Tsumetai Nettaigyo (2010)

Wat dacht je van elke dag een Kurosawa?

Ik denk dat het werk van Kitano je misschien beter ligt. Hana-Bi en Kikujiro kan ik je aanbevelen.

Ach, Kurosawa ... hoe kon ik die vergeten ??

Kitano : ik heb ooit Hana-Bi wel gezien maar die zit zo ver ... ik herinner me wel dat ik die toen OK vond dus snel eens opsnorren bij Amazon

de volgende films die in mijn kast staan, zijn Tokyo fist van Tsukamoto en Antiporno van Sono ... zou dit de grootmeester kunnen bedreigen ?

Mijn eerste Sono.

Hij is me goed bevallen. Een film die zijn speelduur rechtvaardigt, en die lekker vlot. Maar toch bleef ik in spanning wachten op iets wat nog meer zou komen, dat niet kwam. Wellicht ben ik wat te verwend geweest met de afgelopen films, maar overall zeker een erg goede film. Mooi gebruik gemaakt van het geluid, leuke setting en een mooi verhaal. Choqueren en dergelijke doet hij me niet, ik ben op dat vlak klaarblijkelijk wel al wat gewend.

Het duurt even voor de film loskomt, maar uiteindelijk beviel ook deze Sono me behoorlijk. Sterker nog, misschien is het wel mijn favoriet, aangezien Sono me vaak boeit maar ook zelden echt overtuigt. Ook in deze film zwalkt Sono door verschillende genres heen, en ditmaal (ondanks dat het zeker geen standaardfilmpje is) zonder al te excessieve uitbundigheden. Al komt hier ook genoeg extremiteit bij kijken, van de joviale Murata die ook een hele donkere kant blijkt te hebben, als seriemoordende maffioso, verkrachter en overtuigend alfamannetje. Maar ook zijn vrouw, en later de goedzakkige burgerman Shamoto die later zelf ook ontspoort en met harde hand zijn gezin weer in het gareel ramt kunnen er wat van. Een hoop bloed, moord, geweld, seks, ook in allerlei combinaties, maar ook met zeker in de eerste helft best wat zwarte komedie. Het had, zoals vaker bij Sono, wel iets korter gemogen, maar alsnog was dit een uitstekend geacteerde en gefilmde inkijk in het leven van eerst een ontspoorde moordenaar en alle gewelddadige taferelen die daarbij komen kijken, en daarna doen we het nog eens dunnetjes over met de postal gaande Shamoto. Sono heeft z'n krediet bij mij weer een beetje opgeschroefd.

Gekke film, niet perse positief. Het is een film die steeds van genre lijkt te wisselen. Opzich niet erg maar daardoor verdwijnt de hele lijn in de film. Enorm lange speelduur voor het verhaal wat verteld wordt. Uiteindelijk is de ‘moraal’ wel dik in orde, wat vaak zo is in Aziatische films. Al met al een krappe voldoende, mede door de chaos wat de film nmi totaal niet ten goede kwam.

Subliem Japanse film, die me werkelijk zo meesleurde in het ganse gebeuren, dat ik ook vol verbazing en bewondering doorheen de film heen ging. De cast was tevens van hoogstaand niveau. Dikke 9/10.

Niet zo overdreven en hysterisch als andere films van Sono of uit Japan. Kon deze echt goed hebben; mysterieus tintje, misdaad, groteske horror bij vlagen, geweldige personages. Ik kan m’n vinger moeilijk op leggen maar soms klikt dat absurdisme goed, en soms echt totaal niet met me.