Do you think Tony might paint me someday?
De voornaamste reden waarom ik Since You Went Away in de collectie heb liggen, is doordat dit ooit is is uitgebracht in een Double Feature met The Garden of Allah. Die kocht ik dan vooral vanwege de aanwezigheid van Marlene Dietrich, maar dat bleek geen al te schitterende film te zijn. Ik vroeg me dan ook af wanneer ik zin ging hebben in een oud oorlogsepos dat bijna 3 uur duurt.. Wel, blijkbaar gisteravond want ik merkte dat ik me nog eens wou laten onderdompelen in zo'n grootschalige Hollywoodfilm.
Op de DVD-hoes wordt hier en daar de vergelijking met Gone with the Wind gemaakt, maar geen idee vanwaar die komt. Kwalitatief is die laatste sowieso een stuk beter, maar ik zie verder ook weinig gelijkenissen. Dat neemt gelukkig niet weg dat Since You Went Away een nog vermakelijke film is geworden. Misschien effectief iets te lang en te voorspelbaar (zelfs anno 1944 moet er toch niemand verbaasd zijn geweest dat Johnny Mahoney het loodje legt wanneer hij tijdens het bal moet gaan vliegen) maar de komst van Uncle Tony brengt vaak wat leven in de brouwerij en het is eigenlijk vooral de evolutie van Jane die me hier het meest wist te bekoren. Haar zuster Brig blijft er qua karakterontwikkeling een beetje op achter en vanwaar die plotse ommekeer in Anne is me nog altijd niet goed duidelijk, maar dat stuk rond Jane is de moeite waard. Naar het einde toe wordt het blik met clichés echter volledig opengetrokken met onder andere a) Bill die sterft b) zijn grootvader die te laat is om hem uit te zwaaien en c) de vader die opeens terug op de proppen komt maar tegen dan heb je een vermakelijke film achter de kiezen.
Al kan mijn voorliefde voor Joseph Cotten daar ook nog wel voor iets tussen zitten. Ik heb een zwak voor hem ontwikkeld toen ik hem vele jaren geleden in The Third Man zag spelen en hoewel hij het hier met een beperkte bijrol moet doen, is hij wel weer over de gehele lijn genieten. Het samenspel met Claudette Colbert (die weliswaar vreemd genoeg een Oscarnominatie kreeg, al verbaast het me nog meer dat de film voor 9 Oscars in totaal is genomineerd) is amusant genoeg en ook die kleine plagerijen tussen hem en Jennifer Jones (Jane) zijn fijn. Shirley Temple is duidelijk blijven steken in haar kindrolletjes en dan rest er verder vooral nog een aantal leuke bijrollen. Zo is Hattie McDaniel nog tof als huishoudster (aha, toch een link met Gone with the Wind!) en krijg je nog een minuut lang Lionel Barrymore te zien. Klein detail trouwens voor degene die - net als ik - vonden dat de romance tussen Jane en Bill wat stroef overkwam: Robert Walker en Jennifer Jones waren tijdens de opnames getrouwd, maar gingen niet lang nadat de film was opgenomen scheiden.
Er zat dus een dikke haar in de boter maar daarvoor alleen hoef je deze Since You Went Away niet te gaan zien natuurlijk. Waarom dan wel? Het is een interessant tijdsproduct, al geef ik toe dat ik wel altijd geïnteresseerd ben in dit soort propagandafilms, en het is een stijl van film die je vandaag de dag niet meer zo makkelijk tegenkomt. Plus, je krijgt nog een uitstekende Joseph Cotten in een bijrol. Ik ben al voor slechtere redenen aan een film begonnen.
Nipte 3.5*