James and the Giant Peach (1996)

Mooi gemaakt sprookje

Eén van de slechtste jeugdfilms die ik in tijden heb gezien. Ik heb nooit heb boek gelezen waarop het gebaseerd is dus kan niet oordelen of het een trouwe adaptatie is, maar hoe het als een losstaande film werkt sloeg het niet aan. James and the Giant Peach is een film die zo’n dusdanige grote middelvinger geeft naar logica en naar opbouw dat het verhaal er behoorlijk onder lijd, zelfs ongemakkelijk word op bepaalde punten. Niets wat er binnen de film gebeurd heeft opbouw, niets word uitgelegd, niets heeft een logische afronding, liedjes zijn onorigineel, personages voelen te gestuurd & geromantiseerd, het kaart een duister thema aan zonder dit thema met de serieusheid te behandelen die het vraagt en de film wekt het idee alsof alles ter plekken word bedacht. Om een voorbeeld te noemen: de film begint met een kind dat met zijn ouders op het strand zit, poef, er komt een monster die zijn ouders vermoord en er wordt vervolgens nooit uitgelegd wat het monster is, waar het vandaan komt, waarom het zijn ouders doodde maar hem niet etc. Als ik het vergelijk met andere Disneyfilms kan ik zeggen dat, hoewel het in Disneyfilms onderhand een cliché om rouwverwerking aan te kaarten, het iedere keer serieus word behandeld. In die films weet je waarom de personages overlijden, daar is opbouw naartoe en neemt de rouwverwerking van de personages serieus. James and the Giant Peach is daarentegen zo nonchalant over dit onderwerp dat ik het ongemakkelijk vond om naar te kijken, elke keer als ze over het monster begonnen (wat door de gehele film regelmatig gebeurd).

Randy Newman had voor Toy Story en The Princess and the Frog prima soundtracks geschreven. In deze film is het niveau aanzienlijk lager, totdat ik me zelfs begon te storen aan het zingen. Wat me het meeste stoorde aan de liedjes is dat ze niets toevoegde aan het narratief: er was geen lied die een personage meer onderbouwing gaf of een verhaal aspect duidelijker maakte. Maar soortgelijk als het verhaal leken de melodielijnen zichzelf te schrijven gaandeweg, zonder een duidelijk ritme of slim gebruik van herhaling te hebben, en de teksten van de nummers miste originaliteit om het als losstaand nummer te laten werken.

Qua script en muziek vind ik dit één van de slechtste jeugdfilms die ik in tijdens heb gezien en daarvoor voel ik de neiging het een 0,5* te geven, maar wat de film hiervan redden is de sterke animatie. De animatie is van hele hoge kwaliteit en er zaten regelmatig prachtige beelden in de film. Er wordt een reis afgelegd en iedere plek heeft zijn eigen unieke trekjes gekregen zodat de film dit reisgevoel goed wist te wekken. De animatie is die hoofdreden dat ik de film wou zien en ik kan zeggen dat het visueel iig niet tegenviel. Wat de inhoud betreft zijn de enige dingen die ik daadwerkelijk goed vond 3 grappen van de worm waar ik om kon lachen (“I once had a brother who got cut in half, now I got two half-brothers!”), en dat ieder personage een duidelijk eigen karakter had. Ze miste diepgang en hadden geen bijzondere teksten om mee te werken, maar in hun stem en animaties hadden ze ieder een stukje persoonlijkheid gekregen die ze van elkaar onderscheiden.

Visueel top, inhoudelijk kon ik echter zo goed als niets vinden dat aansloeg.

1,5*

Heerlijk filmpje. Ik lees veel negativiteit over deze film. Ik snap het niet... Maar ja. Het zijn meningen van individuele personen.

Animatie van deze film is leuk gedaan. Verhaal is leuk gedaan. Spannend, grappig, avontuurlijk! Het verhaal is leuk verteld. En leuke muziek!

Genoten iig. En nog belangrijker, mijn zoon van 5 zat aandachtig te kijken, en vond hem ook leuk!

4*

Lang geleden dat ik deze nog eens had gezien, dus tijd om nog eens te kijken. Toch nog altijd een mooi gemaakte stop-motion animatiefilm die qua stijl wel aan The Nightmare Before Christmas doet denken, zeker omdat Jack hier ook een klein rolletje heeft.

Het verhaal was wel origineel en verveelde niet.

Toch leuk om deze nog eens gezien te hebben.

Qua verhaal niet even goed als Coraline en The Nightmare Before Christmas, maar sommige sequenties zijn wel grandioos. Toffe stop motion, en de climax met de Rhinoceros had ik graag op groot scherm gezien.

Selick zal dit jaar trouwens voor het eerst sinds Coraline met een nieuwe film komen: Wendell and Wild (2022)