Kairo (2001)

Magistrale film,te weten dat deze uit 2001 komt, waar er nog via een inbelmodem contact moest worden gemaakt om op internet te gaan. De onderliggende boodschap is z'n tijd eigenlijk vooruit, in de huidige facebook generatie, en smartphonezombies . Ook de hoge graad aan zelfdoding vanwege eenzaamheid in Japan geeft deze film toch wel een wrange bijklank. Het constante geruis op de achtergrond maakt de stiltes die vallen, nog eens zo akeliger, (deze film met hoofdtelefoon in het donker bekijken helpt wel).

Een naargeestige kijk op onze samenleving. Kairo voelt aan als een das die langzaam strakker om onze nek wordt getrokken: de sfeer wordt beklemmender. Met een rustiek gevoel voor opbouw worden we langzaam meegetrokken in een angstige wereld van eenzaamheid en het desolate. Wat wil de film ons eigenlijk zeggen? Worden wij door vooruitstrevende technologie steeds meer geesten omdat we ons daarom afzonderen? Zijn we als mensen eigenlijk eenzaten van nature? Visueel worden we ook angst aangejaagd, ik zal nooit meer dat shot vergeten van die man die zich verstopt achter dat bankje om vervolgens naar boven te kijken en het meest angstaanjagende van zijn leven te zien of anders de schok van die vrouw die plotseling van die toren afspringt. Kairo is een van de meest bijgebleven (Japanse) horrorfilms van de afgelopen jaren en misschien wel Kiyoshi’s absolute meesterwerk.

Deze film duurde voor mijn gevoel eindeloos lang en dat is natuurlijk niet positief. Het verhaal vond ik gewoonweg niet interessant. Dat gedoe met die geesten vond ik maar niks. Verder oogde de film o.a. door die grauwe kleuren ontzettend lelijk. Het enige wat ik mooi vond waren die beelden aan het einde van het apocalyptische Tokyo en het vliegtuig dat je zag neerstorten.

2.0*

Zwak en te vaag. Vond dit zeker geen spannende film. Integendeel zelfs. Het begin was nog beklemmend maar je hebt het wel snel gezien daarna. Het gaat nauwelijks een kant op.
De emmer is vol.. er zijn teveel zielen in het rijk der doden (althans luidt de theorie in de film) en ze kruipen op allerlei manieren binnen in de wereld der levenden. De voelbare transitie van een wereld van leven naar een apocalyptische conclusie is over de twee uur nog het beste wat ik uit de film kon halen. De vlakke personages die doelloos rondlopen in de film, de lelijke regie en het ontbreken van een leuk(er) plot trekken de film naar een onvoldoende.

Mja vond het toch ook allemaal wat povertjes en eindeloos duren, te veel gevoel van, sech ist nog ni gedaan. Hij kreeg me nooit echt mee en er gebeurde zo weinig, suspens was zoek. Ga het hier toch ook bij een 4/10 houden.

Deze film bezit een spookverhaal, geplaatst in de modernere tijd van het internet. Het is geconcentreerd rond een vreemde website die de verontrustende vraag stelt: 'Wil je een geest ontmoeten?' Het is een langzame film, en in de film gebeurt er niet gek veel. Het baseert zich meer ​​kritische op de negatieve effecten van technologie. En op het fenomeen dat bekend staat als Hikikomori, 'acute sociale terugtrekking' in het bijzonder. Helaas werken de versmelting van filosofie, de effecten van het internet op de samenleving en een zero-charismatisch cast alle tegen de film. Als er wel iets gebeurt was dat ook zeker niet slecht! Het apocalyptisch beeld aan het einde van de film over Japan en de rest van de wereld, was zelf erg verontrustend. Maar een horror film hoort kijkers in spanning te houden of bang maken, Echter kiest men er hiervoor om constant de zinloze boodschap 'we zijn alleen, zelfs in de dood', te herhalen. Dit is echt te traag, met meerdere scènes van mensen die gewoon staan ​​te wachten op dingen. Eigenlijk is de eerste anderhalf uur tergend, en de laatste act helpt niet dan ook echt veel meer.Ook weet ik nog steeds niet zeker wat de spoken en computers met elkaar verbond? Jammer maar ik verveelde me nogal met de film.

Aan mij ligt het dus niet dat ik Kurosawas oudere films beter vond dan zijn recentere. Want ik greep vandaag terug op een oudere en werd weggeblazen. Door de consistente en tegelijk minimale sfeertekening. Maar vooral door de kwetsbare menselijkheid en gevoeligheid van het geheel. Deze overtreft Bright Future voor mij duidelijk en is mijn favoriet van Kiyoshi Kurosawa. Fantastische film.

Waar te zien ?

En dan bedoel ik niet pindakazen, doe ik uit principe niet.

Op Blu-ray (Arrow Video).

Dit is absoluut geen horror, maar wel een absolute tergend langzaam verteld verhaal. De film heeft geen actie, geen spanning, een hoop onzin en is veel te lang qua speelduur. Voor mij een regelrechte teleurstelling. Zonde van mijn tijd.

Meh.

Ik kan veel tijd en moeite steken om mijn recensie te openen met een inhoudelijke "analyse" over wat ik niet goed vond aan de film, maar ik zou graag eerst gewoon willen zeggen waarom ik het werkelijk helemaal niks vond, dan draai ik daar niet in ieder geval niet omheen. Dat is dat ik deze film gewoon door en door oersaai vind.

Ik kwam er werkelijk niet doorheen. Deze trage, lange horrorfilm kent niettemin een interessant uitgangspunt die degelijk wordt uitgeplozen en een verrassend einde kent. In het begin hadden de onheilspellende en vervreemdende beelden nog wel mijn aandacht, maar zoals wel vaker met dit soort mysterieuze horrorfilms ging het verhaal me na enige tijd vervelen.

Vooral omdat ik de film audiovisueel niet te pruimen vond. Soms nog aardige camerabewegingen, maar in zijn geheel is het tegen oersaaie settings aankijken zonder maar een beetje kleur. Zelfs de prachtige Aziatische omgeving wordt nauwelijks gebruikt. Ze zijn waarschijnlijk steeds huizen ingelopen die pas net zijn gebouwd, want de deprimerende en lege sfeer maakt op mij de verkeerde indruk. In plaats van dat ik de verdrietige atmosfeer moet voelen, voelde ik vooral... niets.

Personages zijn ook niet interessant genoeg en de dreigingen niettemin. Het enige dat de geesten nog wat verontrustend maakt is dat de film erg goed knutselt met schaduw en licht, waardoor het feit dat je niet alles kan zien juist goed werkt. Soms wil de film onder je huid kruipen en de finale kon ik waarderen, daardoor krijgt de film ook nog een 2,0*.

Verder, tja, kwam ik er nauwelijks doorheen. Het verhaal mag dan misschien wel inhoud kennen, maar deze op een interessante manier presenteren is een andere taak. Erg saaie vormgeving, saaie settings en spanning die alleen optreedt tijdens vervreemdende beelden. Als het van de opbouw zelf moet komen valt de film namelijk ook gewoon plat.

Hier had ik wel wat meer van verwacht. Vrij teleurstellend resultaat voor me. Het kon misschien ook aan de DVD liggen, maar voor een film van amper 20 jaar oud vond ik het opvallend dat de beeldkwaliteit ook niet geweldig was. Kan misschien een stukje authenticiteit zijn om het tijdperk van begin de nineties weer te geven zijn, maar toch.

Ik vond de film ook niet bepaald sfeervol. Eerder kil en afstandelijk met die lelijke donkere kamers of betonnen bunkers waar het computerlokaal zich lokaliseerde. Ook de personages kwamen nauwelijks uit de verf waardoor het je niets kon schelen wat er met hen gebeurde.

Het beklemmende gevoel die ik het begin van de film nog had, smolt als sneeuw voor de zon naarmate de film vorderde. Niet te best dus voor een horrorprent. De ideeën erachter mogen dan wel prima zijn, de uitwerking zelf was maar matig. Jammer...

Shocktober #27

Ook bij herziening kon deze arthouse J-horror mij niet bekoren. Het idee is erg sterk. Zeker wanneer je je bedenkt dat de film uit 2001 komt. De vergelijking en tussen geesten en online contact (bij beide ontbreekt het fysieke) en de voorspelling van de vereenzaming vind ik briljant.

Maar de vorm is met te traag en minimalistisch. Ook vind ik de film visueel buitengewoon onaantrekkelijk. En dan duurt het me ook nog allemaal te lang.

2,5 voor de ideeen.