten,nobele bedoelingen:enerzijds de sapphische liefde bezingen en anderzijds kritiek leveren op het boze Pruisische militarisme.
De film heeft dan ook een ietwat pamfletachtige feel,met wat karikaturale oude bitches..Filmtechnisch zit het allemaal prima in mekaar,en de schattige blonde heldin(ze zou nu al bijna 100 zijn dus dat mag ik zeggen)acteert best aardig,al kun je dat van de rest van de cast niet echt zeggen.
IMHO is de kusscène tussen de vriendinnetjes een van de hoogtepunten uit de geschiedenis van de filmromantiek.
Overigens:de poster stelt een travestie-opvoering van Don Carlos van Schiller voor, de all-female cast loopt de rest van de tijd in een soort pyama's rond.
p.s.:de remake ken ik niet,maar een jaren 50-film met RS zal wel zoetige pulp zijn.

Wauw. Gewoonweg wauw..

Een film die korte metten maakt met de Pruisische preutsheid. Hiërarchie, gezag en kuisheid zijn de bouwstenen van een meisjesinternaat, met de komst van het meisje Manuela zal het strenge regime ondermijnd worden met alle gevolgen van dien.
De liefde doorbreekt alles, de seksuele toespelingen van Manuela naar haar lerares en omgekeerd zijn wonderschoon om te zien en hebben me ook best ontroerd. Mädchen in Uniform is voor zijn tijd gedurfd en baanbrekend vanwege zijn duidelijke seksuele en lesbische ondertoon. De film gaat ook aardig wat verder dan de seksuele toespelingen in Geschlecht in Fesseln van Dieterle. Maar niet alleen tussen de Manuela en de lerares is er chemie, ook de andere kinderen hebben haar lief en omgekeerd. Het gaat zelfs nog verder, er is zijn zelfs toespelingen te bespeuren tussen de leerlingen zelf.
Daadwerkelijke échte liefdes scènes komen er niet in voor maar je proeft sterk de opgekropte liefde en de elektriciteit tussen de lerares en haar student. De bijzonder mooie close ups, die voor de close ups van Falconetti niks onder doen, versterken dit alleen maar meer.
De film is in zijn verhaal tijdloos, de gekraak van de geluidsband en de aankleding verraden alleen dat het een jaren 30 film is. De dialogen zijn zo scherp en zo realistisch, de interactie tussen Manuela en Frau Bernburg (de lerares) is van zo een hoog niveau. Vooral Hertha Thiele (Manuela) is ongelofelijk, hoe ze haar personage brengt is bewonderenswaardig. Haar emoties zijn zo overtuigend, nergens gaat het bij haar naar overacting toe. Ik ben diep onder de indruk van haar vertolking.
Maar niet alleen Manuela wordt sterkt vertolkt, de overige meisjes worden ook sterk neergezet, bijna echt uit het leven gegrepen.
Het is vooral de interactie en de dialogen samengaand met sterk acteerwerk in deze film dat zo een indruk op mij maakt.
Het enige écht jammerlijke is het eind, te abrupt. Mädchen in Uniform had voor mij nog wel even door mogen gaan..

De film wordt gelauwerd en terecht.

5.0*

Wat een schitterende film. Prachtig acteerwerk, vlot en vol met seksuele spanning. Erg gedurfd voor die tijd. Ongelooflijk dat deze film in 1931 (!) gemaakt is.

In z'n geheel te zien op Youtube met Engelse ondertiteling: Madchen in Uniform. Gaat dat zien!

@oup. Al vergeleken met de remake uit 1958?

@Dogie, nee die heb ik nog niet gekeken. Jij ook nog niet, zie ik! Ik moet eerlijk zeggen dat die film mij ook niet heel erg trekt. Het lijkt mij helemaal niets toevoegen aan het origineel. Een remake in kleur...

Maar wel met Sissi.

Een voor die tijd, aan de vooravond van de opkomst van het nazisme, een zeer gewaagd onderwerp voor de Duitse cinema. De film was indertijd ook verboden in Duitsland (Waar ze geprobeerd hebben alle kopieën te verbranden, wat gelukkig niet gelukt is) en in Amerika, totdat First Lady Eleanor Roosevelt, de belangrijkheid van de film inzag en erkende, waardoor de ban werd opgeheven. (Bron Imdb).
Curieus detail. De gestreepte uniformen uit de titel, die de meisjes dragen vertonen verdacht veel overeenkomsten met de kleding van de gevangene in de concentratiekampen tijdens Wo II. En op de plek waar de joden hun Davidster droegen, dragen de meisje een rozet op hun uniform. En het regime dat de directrice naleeft, lijkt op dat van die toenmalige kampleiding.
De film vertoont soms Escher-achtige beelden, met schaduw partijen die aan het werk van Murnau doet denken.
Een ander opvallend detail is dat onderwijzeres Fraulein Evan von Bernburg (Dorothea Wieck), waartoe het internaatmeisje en protagoniste Manuela von Meinhardis (Een sterk spelende Hertha Thiele) zich aangetrokken voelt tijdens de opnamen even oud waren. Beide vrouwen waren 23 jaar.
Let vooral op de haardracht van Manuela opvalt, dat door de scherpe scheiding lijkt op een jongenskapsel. Waardoor het weer goed begrijpbaar wordt waarom het meisje Edelgard, met haar androgyne uiterlijk op Manuela valt.. Kortom: dit is een film die siddert van de onderhuidse, maar o zo continu aanwezige lesbische erotiek.

Mooie film met een all-female cast, geregisseerd door een vrouw (het zou jammer genoeg bij deze ene film blijven voor regisseur Sagan) en geschreven door een vrouw, over lesbische liefde op een meisjesinternaat, en dat in 1931- best bijzonder. Esthetisch mooi vormgegeven ook, en het destijds toch behoorlijk beladen thema wordt erg subtiel getoond. Een van de betere vroege geluidsfilms.

Erg gewaagd thema voor de tijd inderdaad en ik denk dat alle latere films met een lesbisch thema of ondertoon hier hun mosterd hebben gehaald. Het is geen verrassing dat deze film in het latere Nazi-Duitsland verboden werd. Sterke vertolkingen van Hertha Thiele als Manuela en Dorothea Wieck als Fraulein von Bernburg. Maar ook de rest doet het erg goed. De eindscène deed me sterk denken aan de film Lost and Delirious met een gelijkaardig thema in een kostschool maar dan wel een relatie tussen twee studentes en niet tussen lerares en leerlinge.. En denk heel zeker dat Loving Annabelle (2006) zich door deze heeft laten inspireren. Ik vind deze Duitse film eigenlijk een van de betere in het genre en zeker beter dan die wat ik heb vermeld.