The Informant! (2009)

Soderbergh is toch een van de beste regisseurs van zijn generatie, al heeft hij niet de allerbeste films gemaakt. Vooral stilistisch weet hij altijd te verrassen, zonder ontoegankelijk te zijn.. Het voortdurende gebruik van tegenlicht (alsof het uit de jaren '70 komt), de altijd interessante camerahoeken, de happy liftmuziek, de voice-overs - het is anders. Het hoofdpersonage en Matt Damons invulling daarvan zijn hilarisch, en het scenario is effectief opgebouwd. Bereid je wel voor op veel dialogen met veel informatie, die je (ik toch) in de eerste helft niet altijd 100% volgt.

Aardig maar er ontbreken te veel stukken om t goed in kaart te brengen. Te laat worden en paar hints gegeven. Uiteindelijk niet bevredigend. Is t nou komedie misdaad of wat. Damon was wel aardig.

Damon doet zijn best, maar dit is bovenal echt een van de lelijkste "grote" films die ik ooit heb gezien. Er zitten dingen in qua belichting en green screen waar Tommy Wiseau zich een ongeluk van zou schrikken.

Soms moeilijk te volgen, maar Damon is steengoed en het verhaal fascinerend. Na de film blijf je alsnog enigszins vertwijfeld achter. Mooie toevoeging zijn die gedachtes van Whitacre die van de hak op de tak gaan. Tot slot zelfs nog een aangrijpende scène als Marc's vrouw hem vraagt nu eindelijk te stoppen met liegen in het gesprek over Dr. Miller met Sheppard. Al met al prima film. Leuk ook om nog eens te kijken met de kennis van de afloop; wellicht dat je dan nog wat meer oppikt .

vreemde opmerking. Je beoordeelt een regisseur toch gewoon op de kwaliteit van zijn films? Vind Soderbergh (zijn films) erg matig. Hij raffelt zijn werk af.

Inderdaad wat raar geformuleerd. Zijn klasse schemert door in bepaalde scènes en visuele stijl, maar een meesterwerk heeft hij m.i. nooit gemaakt.

Daar ben ik het wel mee eens inderdaad.

Vermakelijke film, lekker luchtige benadering, terwijl het verhaal op zich ook een serieuze crimi-drama-aanpak had kunnen krijgen (zeker als je nagaat dat het waargebeurd is). Maarja, alleen al die over the top '70-muziekjes trekt de sfeer duidelijk naar de humoristische kant, grappig om te merken hoeveel invloed dat heeft. Natuurlijk komt dat ook doordat bijna alle karakters wat aangedikt zijn, al lijkt dat in het begin niet zo. Leuk subtiel gedaan.
Veel leuke dingetjes, het is grappig om gaandeweg steeds weer nieuwe 'bobo's' te zien, omdat het wéér een stapje hoger is gegaan. Het bedrag dat alweer stijgt. Het steeds aandoenlijker wordende gedrag van Mike. De 70's vs 90's-mixup in vormgeving.
Wellicht gaat het verhaal ook nog beetje over the top en duurt het net wat te lang voor hetzelfde trucje, maar vervelend wordt het niet en dit is nou een perfect tussendoortje.

Film waarbij ik de eerste keer al zoiets had van wat moet ik hier mee en dat is zoveel jaren later niet veel anders. En dat lijkt het meeste te komen doordat het niet duidelijk is waar de film heen wil of wat Soderbergh nu precies in gedachten had, en wellicht dat het in die zelfde gedachten fantastisch was, de uitwerking daarentegen is dat verre van.

Aan het verhaal ligt het in eerste instantie niet want met de zogenaamde prijsafspraken, oplichting, afpersing en bemoeienis van de FBI is er zat voor een goed verhaal, laat staan het kleurrijke figuur dat Marc Whitacre zou kunnen zijn. Nu moet ik zeggen dat ik niet zoveel met Soderbergh heb, de paar films die lukken zijn dan ook wel meteen heel goed te noemen met The Jac

ket en Traffic, soms is het niet om door te komen zoals in het geval van Che, of zegt het me gewoon niets in het geval van Good Night And Good Luck, de hele Oceans reeks en het teleurstellende Contagion. Het is het vaak allemaal net niet en wat The Informant betreft maakt Soderbergh het wel heel bont, slechts enkele momenten van humor zijn bod aardig, bijvoorbeeld het moment waar Withacre zijn opnameapparaat aan de praat probeert te krijgen te midden van een kamer vol mensen. Het is uiteraard veel te weinig en dit is vooral heel erg te wijten aan de toon.

Storend vanaf het begin is die vrolijke liftmuziek. Het idee en de stijl moet grappig of melig zijn, toch heb ik er niets mee. Dan is er een de babbelzieke Whitacre zelf die constant de meest vreemde weetjes opdreunt in voice overs. Ja ik snap dat het als doel heeft om te laten zien dat er wat aan de man mankeert, toch is het beeld te flauw en komt totaal niet over dat dit uiteindelijk geestelijk gezien een behoorlijk ziek man is met een bipolaire stoornis. Behalve dat is The Informant niet boeiend, interessant of spannend en een behoorlijke tijdverspilling. Deze Soderbergh kan heel snel vergeten worden of nog beter overgeslagen en ik vraag me af wat Soderbergh.in gedachten had.

beetje warrige film waarbij de humor ver te zoeken is.

volgens de filmbeschrijving misdaad/komedie.

vindt het zelf meer drama.

nee niet mijn film, heb m uitgekeken omdat ik dacht dat t nog iets werd

helaas