Zowel regisseur Gutiérrez als cinematograaf Mora debuteerden in 2002 met de kortfilm
Brasil. Blijkbaar verliep die samenwerking van een leien dakje, want zes jaar later staan ze wederom samen achter de schermen; ditmaal bij
Tres Días, een film tegen de achtergrond van de naderende apocalyps.
De twee genoemde heren vormen een perfect duo. De film is namelijk erg fraai vormgegeven. Niet zozeer zaken als camerawerk en kadrering zijn opvallend, het is vooral het kleurgebruik dat indruk maakt. Landschappen gaan gebukt onder een mooie oranje gloed, nachten zijn in contrastrijk zwart-wit weergegeven en scènes die zich binnenhuis afspelen kennen sterk schaduwspel. Erg sfeervol allemaal.
Van een desolaat sfeertje is echter geen sprake. Afgezien van de openingsscène, speelt de gehele film zich af in de nabijheid van het dorpje Lagune. Geen verlaten metropolen à la
28 Days Later en
I Am Legend, maar idyllische landerijen en een lege arcadehal, meer niet. De apocalyps op microniveau met andere woorden.
We volgen Alejandro, een man die liever lui dan moe lijkt te zijn. Al gauw wordt duidelijk dat hij een moeilijk verleden achter de rug heeft; dat de wereld binnen een drietal vergaat deert hem dan ook niet zo. Er wordt melding gemaakt van ene Lucio, en hier gaat de film finaal de mist in.
De
dood van Alejandro’s moeder wordt al niet te geloofwaardig behandeld, maar het zijn vooral de thrillerelementen die de film de das omdoen.
Wat zou je doen als de wereld zou vergaan binnen 72 uur?
Dat zijn de vragen waar de kijker zich mee bezighoudt. Psychologische en filosofische implicaties van het einde der tijden zijn zoveel interessanter dan de zoveelste
psycho. Ik kon me er in elk geval niet druk om maken. Of onze hoofdpersonen
vandaag of morgen om het leven komen, sterven zullen ze toch. De banale actie en een uit het niets tevoorschijn getoverd vleugje romantiek maken het er niet beter op, wel ongeloofwaardiger en saaier.
Begint interessant, eindigt plat. De beeldtaal blijft gelukkig de hele speelduur strak en staat enige verveling in de weg. De soundtrack is minder geslaagd. Met de geluidseffecten is weinig mis, maar de wereldmuziek die op de meest ongepaste momenten ingezet wordt kan echt niet.
2.5*