Naqoyqatsi (2002)

Weer op muziek van Philip Glass. Steven Soderbergh is uitvoerend producent.

Ik heb wat stukjes muziek gehoord. Alleen daarvoor al naar de bioscoop (met Dolby surround). Ogen dicht en genieten maar.

Soundtrack is inderdaad heel erg goed..Philip Glass op z'n best.

Heeft echter een nadeel...... je moet van Philip Glass houden.

Heeft ook een voordeel: Je kunt van Philip Glass gaan houden

Nee, vond 'm vroeger wel aardige muziek maken maar ben het ontgroeid, hou meer van piepeknars jazz (free dus).

Neemt niet weg dat de vorige qatsi's wel mooi waren/zijn en hopelijk die nieuwe dus ook.

Ik vond Philip ook wat wegzakken de laatste tijd. Maar wat ik ervan gehoord heb lijkt dit weer het niveau van Koyaanisqatsi en Mishima.

Elk nadeel heb z'n voordeel!

Heeft deze wel in de bioscopen gedraait ?

Of was dit weer een distributie van 1 screen.?

Heel effen in Lux (Nijmegen). Liep niet storm.

Ik vond hem minder dan de andere 2 -qatsi's. Er wordt naar mijn mening te veel gebruik gemaakt van computeranimaties/-filters, waardoor de anderen eigenlijk veel knapper in elkaar gezet zijn, omdat die dezelfde of misschien wel mooiere beelden tonen, zonder deze moderne hulpmiddelen. Ook vind ik dat de film zijn punt "Life as War" niet helemaal duidelijk maakt. Er zitten elementen in de film, die ik niet kan plaatsen m.b.t. het thema. Een voorbeeld daarvan zijn de sportbeelden. Binnen sport bestaat er wel een soort van competitie/oorlog tussen de concurrenten, maar niet in de beelden die Reggio gebruikt. Hetzelfde geld voor de beelden van de natuur.

Wat wel weer goed is aan de film is de muziek van Philip Glass, waardoor ik, in combinatie met de beeldenpracht, op 3* uit kom voor deze "ervaring".

1,5 voor de fantastische muziek en een spaarzaam mooi plaatje.

Deze film is een gedrocht vergeleken bij Koyaanisqatsi en Powaqqatsi. jammer jammer jammer...

afrader!

Wat een negativiteit hiero!

Heb 'm in de bioscoop gezien, en vond 't mooie ervaring: lekker los associëren op prachtige beelden. Niet zo sterk als Koyaanisqatsi maar sterker dan Powaqqatsi.

Koyaanisqatsi blijft toch de beste in deze trilogie.

De muziek was m.i. wel genietbaarder in Naqoyqatsi

(m.n. Yo-yo Ma's Cello-solo's), maar de film was veel

onsamenhangender waardoor e.e.a. bleef steken in

de gedachte.

Vond hem saai vergeleken met de vorige twee en de gefilterede/sfx beelden storen te veel, vond het irritant worden.

Gisteren Naqoyqatsi gezien. Had K en P ooit al gezien. Het zijn alledrie gewoon hypnotiserende films met een iets andere benadering. Ik vind ze alledrie super.

K is heel dynamisch, P langzamer en N heeft veel computercontent. Daar moest ik wel aan wennen, maar daardoor viel ie me niet tegen. Het lijkt op het eerste gezicht daardoor veel makkelijker en goedkoper gemaakt, maar je ontkomt er als filmmaker gewoon niet aan.

Moet ze alledrie nog een keer zien, van K en P kan ik me te weinig herinneren om echt een vegelijking te maken.

Nauwelijks inventief 2e vervolg op Koyaanisqatsi, waarin het thema 'war as a way of life' erg slecht uit de verf komt.

Daar waar met name Koyaanisqatsi nog een duidelijk verhaal vertelde, is Naqoyqatsi niets meer dan een aaneenschakeling van beelden en effecten die meestal weinig verband met elkaar tonen. De saaie en eentonige soundtrack doet daarbij ook al geen goed.

Met een dergelijke stijl zou dat geen probleem hoeven zijn als de beelden van hoge kwaliteit zouden zijn. Helaas is dat niet zo; het niveau van de getoonde effecten doet eerder aan een tweederangs b-film van 10 jaar terug denken dan aan een weergave van de stand van techniek in 2002.

'Test-drive the future', staat er als ondertitel op mijn dvd-hoes, maar als dat in 4 van de 10 scenes gebeurt met lelijke, zo uit photoshop afkomstig lijkende negatiefbeelden waar de funcionaliteit ver van te zoeken is, dan lijkt dat zinnetje wel erg geforceerd op een mislukte reclameslogan.

Naqoyqatsi komt op mij over als een snel en slordig gemaakt werkje dat bijna geheel denkt te kunnen teren op de erfenis van het bijkans briljante Koyaanisqatsi. Voor mij werkt dat echter niet; wát een zware tegenvaller.

1*

Tsja, wat moet ik denken van deze film. Koyaanisqatsi was geweldig. Powaqatsi was weliswaar minder verrassend maar nog altijd erg mooi. Helaas bestaat een trilogie uit drie films, en moest er dus nog één bij. Naqoyqatsi. De wereld in oorlog.

De beelden zijn af en toe weer erg mooi en bijzonder, maar ook regelmatig heel bekend. Alsof je naar discovery channel kijkt of een wereldgeschiedenis documentaire. De beelden zijn echter ook erg bewerkt en computerachtig. En dat zou dan allemaal nog wel gaan als er dan tenminste nog een duidelijke opbouw in het beeld verhaal zou zitten. Maar op mij komt dat allemaal nogal vaag over. In tegenstelling tot Powaqatsi en in het bijzonder Koyaanisqatsi die daar juist heel erg sterk in waren.

Gelukkig is er nog de muziek van Philip Glass. En die is ook nu weer heel erg mooi en maakt de film gelukkig nog zo boeiend dat het me toch geen moeite kostte om de film uit te zitten.

Conclusie : Bekijk deze film met een mooie geluidsinstallatie en geniet van de muziek. De beelden erbij zijn voor de eventuele liefhebber.

Inderdaad, aardige muziek, maar wel zo aardig en rustgevend dat ik -ik schaam me het te zeggen- bijna in slaap ben gevallen. Overigens was niet alleen de muziek hier debet aan, de eindeloze beelden met flitsende voorwerpen en patronen maakten me al doezelig. Zoals boven al beschreven zat hier weinig verhaal in, en heeft Reggio hier alles aan de associatie overgelaten. Enerzijds leuk concept, anderzijds té nietszeggend.

De muziek van mijn grote held Philip Glass, is werkelijk prachtig. Bijna een rede om deze film goed te vinden.

Maar wat een pretentieuze rommel is dit zeg. Wat een verschrikkelijke beelden, lelijk inspiratieloos en totaal nietszeggend. Saaie montages, lelijke kleuren, totaal nutteloze verouderde computer animatie.

Wie gaat hier nou anderhalf uur in de bios voor zitten? Dan moet je wel een heel slecht huwelijk hebben.

Koyaanisquatsi heeft prachtige muziek mooie beelden en sublieme montage, Powanisquatsi was al een stuk minder, maar enkele sterke shot maakt het nog net interessant genoeg, maar in deze beelde valt niets te zien. Werkelijk schandelijk, een belediging en minachting voor de kijker. Hoe durven ze dit te maken.

Elke amateur filmer of youtube gebruiker of sterker nog zelf ik kan nog beter beelden monteren op deze prachtige muziek. En dat zegt wat!

Alleen de cd luisteren AUB

Sorry, maar dit is duidelijk de beste in de serie.

Muziek is weer overweldigend en de geniale montages en kleurenfilters en cameratechnieken maken alles af.

Gebruik makend van oude beelden en computer animaties die naadloos in elkaar overgaan is dit 1 groot spektakelstuk.

Waar de vorige twee een ware trip waren met een goede spanningsboog vond ik deze eigenlijk gewoon slecht. Het thema wat ze willen creëren voelt heel goedkoop aan. Stock beelden uit het nieuws van over de jaren, logo's van bedrijven/naties/religies/valuta's , reclames, wallstreet, atoombom explosies (ja die beelden die in elke compilatiefilmpjes terug te vinden zijn) wassen beelden van wereldleiders, tenenkrommende CGI poppen die op de catwalk worden gefotografeerd? WTF ik kijk geen sensatie show van de SBS6, ik kwam terug naar Godfrey Reggio om prachtige beelden te zien met een mooie Philip Glass score... Dit is niet de kunst die ik van de vorige twee gewend ben.. En ook de muziek stelt behoorlijk teleur deze keer. Het is alsof ze 'de makkelijke weg' hebben genomen met een hoop clichés zonder een grote lijn of opbouw in spanning.