The Edge of Love (2008)

Nieuwe Knightley-film.

Deze moet ik zien Lindsay Lohan zou eigenlijk de rol van Sienna Miller spelen maar gelukkig is dat niet door gegaan. Ik zie veel liever Siena Miller die straat tenminste wat uit en Lindsay Lohan straalt alleen een verwende puber uit.

Keira Knightly lijkt op die foto erg veel op Helena Bonham Carter btw.

Hi,

Ik ben ook erg benieuwd naar de film.

Ik ben namelijk zeer gecharmeerd van Matthew Rhys die de rol van Dylan Thomas speelt.

Voor meer informatie en foto's (onder movies en newspapers] kan je terecht op mijn fansite voor Matthew Rhys.

The World of Matthew Rhys

Nog eventjes wachten en dan is het 10 april...ik hoop maar dat ze de film ook uitbrengen in Rotterdam.

Yay, weer een nieuwe Keira film =) Plot ziet er interessant uit.

Ik wist dat de 'beruchte L.L.' met Keira in een film ging spelen, maar ik wist niet dat het deze was en dat ze nog eruit was gestapt ook! Zo'n stom mens ook...

Sienna Miller heb ik nog nooit gezien in een film, is ze goed?

Sienna is te zien in Interview van Buscemi (je weet wel, die ja) waar ze de rol van Katya speelt.

Ik heb gelezen dat er een interessante badscène in zit met Keira en Sienna...

Er is nog geen trailer van deze film, toch? Heb in ieder geval gezocht, maar niks gevonden.

Trailer!

Ziet er uit als een tweede Atonement, ben benieuwd!

Keira stelt me bijna nooit teleur.

Sommige dingen zien er echt uit als bij Atonement inderdaad. Er stond ook 'this years Atonement but then better', grappig.

Nouja ik ben benieuwd, ziet eruit als en wel ingewikkeld en interessant verhaaltje

Dit moet wel het meest waardeloze excuus voor twee uur Keira Knightley zijn. Ik denk dat ze tot haar dood ieder jaar minstens 1 man de 2e wereld oorlog zal insturen. Absoluut dieptepunt is de cross-cutting van de amputatie van een arm naar de bevalling van een kind. Ik vraag me af of dit aan mij ligt, of dat het gewoon zo is. Maar komen er nu echt geen fatsoenlijke films meer uit Engeland? Alles wat ik lijk te zien is of een suffe misdaadkomedie met 'grappige' accentjes, of een boekverfilming voor preutse maar tegelijkertijd ondeugende vrouwen van boven de vijfitig.

Ik ben erg benieuwd naar deze film. Vooral omdat Keira Knightley en Sienna Miller de hoofdrolspeelsters zijn. Gelukkig heeft Lindsay Lohan de rol afgezegd, want dat zou waarschijnlijk een stuk schelen.

Matige film die niet aan mijn is besteed, Keira Knightley ziet er niet uit het lijkt wel een skelet.

Aardige film die niet op Dylan Thomas focust maar op het leven van twee vrouwen die belangrijk in zijn leven zijn.

Het verhaal weet helaas nooit echt te intrigeren en het is ook niet duidelijk wat de film nu eigenlijk precies probeert te brengen.

In het eerste deel zitten nog wel mooie beelden met poëtische taal, het tweede deel, dat zich geheel in Wales afpeelt, is een stuk minder interessant.

Edge of love op mijn blog

Het is zeker geen tweede Atonement, maar deze film is zeker niet slecht. Hij wist mij de gehele speelduur wel te boeien, leuk wegkijk filmpje.

na 30 minuten 'echt' gekeken te hebben heb ik vervolgens eigenlijk alleen gewacht totdat hij afgelopen was.

Wist mij niet genoeg te boeien om af te kijken. Atonement was dan nog iets beter want die kon ik nog net afkijken. Misschien was mijn verwachting dan ook anders. Jammer.

De film begint op zich prima. Het stuk tijdens de oorlog in Londen is visueel goed en boeiend. Mooie fletse en sobere kleurtjes, fellere kleurtjes als Knightley zingt, leuk camerawerk met de camera af en toe op een ongewone plek. Deze dingen houden de film fris, maar zodra het hele circus zich naar Wales verplaatst kakt de film gigantisch in.

Knightley, Miller, Murphy en Rhys spelen op zich prima hoofdrollen en de overgang van vrije mensen tot ouders laten ze op zich goed zien. Murphy heeft net een streepje voor op de rest, vond ik.

Het nadeel is alleen dat het allemaal niet zo heel boeiend meer is tegen die tijd en je eigenlijk zit te wachten tot de film is afgelopen.

Visueel sterk eerste deel, zeer matig tweede deel.

2.5*

Het grootste probleem dat ik had met The Edge Of Love is dat ik geen enkele sympathie voelde voor de personages. Hun holle, semi-intellectuele gezwets in combinatie met de onuitstaanbare manier waarop ze met elkaar omgingen riep geen enkel ander gevoel dan irritatie en afkeer bij mij op. De dramatische ontwikkelingen die volgden hadden dan ook geen enkele impact op me, om de eenvoudige reden dat het me werkelijk totaal niet meer interesseerde of ze wel of niet gelukkig zouden worden. Het enige lot wat me nog kon boeien was dat van de letterlijk en figuurlijk ondergeschikte Cillian Murphy .

Ook op visueel vlak viel de film me wat tegen; de openingsscène belooft veel, maar die belofte wordt niet waargemaakt gedurende de rest van de film. En hele slechte film dus? Niet per definitie, maar het voelde voor mij een beetje als een leuk feest waar je met de verkeerde mensen bent.

Film boeide me helemaal niet.

Na het lezen waarover de film ging, dacht ik dat deze iets voor mij was maar dat viel helemaal tegen.

Heb de film na 45 min afgezet

1,5

Mooie beelden maar de inhoud is weinig boeiend, je komt er maar niet in. De tweede helft boeit iets meer.

Toch teleurstellend, ik had meer verwacht zeker na

Atonement ook te maken met oorlog en met Keira erin.

Maar dit was toch af en toe wat saai.

Aparte film, waar het naar mijn idee meer om de vriendschap gaat tussen de 2 vrouwen dan de Liefdes.

Viel tegen, 2,5 *

Prachtige film, mooie accenten, dromerig, licht arthouse. Het trok me zeker wel. Niet saai of standaard. Zeker kijken.

Nee, geen goeie film.... het is biopic...toch teleurstellend...

De film was niet overal even goed en hier en daar zelfs onsamenhangend. Toch heb ik zeer geboeid zitten kijken. Ik hou wel van het werk van Dylan Thomas en was best te spreken over de behoorlijke acteerprestaties. Hoogtepunt vond ik echter de mooie beelden, fraaie muziek en niet te vergeten het voorgedragen werk van Thomas zelf.

Geen goede film maar wel een boeiende kijkervaring.

Een film waar ik toch wel wat meer van had verwacht.

Het verhaal sprak me wel aan maar de uitwerking totaal niet.

De film verloopt langzaam en ik kreeg totaal geen binding met de personages waardoor het nog een hele opgave was om de film uit te kijken.

Nee een behoorlijke tegenvaller zeker gezien de acteurs die hierin meespeelden.

Zeer matige film over een ingewikkelde driehoeksverhouding gesitueerd in London tijdens de tweede wereldoorlog. Visueel gezien valt de film niet tegen, met een aantal mooie shots. Het verhaal en de personages vallen wel tegen. Simpelweg omdat het me totaal niet kon boeien en het soms ook allemaal wat te poetisch werd. Dit ondanks de acteurs die toch hun best doen.

Net Kate Beckinsale op die cover !!

Ondanks de mooie rollen en prestaties van zowel Keira Knightley als Sienna Miller was deze film maar een saaie bedoening.

Je moet je er echt doorspartellen zo saai is de prent.

Film met mooie beelden, maar minder mooi en bijzonder saai verhaal dus.

Wat is mooi en wat niet? Deze - Poète Maudit - film handeld deels over het leven van Thomas Dylan en deels over zijn driehoeksverhouding. Een poëtische (nou ja) film die mij doet denken aan iemand die een regenboog probeert kapot te schieten met kanonnen. Zoiets als tussen platgebombardeerde huizen te vrijen, met kleren aan. Mooi was hoe zij zich ontdeed van haar jarretelles. Slappe kost voor velen maar ... blijf toch maar kijken. Misschien ben je ook een "poète Maudit, dat maakt het gemakkelijker deze -mooie - film uit te kijken.

Oorlogen zijn als regenbogen (que?) ze verdwijnen wel vanzelf. Een lange trip over Thomas Dylan en zijn Ménage a Trois. I loved it.

INteressant hoe de regisseru meer voor het vertel perspectief van de dame kiest dan voor die van Dylan Thomas. Hierdoor raken de symetrische verhoudingen wat scheef en ontstaat er wat meer spanning in een film die verder qua relatie-perikelen niet zov heel erg veel spannends heeft te vertellen. Dan wordt er nog een soldaat naaar het front gestuurd die bij terug komst voorspelbaar door het lint gaat, maar dan weer heel onvoorspelbaar wordt vrijgesproken wat dan weer ongelijjkwaardig overkomt. Tja, dat was het zo'n beetje volgens mij.

Geen beste film. Toch nog net een voldoende vanwege de mooie beelden. En dat Keira hier misschien wel op haar aller- allermooist is speelt ook wel mee.

“Live while you can, live all you can.”

The Edge of Love is echt zo'n film die gered wordt door de acteurs. Vooral door Miller en Knightley, en hun band is ook de grootse kracht van de film. Knightley is altijd wel goed in dit soort rollen, maar Sienna Miller maakt toch wel de grootste indruk. Misschien een wat ondergewaardeerde actrice, want in iedere film waarin ze een rol heeft, vind ik haar één van de beste elementen. Het verhaal is wel matig, en de mannelijke acteurs zijn wat kleurloos (Murphy is wel goed, maar heeft een te kleine rol). Het eerste gedeelte van de film is ook duidelijk sterker dan het tweede gedeelte in Wales. Maar de acteurs zorgen ervoor dat het vermakelijk blijft.

'I do it, sleep with other women... because I'm a poet, and a poet feeds off life'

De Keira-herzieningen, deel 15

Zelfs de meest glansrijke carrière heeft zijn mindere momenten. De periode 2007-2008 - uiteraard ná Atonement - ging het Keira even iets minder voor de wind. Ze speelde naar behoren, maar de rollen en films die ze uitkoos waren gewoon niet zo interessant.

De negatieve uitschieter daarin was The Edge of Love, een film die eigenlijk bij elke herziening vervelender wordt. Nu is het sowieso een unaniem vastgesteld feit dat dichters vervelende mensen zijn; Dylan Thomas vormde daar afgaande op deze film geen uitzondering op, met een arrogante toon zijn oninteressante schrijfsels ongevraagd voortdragend.

The Edge of Love draait om een complexe driehoeksverhouding tussen Thomas, zijn vrouw en zijn minnares, waarbij de twee vrouwen zelf uitgroeien tot vriendinnen. Best een interessant plot, maar er wordt bitter weinig mee gedaan. De film kabbelt maar wat voort zonder dat het echt noemenswaardige gebeurtenissen oplevert.

Wat wél sterk is: de sfeer. De tijdsgeest wordt op een warme, romantische manier gevangen door middel van mooi kleurgebreuk en een kalme cameravoering. Dat is voor een tijdje erg fijn, maar daarna gaat het toch weer jeuken. Want bovenal is The Edge of Love gewoon saai, iets waar de prima cast ook weinig verandering in kan brengen.

Gelukkig duurde deze periode in Keira's carrière niet lang. Het in hetzelfde jaar verschenen The Duchess was al een stap in de goede richting en het daarop volgende Never Let Me Go zelfs een van de absolute uitschieters.