Nothing Personal (2009)

Leegte, stilte, natuur, en mysterie.

Ik hou van deze wijze van filmen. Geen spectaculaire cameravoering die van alles wil suggereren, geen grote handelingen, geen manipulerende muziek, gewoon heel sober en nuchter zonder poespas filmen van mens en omgeving. Veel stil-leven shots, het lijkt wel alsof je door een fotoalbum bladert.

De beelden spreken voor zich, hebben veel zeggingskracht en laten veel aan de verbeelding van de kijker over.

Heel sfeervol, heel mooi, heb genoten van deze film.

Zo had ik deze prent verwacht, maar al vlug kreeg Nothing Personal bijna iets sprookjesachtig. Waarschijnlijk mede door de aanwezigheid van Stephen Rea, die voor mij echt de uitstraling heeft van een brave kabouter. Acteert prima hoor, maar heeft een nogal suffe uitstraling. Noem me gerust een jabroni, maar zo denk ik erover. Als ik óók effe mag! Verbeek, Lotte was dan wel spot-on. Toch een revelatie voor dit heerschap hier.

Verder een charmant, klein filmpje dat veel openlijker romantisch was dan waar ik op rekende. Maar best mooi, hoewel ik er nu ook geen Grote Cinema in herken. 3*

Fijne rustige film, vond het qua zwaarheid best meevallen. Deze film vertoond parallellen met de films 'Morvern Callar' en 'Bin-Jip', gekwetste mensen die een spookbestaan leiden met een zielshelende puurheid. Die twee vind ik sterker, maar dit is voor mij zeker goed. Het soort landschappen heb ik precies zo ervaren toen ik in Iederland was, was even een beetje terug.

Film is mij erg tegengevallen.... Mooie beelden, goed geacteerd, en toch .... die eenzaamheid, en de groei naar elkaar , komt niet over .... ik mis die chemie die maakt dat ik ontroerd wordt ... dat mijn gevoelens bij de hand genomen worden .... en dat ervaar ik niet . Ook de slotscènes.... vind ik fel overdreven . Ik heb nog een 3 gegeven omdat de film niet verveeld, maar er was een soort potentie in deze film die hem super zou kunnen gemaakt hebben.

Heerlijke film. Een sober verhaal over hoe 2 eenzame, gekwetste mensen, naar elkaar toe kunnen groeien. Prachtige plaatjes in de regio Connemara, mooie stiltes, bijpassende muziek, en enkele krachtige shots ( de 2 handen die elkaar opzoeken, de eindscène )
Genoeg geschreven.
Talent knows when to stop.

Best een boeiende film over hoe een ouwe lul een jong kutje voor zich wint, zou een aperots demonstratie kunnen zijn. Helaas wordt het nooit wat tussen beiden en gaat het jonge ding niet prat op de vleesgeworden dildo van de mannelijke wederhelft. Tsja, dat laat je met wat vragen. Zij wil wel, maar hij houdt het voor gezien. Ook dat kan ik me voorstellen.

Het kon niet op met de positieve recensies in de Nederlandse media, dus dan ben ik ook niet de beroerdste en in het kader van de Nederlandse Filmdagen krijgen we hem op vrijdagavond dan eindelijk voorgeschoteld: de beste Nederlande film van de afgelopen jaren.
Helaas, zo mooi werd het niet.
Niets te klagen over de mooie beelden en het acteerwerk kan er ook mee door.
Dialogen zitten er slechts minimaal in dus van de gebruikelijke krampachtige dialogen hebben we niet zoveel last.
Waar gaat het wel mis?: gebrek aan goede plot, gebrek aan meeslepende personages, gebrek aan iets waardoor we de film ingezogen worden.
Ik heb anderhalf uur m'n best gedaan, maar meer dan dat het camerawerk wel mooi is kan ik er niet van maken.

Even lekker uitwaaien voor de teevee; ik was er wel aan toe kennelijk. Ondanks de vele gaten in het verhaal, die je dan al dan niet zelf kan invullen (zelf had ik er geen zin in en is het ook niet zo nodig), was het een prettige interactie tussen Rea en Verbeek om te mogen aanschouwen; erg leuk acteursduo. Van wat gemor en het van een bankje schoppen van de ander tot bv. een luxe diner voor de ander maken tot zelfs het nalaten van een stukje (woest) paradijs op aarde, het zat er allemaal in. En ik zag, dat het goed was. Amen. Halfje erbij na een nachtje slapen zelfs:

3,0* ---> 3,5*.

Een goede dramafilm...
Prima verhaal...
Prima acteerwerk...
Mooi Ierse landschap...
Prima achtergrond geluid/muziek (Dolby Digital)...
Redelijk kwaliteit breedbeeld (geen HD), beetje geruis...

Ik vond dieze film heerlijk om naar te kijken, heb me geen moment afgevraagd: "Hoe lang nog?" Maar het einde vond ik teleurstellend, ik ben niet zo van het zelf invullen...

Deze film ziet er schitterend uit. Vooral in het begin wordt je getrakteerd op schitterende beelden en mooie lange stiltes. Alleen hierop kan de film al geen onvoldoende scoren. Maar later .... als de mooie beelden wat meer plaats moeten maken voor het verhaal blijf ik toch een beetje achter. Ik voel namelijk weinig van de emotionele band die er blijkt te heersen tussen Anne en Martin. Het raakte me totaal niet waardoor er ook geen gevoelige snaar bij me geraakt werd.

Pas op het moment dat Martin komt te overlijden begin ik wel een beetje te voelen wat Anne voor hem voelde. Vooral de scène waarin ze hem in een laken wikkelt en naakt naast hem gaat liggen was heel indrukwekkend. Maar helaas kwam het moment van ontroering nu pas en dat is toch te laat.

Over mensen die elkaar volkomen vrij zouden willen laten en toch elkaar nodig hebben.
Universeel thema, van belang dus. In verhouding met de tijd die er voor wordt genomen zijn de ontwikkelingen net tè monotoon, de "muziek" ook trouwens. Iets te veel dood, iets te weinig leven.De titel dekt de lading wel.

Mooie film met een prima verhaal, mooie beelden en goed spel.

Sfeer, beelden, acteren, muziek - allemaal prima, mooi en goed verzorgd. Alleen het script stelt teleur: ik had meer verwacht, meer confrontatie tussen de hoofdpersonen. Nu blijf ik toch met te veel vragen achter en een gevoel van 'is dit nu alles?'. Iets meer van de achtergronden van de hoofdpersonen had de film meer spanning en meer diepgang gegeven. Nu blijft het iets te veel hangen in mooie plaatjes om echt een top-film te zijn.

Herzien.

Waar ik in de eerste kijkbeurt nog vond dat het een wat mysterieuze film was - "in mooie beelden een verhaal vertellen waarvan ik eigenlijk niet echt veel begrijp" heb ik daarover opgeschreven zelfs - is nu het verhaal van begin tot eind eigenlijk best helder. Het zou natuurlijk kunnen dat ik de eerste keer niet erg goed opgelet heb, maar meer waarschijnlijk lijkt me dat ik sinds ik een paar jaar elke film die ik zie probeer te beschrijven ook op een andere manier naar films kijk, makkelijker in staat ben om er iets uit te halen. Misschien een ander aspect van goed opletten, maar ook wel iets van ervaring.

De mooie langzame manier van vertellen, meer met beelden dan met gesproken woord is het sterke punt van de film. Met als hoofddraad daarin de ongewone, breekbare en daardoor aandoenlijk mooie relatie die zich ontspint, waardoor we op de achtergrond langzamerhand gaan begrijpen waar Anne vandaan komt. Of in ieder geval genoeg om het verhaal inhoud te geven. Erg mooi gespeeld door Stephen Rea en vooral Lotte Verbeek, die een mooie en kwetsbare chemie laten zien. Niet een die via het gebruikelijke verloopt, maar wel heel goed zichtbaar en met een heel duidelijke en herkenbare band die ze bindt. Het einde is daarbij hoe het moet zijn, elk ander einde aan het verhaal was daar ongepast en onbevredigend in geweest.

Mooie film. Erg mooi.

Een film die meer registreert dan duidt en dat bevalt me altijd wel. Mooie trage shots met weinig dialogen. De vele momenten van stilte en de symbolische natuur zeggen eigenlijk alles wat er gezegd moet worden. Anderzijds ben ik het er mee eens dat de film een beetje aan de lege kant is en inventiviteit mist.

Net als iemand hieronder vind ik het uitstapje naar Amsterdam ook wat overbodig. Het komt een beetje geforceerd over ('oeps, er moet nog wel iets in waaruit blijkt dat de film Nederlands is') Desondanks een film waar Nederland best trots op mag zijn. Misschien is het wel de beste Nederlandse film die ik gezien heb, al kijk ik niet zo veel naar Nederlandse films en ben ik er vaak niet zo van onder de indruk.

Saai, traag, en een ontzettend irritante Lotte Verbeek. Gefilmd in een mooie omgeving, maar absoluut geen verhaal dat me wist te raken. Ik vond de chemie tussen beide hoofdrolspelers ook zeer beperkt.

Er miste gewoon iets van diepgang waardoor een beetje verhaal nergens van de grond leek te komen.

Teleurstellend!

Ultraromantisch! Dit stond op de doos, maar 'k heb er eigenlijk niet veel van gemerkt. Niet echt een sympathiek hoofdpersonage en de chemie tussen de twee was toch ook niet echt om naar huis te schrijven. Jammer dat het verhaal ook niet zo bijzonder was.
Het acteerwerk was wel prima en visueel was het ook niet mis.
Tja, het was zeker geen saaie film, maar ook niet echt een memorabele film.

Deze film ging helemaal nergens over. Waar komt die meid vandaan????????

Een contact gestoorde asociale jonge vrouw ontvlucht haar huwelijk en begint een zwerftocht door Ierland, alwaar ze een oudere alleenstaande man ontmoet, wiens leven zij zuur probeert te maken. Tot zover, want na 34 minuten en zeventien seconden was er nog niets gebeurt, dus werd het tijd om een andere film op te zetten.

Toch een tegenvaller. Goed geacteerd maar verder hangt de film van los zand aan elkaar en zijn de situaties waarin de hoofdpersonen belanden niet erg geloofwaardig. Bovendien wat doet ze met dat lijk? En waar gaat ze naar toe in die laatste scene, en vooral waarom? Vreemd. Het geheel kon me niet overtuigen.

Mooie film is een fijn ritme geschoten, fraaie plaatjes van al even schitterende desolate omgevingen en twee prima acteurs die mooi subtiel staan te spelen. Een klein verhaal maar wel heel invoelbaar. Het laatste halfuur echter gaat de film een afslag in die ik minder kan pruimen. Dat hele bezoek aan Amsterdam ineens is me ook een volstrekt raadsel wat dat daar deed. Of überhaupt dat het een flashback of iets dergelijks was? Maar hoe dan ook een dikke voldoende. 3,5*.

Ik kreeg het idee dat hij op en neer was gevlogen. Ik kan er helemaal naast zitten, maar het kwam op mij over alsof ze elkaar op deze manier leerde kennen. Beide zaten door de andere zijn (voormalig) huis te speuren, en daarvoor kregen we net het label "begin van de relatie" te zien. En in het begin van de relatie leer je de ander kennen.

Dit is wat ik ervan heb opgepikt. Of het klopt, geen idee..

Uiteindelijk is dit gewoon een heel degelijke two-man-show. Klein, ingetogen qua emotie, mooie vergezichten en met de nodige dosis symboliek. Verbeek speelt matig, Rea weer ijzersterk. Geweldig eenzame kop heeft die vent ook. Door het ultratrage tempo niet altijd even boeiend, maar intrigeren doet het gelukkig wel.

3*

Toevallig gezien bij NPO start, wat een fijn tussendoortje zeg!
Rustgevende film met mooie landschappen, weinig dialogen en een mooie band die opbloeit tussen 2 eenzame mensen.
Lotte Verbeek wist zonder enige moeite mijn aandacht vast te houden, lekker naturel.

Leuke vondst!
3,5*

Waardering voor de filmmakers die met zo weinig middelen, bewegingsruimte of denderende gebeurtenissen een zo boeiend, sterke film hebben gemaakt.
Toegegeven dat het paar Stephen Rea en Lotte Verbeeck hun rol op werkelijk sublieme wijze invullen.
Knappe beeldvorming in deze vooral innemende film.

Deep water

Hahhaahhahaahahahah top man....

De film/verhaal en vooral personages weten niet echt te boeien. Te "'flat' allemaal. Is de prijs niet hoog haar het huis te geven?...Krampachtig, geforceerd.

Juweeltje,,,,,,

Aardige filmhuisfilm, mooie shots, iets te pretentieus en ongeloofwaardig.

Behoorlijke arthouse over een jongedame die omwille van persoonlijke problemen de stad ontvlucht en zich als zwerfster begeeft in het woeste Ierse natuurlandschap. Anna draagt een verleden met zich mee en vlucht hiervan weg. Ze is verbitterd en is getekend door haar verleden. Erg veel meer komen we vervolgens niet te weten.

Haar contacten met andere verlopen afstandelijk en zelfs agressief. Ook haar contacten met Martin lopen niet via een leien dakje. Er ontstaat een kwetsbare relatie tussen beiden, gelukkig niet in de context van menig mainstream film. De afstand blijft overeind en ook het wantrouwen om toch maar niet te veel van zichzelf bloot te moeten geven (ook al was er die ene "uitschuiver", en dan nog ...). Emoties en gevoelens kunnen niet uitgeschakeld worden met regels of met zichzelf af te sluiten als je samenhokt met anderen, hoe fragiel je gevoel of emoties ook moge zijn.

Aan de andere kant toch nét te weinig verhaal en oppervlakkigheid om echt aan te slaan. Het kabbelt wat voort om te eindigen met nog vele vraagtekens. Idyllische film ook met een prachtig groen Ierland met zijn uitgestrekte heuvels en weilanden.

Ondanks de korte speelduur werd het toch een lange zit. Het tergend langzame tempo en gebrek aan dialogen maakt het wel en bijzondere ervaring om naar te kijken. Maar het was niet overwegend positief, daarvoor had ik graag meer geweten over de achtergronden van de hoofdpersonen. Het einde is dan wel weer een hoogtepunt, dus ik ben blij dan ik niet afhaakte.

Sans Toit ni Loi (1985) is één van mijn favoriete films. De film gaat over een jonge zwerfster en aan de hand van getuige verslagen van mensen die haar hebben gezien worden haar laatste weken/maanden gereconstrueerd. Deze film deed me wel wat denken aan Sans Toit ni Loi (1985) . De hoofdrolspeelster van deze film lijkt ook wel op de zwerfster uit de andere film. Alleen gaat dit verhaal veel minder diep. En dat is ook gelijk het gene dat ik jammer vind aan deze film. Het blijft allemaal net iets te vaag en te mysterieus. Want verder is de sfeer, het tempo, het acteren en de mooie beelden van het landschap allemaal prima in orde in deze film. Het had dus allemaal zomaar een voor mij nog mooiere film kunnen zijn. En daar was dus niet eens zoveel meer voor nodig.